Στις 20 Νοέμβρη έχει καλεστεί Γενική Απεργία. Κύρια αιτήματα της απεργίας είναι οι αυξήσεις στους μισθούς, η υπογραφή συλλογικών συμβάσεων εργασίας και επαναφορά του 13^ου και του 14^ου μισθού. Η αναγκαιότητα να απεργήσουμε ενάντια σε αυτούς που μας κλέβουν τη ζωή είναι μεγάλη. Μέσω των απεργιακών κινητοποιήσεων προβάλουμε την εναντίωσή μας σε κράτος και αφεντικά που με τα αντεργατικά τους νομοσχέδια επιχειρούν να επιβάλλουν σιγή νεκροταφείου και να εντείνουν – ακόμα περισσότερο- την εκμετάλλευση της τάξης μας. Οι σακατεμένοι και οι δολοφονημένοι στο μεροκάματο είναι πλέον καθημερινό φαινόμενο, αποτέλεσμα της εντατικοποίησης της εργασίας, των εξοντωτικών ωραρίων και των ανύπαρκτων μέτρων ασφαλείας. Οι μαχητικές απεργίες και κινητοποιήσεις του προηγούμενου διαστήματος (ντελιβεράδες, υγειονομικοί, ναυτεργάτες, εκπαιδευτικοί) δείχνουν τον δρόμο για ολόκληρη την εργατική τάξη. 

Στην ήδη πολύ δύσκολη συνθήκη που βιώνουμε ήρθε να προστεθεί κ η εξωφρενική ακρίβεια, οι αυξήσεις στους λογαριασμούς ,τα εξοντωτικά ενοίκια και η ακραία φορολογία. Για να έχουμε ελπίδες για βελτίωση των συνθηκών της ζωής μας, μόνο οργανωμένη οφείλει να είναι η απάντηση μας στην επίθεση που δεχόμαστε.

Το ταξικό καθήκον του προλεταριάτου, των φτωχών, των απόκληρων είναι να βάλει φρένο στην επέλαση του κεφαλαίου και των κρατικών πολιτικών που οδηγούν στην περαιτέρω υποτίμηση μας. Μέσα από σωματεία βάσης και ταξικές πρωτοβουλίες να οργανωθούμε αντιερχαρχικά και αδιαμεσολάβητα, να αποφασίζουμε εμείς για εμάς. Δεν χρειαζόμαστε καμία πρωτοπορία και κανέναν εργατοπατέρα – «αυθεντία», μόνο εμείς ξέρουμε και μπορούμε να λύσουμε τα προβλήματα μας κόντρα στον γραφειοκρατικό συνδικαλισμό.

Να βάλουμε φρένο στις ιδιωτικοποιήσεις στην υγεία και την εκπαίδευση. 

Μέσα από συνελεύσεις στις γειτονιές και ομάδες προλεταριακής αυτοάμυνας να σταματήσουμε τις εξώσεις και τους πλειστηριασμούς Α κατοικίας, με απεργίες ενοικίου να απαιτήσουμε να πέσουν τα νοίκια και να μπει ένα τέλος στο Airbnb, να μην επιτρέψουμε να μείνει κανένας συνάνθρωπος μας χωρίς ρεύμα, νερό και internet. Να τσακίσουμε τους φασίστες τα πιστά σκυλιά των αφεντικών που προσπαθούν να ρίξουν το ρατσιστικό τους δηλητήριο με στόχο να διασπάσουν την εργατική τάξη και τους φτωχούς σε ντόπιους και μετανάστες. Να μην επιτρέψουμε τα pushbacks και τις δολοφονίες των ταξικών μας αδερφών στα σύνορα. Να βάλουμε τέλος στην καταστολή και στις δολοφονίες σε φυλακές και τμήματα. 

 Να ανακόψουμε την προετοιμασία του μεγάλου πολέμου, να μην γίνουμε κρέας για τις οβίδες, να τελειώσει τώρα η γενοκτονία των Παλαιστινίων.

Οι υποχρεώσεις και οι ευθύνες της τάξης μας είναι πολλές. Να τελειώνουμε με τον κόσμο του κράτους και του καπιταλισμού , τον κόσμο της εξαθλίωσης, της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης. Το κράτος και το κεφάλαιο μας προσφέρουν μόνο δυστυχία και θάνατο. Με οργάνωση και ταξική συνείδηση να δημιουργήσουμε τους όρους για το χτίσιμο ενός καινούριου κόσμου που θα βασίζεται στην ισότητα, στην αλληλεγγύη και να συμβάλλουμε στον αγώνα για κοινωνική απελευθέρωση. Να αγωνιστούμε για ένα καλύτερο αύριο, πιο ανθρώπινο. Ενάντια στον θάνατο που μας επιφυλάσσει η κυριαρχία, να αγωνιστούμε για τη ζωή .

Για την Αναρχία, τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό 

*Στηρίζουμε τα μπλοκ των Σωματείων Βάσης και των Ταξικών Πρωτοβουλιών

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ, ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ & ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ

Συμπληρώνονται φέτος 51 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, στις 17 Νοέμβρη 1973. Μία εξέγερση που συμπύκνωνε τον αγώνα ενάντια στην εκμετάλλευση και την καταπίεση που δεχόταν η κοινωνία και οδήγησε λίγους μήνες αργότερα στην πτώση της ακροδεξιάς στρατιωτικής δικτατορίας. Η «περίοδος της μεταπολίτευσης» που ακολούθησε κλείνει πλέον με μία ακόμη «χούντα». Ο σύγχρονος ολοκληρωτισμός, όπως εκφράζεται από την κυβέρνηση της ΝΔ, είναι εδώ, επιχειρεί να τσακίσει κάθε κοινωνικό κεκτημένο των προηγούμενων ετών και να καταστείλει κάθε κοινωνική κίνηση εναντίωσης για την περαιτέρω εδραίωση της κυριαρχίας.

Το κράτος έχει επενδύσει όλες του τις δυνάμεις στην καταστολή της κοινωνίας. Τα τελευταία χρόνια έχουν θεσμοθετηθεί εκτρώματα σε εργασιακά και κοινωνικά ζητήματα. Από τους νόμους για το εργασιακό και το ασφαλιστικό, όπου «καλουπώνουν» την κοινωνία να δουλεύει μέχρι να πεθάνει κυριολεκτικά, μέχρι το νέο Ποινικό Κώδικα, όπου για ασήμαντα «αδικήματα» αγωνιστ(ρι)ές μπορεί να φυλακιστούν ή να εξοντωθούν οικονομικά, και το στίβαγμα ψυχών στα κέντρα κράτησης μεταναστών, η ακροδεξιά πολιτική διαπερνά όλες τις πτυχές της κοινωνίας.

Πέρα από το θεσμικό πλαίσιο, όμως, οι κρατικές αυθαιρεσίες έχουν γίνει καθεστώς εις βάρος των καταπιεσμένων. Οι αστυνομικές αυθαιρεσίες περιλαμβάνουν από επιθέσεις σε απλούς πολίτες μέχρι συλλήψεις και ξυλοδαρμούς αγωνιστών, συνεχόμενες δολοφονίες σε αστυνομικά τμήματα, μόνιμη εγκατάσταση στο δημόσιο χώρο προς επιβολή του φόβου της καταστολής, μέχρι επιθέσεις σε κινητοποιήσεις εργατικών φορέων (πρόσφατη επίθεση στους πυροσβέστες) και φοιτητικών κινητοποιήσεων (συλλήψεις μελών του σωματείου στην έρευνα, στρατοπέδευση εντός των πανεπιστημίων, κ.α). Ταυτόχρονα, το κράτος αναβαθμίζει τα δολοφονικά του εργαλεία, εντείνει την πολεμική προετοιμασία τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό του, με αποκορύφωμα τη γενοκτονία που συντελείται αυτή τη στιγμή εναντίον των Παλαιστινίων. Ζούμε καταστάσεις βγαλμένες από τα πιο τρελά όνειρα της χούντας.

Αυτές οι κρατικές πολιτικές έχουν ως ξεκάθαρο σκοπό, πέρα από την επιβολή εξουσίας, την απρόσκοπτη κερδοφορία του κεφαλαίου εις βάρος των εκμεταλλευομένων. Η εργασιακή πραγματικότητα, όπως έχει διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια, «στριμώχνει» την κοινωνία στην εξαθλίωση και στο θάνατο. Οι χαμηλοί μισθοί, σε συνδυασμό με τις αυθαιρεσίες των αφεντικών που γίνονται με τις ευλογίες του κράτους, την αυξανόμενη ακρίβεια και την ποινικοποίηση κάθε εργατικής διεκδίκησης, δημιουργούν ένα ασφυκτικό τοπίο. Τα εργατικά ατυχήματα, πολλά εκ των οποίων θανατηφόρα, διαρκώς αυξάνονται, ως αποτέλεσμα του όλο και χαμηλότερου κόστους παραγωγής προς όφελος της κερδοφορίας των αφεντικών. Η ζωή των ανθρώπων της τάξης μας έχει επικυρωθεί ως αναλώσιμη για τους φορείς της κυριαρχίας. Οι πτυχές της κοινωνικής αναπαραγωγής καταρρέουν, με διαλυμένο και υποστελεχωμένο ΕΣΥ, κατακερματισμένο και καθοδηγούμενο δημόσιο σύστημα παιδείας και αμελητέα έως ανύπαρκτη οποιασδήποτε μορφής δημόσια μέριμνα. Την ίδια στιγμή, οι κεφαλαιοκράτες μένουν στο απυρόβλητο, με φοροελαφρύνσεις και την κρατική ασυδοσία που τους παρέχεται.

Η συστημική βία της πατριαρχίας επιτίθεται κάθετα στον κοινωνικό ιστό. Η θεσμική αποτύπωση της πατριαρχίας επιχειρεί να εμποτίσει για τα καλά στη συνείδηση των ανθρώπων τους εξουσιαστικούς μηχανισμούς εντός της κοινωνίας και να τονώσει τον διάχυτο κοινωνικό κανιβαλισμό με στόχο τη διάσπαση μεταξύ των καταπιεσμένων. Τα αυξανόμενα περιστατικά έμφυλης βίας, οι γυναικοκτονίες με πρόσφατα παραδείγματα τα τραγικά περιστατικά σε Πάτρα και Αγρίνιο, αλλά και η συγκάλυψη και η δικαιολόγηση της βίας από θεσμικούς φορείς και ΜΜΕ, αποτυπώνουν, δυστυχώς, με τον καλύτερο τρόπο το ασφυκτικό περιβάλλον που δημιουργείται. Μισαλλόδοξα, ρατσιστικά, σεξιστικά και ομοφοβικά παραληρήματα καταλαμβάνουν όλο και περισσότερο χώρο στο δημόσιο λόγο. Η τόνωση της εθνικής υπερηφάνειας, η προσήλωση σε αναχρονιστικούς θεσμούς όπως αυτός της θρησκείας, η προάσπιση των συμφερόντων της πατριαρχίας αποτελούν κρατικές στρατηγικές και είναι πάντα εναντίον των καταπιεσμένων και των απόκληρων αυτού του κόσμου.

ΚΑΤΩ Η ΕΞΟΥΣΙΑ

Η σύγχρονη καπιταλιστική, κρατική και πατριαρχική δυστοπία μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με οργάνωση και αγώνα. Την περίοδο της δικτατορίας η καταστολή οδηγούσε σε ματαιότητα, τώρα η ματαιότητα οδηγεί σε καταστολή. Η συλλογική μας δύναμη είναι αυτή που θέτει τα αναχώματα στην επέλαση της κρατικής καταστολής, των κάθε λογής φασιστών που αναδύονται στο προσκήνιο και των εξουσιαστικών μηχανισμών. Ο χρόνος είναι τώρα και ο τόπος είναι εδώ να οργανώσουμε τη συλλογική μας αντεπίθεση και να ανατρέψουμε στην κοινωνία τη σιγή νεκροταφείου που η κυριαρχία επιχειρεί να δομήσει. Μέσα από αντιεραρχικούς και ακηδεμόνευτους αγώνες να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας. Όπως συνέβη και το Νοέμβρη του ’73, οι αγώνες οφείλουν να περιέχουν ένα κομμάτι του κόσμου που ονειρευόμαστε και να αποτινάξουν κάθε καταπιεστική και εξουσιαστική επιβολή από πάνω μας.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ, ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ

ΠΟΡΕΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ, 17:00, ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΑΠΘ

Συμμετοχή στο κοινό μπλοκ Ελευθεριακής Πρωτοβουλίας Θεσσαλονίκης &  Οριζόντιας Κίνησης

Έχουν περάσει 11 χρόνια από την δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τα τάγματα εφόδου της νεοναζιστικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής και τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει την ουσία του αντιφασιστικού αγώνα: Ο φασισμός τσακίζεται μαχητικά στον δρόμο, όπως ακριβώς έκανε και ο ίδιος ο Παύλος.

Όσο και αν προσπάθησε το “δημοκρατικό τόξο” να δώσει μια πανηγυρική διάσταση στην καταδίκη της Χ.Α, με σκοπό να αποσυμπιέσει τα αντιφασιστικά αντανακλαστικά της αγωνιζόμενης κοινωνίας μέσα από ένα επίπλαστο δίλημμα νομιμοποίησης ή ποινικοποίησης των νεοναζιστικών κομμάτων, άλλο τόσο θα πρέπει να γιγαντώνεται η καθημερινή κοινωνική και ταξική οργάνωση απέναντί τους.

Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι κράτος, κεφάλαιο και φασισμός οδεύουν χέρι-χέρι. Σε περιόδους κρίσης ενεργοποιούνται τα πιστά τους ακροδεξιά μορφώματα για να κάνουν την βρώμικη δουλειά. Σε αυτή ακριβώς τη λογική εντάσσεται και η οργανωμένη επίθεση από ομάδα περίπου 15 φασιστών με full face και παλούκια σε 6 άτομα με αντιφασιστικά διακριτικά, μετά από hip hop συναυλία την Παρασκευή 6/9 στην Νεάπολη.
Η θεσμική συγκρότηση των φασιστικών σχημάτων έχει πλέον περάσει σε ένα άλλο επίπεδο λόγω της συνεχούς κρίσης του Κεφαλαίου, γεγονός το οποίο φαίνεται σε μία ακόμη υψηλή εκλογική τους αποτύπωση. Ακριβώς εδώ εδράζεται η επίπλαστη υπόσχεση που δίνουν για μια εθνική οικονομική ανάπτυξη ενότητας και ομοιογένειας απέναντι στην ακραία ακρίβεια και εξαθλίωση, προτάσσοντας τον κρατικό προστατευτισμό, προσπαθώντας έτσι να παραπλανήσουν και να βρουν ευήκοα ώτα.

Ο εκφασισμός της κοινωνίας και η διάχυση του δηλητηρίου των φασιστών δεν είναι νέο φαινόμενο, η σχέση του φασισμού με κράτος-κεφάλαιο είναι δομική. Από την σχολική κατήχηση και την καλλιέργεια του πατριωτικού – εθνικιστικού ιδεολογήματος, από τα καθημερινά ρατσιστικά παραληρήματα των ΜΜΕ για τους μετανάστες, από την πατριαρχική βία που αποτυπώνεται σε όλο και περισσότερα περιστατικά έμφυλης βίας και γυναικοκτονίες. Από τις επιθέσεις στους ταξικούς αγώνες με τις ματωμένες φράουλες στην Μανωλάδα και τις αμέτρητες εργοδοτικές αυθαιρεσίες κατά τη διάρκεια της τουριστικής σεζόν και όχι μόνο. Από την εν ψυχρώ δολοφονία στο λιμάνι του Πειραιά για τον έλεγχο ενός εισιτηρίου, μέχρι και την δολοφονία του/της Ζακ Κωστόπουλο/Zackie Oh. Κινήσεις που έχουν ως στόχο την αναπαραγωγή μοτίβων της κυριαρχίας στο εσωτερικό της τάξης των εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων επιδιώκοντας την συνεχή διάσπασή της και την όξυνση του κοινωνικού κανιβαλισμού.

Οι φασίστες φορούν το προσωπείο του αντισυστημικού για να ψαρέψουν σε θολά νερά την ώρα που προσπαθούν να κεφαλαιοποιήσουν την αγανάκτηση και την δυσαρέσκεια των χαμηλότερων κοινωνικών στρωμάτων. Κράτος και κεφαλαίο δεν ήταν ποτέ απέναντί τους, αντιθέτως λειτουργούν σε πλήρη συνεννόηση. Αποτελούν την αυθεντική έκφραση του παρακρατικού μηχανισμού, σε άμεση συνεργασία με την αστυνομία, το μεγάλο κεφάλαιο, την εκκλησία, τη μαφία για την επιβολή της κρατικής – καπιταλιστικής κυριαρχίας στους καταπιεσμένους. Ο πραγματικός εχθρός τους ήταν, είναι και θα είναι το οργανωμένο αντιφασιστικό κίνημα το οποίο συγκροτημένα στον δρόμο, στις γειτονιές ή στους χώρους εργασίας δίνει στο φασισμό την απάντηση που του αξίζει, δηλαδή το τσάκισμά του.

ΟΥΤΕ ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΟΥΤΕ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΤΩ Ο ΚΡΑΤΙΣΜΟΣ ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ

Ο ΠΑΥΛΟΣ ΦΥΣΣΑΣ ΖΕΙ Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΤΣΑΚΙΖΕΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου 2024, στις 12.00 στο ρολόι της Νεάπολης

Συμμετοχή στο κοινό μπλοκ Ελευθεριακής Πρωτοβουλίας Θεσσαλονίκης &  Οριζόντιας Κίνησης

Στις 20/06 ομάδες ένστολων σκουπιδιών απαρτιζόμενες από ΟΠΚΕ και Δράση εισβάλουν στα Προσφυγικά με σκοπό την τρομοκράτηση των ανθρώπων που δραστηριοποιούνται στην Κοινότητα. Αποτέλεσμα αυτής της εισβολής είναι η απαγωγή ενός 15χρονου και η προσαγωγή άλλων δύο ατόμων, συνθήκη η οποία προκάλεσε την άμεση συμπλοκή σύσσωμης της Κοινότητας αναγκάζοντας τους μπάτσους να υποχωρήσουν.

Είναι ξεκάθαρο ότι κράτος-κεφάλαιο παίζουν τα ρέστα τους εδώ και καιρό στην στρατηγική της έντασης σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής ζωής, με αιχμή του δόρατος τις δομές του αγώνα. Κύριο ζητούμενο είναι να καμφθεί -μέσω της τρομοκράτησης– το ηθικό όσων αγωνίζονται αλλά και να εμπεδωθεί η ματαιότητα του αγώνα μέσω της συνεχούς αναβάθμισης του θεσμικού οπλοστασίου. Η ακόρεστη δίψα τους για ολοκληρωτική επιβολή διαβαίνει το τελευταίο σκαλοπάτι, πού είναι η κανονικοποίηση της ακρότητας.

Γιατί μόνο ως ακρότητα μπορεί να χαρακτηριστεί η απαγωγή ενός 15χρονου, ο ψυχολογικός πόλεμος αλλά και ο βασανισμός τον οποίο υπέστη, με ξυλοδαρμό και απειλές βιασμού.

Οι μεθοδεύσεις για την ενορχηστρωμένη επίθεση ήταν έκδηλες όλο το προηγούμενο διάστημα με παρακολουθήσεις και προσαγωγές. Η κοινότητα των Προσφυγικών και κατ’ επέκταση οι καταλήψεις είναι χώροι πολιτικών διαδικασιών, τόποι έκφρασης της αλληλεγγύης και οργάνωσης του αγώνα. Τέτοια εγχειρήματα που είναι οργανωμένα από τη βάση, όπου μετανάστες- ντόπιοι – φτωχοί και περιθωριοποιημένοι συνυπάρχουν με τους όρους τους, είναι ακριβώς αυτό που επιχειρούν να εξαφανίσουν.

Το κατηγορητήριο των συλληφθέντων είναι βαρύτατο και περιλαμβάνει 10 πλημμελήματα 2 εκ των οποίων είναι στην διακεκριμένη τους μορφή, αλλά και ειδικούς περιοριστικούς όρους. Η ευκολία με την οποία τα ΜΜΕ αναπαράγουν δελτία με σκοπό τη διαμόρφωση μιας ψευδούς εικόνας του 15χρονου, τον οποίο δε διστάζουν να εμπλέξουν ακόμα και σε υποθέσεις εγχώριας τρομοκρατίας, είναι απλά εμετική. Αυτό όμως που κράτος-κεφάλαιο στοχεύει να χτυπήσει είναι οτιδήποτε δύναται να παραχθεί σε συλλογικό επίπεδο. Για αυτό μέσα στην δίκη ξεδιπλώθηκε ένα κυνήγι μαγισσών με την εξαγγελία αναζήτησης προς ταυτοποίηση ακόμα 70 ”αγνώστων” ατόμων, σε μια προσπάθεια να τους θέσουν κατά το δοκούν ανενεργούς, στα πλαίσια μιας μεταγενέστερης μεθοδευμένης εισβολής τους.

Όμως ο στόχος δεν είναι μόνο η καταστολή και η αστυνομοκρατία απέναντι σε όσους/ες αγωνίζονται, αλλά είναι προφανώς και η προστασία της κερδοφορίας των αφεντικών. Η Κοινότητα αποτελεί αγκάθι στα σχέδια του κράτους και των επιχειρηματικών ομίλων για την δημιουργία της περίφημης διπλής ανάπλασης, που περιλαμβάνει την περιοχή των Προσφυγικών – Βοτανικού – Πάρκο Γουδί και σκοπό έχει τον “εξευγενισμό” της. Το ιδανικό σενάριο είναι η άνευ αντίδρασης μετεγκατάσταση των καταπιεσμένων εργατών, η δημιουργία καταλυμάτων για την κερδοφόρα μπίζνα του τουρισμού και η αποστείρωση της περιοχής από κάθε ταξικό και κοινωνικό πρόσημο. Έτσι, αφενός θα εξυπηρετηθούν τα επιχειρηματικά συμφέροντα και αφετέρου θα εμπεδωθεί από τους καταπιεσμένους η αντίληψη ότι τίποτα δεν μπορεί να υπάρχει χωρίς την επίβλεψη ή την συνεργασία του κράτους. Ότι τίποτα δεν ξεφεύγει χωρίς να μεσολαβήσει η εμπορευματοποίηση και το κέρδος, ότι τίποτα δεν μπορεί να είναι κοινό και να αξίζει να αγωνιστείς για αυτό.

ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΟΜΕΣ ΑΓΩΝΑ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΑ

Στις 21/4 μπάτσοι της κρατικής ασφάλειας συλλαμβάνουν τον αναρχικό Αντρέα Φ. στην Πάτρα, εισβάλλοντας στο σπίτι του. Έπειτα από πολύωρες έρευνες την υπόθεση αναλαμβάνει η αντιτρομοκρατική. Με τη συνήθη πρακτική του ανώνυμου τηλεφωνήματος και μία σειρά από κατασκευασμένα στοιχεία των μπάτσων, ο Αντρέας κατηγορείται για συμμετοχή στην οργάνωση «Σύμπραξη Εκδίκησης», αρνούμενος τις κατηγορίες που του αποδίδονται. Στις 26/4, ο Αντρέας περνάει από ανακριτή και εισαγγελέα όπου αποφασίζεται η προφυλάκισή του. Την ίδια μέρα πραγματοποιείται στην Πάτρα συγκέντρωση αλληλεγγύης στην κατάληψη Παραρτήματος. Πριν την ανακοίνωση της προφυλάκισης, οι μπάτσοι επιτίθενται στη συγκέντρωση, πραγματοποιώντας 25 συλλήψεις αλληλέγγυων. Στη συνέχεια εισβάλλουν στο Παράρτημα, μαγαρίζοντας τον κατειλημμένο χώρο. Σε όλη την υπόθεση, από την πρώτη στιγμή συμβάλλει και ο οχετός τοπικών και μη ΜΜΕ, αναπαράγοντας τα ψεύδη της αστυνομίας.

Το κράτος επιτίθεται στους εχθρούς του. Η σύλληψη και η προφυλάκιση του Αντρέα αποτελεί μία ακόμη επιχείρηση φίμωσης και καταστολής όσων αγωνίζονται. Τόσο οι συνεχείς υποθέσεις στημένων κατηγοριών εναντίον αγωνιστ(ρι)ών όσο και η αναβάθμισή τους με τον αντιτρομοκρατικό νόμο (187Α), όπως πρόσφατα συνέβη και στην περίπτωση του Γ. Καλαϊτζίδη, στοχεύουν στην απενεργοποίηση των αγωνιζόμενων ανθρώπων. Ο Αντρέας συμμετέχει δεκαετίες στους κοινωνικούς – ταξικούς αγώνες και σε πολιτικές διαδικασίες στην πόλη της Πάτρας και ως εκ τούτου βρέθηκε στο στόχαστρο της πιο σκληρής μορφής καταστολής. Με την υπόθεση αυτή, οι μπάτσοι δεν επιχειρούν ένα πλήγμα μόνο στον Αντρέα αλλά και την τρομοκράτηση του συνόλου του αναρχικού κινήματος αλλά και των κοινωνικών αντιστάσεων.

Ο σύγχρονος κρατικός ολοκληρωτισμός επιτίθεται σε όσους και όσες αγωνίζονται αλλά και ευρύτερα στις δομές και στις διαδικασίες του κινήματος. Η επίθεση στη συγκέντρωση αλληλεγγύης και η εισβολή στην κατάληψη του Παραρτήματος το επιβεβαιώνουν. Η συγκεκριμένη επίθεση έρχεται να προστεθεί σε όσες έχουν συμβεί το τελευταίο αρκετό χρονικό διάστημα σε συγκεντρώσεις και πορείες, τις μαζικές συλλήψεις (πχ πορείες για Παλαιστίνη) και στις εκκενώσεις καταλήψεων ανά τον ελλαδικό χώρο. Όμως, οι κινήσεις και οι δράσεις μας δεν αποτελούν τρομοκρατία (όπως επικαλείται το κράτος) για την κοινωνία.

Τρομοκρατία είναι η μισθωτή σκλαβιά και η επέλαση του κεφαλαίου στις ζωές μας, τα εργατικά δυστυχήματα και η συνεχής φτωχοποίηση της κοινωνίας. Τρομοκρατία είναι ο εθνικισμός και τα φασιστικά αποβράσματα που ξερνάει στο διάβα του με τις ευλογίες της κυριαρχίας. Τρομοκρατία είναι οι πόλεμοι, οι καταστροφές και το αίμα που αφήνουν στο πέρασμά τους. Τρομοκρατία είναι η μετανάστευση και ο ξεριζωμός και η προσφυγιά που έπονται και οι αμέτρητοι νεκροί στα ναυάγια κάθε χρόνο. Τρομοκρατία είναι η καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος για την κερδοφορία του κεφαλαίου. Τρομοκρατία είναι οι γυναικοκτονίες και η έμφυλη βία που αυξάνεται εντός του κοινωνικού ιστού. Τρομοκρατία είναι οι μαζικές κρατικές δολοφονίες, όπως στα Τέμπη, και η επιχειρούμενη συγκάλυψή τους. Τρομοκρατία, εν τέλει, είναι ο ίδιος ο θεσμός του κράτους.

Ο αγώνας για την κοινωνική απελευθέρωση στέκεται ως ανάχωμα στην επέλαση της κρατικής καταστολής. Τα ψεύδη και οι σκευωρίες των μπάτσων θα πέσουν για μια ακόμη φορά στο κενό. Υπερασπιζόμαστε τους χώρους μας και όσους/ες δέχονται κατασταλτικές επιθέσεις ως κομμάτι του συνολικού μας αγώνα.

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΑΝΤΡΕΑ Φ.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ/ΙΣ 25 ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ/ΕΙΣΕΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΟΣ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

ΚΑΝΕΝΑΣ ΟΜΗΡΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

Τα ξημερώματα στις 03/06 έγινε επιχείρηση της ΕΛ.ΑΣ στον χώρο του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με σκοπό την εκκένωση της κατάληψης “Ελευθεριακό Στέκι Primavera” που βρισκόταν στον χώρο της Θεολογικής σχολής. Η συνταγή γνωστή: ξημερώματα υπό ”άκρα” μυστικότητα και τις κάμερες στημένες στα κατάλληλα σημεία, πάνοπλοι αστυνομικοί εισβάλουν στον πανεπιστημιακό χώρο έτοιμοι να δώσουν την εικόνα που λείπει από την κυρίαρχη αφήγηση και προχωρούν στην εκκένωση της κατάληψης. Μια εικόνα που δείχνει το κράτος ως εγγυητή της ασφάλειας και ομαλότητας της κοινωνικής ζωής, με μηδενική ανοχή σε οτιδήποτε δεν μπορεί να ελέγξει ή σε ό,τι αντιτίθεται, πραγματοποιώντας έτσι άλλη μια επίθεση μέσα στο χώρο των πανεπιστημίων ενάντια στη φοιτητική κοινότητα και όχι μόνο.

Το τελευταίο διάστημα το πραγματικό πρόσωπο του Κράτους–Κεφαλαίου που σκορπά δυστυχία και θάνατο έχει αποκαλυφθεί ακόμα και στους πιο αδαείς. Η γυναικοκτονία έξω από το Α.Τ Αγ Αναργύρων, η μαζική δολοφονία στα Τέμπη, και η μαζικότερη δολοφονία μεταναστών στο Ναυάγιο της Πύλου, είναι γεγονότα που μέσα σε πυκνό ιστορικά χρόνο δείχνουν πόσο αναλώσιμοι είμαστε.

Ο χώρος των πανεπιστημίων είναι ένας χώρος ζυμώσεων όπου υπάρχουν αυξημένα αγωνιστικά αντανακλαστικά πράγμα που τα καθιστά εκ προοιμίου casus beli. Ο περιορισμός οποιασδήποτε δραστηριότητας-ελευθερίας είναι μέρος του μεγαλύτερου σχεδίου για την οικονομική “αξιοποίηση” του πανεπιστημίου χωρίς αντιδράσεις. Είτε με την μορφή άμεσων συνεργασιών με εταιρείες για έρευνα, είτε με εργολαβίες και αξιοποίηση των πανεπιστημιακών χώρων όπως άλλωστε επιχειρήθηκε σε άλλες περιπτώσεις π.χ στις καταλήψεις ROSA NERA στα Χανιά και στον Ευαγγελισμό στο Ηράκλειο. Όπως γνωστοποίησε σε ανακοίνωση της η «αναρχική συνέλευση Φοιτητών/τριών Quieta Movere»,ο χώρος θα έβγαινε σε δημοπρασία προς εξεύρεση ιδιωτών κερδοσκόπων, από την «Εταιρεία Αξιοποίησης Δημόσιας Περιουσίας» του ΑΠΘ.

Την ίδια στιγμή που η κοινωνία κλυδωνίζεται από βίαιη φτωχοποίηση και έντονη εκμετάλλευση στους χώρους εργασίας, η ακρίβεια καλπάζει, η πρώτη κατοικία εκπλειστηριάζεται, οι δημόσιες δομές τα νοσοκομεία τα σχολεία οι σχολές καταρρέουν από τα πολλά κτιριακά και λειτουργικά προβλήματα, ο δημόσιος χώρος οι πλατείες συρρικνώνονται από την ασφυκτική παρουσία των μπάτσων (βλ. Άνω Πόλη Θεσ/νικης), επιχειρείται να εμπεδωθεί το δόγμα τάξη και ασφάλεια. Η εκκένωση αυτή λοιπόν δεν μπορεί παρά να θεωρηθεί παρά συνέχεια των κατασταλτικών επιχειρήσεων και προσπάθεια περιορισμού κάθε φωνής αντίστασης. Κράτος και κεφάλαιο επιδιώκουν τα πανεπιστήμια να απονεκρωθούν από τις φοιτητικές διεργασίες από κάθε κοινωνική και αγωνιστική πτυχή που θα μπορούσε να διαμορφώσει σκεπτόμενους ανθρώπους και όχι πειθήνια άτομα έτοιμα για να βγουν στην παραγωγή χωρίς πολλά πολλά.

Η λυσσαλέα επίθεση που δέχεται όποιος/α επιλέξει να εναντιωθεί στην σαπίλα της αποστειρωμένης φοίτησης και απομονωμένης ανέλιξης που προτείνουν ως μοναδική επιλογή δεν θα μείνει αναπάντητη. Συντασσόμαστε στο παρόν με τις αλληλέγγυες, ανυπάκουες φωνές που αντιστέκονται, που διεκδικούν αξιοπρέπεια και ελευθερία για να ρίξουμε τον σπόρο της άνοιξης.

Δίνουμε ζωή στα άδεια κτίρια

Αλληλεγγύη στις καταλήψεις

10-100-1000δες καταλήψεις ενάντια σε ένα κόσμο οργανωμένης πλήξης.