Η πανδημία του covid-19 και η συνυφασμένη με αυτόν τρέχουσα υγειονομική κρίση μάς έφερε όλους και όλες, όπου κι αν ζούμε, ενώπιον μιας πρωτόγνωρης κατάστασης, η οποία φαίνεται πως όξυνε σε εκρηκτικό βαθμό την αποσταθεροποίηση της ήδη αποσαθρωμένης παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομίας που κλονίζεται για ακόμα μία φορά λόγω των εσωτερικών της αντιφάσεων.

Η κρατική πολιτική δημοσιονομικής λιτότητας έχει καταστήσει ακόμα πιο επαχθείς τους όρους επιβίωσης για την πλατιά κοινωνική πλειοψηφία, εντείνοντας την ταξική της υποτίμηση και καθιστώντας αδύνατη την κάλυψη βασικών αναγκών. Το δημόσιο σύστημα υγείας επί μακρά σειρά ετών απαξιώθηκε δια της κρατικής υποχρηματοδότησης και των απανωτών ιδιωτικοποιήσεων. Η διάλυση της δημόσιας υγείας έγινε ακόμα πιο αισθητή στην περίοδο που τώρα διανύουμε λόγω του επείγοντος της κατάστασης και των αυξημένων αναγκών που γεννήθηκαν, ειδικά αν λάβει κανείς υπόψη ότι πέραν του κορωνοϊού πρέπει να αντιμετωπίζονται και οι λοιπές παθήσεις.

Εν ολίγοις, τα δημόσια νοσοκομεία είναι υποστελεχωμένα, το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό έρχεται αντιμέτωπο με εξαντλητικό φόρτο εργασίας, ενώ οι υλικοτεχνικές υποδομές είναι από ελλιπείς έως και ανύπαρκτες σε αρκετές περιπτώσεις. Το κράτος αντί να αναλάβει τις ευθύνες του για τη ζημιά που προκάλεσε τα τελευταία χρόνια στο κοινωνικό σύνολο και δη στα ασθενέστερα οικονομικά στρώματα, αντί να δώσει μια ανάσα ανακούφισης στο δημόσιο σύστημα υγείας που ασφυκτιά, προτίμησε εντούτοις να ενισχύσει τις επιχειρήσεις, τους καναλάρχες, του μεγαλοεργολάβους, τους ιδιοκτήτες ιδιωτικών κλινικών και διαγνωστικών κέντρων, αλλά και να θωρακίσει περαιτέρω τον κατασταλτικό του μηχανισμό με ενίσχυση σε προσωπικό και εξοπλισμό των σωμάτων ασφαλείας. Όχι μόνο ενισχύει και φοροαπαλλάσσει προκλητικά το μεγάλο κεφάλαιο, αλλά αποποιείται και τις ευθύνες των εγκληματικών πολιτικών του, τις οποίες μεταβιβάζει με την αρωγή του αστικού προπαγανδιστικού μηχανισμού στις πλάτες της κοινωνίας υπό το περίφημο αφήγημα της «ατομικής ευθύνης».

Δεν πέφτουμε όμως από τα σύννεφα. Άλλωστε, το κράτος φροντίζει με κάθε δυνατό τρόπο να εξυπηρετεί τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης, των καπιταλιστών δηλαδή. Επιπλέον, είναι πέρα για πέρα γνωστό ότι στον καπιταλισμό οι ανθρώπινες ανάγκες και τα βασικά για όλους αγαθά καθίστανται εμπορεύματα, καθώς υπάγονται αναγκαστικά στις βασικές αρχές που διέπουν τη λειτουργία του κεφαλαιοκρατικού συστήματος. Τα παρεπόμενα της εμπορευματοποίησης των ανθρώπινων αναγκών, και της δημόσιας και δωρεάν πρόσβασης στην υγεία μεταξύ άλλων, τα βιώνουμε σήμερα με τον πλέον ειδεχθή τρόπο στα πλαίσια της τρέχουσας κρίσης (υγειονομικής και καπιταλιστικής).

Η κοινωνική ομάδα που βιώνει καθημερινά στο πετσί της τις συνέπειες αυτής της κρατικής πολιτικής είναι το προσωπικό των νοσοκομείων, το οποίο βρίσκεται στην πρώτη γραμμή στη μάχη για την αποτελασματική αντιμετώπιση του covid-19, όντας εξαντλημένο από τον βαρύ φόρτο εργασίας και τα ατελείωτα ωράρια, υπο-αμειβόμενο χωρίς καμία επιπλέον οικονομική στήριξη από το κράτος και εκτεθειμένο στον κίνδυνο του ιού, αλλά και της μελλοντικής επισφάλειας ή ανεργίας (βλ. 4μηνη παράταση των συμβάσεων για τους επικουρικούς γιατρούς).

Στις 7 Απριλίου, με πρωτοβουλία της ΟΕΝΓΕ, το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό προχώρησε συντονισμένα σε πανελλαδική σε κινητοποίηση έξω από τα νοσοκομεία. Η κινητοποίηση αυτή πλαισιώθηκε και από μια πληθώρα σωματείων και συλλογικοτήτων που παρενέβησαν στους χώρους έξω από τα νοσοκομεία δείχνοντας έμπρακτη αλληλεγγύη στους αγωνιζόμενους υγειονομικούς. Ο αγώνας των υγειονομικών, όμως, ήρθε αντιμέτωπος με την χυδαιότητα των δυνάμεων καταστολής, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την προσπάθεια ομάδων ΔΙΑΣ να διαλύσουν τη συγκέντρωση έξω από τον Ευαγγελισμό. Από την άλλη, τα καθεστωτικά ΜΜΕ έκρυψαν κάτω από το χαλί οποιαδήποτε είδηση και ανακοίνωση σχετικά με τα αιτήματά τους, επιδιώκοντας παράλληλα να αμαυρώσουν την εικόνα αυτών των κινητοποιήσεων στον δημόσιο λόγο.

Σήμερα 28 Απριλίου, η ΟΕΝΓΕ καλεί σε ακόμα μία πανελλαδική κινητοποίηση στα νοσοκομεία της επικράτειας, με κυριότερα αιτήματα την «μονιμοποίηση των επικουρικών γιατρών, όλων των συμβασιούχων χωρίς όρους και προϋποθέσεις, πρόσληψη όλου του αναγκαίου μόνιμου προσωπικού (γιατρών, νοσηλευτών και λοιπού υγειονομικού προσωπικού) για τη στελέχωση των νοσοκομείων και των κέντρων υγείας, μέτρα και μέσα προστασίας για την υγεία και την ασφάλεια των υγειονομικών, ένταξη του κλάδου στα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα.

Ως μέρος της κοινωνίας που αγωνίζεται για ισότητα και ελευθερία απέναντι στο δίκιο των ισχυρών και την εκμετάλλευση, στεκόμαστε αλληλέγγυοι στον αγώνα των υγειονομικών στηρίζοντας τα αιτήματά τους. Συμμετείχαμε, λοιπόν, στις επιμέρους κινητοποιήσεις των υγειονομικών που πραγματοποιήθηκαν στη Θεσσαλονίκη, πετώντας τρικάκια, ανοίγοντας πανό και μοιράζοντας κείμενα στα προαύλια των νοσοκομείων ΑΧΕΠΑ, Γεννηματάς, Άγιος Δημήτριος, Θεαγένειο και Ιπποκράτειο.

ΑΜΕΣΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΩΝ

Η ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΑ

ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΗΝ ΑΣΥΔΟΣΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

ΝΑ ΜΗΝ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΜΕ Ο COVID-19 ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΦΟΡΜΗ ΓΙΑ ΕΝΤΑΣΗ ΤΗΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ

ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΟΛΩΝ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ – ΝΑ ΠΡΟΤΑΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ

Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης
Κατάληψη Terra Incognita
Πυρανθός – Αναρχική ομάδα Θεσσαλονίκης
Συλλογικότητα αναρχικών από τα ανατολικά
Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος Σχολείο

To τελευταίο διάστημα ζούμε πρωτόγνωρες καταστάσεις με αφορμή τον κορωνοϊό. Ένας νέος ιός που ξεκίνησε κατά τα φαινόμενα από μια επαρχία της Κίνας και μέσα σε διάστημα τριών μηνών εξαπλώθηκε τόσο γρήγορα στο παγκοσμιοποιημένο ανθρώπινο χωριό, με αποτέλεσμα σήμερα να απειλεί ανθρώπους και στην πιο απομακρυσμένη γωνιά του πλανήτη. Η ιστορία των πανδημιών δεν είναι κάτι άγνωστο στην καταγεγραμμένη ιστορία. Θα λέγαμε ότι είναι συνυφασμένη με την παρουσία του ανθρώπου στη γη.

Οι ανεξέλεγκτες ανθρωπογενείς δραστηριότητες και οι καταστροφικές επεμβάσεις στη φύση όμως – απότοκα του καπιταλιστικού συστήματος παραγωγής – θέτουν αναπόδραστα και μαζικά χειρότερους όρους τόσο για την αύξηση συχνότητας πανδημιών όσο και για την επικινδυνότητα τους. Είναι γεγονός όμως ότι η εξελικτική πορεία της ζωής στον πλανήτη δεν είναι τελεολογική και σίγουρα δεν περιορίζεται και δεν εξαντλείται από την παρουσία η μη του ανθρώπινου είδους στη γη. Η φύση έχει τους προσαρμοστικούς μηχανισμούς για να συνεχίσει την αέναη πορεία της, ο άνθρωπος όμως;

Αλήθεια, πόσο έκπληκτους μας άφησε το ξέσπασμα της πανδημίας; Όλοι γνωρίζουμε ότι οι ανταγωνισμοί σε όλα τα πεδία της οικονομίας (ενέργεια, παραγωγή προϊόντων, εμπόριο κ.λ.π.) αλλά και των πολέμων αποτελούν την γενεσιουργό αιτία της οικολογικής καταστροφής που επιφέρει – μέσα σε όλα – και την κλιματική αλλαγή. Η υπερεκμετάλλευση των φυσικών πόρων επιφέρει συστηματική οικολογική υποβάθμιση. Η αποψίλωση των δασών, η καταστροφή των βιοτόπων, η βιομηχανοποιημένη κτηνοτροφία οδηγούν στο να μεταφερθούν παθογόνοι οργανισμοί στον άνθρωπο. Σε συνδυασμό μάλιστα με τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης στις σύγχρονες μεγαλουπόλεις όπου συνωστίζονται εκατομμύρια κόσμου συνιστούν το ιδανικό περιβάλλον ώστε να εξαπλωθεί, να μεταλλαχθεί και δυνάμει να προκαλέσει πανδημία ένας άγνωστος ιός.

Ο βασιλιάς είναι γυμνός

Στην πρώτη γραμμή μάχης για την αντιμετώπιση της πανδημίας καλούνται οι εργαζόμενοι στο χώρο της υγείας. Όπως σε κάθε πόλεμο ο στρατηγός ντοπάρει τα μυαλά των στρατιωτών με ψωροπερηφάνεια πριν τους στείλει σαν πρόβατα σε σφαγή. Έτσι κι εδώ. Με χειροκροτήματα και παχιά λόγια επιδιώκουν να κρύψουν το γεγονός ότι για χρόνια το κράτος απαξίωνε το Εθνικό Σύστημα Υγείας και ρήμαζε τα νοσοκομεία αφήνοντας τεράστιες ελλείψεις σε ανθρώπινο δυναμικό, υποδομή και υγειονομικό υλικό.Τώρα το υγειονομικό προσωπικό (ιατρικό, νοσηλευτικό, παραϊατρικό) καλείται να σταθεί απέναντι στον ιό με πενιχρά μέσα, χωρίς τα κατάλληλα μέτρα προστασίας (μάσκες, γάντια κτλ) δουλεύοντας με εξαντλητικά ωράρια σε νοσοκομεία που διαθέτουν ελάχιστες κλίνες ΜΕΘ. Ακόμα και αυτή την κρίσιμη στιγμή το κράτος αντί να στηρίξει έστω τύποις την δημόσια περίθαλψη έχει το θράσος να προαναγγέλει δήθεν προσλήψεις (ενώ ψάχνει κορόιδα για επισφαλή εργασία με μπλοκάκι), να ψάχνει εθελοντές και αντί να επιτάξει τα ιδιωτικά νοσοκομεία να τα επιδοτεί, για παράδειγμα δίνει σε αυτά 1600 ευρώ για μια κλίνη ΜΕΘ το διπλάσιο δηλαδή από ότι έδινε πρώτα. Έτσι φτάσαμε στο σημείο τα νοσοκομεία να ζητούν δωρεές πολιτών ώστε να προμηθευτούν τα στοιχειώδη. Οι μελέτες δείχνουν ότι το ποσοστό θνητότητας από τον ιό COVID-19 βρίσκεται σε ευθεία συνάρτηση με το σύστημα υγείας. Απλούστατα, όσο πιο καλά εξοπλισμένα είναι τα νοσοκομεία τόσο περισσότεροι άνθρωποι θα σωθούν (βλ. Γερμανία).

Το ιδεολόγημα της ατομικής ευθύνης

Το κράτος και τα παπαγαλάκια του προετοιμάζουν το έδαφος για φρενάρουν την κοινωνική οργή που έρχεται. Με θέσφατο το μότο για την ατομική ευθύνη επιχειρεί να μας κάνει συνένοχους στο έγκλημα. Δεν αποδεχόμαστε καμιά ατομική ευθύνη. Την απόλυτη ευθύνη τη φέρει το κράτος και οι διαχειριστές του με τις εγκληματικές πολιτικές του. Την ευθύνη των μνημονίων, των ιδιωτικοποιήσεων, του αποκλεισμού από την περίθαλψη των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων, της εργοδοτικής αυθαιρεσίας, των εργατικών “ατυχημάτων”, του εγκλεισμού των προσφύγων και μεταναστών, των άθλιων συνθηκών στα κολαστήρια φυλακών και ψυχιατρείων κ.α

​Η επίθεση κράτους και κεφαλαίου συνεχίζεται…

Η κρίση που εμφανίζεται με αφορμή τον κορωνοϊό έχει παγώσει το μεγαλύτερο μέρος της παγκόσμιας οικονομίας. Το κράτος μας καλεί για μία ακόμη φορά να βάλουμε πλάτη για τη σωτηρία της εθνικής οικονομίας. Αρχικά, θα παρθούν μέτρα για την τόνωση της οικονομίας. Αυτό σημαίνει ότι αυτοί που θα κληθούν να πληρώσουν την κρίση θα είναι το παγκόσμιο προλεταριάτο και τα κατώτερα στρώματα. Οι εργαζόμενοι στα super market, ντελίβερι/ κούριερ/ εργάτες σε εργοστάσια και εργάτες γης συνεχίζουν να δουλεύουν σε εξαντλητικές συνθήκες και με ανύπαρκτα μετρά προστασίας. Η εργασιακή τους συνθήκη, πριν και από το ξέσπασμα της πανδημίας, περιελάμβανε μαύρη εργασία, μισά ένσημα, απλήρωτες υπερωρίες, ενδεχομένως μη καταβολή δώρων και επιδομάτων, πόσο μάλλον στην παρούσα κατάσταση. Τα νέα μέτρα που ανακοινώθηκαν περιλαμβάνουν μείωση 50% του μισθού μέχρι το ξεπέρασμα της κρίσης, δίνουν το δικαίωμα στα αφεντικά για διεύρυνση της εκ περιτροπής εργασίας και επέκταση της μερικής εργασίας για τους μισούς εργαζόμενους ανάλογα με το συμφέρον τους, αναστολή συμβάσεων και ακύρωση των καταγγελιών που έγιναν μετά τις 18 Μαρτίου.

Όλα αυτά τα χρόνια που συστηματικά το κράτος (και) στο όνομα της κρίσης υποβάθμιζε και συνεχίζει να υποβαθμίζει βασικές κοινωνικές ανάγκες όπως η περίθαλψη και η εκπαίδευση δεν παρέλειψε ποτέ να σπαταλά δημόσιο χρήμα σε εξοπλιστικά προγράμματα και στην πολεμική του προετοιμασία εντός και εκτός συνόρων. Με ένα διαλυμένο – εδώ και χρόνια – δημόσιο σύστημα υγείας, πρώτο μέλημα της κυβέρνησης ήταν η πρόσληψη 5.000 μπάτσων για την καταστολή της ενδεχόμενης κοινωνικής οργής και η παροχή 11 εκ. ευρώ σε καναλάρχες για την “προώθηση της καμπάνιας” για τον κορωνοϊό και όχι για την αντιμετώπιση της ίδιας της πανδημίας. Στο ζοφερό μέλλον που μας επιφυλάσσουν κράτος και αφεντικά έρχονται να προστεθούν οι διακρατικοί ανταγωνισμοί και ενδεχόμενες πολεμικές συρράξεις. Η κατάσταση μυρίζει μπαρούτι και επιδιώκουν το αλληλοφάγωμα των προλετάριων για τα συμφέροντα της αστικής τάξης. Ο πόλεμος ανοίγει νέα πεδία κερδοφορίας και ‘’δημιουργικής καταστροφής’’ εμπορευμάτων και ανθρώπινου δυναμικού μιας και η δολοφονική μηχανή που λέγεται καπιταλισμός χρειάζεται καύσιμο, σάρκα και αίμα.

Κοινωνικός έλεγχος αντί περίθαλψης

Το κράτος επιλέγει να διαχειριστεί ένα ζήτημα δημόσιας υγείας με όρους αστυνομοκρατίας, στρατιωτικοποίησης και επιβολής της δημόσιας τάξης μέσω της απαγόρευσης της κυκλοφορίας. Μέσα από αυτή τη διαχείριση, ο κρατικός μηχανισμός καταδεικνύει το αντικοινωνικό του πρόσωπο. Με αυτό τον τρόπο ουσιαστικά δεν μεριμνά για τις ανάγκες της κοινωνίας, τη δημόσια υγεία και την αντιμετώπιση της πανδημίας, αλλά για το πώς θα αποκρύψει τα κενά που χρόνια δημιούργησε, προσπαθώντας να μεταφέρει την ευθύνη στους πολίτες. Αντί να στοχεύσει στη μαζική διενέργεια τεστ για τον ιό (διατηρώντας τα πανάκριβα προς όφελος των ιδιωτών, χωρίς δυνατότητας χρήσης τους από την κοινωνία) και την αποτελεσματική αντιμετώπισή του, επενδύει στην ακραία εξατομίκευση, στο φόβο, τον έλεγχο και την επιτήρηση της κοινωνικής βάσης. Μέσω της πανδημίας, τους δίνεται η ευκαιρία να λάβουν μέτρα εξαθλίωσης και καταστολής που ούτως ή άλλως ονειρεύονταν να εφαρμόσουν, διεξάγοντας παράλληλα ένα πρώτης τάξης κοινωνικό πείραμα που αφορά την μαζική καθυπόταξη πληθυσμού. Έτσι, το κράτος αυτοπαρουσιάζεται ως ο απόλυτος ορθολογικός ρυθμιστής στην κοινωνία των “ανώριμων” και “απρόσεκτων” πολιτών που θα εγγυηθεί για την ασφάλεια τους.

Πρόταγμα

Με πυξίδα την κοινωνική υπευθυνότητα προστατεύουμε και περιφρουρούμε τη βασική ανάγκη για δημόσια υγεία όχι ως εντολοδόχοι, αλλά ως αγωνιζόμενοι. Ανασυντασσόμαστε: Μετά την “καταιγίδα” θα έχουμε έναν διαφορετικά διαμορφωμένο κόσμο να αντιπαλέψουμε. Οφείλουμε να βάλουμε ανάχωμα στην ολομέτωπη επίθεση που δέχεται η τάξη μας. Οφείλουμε να δράσουμε στο τώρα να δημιουργήσουμε ομάδες στήριξης και αλληλοβοηθείας των ευάλωτων ομάδων. Να οργανώσουμε απεργίες ενοικίων και αρνήσεις πληρωμών (ΔΕΚΟ). Να βάλουμε φρένο σε άλλες ιδιωτικοποιήσεις. Να κόψουμε το αέρα στα αφεντικά, παίρνοντας δύναμη από τους αγώνες του παρελθόντος να οργανώσουμε την αντεπίθεση μέσα από σωματεία βάσης και εργατικές ομάδες. Να τσακίσουμε τον αναδυόμενο φασισμό. Να εμποδίσουμε της φύσης τη λεηλασία. Δυο κόσμοι βρίσκονται σε σύγκρουση, ο κόσμος της ζωής κόντρα στον κόσμο του θανάτου. Να πάμε εκεί που αγαπάμε σε ένα καλύτερο μέλλον, σε ένα κόσμο που να βασίζεται στις άξιες της αλληλεγγύης, της αλληλοβοήθειας και κοινοκτημοσύνης.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΑΥΤΟΠΡΟΣΤΑΣΙΑ – κοινωνική αυτοοργάνωση
ΟΡΓΑΝΩΣΗ στο σήμερα για τους αγώνες του αύριο
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ στις επιταγές κράτους – κεφαλαίου