8 χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα
Αντιφασιστική πορεία Σάββατο 18/9 Καμάρα στις 18:00
Σεπ 17
Αντιφασιστική πορεία Σάββατο 18/9 Καμάρα στις 18:00
Ιούν 28
Συγκέντρωση ενάντια στην έμφυλη βία (29/06/2021 στις 19:00 στην καμάρα)
ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΤΗ ΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΤΗ ΘΡΕΦΕΙ
To τελευταίο διάστημα έρχονται στο φως όλο και περισσότερα περιστατικά έμφυλης βίας που περιλαμβάνουν από καταπίεση και καταναγκασμούς, απειλές και δήθεν εργασιακά “ανταλλάγματα” έως στυγνά εγκλήματα όπως βιασμούς και δολοφονίες. Η καταγγελία μιας αθλήτριας για το βιασμό της μέσα στο χώρο του αθλητισμού αποτέλεσε τη θρυαλλίδα ώστε να ξεδιπλωθεί η αλήθεια για την ταξική και έμφυλη καταπίεση που υπόκεινται τα υποκείμενα μέσα στην εργασία τους, στο χώρο του αθλητισμού, του θεάματος, γεγονότα δηλαδή που πολλοί ήξεραν και σιωπούσαν, απλώς διότι η σεξουαλικοποιημένη βία, οι παρενοχλήσεις κτλ είναι νόρμα στον ελλαδικό χώρο.
Η γυναικοκτονία στα Γλυκά Νερά, ο βιασμός της καθαρίστριας στα Πετράλωνα, η εγκατάλειψη της Δήμητρας μετά από τροχαίο ,είναι πολύ χαρακτηριστικές και ιδιαίτερες ιστορίες θυμάτων της πατριαρχικής επιβολής που αφήνει πίσω της πτώματα. Δυστυχώς, τα προαναφερθέντα περιστατικά μόνο μεμονωμένα δεν είναι, απεναντίας αποτελούν στιγμιότυπα ενός καθημερινού πολέμου, παρότι απουσιάζουν εκκωφαντικά επίσημες καταγραφές για τα πραγματικά περιστατικά έμφυλης βίας.
Η περίοδος της πανδημίας διαπιστωμένα σχετίστηκε με την κλιμάκωση της ενδοοικογενειακής βίας και την αύξηση των κρουσμάτων έμφυλης βίας. Η πατριαρχία ως δομικός πυλώνας του καπιταλιστικού συστήματος για να εδραιωθεί δεν απαιτείται μόνο η επιβολή. Απαιτείται συστηματική εκπαίδευση από μικρή ηλικία ώστε να εσωτερικευτούν οι ρόλοι, να εδραιωθούν οι διαχωρισμοί, να παγιωθούν οι στερεοτυπικές αντιλήψεις σχετικά με το ρόλο των δύο φύλων. Το κράτος μέσω του προπαγανδιστικού μηχανισμού του επιχειρεί διαχρονικά να συγκαλύψει τους θύτες και να αποδώσει ευθύνες στα θύματα μέσα σε ένα επαναλαμβανόμενο pattern. H περίπτωση του δολοφόνου των Γλυκών Νερών συγκεντρώνει με κρυστάλλινο τρόπο την επίκληση των πιο συντηρητικών και χαμερπών ένστικτων της κοινωνίας. Το χαρτί του προτύπου της αγίας ελληνικής οικογένειας έπαιξε στα media μέχρι την τελευταία στιγμή, μολονότι τα στοιχεία για την υπόθεση έδειχναν από την πρώτη στιγμή το πρόσωπο του δολοφόνου. Mίντια περσόνες ανέλαβαν να δικαιολογήσουν και να συγκαλύψουν το έγκλημα σκυλεύοντας το θύμα και εγκωμιάζοντας το θύτη. Από την άλλη πλευρά, εξαπέλυαν το ρατσιστικό τους δηλητήριο προς δήθεν “σκληρούς αλλοδαπούς πρόσφατα αποφυλακισμένους” κτλ…” ολοκληρώνοντας με τον ίδιο προβλέψιμο τρόπο την αναπαράσταση περί παριών που συγκεντρώνουν στο πρόσωπό τους όλες τις αρνητικές ιδιότητες, μετανάστης, αποφυλακισμένος κτλ…
Στα Πετράλωνα όπου εργαζόμενη γυναίκα βιαζόταν και ξυλοκοπούνταν για ώρες χρειάστηκε συνδρομή γειτόνων για να γλιτώσει. Παρόλο που ο βιαστής ήταν μέσα στο σπίτι η αστυνομία έκανε τα στραβά μάτια και τον άφησε να διαφύγει. Έξω από το σπίτι του βιαστή συγκεντρώθηκαν αλληλέγγυοι προς την εργαζόμενη ενώ οι μπάτσοι ήταν προκλητικοί προς τους αλληλέγγυους. Σε άλλες περιπτώσεις βέβαια η αστυνομία μπουκάρει στα σπίτια ανεμπόδιστη χωρίς να λογοδοτεί σε κανένα (βλ. περίπτωση Ινδαρέ κ.α).
Επιπλέον, το νομοσχέδιο για τη συνεπιμέλεια που ψηφίστηκε πρόσφατα επισφραγίζει με δραματικό τρόπο ότι τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας που συνήθως είναι τα παιδιά και οι μητέρες δεν θα μπορούν να ξεφύγουν από τους κακοποιητές τους, επισφραγίζοντας και θεσμικά τη “φυλακή” τους.
Ας μην ξεχνάμε ότι οι γυναίκες συγκεντρώνουν πολλαπλές καταπιέσεις στο πρόσωπό τους με κομβικότερη την ταξική. Επιφορτισμένες με το μεγάλωμα των παιδιών και τις δουλειές του σπιτιού οι γυναίκες μένουν συχνά εκτός εργασίας που θα τους επέτρεπε να είναι οικονομικά ανεξάρτητες και να αυτοκαθοριστούν. Για τις εργαζόμενες οι συνθήκες εργασίας είναι σαφώς δυσμενέστερες με μεγάλη μισθολογική ανισότητα σε σχέση με την ανδρική εργασία. Συνεπώς και ο κοινωνικός περίγυρος περιορίζεται με αποτέλεσμα πολλές γυναίκες να εγκλωβίζονται και να ασφυκτιούν μέσα στο οικογενειακό περιβάλλον που όσο προβληματικότερο είναι τόσο καταπιεστικότερο γίνεται για τις ίδιες.
Ως αναρχικοί/ες οραματιζόμαστε το σπάσιμο της πατριαρχίας αυτής της ιδιαίτερης μορφής κυριαρχίας. Ο αγώνας αυτός πρέπει να είναι ατομικός και συλλογικός. Από τη μια πρέπει ως άτομα να αποτινάξουμε τον μηχανικό καταναγκασμό που ίσως ασκούμε σε αλλους/ες αλλά και την εθέλουσια υποταγή και την παθητικότητα με την οποία το σύστημα μας διαπότισε. Από την άλλη -και αυτό είναι το πιο σημαντικό- οφείλουμε να αντιπαλέψουμε κάθε σεξισμό και την πατριαρχία ως σύστημα αξιών που στηρίζει το κράτος και το κεφάλαιο. Μεθοδικά και οργανωμένα με όπλο και γνώση της συλλογικής μας δύναμης. Να σταθούμε ο ένας δίπλα στην άλλη. Δεν αναγνωρίζουμε ρόλους με βάση το φύλο ούτε ως βιολογικό ούτε ως κοινωνικό κατασκεύασμα. Κάθε άνθρωπος πρέπει να είναι ελεύθερος στην αυτοέκφραση της προσωπικότητάς του και ο περιορισμός αυτής είναι η απόλυτη βία.
Αγώνας για το σπάσιμο της πατριαρχίας, για το χτίσιμο ενός κόσμου ισότητας και ελευθερίας
Mικροφωνική -συγκέντρωση :
Τρίτη 29 Ιουνίου στις 19.00 στην καμάρα
Ιούν 14
Συγκέντρωση και πορεία αλληλεγγύης στους/στις μετανάστες/μετανάστριες, Τρίτη 15/6 19:00 άγαλμα Βενιζέλου
Στηρίζουμε την συγκέντρωση και πορεια αλληλεγγυης στους/στις μετανάστες /μετανάστριες
Τρίτη 15/6 19:00 άγαλμα Βενιζέλου 5/6 19:00
ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤ(ΡΙ)ΩΝ
Όσο το ελληνικό κράτος και η Ε.Ε ενισχύουν με την αντιμεταναστευτική πολιτική τους τα ρατσιστικά, κανιβαλιστικά αντανακλαστικά της κοινωνίας (που ήδη υπάρχουν), αφουγκράζονται παράλληλα τις ανάγκες εκτόνωσής τους ανά καιρούς και δρουν αντιστοίχως, πάντα με γνώμονα την πολιτική ατζέντα που προσπαθεί να εγγυηθεί την αναπαραγωγή των υπάρχουσων κοινωνικών σχέσεων.
Τα τελευταία χρόνια γινόμαστε μάρτυρες στον πόλεμο που εξαπολύει το κράτος εναντίον των μεταναστ(ρι)ών και στις πρακτικές που χρησιμοποιεί, είτε αυτές θεωρούνται νόμιμες είτε παράνομες. Ο συνολικότερος σκοπός, να θέσει όλο και περισσότερο υπό τον έλεγχό του τον μεταναστευτικό πληθυσμό, να τον περιορίσει στοιβάζοντας τον σε καμπς και κέντρα κράτησης, να τον καταστήσει «αόρατο» και παράνομο μέσω του εγκλεισμού και του αποκλεισμού του.
Έτσι, τα καμπς μετατρέπονται από ανοιχτές δομές (που ούτως ή άλλως οι συνθήκες αντιστοιχούσαν σε αυτές μιας φυλακής) σε κλειστές. Σε αυτές τις κολάσεις έρχεται να προστεθεί ένας εκτεταμένος έλεγχος εισόδου/εξόδου, καθ’ υπόδειξη του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης και με ευθύνη του ελληνικού κράτους, που πατάει πάνω στην λογική της ασφάλειας αυτών που μένουν μέσα και ένα τείχος, πλέον εκτός από την μεταφορική διάσταση και με υλική υπόσταση, έρχεται να μπει ανάμεσά μας. Άλλο κομμάτι της στρατιωτικής διαχείρησης των μεταναστ(ρι)ών είναι και τα pushbacks που το κράτος πλέον προσπαθεί να νομιμοποιήσει (με Κοινή Υπουργική Απόφαση η Τουρκία αναγνωρίζεται ως ασφαλής τρίτη χώρα για αρκετούς αιτούντες άσυλο), δολοφονική-και τεκμηριωμένα-πρακτική απαγωγής μέσα από καμπς και επιχειρήσεις ‘σκούπα” σε κέντρα πόλεων. Μια ακόμα πιο αόρατη και δυσπρόσιτη συνθήκη όταν έχει να κάνει με την κίνηση των μεταναστ(ρι)ών στα σύνορα, από τον Έβρο μέχρι και το Αιγαίο όπου συνοριοφύλακες και λιμενικό δεν έχουν να ανησυχούν πολλές φορές για μάρτυρες. Σε πλήρη συμφωνία με αυτά βρίσκεται και η αυστηροποίηση της νομικής διαδικασίας χορήγησης ασύλου αλλά και η νομοθεσία γενικότερα, όσον αφορά την πρόσβαση σε στέγαση, εκπαίδευση και περίθαλψη. Στεγαστικά προγράμματα που περνάνε στα χέρια του κράτους, με μηδενική στόχευση στην κοινωνική ένταξη των μεταναστ(ρι)ών και πάντα αναμειγμένες ΜΚΟ που απλά τσεπώνουν χρηματοδότηση και πετάνε κόσμο έξω από τα σπίτια του με τραμπούκικες μεθόδους. Φυσικά, ένα μέρος του μεταναστευτικού πληθυσμού το «ενσωματώνει» με καθεστώς μαύρης εργασίας, ασκώντας εκβιαστικά την εκμετάλλευση πάνω στα σώματά τους.
Μόνα εμπόδια στις πολιτικές του κράτους η ορατότητα και οι κοινοί αγώνες
Πολλά από αυτά τα ζητήματα γνωστά, άλλα λιγότερο, αλλά σίγουρα η οπτική που μένει εκτός δημόσιας σφαίρας είναι η διαχείριση αυτών των ζητημάτων από τους ίδιους τους μετανάστες και τις μετανάστριες. Γι’ αυτό και συχνά, οι πράξεις των μεταναστ(ρι)ών εκλαμβάνονται ως παράλογες από τους ντόπιους, όταν παρουσιάζονται αποκομμένες από το πλαίσιο των διεκδικήσεων, κάτι που υιοθετείται από το κράτος ως όπλο στην περαιτέρω παρανομοποίηση κάθε πτυχής της ζωής τους. Η θεαματική αναπαραγωγή των αρνήσεων των μεταναστ(ρι)ών λειτουργεί ως ένα ακόμα εργαλείο εναντίον τους (και ταυτόχρονα ως η “απόδειξη ότι διαφέρουν από τους ντόπιους”), κάτι που βλέπουμε από τις δίκες μεταναστών που κατηγορούνται για παράνομη διακίνηση ανθρώπων, στην προσπάθειά τους να φτάσουν στην Ελλάδα, μέχρι και τις κατευθυνόμενες δίκες των ανηλίκων (οι οποίοι έχουν ήδη καταδικαστεί) και των ενηλίκων (έφηβοι οι οποίοι αντιμετωπίζουν βαριές ποινές) που κατηγορούνται για το κάψιμο του ΚΥΤ της Μόριας.
Όσο όμως υπάρχει κόσμος που αντιδρά στην επιβολή του εγκλεισμού του σε κέντρα κράτησης και καμπς και στην επιβολή του αποκλεισμού του από στέγαση, περίθαλψη (εν μέσω κόβιντ μάλιστα), ελευθερία στην μετακίνηση και γενικότερα από κάθε πτυχή αξιοπρεπούς ζωής, τόσο περισσότερο θα εντείνεται η επίθεσή εναντίον του. Η επίθεση αυτή όμως πάντα θα συναντά αντίσταση, κομμένους φράχτες, αυτοοργανωμένα σχολεία μέσα σε καμπ, την συνεχή κίνηση των ανθρώπων πέρα από σύνορα, στάχτες στις κολάσεις που επινοήθηκαν για χιλιάδες μετανάστ(ρι)ες.
Και σίγουρα αυτό που θα βρίσκει μπροστά του από εμάς θα είναι η επιθυμία μας για συνάντηση, στους δρόμους, τις γειτονιές και τις πλατείες, εκεί που χτίζονται οι σχέσεις και οι κοινότητες αγώνα, εκεί που το μοίρασμα των εμπειριών και των βιωμάτων γεννάει την επιθυμία για ξεπέρασμα αυτού του κόσμου.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΝΤΑΙ ΩΣ “ΕΜΠΡΗΣΤΕΣ” ΤΗΣ ΜΟΡΙAΣ
ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ-ΜΕΤΑΝΑΣΤ(ΡΙ)ΩΝ
ΟΥΤΕ ΚΛΕΙΣΤΑ ΟΥΤΕ ΑΝΟΙΧΤΑ, ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ
ΧΑΡΤΙΑ, ΣΤΕΓΑΣΗ, ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΕ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ: ΤΡΙΤΗ 15/06, 19:00 ΑΓΑΛΜΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ
TO STOP THE WAR AGAINST MIGRANTS
As the Greek state and EU are boosting, with their antimigration policy, the society’s racist, cannibalistic reflexes (that already exist), they also listen to the society’s needs for outlet, from time to time, acting accordingly, always following their political agenda that tries to ensure the reproduction of the-already existent- social relations.
In the last years we are witnessing a war of the state against migrants and the practices it uses, either these are considered legal or illegal. Its purpose in total, to put the migrant population more and more under its control, to contain it by stacking it in the camps and in detention centers, to make it «invisible» and illegal through its confinement and its exclusion.
Camps that were considered open (either way the conditions inside were like those in a prison) are now becoming closed spaces. In these hellish places an expanded control of entrance/exit is added, supervised by the International Organization for Migration and authorized by the Greek state. This is based on the excuse of the safety of the migrants living in them. A wall is also rising between us, now literally, with a material substance. Another part of the militaristic management of migrants comes with the form of pushbacks, something that the state is now trying to legalize (under a Joint Ministerial Decision, Turkey is recognized from now on as a safe third country for many of the asylum seekers), a murderous-it has been proved-practice of abduction, taking people from inside the camps, the city centers. A more invisible and hard-to reach us-condition when it has to do with the migrants’ movement between the borders, from Evros to the Aegean, where the border and coast guard agency don’ t need to worry for witnesses. In accordance with these, there is the legal process to get asylum that is becoming harder to get, but also, the legislation in general, regarding the access to housing, education and to healthcare. Housing programs that are passing in the hands of the state, with zero aiming for social integration of the migrants and always having NGOs involved, that just get funding and throw people out of their houses bullying them. Of course, a part of the migrants’ population is «integrated» by the state, under the regime of undeclared work, applying its exploitation with extortion, on migrants’ bodies.
The only obstacles to the state’s policies are visibility and common struggle
Many of these issues are known, others are less known, but certainly the aspect that remains out of the public sphere is the management of these issues by migrants themselves. That’ s why, often, the actions of migrants are considered nonsensical by the locals when presented as something outside of the struggle’s context, something that the state uses as a weapon in the further illegalization of every aspect of their lives. The reproduction of migrants’ negations, as a form of “spectacle”, is used as another tool against them, something that we see in the migrants’ trials that are accused of illegal trafficking of people, while trying to reach the Greek borders, but also in the trials of the minors (that have already been convicted) and the adults (teenagers facing heavy sentences) that are accused of arsoning Moria.
As long, as there are people reacting to the enforcement of confinement in detention centers or camps and to the enforcement of exclusion from housing, education, healthcare, freedom of movement and in general exclusion from any aspect of a decent life, the more it (the state) will intensify its war against those people. This war will always face resistance, cut-down fences, self-organized schools inside the camps, the constant movement of people beyond borders, ashes in the hellish places that are built for thousands of migrants.
And for sure, the one thing that will rise in front of it, by our side, is the wish to come together, in the streets, in the neighborhoods and the squares, where relations and the communities to struggle are built, where sharing experiences gives birth to the wish of overcoming this world.
SOLIDARITY WITH THOSE ACCUSED OF ARSONING MORIA
COMMON STRUGGLES OF MIGRANTS-LOCALS
PAPERS, HOUSING, ACCESS TO HEALTHCARE AND EDUCATION FOR ALL
SOLIDARITY DEMO: TUESDAY 15/06, 19:00 VENIZELOS STATUE
Συνέλευση Stop War on Migrants
Ιούν 10
Παρέμβαση στον Σκλαβενίτη στην Ευκαρπία
Την Τετάρτη 9 Ιουνίου πραγματοποιήθηκε παρέμβαση στο κατάστημα του Σκλαβενίτη στην Ευκαρπία της Θεσσαλονίκης. Ανοίχτηκε πανό, πετάχτηκαν τρικάκια και μοιράστηκαν κείμενα σε εργαζόμενους και πελάτες τα οποία έκαναν αναφορά στα πλημμελή μέτρα ασφαλείας στους χώρους δουλειάς αλλά και στο νέο αντεργατικό νομοσχέδιο, καλώντας ταυτόχρονα στην αυριανή απεργία. Υπενθυμίζουμε πως εκατοντάδες είναι οι άνθρωποι που νόσησαν λόγω της πλήρους αδιαφορίας για την προστασία της υγείας των εργαζομένων στα καταστήματα του Σκλαβενίτη, ενώ στο κατάστημα της Ευκαρπίας υπήρξε και ένας από τους τρεις νεκρούς των προηγούμενων μηνών. Την ίδια στιγμή σε πολλές αλυσίδες σούπερ μάρκετ κρούσματα έμεναν αδήλωτα και συνέχιζαν να λειτουργούν κανονικά, ενώ μαζί με τις απολύσεις εντατικοποιήθηκε και η εργασία από αυτούς που είδαν τα κέρδη τους να πολλαπλασιάζονται και που τρίβουν τα χέρια τους με το επερχόμενο νομοσχέδιο…
Οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες το γνωρίζουμε από πρώτο χέρι:
ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ – ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΜΑΣ…
10 ΙΟΥΝΗ ΜΕΡΑ ΓΕΝΙΚΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΝΕΟ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ, ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 10.30 ΣΤΗΝ ΚΑΜΑΡΑ
Συνέλευση ενάντια στο νέο αντεργατικό νομοσχέδιο
Ιούν 05
Παρέμβαση στο Σύνδεσμο Βιομηχάνων Ελλάδος
Το πρωί της Παρασκευής 28/5 σύντροφοι και συντρόφισσες από τη Συνέλευση ενάντια στο νέο αντεργατικό νομοσχέδιο πραγματοποίησαν παρέμβαση στα γραφεία του ΣΒΕ στη Θεσσαλονίκη. Κατά τη διάρκεια της παρέμβασης ανοίχτηκε πανό στην είσοδο του κτιρίου, πετάχτηκαν τρικάκια και φωνάχτηκαν συνθήματα ενάντια στα αφεντικά αλλά και προκειμένου να καταδειχτεί ο ρόλος του εν λόγω φορέα τόσο στην κατάρτηση του νέου αντεργατικού νομοσχεδίου όσο και στην ευρύτερη κλιμακούμενη επίθεση που δέχονται οι εργαζόμενοι κι οι εργαζόμενες.
Άλλωστε, το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, δεν είναι τυχαία κομμένο και ραμμένο στις ορέξεις των αφεντικών.Το νομοθετικό μακρύ χέρι της αστικής τάξης έρχεται να μετατρέψει οριστικά την ατζέντα του ΣΕΒ σε νομοσχέδιο με κύριους άξονες την “ελαστικοποίηση”, την επίθεση στο συνδικαλισμό και εντέλει την μείωση των παραγωγικών εξόδων. Το ιδεολογικό προκάλυμμα του νομοσχεδίου, είναι η εμπέδωση της ατομικής διαπραγμάτευσης για το ωράριο μεταξύ εργοδότη και εργαζομένου: Δεν υπάρχουν τάξεις παρά μόνο άτομα και έτσι καμία συλλογική διαπραγμάτευση/ σύμβαση δε θα μπαίνει μπροστά στις ατομικές συμφωνίες αφεντικών και εργατών/ εργατριών που “σαν ίσοι” θα συζητούν και θα αποφασίζουν για το αν και πόσο θα δουλεύουν οι δεύτεροι για τις ανάγκες και τα κέρδη των πρώτων.
ΤΟ ΝΕΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΣΤΑ ΧΑΡΤΙΑ, ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ, ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ
ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ
Συνέλευση ενάντια στο νέο αντεργατικό νομοσχέδιο
Μάι 27
ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΤΟ ΝΕΟ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΝΑ ΜΗ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΣΤΙΣ ΟΡΕΞΕΙΣ ΤΟΥ ΣΕΒ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΡΓΟΔΟΣΙΑΣ
Τις επόμενες εβδομάδες κατατίθεται προς ψήφιση στη βουλή το νέο αντεργατικό νομοσχέδιο Χατζηδάκη, που έρχεται ως συνέχεια της αντεργατικής νεοφιλελεύθερης πολιτικής όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων. Μέσα στα τελευταία 10 χρόνια καπιταλιστικής κρίσης τα βάρη της οποίας σήκωσαν εξ ολοκλήρου οι εργαζόμενοι κι οι εργαζόμενες, το νέο αντεργατικό νομοσχέδιο έρχεται να επισφραγίσει την επίθεση των αφεντικών στην εργατική τάξη αφού καταργεί το 8ωρο,την καταβολή των υπερωριών (αφού τις αντικαθιστά με ρεπό) ενώ διευρύνει για ακόμη περισσότερους κλάδους την Κυριακάτικη εργασία.
Ταυτόχρονα έρχεται να δώσει ένα οριστικό χτύπημα στις συνδικαλιστικές ελευθερίες, με τη ΝΔ να παίρνει την σκυτάλη από τον ΣΥΡΙΖΑ τελειοποιώντας το ψηφιακό φακέλωμα των σωματείων καιτην εγκαθίδρυση ηλεκτρονικής ψηφοφορίας κάτι που σε συνδυασμό με διάταξη της προηγούμενης κυβέρνησης για υπεδιπλασιασμό των εργαζομένων που απαιτείται προκειμένου να κηρυχθεί απεργία, ουσιαστικά την καταργεί ως μέσο διεκδίκησης και πάλης των εργαζομένων.
Την ίδια στιγμή ορίζεται πως τουλάχιστον το 40% των εργαζομένων επιχειρήσεων και φορέων που η λειτουργία τους θεωρείται κρίσιμη για το κοινωνικό σύνολο οφείλει να δουλεύει ακόμα και σε περίπτωση κήρυξης απεργίας.
Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, δεν είναι τυχαία κομμένο και ραμμένο στις ορέξεις των αφεντικών.Το νομοθετικό μακρύ χέρι της αστικής τάξης έρχεται να μετατρέψει οριστικά την ατζέντα του ΣΕΒ σε νομοσχέδιο με κύριους άξονες την “ελαστικοποίηση”, την επίθεση στο συνδικαλισμό και εντέλει την μείωση των παραγωγικών εξόδων. Το ιδεολογικό προκάλυμμα του νομοσχεδίου, είναι η εμπέδωση της ατομικής διαπραγμάτευσης για το ωράριο μεταξύ εργοδότη και εργαζομένου. Δεν υπάρχουν τάξεις παρά μόνο άτομα και έτσι καμία συλλογική διαπραγμάτευση/ σύμβαση δε θα μπαίνει μπροστά στις ατομικές συμφωνίες αφεντικών και εργατών/ εργατριών που “σαν ίσοι” θα συζητούν και θα αποφασίζουν για το αν και πόσο θα δουλεύουν οι δεύτεροι για τις ανάγκες και τα κέρδη των πρώτων.
Κι όταν στην μία πλευρά της ζυγαριάς μπαίνουν τα κέρδη των αφεντικών, δεν έχουμε καμία αυταπάτη για τις εργασιακές συνθήκες και το πώς αντιμετωπίζονται οι ζωές μας. Άλλωστε, δεν έχει περάσει καιρός από τις δολοφονίες εργατών σε εργοτάξια του Μετρό και του ΔΕΔΔΗΕ, από την κανονική λειτουργία και την απόκρυψη κρουσμάτων σε σούπερ μάρκετ και εργοστάσια όπου τα ελλιπή μέτρα προστασίας οδήγησαν ακόμη και στον θάνατο εργαζομένων.
Το ξεζούμισμα των εργαζομένων, ακόμη και ο θάνατος από εργατικά ατυχήματα, ως αποτέλεσμα της επιδίωξης όλο και χαμηλότερου κόστους παραγωγής, αποτελούν κομμάτι της καπιταλιστικής νόρμας έτσι όπως έχει χτιστεί εδώ και αιώνες. Υπεύθυνοι για κάθε εργατική δολοφονία ήταν, είναι και θα είναι για πάντα οι κρατικοί μηχανισμοί και το κεφάλαιο.
Η αντίσταση, η συλλογικοποίηση, η οργάνωση στη βάση και ο αγώνας των εργαζομένων και των καταπιεσμένων είναι ο μόνος δρόμος όταν δεν θέλουμε να θρηνήσουμε άλλους νεκρούς εργάτες και εργάτριες στο βωμό των κερδών της αστικής τάξης.
Ο αγώνας ενάντια στην μισθωτή εργασία, ο αγώνας ενάντια στην ίδια την κρατική και καπιταλιστική οργάνωση της κοινωνίας, ο αγώνας για το πέρασμα σε έναν κόσμο χωρίς καταπίεση και εκμετάλλευση, προϋποθέτει και δένει διαλεκτικά με τον αγώνα που πρέπει να δώσουμε ως κομμάτι της εργατικής τάξης, ως κομμάτι των καταπιεσμένων, μέσα από τα σωματεία αλλά και μέσα από πολιτικούς και κοινωνικούς σχηματισμούς, ενάντια στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ, ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ
Καλούμε στις κινητοποιήσεις των επόμενων ημερών ενάντια στο νομοσχέδιο:
-Πέμπτη 27/5 στις 19.00 στο Πολιτιστικό Κέντρο Τούμπας
-Τρίτη 1/6 στις 19.00 στην Πλατεία Επταλόφου
-Πέμπτη 10.30 στην απεργιακή συγκέντρωση στο Άγαλμα του Βενιζέλου
στηρίζουμε την κινητοποίηση μουσικών και καλλιτεχνών την Παρασκευή 28/5 στις 18.30 στο Άγαλμα του Βενιζέλου.
ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ!
Συνέλευση ενάντια στο νέο αντεργατικό νομοσχέδιο
Μάι 26
Παρέμβαση στη ΒΙ.ΠΕ. Σίνδου
Το πρωί της Τετάρτης 26 Μαΐου, κατά τη διάρκεια άφιξης της πρωινής βάρδιας των εργαζομένων στη Βιομηχανική Περιοχή της Σίνδου, πραγματοποιήθηκε παρέμβαση απλώνοντας πανό σε κόμβους, πετώντας χιλιάδες τρικάκια και μοιράζοντας κείμενα με αναφορά στα ελλιπή μέτρα προστασίας των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς αλλά και στο επερχόμενο αντεργατικό νομοσχέδιο.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ, ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ
Συνέλευση ενάντια στο νέο αντεργατικό νομοσχέδιο
Μάι 20
Mικροφωνική ενάντια στο νέο αντεργατικό νομοσχέδιο
Αγ. Σοφίας & Τσιμισκή 23/05 στις 12:00
ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΨΗΦΙΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ
Κατά την διάρκεια της πανδημίας και με πρόσχημα την προστασία της δημόσιας υγείας, κράτος και κεφάλαιο επιδόθηκαν σε έναν αγώνα δρόμου ώστε να προλάβουν να περάσουν νομοσχέδια με την ελπίδα αποφυγής οποιασδήποτε αντίστασης. Καθώς βρισκόμαστε έναν χρόνο σε lockdown, η κυβέρνηση έχει βαλθεί να υποβαθμίσει κάθε πτυχή της καθημερινότητάς μας από την επαφή μας με τον φυσικό κόσμο και την περιστολή των διαδηλώσεων μέχρι την υποβάθμιση των σπουδών μας και την γενικευμένη επίθεση στα οικονομικά ασθενέστερα στρώματα. Αποκορύφωμα αυτής της επίθεσης, και συνέχεια των νεοφιλελεύθερων πολιτικών των τελευταίων δεκαετιών, αποτελεί το νέο αντεργατικό νομοσχέδιο που τίθεται προς ψήφιση τις ερχόμενες εβδομάδες.
Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο καθ’ υπόδειξη ντόπιου και ξένου κεφαλαίου έρχεται να καταργήσει το 8ωρο, να αντικαταστήσει την καταβολή των υπερωριών με την “ανταλλαγή” τους με ρεπό, και να εγκαθιδρύσει την Κυριακάτικη εργασία για ακόμα περισσότερους κλάδους. Ταυτόχρονα επιτίθεται στον συνδικαλισμό, τις απεργίες και εν γένει τις εργατικές διεκδικήσεις. Το νέο αντεργατικό νομοσχέδιο βασίζεται στην ιδέα μιας δήθεν ισότιμης ατομικής διαπραγμάτευσης ανάμεσα σε αφεντικά και εργαζόμενες. Το δόγμα αυτής της “ισότιμης” διαπραγμάτευσης καταλήγει και στο να καθιστά “συνυπεύθυνο” τον εργαζόμενο ακόμα και για το καθεστώς μαύρης εργασίας στο οποίο μπορεί να δουλεύει. Κομμάτι αυτού του νομοσχεδίου είναι και η μετατροπή του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας από σώμα που υπάγεται στο υπουργείο εργασίας σε ανεξάρτητη αρχή, γεγονός που δημιουργεί προβληματισμούς σχετικά με την πρόσβαση των εργαζομένων στα μέσα και τις διαδικασίες αντιπαράθεσης με τα αφεντικά τους.
Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο προπαγανδίζεται ως θετικό και αισιόδοξο για την εργασιακή πραγματικότητα. Ωστόσο, τα περιεχόμενα του αλλά, κυρίως, η συγκυρία στην οποία ψηφίζεται αποδεικνύουν το αντίθετο. Το νομοσχέδιο Χατζηδάκη, σε συνέχεια του προηγούμενου αντεργατικού νομοσχεδίου της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, έρχεται να αποτελέσει το νομικό επιστέγασμα των εργοδοτικών αυθαιρεσιών του ελαστικού ωραρίου, του εργασιακού μεσαίωνα που παίρνει την μορφή των αυξανόμενων εργατικών ατυχημάτων, των παρενοχλήσεων στους χώρους δουλειάς, των τραμπουκισμών και των ξυλοδαρμών. Άλλωστε, δεν έχει περάσει καιρός από τις δολοφονίες εργατ(ρι)ών σε εργοτάξια του Μετρό και του ΔΕΔΔΗΕ, από την κανονική λειτουργία και την απόκρυψη κρουσμάτων σε σούπερ μάρκετ και εργοστάσια όπου τα ελλιπή μέτρα προστασίας οδήγησαν ακόμη και στον θάνατο εργαζομένων. Μέσα σε αυτή τη σύγχρονη κανονικότητα το νομοσχέδιο προβλέπει επίσης την επέκταση της Κυριακάτικης εργασίας σε καινούργιους κλάδους πέραν του εμπορίου (π.χ. μεταφορικές, πληροφορική, logistics, data center, τηλεφωνικά κέντρα, ψηφιοποίηση έγχαρτου αρχείου, παραγωγή έτοιμου σκυροδέματος κ.α.) θεσμοθετώντας έτσι την έμμεση κατάργηση της πενθήμερης εργασίας.
Δεν έχουμε αυταπάτες σχετικά με τις εργασιακές συνθήκες και τον τρόπο που αντιμετωπίζονται οι ζωές μας όταν στην άλλη πλευρά της ζυγαριάς μπαίνουν τα κέρδη των αφεντικών. Το ξεζούμισμα των εργαζομένων, ακόμη και ο θάνατος από εργατικά ατυχήματα, ως αποτέλεσμα της επιδίωξης όλο και χαμηλότερου κόστους παραγωγής, αποτελούν κομμάτι της καπιταλιστικής νόρμας έτσι όπως έχει χτιστεί εδώ και αιώνες. Υπεύθυνοι για κάθε εργατική δολοφονία ήταν, είναι και θα είναι για πάντα οι κρατικοί μηχανισμοί και το κεφάλαιο. Η αντίσταση, η συλλογικοποίηση, η οργάνωση στη βάση και ο αγώνας των εργαζομένων και των καταπιεσμένων είναι ο μόνος δρόμος όταν δεν θέλουμε να θρηνήσουμε άλλους νεκρούς εργάτες και εργάτριες στο βωμό των κερδών της αστικής τάξης.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ, ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ
ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ
ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ | 12:00 | ΑΓ. ΣΟΦΙΑΣ ΜΕ ΤΣΙΜΙΣΚΗ
Συνέλευση ενάντια στο νέο αντεργατικό νομοσχέδιο
Μάι 19
Παρεμβάσεις σε εργοτάξια του Μετρό
Τις τελευταίες μέρες, συντρόφισσες και σύντροφοι από την Συνέλευση ενάντια στο νέο αντεργατικό νομοσχέδιο πραγματοποίησαν παρεμβάσεις στα εργοτάξια του Μετρό στη Θεσσαλονίκη. Κατά τη διάρκεια των παρεμβάσεων στα κάτεργα του Μετρό, όπου το ξεζούμισμα των εργαζομένων έχει οδηγήσει επανειλημμένα ακόμη και σε θανατηφόρα εργατικά “ατυχήματα”, μοιράστηκαν κείμενα στους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες, πετάχτηκαν τρικάκια και κρεμάστηκαν πανό.
ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΨΗΦΙΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ
Μάι 13
Μοτοπορεία ενάντια στο νέο αντεργατικό νομοσχέδιο
Μοτοπορεία ενάντια στο νέο αντεργατικό νομοσχέδιο
Σάββατο 15/5 στις 12.00 στην Καμάρα
Μετά από 10 χρόνια καπιταλιστικής κρίσης, τα μεγαλύτερα βάρη της οποίας σήκωσε στις πλάτες της η εργατική τάξη και τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα με μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, αυξήσεις στα όρια συνταξιοδότησης, αύξηση του κόστους ζωής, καθιέρωση ελαστικών σχέσεων εργασίας, ιδιωτικοποιήσεις και μαζική ανεργία, το νομοσχέδιο που έρχεται τις επόμενες βδομάδες προς ψήφιση στη Βουλή, έρχεται να:
-Καταργήσει ουσιαστικά το 8ωρο αφήνοντας ανοιχτή την πόρτα για 10ωρη απασχόληση, να υπερδιπλασιάσει και να επισημοποιήσει τις απλήρωτες υπερωρίες αλλά και την Κυριακάτικη εργασία για περισσότερους κλάδους. Ουσιαστικό σημείο και πυρήνας σκέψης του νομοσχεδίου, είναι η εμπέδωση της ατομικής διαπραγμάτευσης για το ωράριο μεταξύ εργοδότη και εργαζομένου. Δεν υπάρχουν τάξεις παρά μόνο άτομα και έτσι καμία συλλογική διαπραγμάτευση/ σύμβαση δε θα μπαίνει μπροστά στις ατομικές συμφωνίες αφεντικών και εργατών/ εργατριών που “σαν ίσοι” θα συζητούν και θα αποφασίζουν για το αν και πόσο θα δουλεύουν οι δεύτεροι για τις ανάγκες και τα κέρδη των πρώτων.
-Να δώσει το οριστικό χτύπημα στις συνδικαλιστικές ελευθερίες, με τη ΝΔ να παίρνει την σκυτάλη από τον ΣΥΡΙΖΑ τελειοποιώντας το ψηφιακό φακέλωμα των σωματείων και την εγκαθίδρυση ηλεκτρονικής ψηφοφορίας κάτι που σε συνδυασμό με διάταξη της προηγούμενης κυβέρνησης για υπεδιπλασιασμό των εργαζομένων που απαιτείται προκειμένου να κηρυχθεί απεργία, ουσιαστικά την καταργεί ως μέσο διεκδίκησης και πάλης των εργαζομένων. Την ίδια στιγμή ορίζεται πως τουλάχιστον το 40% των εργαζομένων επιχειρήσεων και φορέων που η λειτουργία τους θεωρείται κρίσιμη για το κοινωνικό σύνολο οφείλει να δουλεύει ακόμα και σε περίπτωση κήρυξης απεργίας.
Επίσης, δίνεται η δυνατότητα στην εργοδοσία να επικαλεστεί ψυχολογική ή σωματική βία κατά τη διάρκεια της απεργιακής περιφρούρησης κάτι που οδηγεί αυτοδικαίως στην απόλυση αλλά και σε ποινικές διώξεις, ενώ η απεργία θα κρίνεται παράνομη και η εταιρεία θα μπορεί να διεκδικεί αποζημιώσεις.
Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο έρχεται σε μια περίοδο όπου έχουν γίνει κανόνας τα ελλιπή μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς που κοστίζουν στην υγεία και στις ζωές πολλών εργαζομένων. Κάτι που αφορά τόσο την πανδημία κατά τη διάρκεια της οποίας κανένα μέτρο δεν έχει παρθεί σε εργοστάσια, εμπορικά κέντρα, σχολεία με τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες να μετακινούνται από και προς τις δουλειές τους στιβαγμένοι σε λεοφωρεία, όσο όμως και ευρύτερα τις συνθήκες εργασίας που εντατικοποιούνται με τους καπιταλιστές να βάζουν διαρκώς πιο ψηλά στο ζύγι τα κέρδη τους από τις ζωές μας.
Η ανάγκη συσπείρωσης της βάσης ενάντια στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο είναι επιτακτική, μπαίνει ως κύρια αιχμή, αλλά στέκεται για εμάς ως μία ακόμη πινελιά, ίσως και η τελειωτική, στο κάδρο του κύκλου της τρέχουσας ιστορίας που βιώνουμε.
Ενός νέου κύκλου όξυνσης της καπιταλιστικής κρίσης που επιταχύνθηκε από την πανδημία, ενός κύκλου ακόμα πιο μαζικής ανεργίας και φτώχειας, ενός κύκλου ακόμα πιο βίαιης αναδιάρθρωσης των εργασιακών σχέσεων, ενός κύκλου εντατικών ιδιωτικοποιήσεων.
Ενός κύκλου όπου μέσα σε ένα χρόνο καραντίνας έχουν περάσει νομοσχέδια που σπαταλούν δισεκατομμύρια για την πολεμική προετοιμασία της χώρας και για την καταστολή, νομοσχέδια που απαγορεύουν διαδηλώσεις και συγκεντρώσεις, νομοσχέδια που αφήνουν το περιβάλλον βορά στις ορέξεις των καπιταλιστών, νομοσχέδια που ιδιωτικοποιούν την Παιδεία, που μειώνουν τα κρατικά έξοδα για την Υγεία και τις κοινωνικές ανάγκες.
Ενός κύκλου όπου οι μετανάστες και οι μετανάστριες ζουν μία διαρκή κόλαση από τα σύνορα μέχρι τα κέντρα κράτησης και δεν τους δίνεται η δυνατότητα να εργαστούν, να μορφωθούν, να έχουν πρόσβαση στην περίθαλψη, όπου οι έγκλειστοι και οι έγκλειστες σε φυλακές και ψυχιατρεία μένουν εκτεθειμένοι στον ιό και στερούνται των βασικών δικαιωμάτων τους.
Ο αγώνας ενάντια στην μισθωτή εργασία, ο αγώνας ενάντια στην ίδια την κρατική και καπιταλιστική οργάνωση της κοινωνίας, ο αγώνας για το πέρασμα σε έναν κόσμο χωρίς καταπίεση και εκμετάλλευση, προϋποθέτει και δένει διαλεκτικά με τον αγώνα που πρέπει να δώσουμε ως κομμάτι της εργατικής τάξης, ως κομμάτι των καταπιεσμένων, μέσα από τα σωματεία αλλά και μέσα από πολιτικούς και κοινωνικούς σχηματισμούς, ενάντια στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο.
Ενάντια στις γραφειοκρατικές και αναθετικές λογικές που οδήγησαν την εργατική τάξη και την κοινωνία σε εκφυλισμό τόσο των σωματείων, όσο και των μαζικών αγώνων του 2010-2012 η “Συνέλευση ενάντια στο νέο αντεργατικό νομοσχέδιο” που συστάθηκε στη Θεσσαλονίκη καλεί σε μοτοπορεία το ερχόμενο Σάββατο 15/5 στις 12.00 στην Καμάρα.
Ελάστικα ωράρια, δεκάωρη δουλειά αυτή είναι η ανάπτυξη για τ’ αφεντικά
Κάτω τα χέρια από τα σωματεία, τους ταξικούς αγώνες και την απεργία
Μοτοπορεία: Σάββατο 15/5 στις 12.00 στην Καμάρα
Συνέλευση ενάντια στο νέο αντεργατικό νομοσχέδιο