-
-
“Θα έρθει η μέρα που η σιωπή μας θα είναι πιο δυνατή από τις φωνές που καταπνίγετε σήμερα”August SpiesΈχουν περάσει 135 χρόνια από την εξέγερση του Σικάγο, από τον αγώνα των εργατών για το 8ωρο,για καλύτερες συνθήκες εργασίας και για την πτώση του καπιταλιστικού συστήματος. Κεκτημέναπου κατακτήθηκαν με αίμα, με θυσίες στους δρόμους, στις φύλακες και στο ικρίωμα. Για τα γεγονότατου Haymarket καταδικάστηκαν 8 αναρχικοί, οι 7 σε θάνατο και ένας, ο Oscar Neebe, σε 15 χρόνιακάθειρξη. Οι Spies, Parsons, Engel και Fischer απαγχονιστήκαν. Ο Lingg αυτοκτόνησε μια μέρα πριντον εκτελέσουν. Η θανατική ποινή μετατράπηκε σε ισόβια για τους Fielden και Schwab μετά απόπιέσεις από το διεθνές κίνημα αλληλεγγύης.Έχουν περάσει 85 χρόνια από τον ματωμένο Μάη της Θεσσαλονίκης από τη μεγάλη απεργία τωνκαπνεργατών και την εξέγερση που ακολούθησε με 11 νεκρούς και πολλούς τραυματίες.Έχουμε χρέος να μην ξεχνάμε τους αγώνες που έδωσε η τάξη μας στο παρελθόν. Οι αγώνες του χθεςείναι φάρος και έμπνευση για τους αγώνες του σήμερα. Βρισκόμαστε στο ξεκίνημα μιας ακόμηκρίσης. Η πανδημία είναι άλλη μία χρυσή ευκαιρία για το κράτος και το κεφάλαιο. Με πρόσχημα τονcovid 19 επιτίθεται στις ελευθερίες μας και σε όσα κεκτημένα μας έχουν μείνει. Σε διεθνές επίπεδοβλέπουμε μια ολομέτωπη επίθεση στους “από τα κάτω”. Το μέλλον που μας επιφυλάσσουν το κράτοςκαι τα αφεντικά είναι γεμάτο καταστολή, εξαθλίωση και θάνατο. Ο καπιταλισμός μεταλλάσσεται, ηπαραγωγή αλλάζει, ο τρόπος χρήσης των νέων τεχνολογιών προς όφελος του κεφαλαίου θαδημιουργήσουν χιλιάδες καινούριους άνεργους και όσοι θα εργάζονται θα δουλεύουν με ακόμη πιοεντατικοποιημένους ρυθμούς για ψίχουλα.Το ελληνικό κράτος από την αρχή της πανδημίας θωρακίστηκε -όχι απέναντι στον covid 19- αλλά γιανα διασφαλίσει τα συμφέροντα του κεφαλαίου αφήνοντας τα φτωχότερα στρώματα και τους/τιςεργαζόμενους/ες εκτεθειμένους/ες στον ιό μετρώντας σήμερα χιλιάδες νεκρούς της τάξης μαςαπόρροια της κρατικής διαχείρισης της πανδημίας. Προτίμησε να προσλάβει χιλιάδες μπάτσους,εξόπλισε τον στόλο καταστολής και μοίρασε άφθονο χρήμα στα ΜΜΕ για τη διάχυση της κρατικήςπροπαγάνδας, πετώντας το μπαλάκι της “ατομικής ευθύνης” αντί να ενισχύσει ουσιαστικά το δημόσιοσύστημα υγείας. Όπως ήταν φυσικό, το κράτος συνέχισε μέσα στο λοκντάουν τον αντικοινωνικό τουρόλο, ψηφίζοντας μια σειρά από εγκληματικά νομοσχέδια. Από το νομοσχέδιο για την παιδεία πουμεταξύ άλλων προβλέπει και την δημιουργία πανεπιστημιακής αστυνομίας, το νομοσχέδιο για τοπεριβάλλον που θεσμοθετεί την περαιτέρω λεηλασία της φύσης, το νομοσχέδιο για ταοπτικοακουστικά μέσα όπου καιροφυλακτεί η λογοκρισία και τον νέο πτωχευτικό κώδικα μια επίθεσηστην πρώτη κατοικία.Στα παραπάνω έρχεται να προστεθεί το νέο αντεργατικό νομοσχέδιο, το όποιο προβλέπει τηνουσιαστική κατάργηση του 8ωρου και νομιμοποίηση του 10ωρου εργασίας, καθώς και την αύξησητων υπερωριών ανά τον χρόνο από 120 σε 150. Πετάνε το μπαλάκι στην ατομική επιλογή του κάθεεργαζόμενου για ευελιξία ωραρίων, γνωρίζοντας πως δεν έχει και πολλές επιλογές σε μία συμφωνίαπου δεν γίνεται υπό ίσους όρους. Κατ’ αυτό τον τρόπο νομιμοποιούν και παγιώνουν την 10ωρηεργασία η οποία δεν θα αμείβεται ως υπερεργασία ή υπερωρία, αλλά με λιγότερες ώρες εργασίας τιςεπόμενες μέρες. Επιπλέον, στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας προστίθενται και άλλοι κλάδοι,προχωρώντας μεθοδικά προς την ολική κατάργηση της. Από την άλλη, ο συνδικαλιστικός νόμος, σεσυνέχεια των νομοσχεδίων του Σύριζα, στοχεύει ανοιχτά στην ποινικοποίηση και τρομοκράτηση τηςσυνδικαλιστικής δράσης, στην επίθεση στα σωματεία μέσω του ηλεκτρονικού φακελώματος τωνμελών τους, την ηλεκτρονική ψηφοφορία και την ποινικοποίηση των απεργιακών παρεμβάσεων καιπεριφρουρήσεων, όπου η απεργία θα κηρύσσεται παράνομη σε ενδεχόμενο μπλοκάρισμα τηςπαραγωγής μιας επιχείρησης. Τα παραπάνω, σε συνδυασμό με τη λειτουργία των επιχειρήσεων σεημέρες απεργίας με προσωπικό ασφαλείας στο 40% των συνολικών εργαζομένων,απονοηματοδοτούν τις απεργίες οι οποίες για να καταστούν δυναμικές και μαχητικές στοχεύουν στομπλοκάρισμα της ροής του κεφαλαίου.Αν το κράτος και τα αφεντικά θεωρούν ότι θα μείνουμε άπραγοι/ες στην επίθεση που δέχονται τακεκτημένα του προλεταριάτου πλανώνται πλάνην οικτράν. Το 8ωρο και η απεργία είναι κατακτήσειςβαμμένες με το αίμα της εργατικής τάξης. Οφείλουμε να ορθώσουμε ανάχωμα στις ορέξεις τωναφεντικών, με όπλα την Αυτοοργάνωση και την Αλληλεγγύη να αντεπιτεθούμε στο κράτος και τοκεφάλαιο. Μέσα από τα σωματεία βάσης κόντρα στο κρατικό-γραφειοκρατικό συνδικαλισμό και τηνλογική της ανάθεσης. Μέσα από ομάδες προλεταριακής αυτοάμυνας και συνελεύσεις γειτονιάς ναπροστατέψουμε τις κοινότητες μας και να καλύψουμε τις βασικές μας ανάγκες. Το μόνο που έχουμεείναι ο ένας την άλλη. Όλοι και όλες μαζί μπορούμε να ονειρευτούμε και να δημιουργήσουμε ένανάλλο κόσμο, δίχως εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, δίχως την λεηλασία της φύσης. ΗΚοινωνική Επανάσταση είναι η μονή ρεαλιστική λύση για τα προβλήματα μας, για τηνΑπελευθέρωση της Τάξης μας, την Κοινωνική Απελευθέρωση, για την Αναρχία, τον ΕλευθεριακόΚομμουνισμόΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΒΑΣΗΣΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΝΕΟ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΜΕΣΑΙΩΝΑΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΑ ΑΠΕΡΓΙΑΚΑ ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΒΑΣΗΣΠΕΜΠΤΗ 6/5 ΚΑΜΑΡΑ ΣΤΙΣ 10:30
-
Μάι 05
Πορεία Πρωτομαγιάς : 06/05 στις 10.30 στην καμάρα
Απρ 14
Συγκέντρωση – μικροφωνική : Παρασκευή 16/4 στις 12:00
ΝΑ ΜΗΝ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΜΑΣ
Την Πέμπτη 1 Απριλίου 3 εργάτες σκοτώνονται ακαριαία στην Εύβοια όταν τους χτυπά τάση 20.000 volt και ένας ακόμη εργάτης τραυματίζεται σοβαρά και μεταφέρεται στο νοσοκομείο. Όλοι τους είναι εργολαβικοί εργαζόμενοι της εταιρείας ΑΚΤΩΡ, οι οποίοι εκτελούσαν εργασίες υπογειοποίησης του δικτύου για λογαριασμό του ΔΕΔΔΕΗ.
Δεν πρόκειται για εργατικά “ατυχήματα” αλλά για δολοφονίες με άμεσα υπευθύνους το κράτος και τα αφεντικά. Τα αφεντικά τα τελευταία χρόνια και με την πρόφαση της οικονομικής κρίσης, για να αυξήσουν τα κέρδη τους, προβαίνουν σε μείωση των μεροκαμάτων, μείωση του προσωπικού, ελλιπή εκπαίδευση των εργαζομένων. Αυτά συνεπάγονται σε εντατικοποίηση της εργασίας, περισσότερο “τρέξιμο” σε λιγότερη ώρα που θα αποφέρει μεγαλύτερο κέρδος στις τσέπες τους με το μικρότερο δυνατό κόστος. Επομένως, είναι φυσικό επακόλουθο ότι τα μέτρα προστασίας των εργαζομένων πάνε περίπατο, ειδικά σε επικίνδυνες εργασίες σαν τη συγκεκριμένη, αφήνοντας έκθετους σε οποιοδήποτε κίνδυνο ανθρώπους της τάξης μας. Όλα τα παραπάνω υποστηρίζονται από τη διαρκή αντεργατική πολιτική του κράτους τα τελευταία χρόνια. Ξέρουμε καλά ότι όταν τα αφεντικά αρνούνται να βάλουν το χέρι στην τσέπη ακόμα και για τη διαφύλαξη της ζωής των εργαζομένων και η εργασία διαρκώς εντατικοποιείται, για κάθε θάνατο ή τραυματισμό εν ώρα εργασίας υπάρχει δόλος.
Ο ΔΕΔΔΗΕ αποτελεί την υπεύθυνη εταιρεία για τη διανομή του ηλεκτρικού ρεύματος ανά την ελληνική επικράτεια. Είναι ο οργανισμός που πραγματοποιεί τη διακοπή ηλεκτροδότησης σε συνανθρώπους μας που “δεν τη βγάζουν”, πόσο μάλλον στην παρούσα συγκυρία της πανδημίας και τη συνέχιση της οικονομικής κρίσης που αυτή πυροδοτεί. Απειλώντας ή αποκόπτοντας την πρόσβαση σε μία υπηρεσία κομβικής σημασίας για τη ζωή μας, οξύνει τα προβλήματα επιβίωσης των συνανθρώπων μας που αδυνατούν να ανταπεξέλθουν. Παράλληλα, κάνει τα στραβά μάτια για τα χρέη των κεφαλαιοκρατών υπενθυμίζοντας μας την αντικοινωνική του πολιτική εις βάρος των εκμεταλλευόμενων.
Ο ΔΕΔΔΗΕ τον τελευταίο καιρό βρίσκεται σε διαδικασία πώλησης σημαντικού κομματιού των μετοχών του από τη μητρική ΔΕΗ, πράγμα που οδηγεί στην ιδιωτικοποίησή του. Η ιδιωτικοποίηση ενός οργανισμού που διαχειρίζεται την ενέργεια, απαραίτητη για τη ζωή των ανθρώπων, και η διαχείριση του από κομμάτια της ελεύθερης αγοράς, θα επιφέρει ακριβότερες και χαμηλότερης ποιότητας υπηρεσίες, αποκλεισμό περισσότερων ανθρώπων από το ηλεκτρικό ρεύμα, χειρότερες εργασιακές συνθήκες. Αυτό σημαίνει και μεγαλύτερο κίνδυνο για την ασφάλεια και τη ζωή των εργαζομένων.
Ένα άλλο σημαντικό ζήτημα είναι οι εργολαβίες. Ουσιαστικά πρόκειται για μεσάζοντες εκτέλεσης των έργων δημοσίου συμφέροντος και διαχείρισης των εργαζομένων. Χρήματα κόβονται από τους μισθούς των εργατών για να μεταφερθούν σε ένα μεσάζοντα εργολάβο. Η εντατικοποίηση και οι χειρότερες εργασιακές συνθήκες είναι συνώνυμα με αυτό το καθεστώς εργασίας. Οι εργολάβοι για να μειώσουν την χασούρα τους δεν τηρούν τα απαραίτητα μέτρα προστασίας ενώ η επίβλεψη των εργασιακών συνθηκών ανατίθεται από τους ίδιους σε ιδιωτικούς φορείς της επιλογής τους, όσον αφορά τα δημόσια έργα, και όχι από κάποιο σώμα Επιθεώρησης Εργασίας. Με άλλα λόγια, δηλαδή, το κράτος αποποιείται των ευθυνών του και ξεπλένει κάθε εργοδοτική αυθαιρεσία. Έτσι και στη συγκεκριμένη περίπτωση, τα θύματα του δυστυχήματος είναι εργαζόμενοι του ΑΚΤΩΡ που είχε αναλάβει το έργο. Ο ΑΚΤΩΡ δεν τηρούσε ούτε τα στοιχειώδη μέτρα προστασίας (δεν έκοψε καν την παροχή ηλεκτρικού για εργασίες σε κολώνες), ούτε παρείχε την απαραίτητη εκπαίδευση και πιστοποίηση στους εργαζόμενους παρόλο που ήταν ευθύνη του να το κάνει.
Ο κατάλογος των νεκρών της τάξης μας δεν έχει τέλος . Οι νεκροί εργάτες δεν είναι αριθμοί, είναι οι συνάνθρωποι μας που δεν γύρισαν ποτέ στο σπίτι, είναι τα ταξικά μας αδέρφια που σκοτώθηκαν στο μεροκάματο/νυχτοκάματο, θυσία στο βωμό του κέρδους του κεφαλαίου. Τα εργατικά ατυχήματα και δυστυχήματα αποτελούν την πιο φριχτή έκφραση της διαρκούς υποτίμησης των ζωών μας. Ταυτόχρονα, αναδεικνύουν και την τεράστια αναγκαιότητα για οργάνωση στη βάση των εκμεταλλευόμενων και των καταπιεσμένων. Μέσα από την αλληλεγγύη μεταξύ των ανθρώπων της τάξης μας, μέσα από τους αγώνες μας στις γειτονιές, στους χώρους εργασίας, σε οποιαδήποτε πτυχή της καθημερινότητας μας, στεκόμαστε η μία δίπλα στον άλλο και στήνουμε αναχώματα στην επέλαση κράτους και κεφαλαίου.
Τα πλούτη τους είναι βαμμένα με το αίμα των εκμεταλλευόμενων, των φτωχών, των προλετάριων. Να μην τους αφήσουμε να μας βυθίσουν στο σκοτάδι, την απελπισία και το θάνατο. Να μην επιτρέψουμε να εγκληματούν άλλο ενάντια στην τάξη μας. Για όλους εμάς που παλεύουμε κόντρα στην εξαθλίωση μας και το θάνατο. Για την ζωή και την αλληλεγγύη, για την κοινωνική επανάσταση…
ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΩΡΙΣ ΣΠΙΤΙ
ΚΑΝΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΧΩΡΙΣ ΡΕΥΜΑ, ΝΕΡΟ, ΘΕΡΜΑΝΣΗ, ΙΝΤΕΡΝΕΤ
ΚΑΘΕ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΤΡΕΙΣ ΝΕΚΡΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ
ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΜΕΝΩΝ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΕ ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΚΑΙ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ
Συγκέντρωση – μικροφωνική : Παρασκευή 16/4 στις 12:00
στον ΔΕΔΔΗΕ κεντρικής Θεσσαλονίκης, Αγίου Δημητρίου 37
Απρ 01
ΟΠΟΥ ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ ΤΟ ΓΚΛΟΠ ΤΟΥ ΜΠΑΤΣΟΥ ΦΤΑΝΕΙ Η ΠΕΝΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ
Το Σάββατο 27 Μαρτίου σε δημοσίευμα, στο in.gr , του γνωστού 
φερέφωνου της κρατικής ασφάλειας Βασίλη Λαμπρόπουλου μαθαίνουμε για την ύπαρξη μιας λίστας υπόπτων για επιθέσεις σε μπάτσους. Πιο συγκεκριμένα στην λίστα αυτή υπάρχουν 21 δίκυκλα με τις πινακίδες κυκλοφορίας κ την μάρκα του οχήματος όπως επίσης και τα επώνυμα των ιδιοκτητών τους. Ο συντάκτης “κρύβει” τα στοιχεία με τρόπο που να είναι εύκολο, για οποιονδήποτε θελήσει να ψάξει, να βρει τα στοιχεία των δικύκλων και των κατόχων τους. Το άρθρο μάλιστα μας ενημερώνει ότι τα συγκεκριμένα οχήματα υποτίθεται ότι έχουν βρεθεί τις προηγούμενες ημέρες κοντά σε σπίτια μπάτσων και σε υπηρεσίες στην πόλη της Αθήνας. Στην πλειονότητα τους τα οχήματα αυτά όπως και οι αναβάτες τους κινούνται στην πόλη της Θεσσαλονίκης.
Πρόκειται για μια ακόμη στοχοποίηση εις βάρος αγωνιστών κ αγωνιστριών. Μια ξεκάθαρη στοχοποίηση ενάντια σε συντρόφους και συντρόφισσες δημιούργημα της φαντασίας των γνωστών εργαστηρίων κατασκευής ενόχων της κρατικής ασφάλειας και της αντιτρομοκρατικής. Η λίστα αυτή είναι μια επίθεση σε ολόκληρο το κίνημα καθώς περιέχει αγωνιστές και αγωνίστριες από διαφορετικές πόλεις και πολλές πολιτικές συλλογικότητες, μεταξύ των οποίων και μέλη της ομάδας μας. Δεν μας ξαφνιάζει η συγκεκριμένη υπόθεση αν και πρόκειται για μια ξεδιάντροπη απόπειρα τρομοκράτησης.
Το κράτος σπέρνει θάνατο και τρομοκρατία
Τον τελευταίο χρόνο το κράτος εκμεταλλευόμενο το ξέσπασμα της πανδημίας, έχει φέρει μέτρα που δεν έχουν καμία σχέση με υγειονομικά ζητήματα και την ενίσχυση του συστήματος υγείας, αλλά στοχεύουν στην πειθάρχηση και τον έλεγχο του κοινωνικού συνόλου. Κατά τη διάρκεια των λοκντάουν έχουν περάσει μία σειρά από αντιδραστικούς νόμους (πτωχευτικός κώδικας, αντεργατικός νόμος, νόμος Κεραμέως, νόμος λογοκρισίας και καταστολής για την ελεύθερη έκφραση στην τέχνη, κα), ενώ ταυτόχρονα το κράτος φρόντισε να ορίσει ως νούμερο ένα «υγειονομικούς κινδύνους» και να καταστείλει τις πορείες στις 17/11 και 6/12 και όποια κινητοποίηση εναντιώνονταν στις πολιτικές του. Δεν υπήρξε καμία ουσιαστική μέριμνα για τους εκμεταλλευόμενους, πόσο μάλλον για τους υγειονομικούς και την ενίσχυση του δημοσίου συστήματος υγείας. Απλήρωτες και ατελείωτες υπερωρίες, οι ΜΕΘ λιγοστές για τις ανάγκες της κοινωνίας, μεταθέσεις σε πόστα χωρίς την απαραίτητη κατάρτιση, καμία μόνιμη πρόσληψη υγειονομικού προσωπικού. Η κρατική αυθαιρεσία έχει γίνει ο κανόνας, όπως ανέδειξε πρόσφατα και η απεργία πείνας του Δ. Κουφοντίνα, και οδηγεί στο θάνατο ακόμα περισσότερα κομμάτια της τάξης μας.
Η απάντηση του κράτους σε όλα αυτά τα ζητήματα ήταν περισσότερη καταστολή και ακόμα περισσότερες προσλήψεις μπάτσων, καθώς θωρακίζεται για την οποιαδήποτε υποψία οργής και αντίδρασης που θα φέρουν οι πολιτικές του. Επομένως, δεν μας κάνει καθόλου εντύπωση η διακίνηση ψευδών και ανυπόστατων άρθρων, όπως αυτό του Λαμπρόπουλου. Στοχοποιώντας 21 αγωνιστ(ρι)ές για επιθέσεις σε μπάτσους σε διαφορετική πόλη, τέτοια σκουπίδια σαν το Λαμπρόπουλο επιχειρούν να αναστείλουν τη δράση και να «παραδειγματίσουν» όσους και όσες αντιστέκονται.
Ουσιαστικά πρόκειται για κυνήγι αγωνιστών με όρους «φαρ ουέστ» από κάθε μπάτσο ή φασίστα και μια ξεκάθαρη απειλή ώστε να σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε για ζωή και αξιοπρέπεια. Μια ακόμα επίθεση στον κόσμο του αγώνα σε ένα μακρύ κατάλογο κρατικών – παρακρατικών επιθέσεων και παρακολούθησης: την επίθεση στον ΕΚΧ Σχολείο από φασίστες αγκαλιά με μπάτσους στις 25 Μάρτη , παλαιότερες δολιοφθορές σε οχήματα συντρόφων , απαγωγές και βασανιστήρια (Μασοβκα), παρακολουθήσεις πολιτικών χώρων και οχημάτων συντρόφων (όπως στη Ταξική Αντεπίθεση).
Δεν είμαστε εμείς υπόλογοι μα το κράτος και το κεφάλαιο για χιλιάδες εγκλήματα. Για τις κρατικές δολοφονίες από covid 19, για τη χρόνια υποβάθμιση του ΕΣΥ, για τους νεκρούς σε φυλακές και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, για τη συγκάλυψη παιδεραστών και βιαστών, για τις εργατικές δολοφονίες στα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς, για τις δολοφονίες και τις επαναπροωθήσεις στον Έβρο και στην θάλασσα, για τη λεηλασία της φύσης, για την βία των μπάτσων στις γειτονιές και στα τμήματα, για το τροχαίο δυστύχημα, την εγκατάλειψή του Ιάσωνα και την προσπάθεια κουκουλώματος. Τα εγκλήματα δεν έχουν τέλος.
Η αλληλεγγύη θα συντρίψει κάθε κατασταλτικό σχέδιο
Από την άλλη, κόσμος που οργανώνεται και αγωνίζεται ενάντια στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα ξέρει πολύ καλά τι θα πει καταστολή, αλλά και τι θα πει αλληλεγγύη. Με οριζόντιες διαδικασίες και ακηδεμόνευτους αγώνες αντιστεκόμαστε καθημερινά στους εργασιακούς μας χώρους, δημιουργούμε σχέσεις κοινωνικής και ταξικής αλληλεγγύης στις γειτονιές που μένουμε, μπλοκάρουμε τα αντι-εκπαιδευτικά νομοσχέδια και την ίδρυση πανεπιστημιακής αστυνομίας, στήνουμε αναχώματα στον εκφασισμό της κοινωνίας και την επέλαση κάθε λογής μπάτσων από το κοινωνικό πεδίο, δεν ξεχνάμε τους μετανάστες και τις μετανάστριες που «απολαμβάνουν» τις πιο δολοφονικές ορμές του κράτους και του εθνικού κορμού, τους πολιτικούς κρατούμενους και τους αγώνες τους. Ξέρουμε καλά ότι αυτές οι επιλογές μας και οι αγώνες μας θα μας φέρουν αντιμέτωπους/ες με το ευρύ φάσμα της καταστολής. Το κράτος θα επιχειρήσει να κατατροπώσει κάθε φώνη που του εναντιώνεται.
Όμως επειδή η μεγάλη μας δύναμη είναι η συλλογική μας δύναμη ξέρουμε καλά και την αξία της αλληλεγγύης. Όπως δεν έχουμε αφήσει κανέναν αγωνιζόμενο άνθρωπο στα χέρια της καταστολής, έτσι θα γίνει και τώρα. Μπάτσοι, φασίστες και δημοσιογράφοι που φαντασιώνονται να συμβαίνει το οτιδήποτε σε αγωνιστές που αναφέρονται στο συγκεκριμένο άρθρο ή όχι να ξέρουν ότι θα μας βρουν μπροστά τους.
Αν το κράτος και το κεφάλαιο θεωρούν ότι με την στοχοποίηση, τις σκευωρίες και την καταστολή θα θα μας φοβίζουν είναι γελασμένοι. Ξεχνάνε ότι είμαστε σπλάχνο από τα σπλάχνα των εκμεταλλευόμενων και των καταπιεσμένων. Γνωρίζουμε πως ο δρόμος προς την Κοινωνική Απελευθέρωση θα ναι δύσβατος, μα είναι συνειδητή μας επιλογή να τον βαδίζουμε ως την λευτεριά της τάξης μας, ως την λευτεριά του ανθρώπου και της φύσης.
Η ΣΤΟΧΟΠΟΙΗΣΗ ΑΓΩΝΙΣΤ(ΡΙ)ΩΝ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΔΕΝ ΜΑΣ ΦΟΒΙΖΕΙ ΜΑΣ ΕΞΟΡΓΙΖΕΙ
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΣΑΣ
ΥΓ. Για οτιδήποτε μας συμβεί την αποκλειστική ευθύνη φέρουν η ΕΛ.ΑΣ, το υπουργείο ΠΡΟ.ΠΟ, ο Λαμπρόπουλος κ τα ΜΜΕ που έχουν δημοσιεύσει την συγκεκριμένη λίστα.
Μαρ 16
Διαδήλωση ενάντια στην κρατική βία
Διαδήλωση ενάντια στην κρατική βία
Τετάρτη 17 Μαρτίου 2021 στις 18.00 αγ. Βενιζέλου
Ενάντια στην ταξική και κατασταλτική διαχείριση της πανδημίας από το κράτος
Ένας χρόνος έχει περάσει από το ξέσπασμα της πανδημίας και η στρατηγική του κράτους για τη διαχείριση της δεν έχει αλλάξει. Επικαλούμενο τις ελλείψεις του δημόσιου συστήματος υγείας προχώρησε σε μια σειρά περιοριστικών μέτρων τα οποία απαγορεύουν και χαρακτηρίζουν ως “άσκοπη” οποιαδήποτε δραστηριότητα δε σχετίζεται με την παραγωγή και την κατανάλωση. Το κράτος λοιπόν αντί να επιλέξει να ενισχύσει το σύστημα υγείας για την αντιμετώπιση της πανδημίας προχώρησε σε προσλήψεις χιλιάδων μπάτσων και τη δημιουργία καινούργιων σωμάτων αστυνόμευσης. Η λύση του κράτους απέναντι σε κάθε πρόβλημα λοιπόν είναι η καταστολή (είτε αυτή εφαρμόζεται με τους νόμους που ψηφίζει η πολιτική εξουσία, είτε με την μεροληπτική στάση που κρατάει η δικαστική, είτε με τη διαστρέβλωση της πραγματικότητας από τα ΜΜΕ, είτε με την βία που ασκούν στο δρόμο οι μπάτσοι) και η καταστολή αυτή έρχεται για όλους. Οι πρόσφατες εικόνες από την εκκένωση της πρυτανείας του ΑΠΘ, το όργιο ξυλοδαρμών σε νέα Σμύρνη αλλά και σε όλο τον ελλαδικό χώρο δεν αφήνουν καμία άλλη επιλογή στους ανθρώπους που θέλουν να ανασαίνουν ξανά ελεύθεροι από το να αντισταθούν στο κτήνος που ονομάζεται κράτος, με κάθε τρόπο, με κάθε μέσο, χωρίς κανέναν ενδοιασμό.
Ένας από τους αγώνες που ξέσπασαν μέσα σε αυτήν την περίοδο ήταν και αυτός της απεργίας πείνας του Δ. Κουφοντίνα ενάντια στην κρατική εκδικητικότητα και αυθαιρεσία. Και ακριβώς επειδή η κρατική αυθαιρεσία δεν στοχεύει μόνο στον Κουφοντίνα η λήξη της απεργίας πεινάς του αγωνιστή δεν είναι το τέλος, πάρα ακόμα ένας σταθμός που ανέδειξε τη δολοφονική και εκδικητική φύση του κράτους.
Η αποτυχημένη διαχείριση της πανδημίας από τα λαμόγια της αστικής δημοκρατίας, η καταστολή από τα καθάρματα με τις μπλε στολές, η αλλογιστη καταπάτηση δημοσίων πόρων έτσι ώστε η κοινωνία να παραμένει στο σκοτάδι και τον τρόμο,δεν μας αφήνουν άλλη επιλογή από την επιλογή του αγώνα.
Ο αγώνας ενάντια στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα είναι αγώνας για ζωή
Νίκη στον αγώνα του Δημήτρη Κουφοντινα απέναντι στην κρατική αυθαιρεσία
Νίκη στον αγώνα τών φοιτητών/τριών, των υγειονομικών και όσων αγωνίζονται.
Ανοιχτή συνέλευση αλληλεγγύης στον αγώνα του Δ. Κουφοντίνα
Μαρ 11
Κάλεσμα στήριξης του Stop War on Migrants στην πορεία για τον ένα χρόνο από τα γεγονότα στον Έβρο και τα νησιά
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 12/03 ΣΤΙΣ 17.00 ΚΑΜΑΡΑ
Μαρ 07
Πρόγραμμα της Κατάληψης Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης
Πρόγραμμα της Κατάληψης Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης
Νίκη στην απεργία πείνας του Δ. Κουφοντίνα
Μαρ 03
Ανακοίνωση κατάληψης εργατικού κέντρου για Τετάρτη 03/03
Καλούμε κάθε κάτοικο αυτής της πόλης που νοιώθει ότι ο αγώνας του απεργού πείνας Δημήτρη Κουφοντίνα αφορά πολλούς περισσότερους από τον ίδιο τον απεργό, που αντιλαμβάνεται τη σημασία να υπάρξουν ρωγμές και αναχώματα στην οξυμένη κρατική καταστολή,που ασφυκτιά από την εγκληματική, ταξική και κατασταλτική διαχείριση της πανδημίας από το κράτος να πλαισιώσει την κατάληψη του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης για να λειτουργήσει ως κέντρο αγώνα με αιχμή την απεργία πείνας του Δ. Κουφοντίνα και να το μετατρέψουμε μαζί με την Κατειλημμένη Πρυτανεία σε εστίες συντονισμένης αντίστασης.
ΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ
ΑΜΕΣΗ ΜΕΤΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΔΟΜΟΚΟΥ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ
MIKΡΟΦΩΝΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ :
ΤΕΤΑΡΤΗ 3/3, 12:00 στο εργατικό κέντρο Θεσ/νικης
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ:
ΤΕΤΑΡΤΗ 3/3, 18:00 στο άγαλμα Βενιζέλου
Κατάληψη Εργατικού Κέντρου για την αλληλεγγύη στον απεργό πείνας Δημήτρη Κουφοντίνα
Μαρ 01
Aνακοίνωση κατάληψης εργατικού κέντρου (01-03-2021)
Ανακοίνωση Κατειλημμένου Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης
Στις 8 Ιανουαρίου ο πολιτικός κρατούμενος Δημήτρης Κουφοντίνας ξεκινά απεργία πείνας με αίτημα την μεταγωγή του στον Κορυδαλλό, όπου θα έπρεπε να βρίσκεται, ακόμα και βάσει του νόμου που η κυβέρνηση ψήφισε φωτογραφικά για τον ίδιο πριν κάποιους μήνες και ο οποίος του στερούσε το δικαίωμα της παραμονής του σε αγροτικές φυλακές.
53 μέρες μετά, η υγεία του απεργού πείνας βρίσκεται σε οριακό σημείο και ανά πάσα στιγμή μπορεί να επέλθει ο θάνατός του. Αυτή είναι άλλωστε και η πολιτική επιλογή της Νέας Δημοκρατίας, του ντόπιου κεφαλαίου αλλά και ξένων πρεσβειών, όπως των Η.Π.Α.: η εφαρμογή της θανατικής ποινής για έναν κοινωνικό αγωνιστή, για έναν ένοπλο αντάρτη.
Η συγκεκριμένη απεργία πείνας όμως δεν λαμβάνει χώρο μέσα σε κάποιο δοκιμαστικό σωλήνα όπου επικρατούν συνθήκες ξέχωρες από αυτές του περιβάλλοντος. Η συγκεκριμένη απεργία πείνας εξελίσσεται εν μέσω μίας πανδημίας αλλά και εν μέσω μίας, τεραστίων διαστάσεων, παγκόσμιας οικονομικής κρίσης που η πρώτη επιτάχυνε.
Ζούμε σε έναν κόσμο όπου εκατοντάδες εκατομμύρια εργαζομένων οδηγούνται στην ανεργία και δισεκατομμύρια άνθρωποι καλούνται να γίνουν ακόμα πιο φτωχοί από ότι ήταν ήδη. Σε έναν κόσμο όπου οι διενέξεις μεταξύ ισχυρών κρατών και εταιρειών για το μοίρασμα των αγορών σπέρνουν πολέμους σε κάθε γωνιά της γης, γεννούν προσφυγιά, υπερεκμετάλλευση και βαρβαρότητα στην περιφέρεια. Σε έναν κόσμο όπου όλο και λιγότεροι άνθρωποι κατέχουν όλο και μεγαλύτερο ποσοστό του κοινωνικού πλούτου και ευθύνονται για την, χωρίς επιστροφή, λεηλασία του πλανήτη. Σε έναν κόσμο όπου τα κράτη οχυρώνονται μπροστά στις εξεγέρσεις που έρχονται, στις εξεγέρσεις των πεινασμένων, των αποκλεισμένων, των αδικημένων.
Ζούμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, σε μία ένωση κεφαλαιοκρατών της Ευρώπης που συντονισμένα ξεζουμίζουν τους πληθυσμούς στα μετόπισθεν αλλά και στις σύγχρονες αποικίες. Στην Ευρώπη που καυχιέται για τις φιλελεύθερες αξίες της, αλλά περιορίζει όλο και πιο πολύ κάθε ένοια ελευθερίας, φυλακίζοντας μέχρι και μουσικούς, όπως στην περίπτωση του Πάμπλο Χασέλ στην Ισπανία, και στοχοποιεί οποιονδήποτε αντισταθεί στον ολοκληρωτισμό που επιβάλει στο εσωτερικό της. Ζούμε στην Ευρώπη που πνίγει μετανάστες στα θαλάσσια σύνορά της σε Αιγαίο και Μεσόγειο, στην Ευρώπη που τα κράτη επιδοτούν τους βιομηχάνους τους και φορο-ληστεύουν τους εργαζόμενους τους, στην Ευρώπη με μία τερατώδη αντιτρομοκρατική νομοθεσία που ποινικοποιεί κάθε μορφή αγώνα, στην Ευρώπη όπου σιγά-σιγά ακόμα και η απεργία ή η διαδήλωση κρίνονται παράνομες.
Ζούμε στην Ελλάδα, όπου το χρέος έχει ξεπεράσει το 200% του ΑΕΠ, όπου οι άνεργοι έχουν ξεπεράσει τους 1.200.000, όπου η έμφυλη βία κυριαρχεί σε κάθε πτυχή της κοινωνικής ζωής. Στην Ελλάδα που ξοδεύει δισεκατομμύρια για την πολεμική της προετοιμασία, για τη συμμετοχή της στο ΝΑΤΟ, για την αστυνομία, τις επιδοτήσεις των μεγάλων επιχειρήσεων και τα χαρτζιλίκια στα ΜΜΕ. Στην Ελλάδα που την ίδια στιγμή ετοιμάζεται να αφήσει χιλιάδες ανθρώπους χωρίς πρώτη κατοικία, ενώ ήδη άστεγοι στους δρόμους των πόλεών της, πεθαίνουν από το κρύο. Στην Ελλάδα όπου υποχρηματοδοτείται το σύστημα υγείας και το 80% των τακτικών χειρουργείων έχει ανασταλλεί, όπου η παιδεία γίνεται λεία στα νύχια των ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων, όπου τα πάντα ιδιωτικοποιούνται. Στην Ελλάδα όπου παιδοβιαστές ξεπλένονται από τα ΜΜΕ και την κυβέρνηση, στην Ελλάδα που μέσα σε ένα χρόνο πανδημίας η κυβέρνηση έχει προλάβει να περάσει πολλά αντικοινωνικά και αντεργατικά νομοσχέδιο. Στην Ελλάδα όπου πάνοπλοι μπάτσοι εισβάλουν στα πανεπιστήμια για να βασανίσουν φοιτητές, όπου οι πορείες έχουν απαγορευτεί, όπου τα σωματεία φακελώνονται και οι απεργίες είναι σχεδόν εκτός νόμου. Στην Ελλάδα όπου η κυβέρνηση ψηφίζει συνεχώς νέους όλο και πιο αυστηρούς νόμους για τους κρατούμενους, τους μετανάστες, τους εργαζόμενους. Στην Ελλάδα που χιλιάδες κρατούμενοι στοιβάζονται εν μέσω πανδημίας σε άθλιες συνθήκες μες στα σωφρονιστικά κολαστήρια, που μετανάστες και μετανάστριες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης μένουν απροστάτευτοι στο ψύχος, μένουν εκτεθειμένοι στον covid19 και κάθε είδους πάθηση χωρίς ίχνος ιατροφαρακευτικής περίθαλψης.
Μέσα σε αυτή τη συνθήκη επέλεξε να πραγματοποιήσει την απεργία πείνας ο Δ. Κουφοντίνας. Και είναι μέσα σε αυτή τη συνθήκη, με γιατρούς και νοσηλευτές, με μαθήτριες και εκπαιδευτικούς, μουσικούς και φοιτήτριες, στους δρόμους, όπου ο αγώνας του πρέπει να αγκαλιαστεί από κάθε αγωνιζόμενο και κάθε καταπιεσμένη για να δώσει και πάλι ελπίδα σε όλες και όλους μας.
Καλούμε κάθε κάτοικο αυτής της πόλης που νοιώθει ότι αυτός ο αγώνας αφορά πολλούς περισσότερους από τον ίδιο τον απεργό, που αντιλαμβάνεται τη σημασία να υπάρξουν ρωγμές και αναχώματα στην οξυμένη κρατική καταστολή, που ασφυκτιά από την εγκληματική, ταξική και κατασταλτική διαχείριση της πανδημίας από το κράτος να πλαισιώσει την κατάληψη του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης για να λειτουργήσει ως κέντρο αγώνα με αιχμή την απεργία πείνας του Δ. Κουφοντίνα και να το μετατρέψουμε μαζί με την Κατειλημμένη Πρυτανεία σε εστίες συντονισμένης αντίστασης.
Ζητάμε από τον κόσμο που θα στηρίξει την προσπάθεια να σεβαστεί το ότι αρκετές από εμάς έχουν υποκείμενα νοσήματα, παιδιά, γονείς, συγγενείς, συγκατοίκους και φίλους με προβλήματα υγείας και με ενσυναίσθηση αλλά και αίσθημα κοινωνικής και ταξικής αλληλεγγύης να τηρούμε τα μέτρα υγειονομικής προστασίας.
Συγκέντρωση αλληλεγγύης στον επαναστάτη απεργό πείνας Δ. Κουφοντίνα
Δευτέρα 1/3 – 12.00, Εργατικό Κέντρο Θεσ/νίκης
Κάτω η κρατική τρομοκρατία και καταστολή
Νίκη στην απεργία πείνας του Δημήτρη Κουφοντίνα
Νίκη στον αγώνα των φοιτητών και των φοιτητριών
Νίκη στην ζωή και σε κάθε αγώνα της κοινωνικής βάσης
Κατάληψη Εργατικού Κέντρου για την αλληλεγγύη στον απεργό πείνας Δημήτρη Κουφοντίνα