Ιαν 09

Ενάντια στην οικονομική καταστολή των ολικών αρνητών στράτευσης

Οι ολικοί αρνητές στράτευσης βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα πολυεπίπεδο πλέγμα καταστολής. Το ελληνικό κράτος έχει την πρωτοτυπία να ορίζει την ανυποταξία συνεχές αδίκημα. Αυτό σημαίνει ότι οι διώξεις για την επιλογή τους να μην υπηρετήσουν το στρατό είναι συνεχείς. Το ποινικό κομμάτι της καταστολής επιτελείται από το στρατό, τους μπάτσους, είτε με συνεχείς “φιλικές ενοχλήσεις” είτε με τη σύλληψη των αρνητών και από τους στρατοδίκες που θα ρίξουν πολλές φορές ποινές στους αρνητές για την επιλογή τους να αρνηθούν ένα μηχανισμό που ζέχνει εθνικισμό, μιλιταρισμό, πατριαρχία.

Πέρα από την εξόφθαλμη καταστολή μέσω των ποινικών διώξεων υπάρχει και η “αόρατη”, συγκαλυμμένη μορφή της οικονομικής καταστολής. Για κάθε δίωξη σε ολικό αρνητή, επιβάλλεται από την εκάστοτε στρατολογία και το διοικητικό πρόστιμο των 6000 ευρώ, το οποίο βεβαιώνεται στην εφορία. Μέσα από αυτή τη διαδικασία, το κράτος πραγματοποιεί έναν πόλεμο συνεχούς φθοράς στους ολικούς αρνητές στράτευσης, κρατώντας τους οικονομικά αιχμάλωτους, δυσχεραίνοντας εκδικητικά την καθημερινότητά τους. Επίσης, μέσα από αυτό το πρόστιμο επιχειρείται η αποπολιτικοποίηση της άρνησης στράτευσης, καθώς από μία πολιτική επιλογή εναντίωσης στο στρατό μετατρέπεται μέσα από νομικά τεχνάσματα σε μία εξατομικευμένη υπόθεση για χρέη στο δημόσιο.

Στις 16 Ιανουαρίου εκδικάζεται στο διοικητικό δικαστήριο Πάτρας η προσφυγή του συντρόφου ολικού αρνητή Ορφέα Κ. για το διοικητικό πρόστιμο των 6000 ευρώ που του έχει επιβληθεί. Μέσα από μία κλειστού τύπου γραφειοκρατική διαδικασία αποκλεισμένη από τη δημόσια σφαίρα, χωρίς ακροατήριο, χωρίς τη δυνατότητα υπεράσπισης/ πολιτικής αντιπαράθεσης με τους δικαστές επικυρώνεται με νομικούς όρους η οικονομική καταστολή που επιβάλλεται από στρατό και εφορία στους ολικούς αρνητές στράτευσης.

Δεν τρέφουμε αυταπάτες για την δικαίωση των αγώνων μας μέσα από τους θεσμούς της αστικής δικαιοσύνης. Γνωρίζουμε πως οι νομοθέτες και οι δικαστικοί εξυπηρετούν τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. Αυτοί που επινοούν και εφαρμόζουν εξοντωτικές πρακτικές καταστολής στους αρνητές στράτευσης είναι οι ίδιοι που νομοθετούν και εκτελούν την οικονομική αφαίμαξη της κοινωνίας, την περιθωριοποίηση και αφανισμό όσων περισσεύουν, όπως για παράδειγμα των μεταναστ(ρι)ών, την επιβολή των συμφερόντων κράτους και κεφαλαίου. Για το λόγο αυτό θα βρισκόμαστε πάντα σε αντίπαλα στρατόπεδα. Αναγνωρίζουμε την επιβολή του εξαχίλιαρου στους ολικούς αρνητές στράτευσης ως ένα ακόμη κομμάτι του πλέγματος καταστολής που δέχονται. Μέσα από τις προσφυγές ενάντια στην οικονομική καταστολή βρίσκουμε άλλη μία αφορμή για την προώθηση των προταγμάτων μας ενάντια στα έθνη, το στρατό, στον κρατικό μηχανισμό και στην οικονομική ανισότητα που επιβάλλεται. Βρίσκουμε άλλο ένα σημείο πολιτικής αντιπαράθεσης με το υπάρχον, άλλη μία ευκαιρία υπεράσπισης των ιδεών και των πρακτικών μας απέναντι στην καταστολή και άλλη μία αφορμή για αγώνα.

Η νέα κυβέρνηση, παίρνοντας τη σκυτάλη από την προηγούμενη αριστερή διαχείριση τους κράτους, έχει εξαπολύσει μία νέα επίθεση στους εκμεταλλευόμενους. Από το συνδικαλιστικό νόμο και το αναπτυξιακό πολυνομοσχέδιο που ισοπεδώνει κάθε προηγούμενο κεκτημένο και καταστέλλει κάθε συλλογική μορφή αντίδρασης μέχρι την κρατική διαχείριση των μεταναστ(ρι)ών σε όλη την επικράτεια που σημαίνει αποκλεισμό και θάνατο. Από την καταστολή κάθε ενεργού κοινωνικού κομματιού, όπως οι συγκρούσεις με τους φοιτητικούς συλλόγους, μέχρι το τελεσίγραφο για εκκένωση των καταλήψεων και τη μπατσοκρατία που υπάρχει σε κάθε γειτονιά για την επιβολή του “νόμου και της τάξης”. Ταυτόχρονα, η γεωστρατηγική σκακιέρα στη γειτονιά της ανατολικής μεσογείου παίρνει για μία ακόμα φορά φωτιά. Μέσα από την όξυνση των κρατικών ανταγωνισμών και αντιπαραθέσεων για την κυριαρχία των ΑΟΖ, την εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων και την πολιτική και στρατιωτική επιβολή στην περιοχή βρισκόμαστε αντιμέτωποι για ακόμη μία φορά με ενδεχόμενο πολεμικών συρράξεων. Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, οι μόνοι χαμένοι θα είμαστε εμείς, οι εκμεταλλευόμενοι και οι καταπιεσμένες, ανεξάρτητα από ποια πλευρά των συνόρων βρισκόμαστε.

Για όλους τους παραπάνω λόγους, η επιλογή της άρνησης στράτευσης είναι πιο επίκαιρη από ποτέ. Τα περιεχόμενα αυτής της επιλογής συμπυκνώνουν την εναντίωση σε ότι έχουμε μισήσει σε αυτό τον κόσμο: την κρατική δομή, την ιεραρχία, το μιλιταρισμό, την επιβολή, τον καπιταλισμό. Ταυτόχρονα, τα ίδια περιεχόμενα προτάσσουν και τον κόσμο που θέλουμε να δημιουργήσουμε, έναν άλλο κόσμο χωρίς έθνη και κράτη, χωρίς αφεντικά και πατριαρχία, χωρίς πολέμους και καταπίεση.

ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΩΡΑ ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΟ, ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΕΥΡΩ ΣΤΑ ΤΑΜΕΙΑ ΤΟΥΣ

ΟΥΤΕ ΕΘΝΙΚΟΣ ΟΥΤΕ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ, Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑΞΙΚΟΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΟΛΙΚΟΥΣ ΑΡΝΗΤΕΣ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ

Δεκ 11

Πορεία ενάντια στην κρατική καταστολή

Σάββατο 14 Δεκεμβρίου 13:00, καμάρα Θεσ/νικη

Δεκ 02

Όλοι/όλες στις πορείες υπεράσπισης και αλληλεγγύης των καταλήψεων.

Τρίτη 3 Δεκεμβρίου, 18:00, πάρκο εργατικού κέντρου

Πέμπτη 5 Δεκεμβρίου, 18:00 πολιτιστικό κέντρο Τούμπας

ΔΕΚΑ ΕΚΑΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΕΣ
ΝΕΕΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ Σ’ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ!

Με ανακοίνωση του πριν από μερικές μέρες ο υπουργός Προ.Πο μας ενημέρωσε ότι οι καταληψίες έχουν διορία δεκαπέντε ημερών να εγκαταλείψουν τα κατειλημμένα κτίρια ή έστω να συνεννοηθούν με τους ιδιοκτήτες και να “συμφωνήσουν όρους μίσθωσης” (sic). Ίσως να γελάγαμε με ένα τέτοιο τελεσίγραφο, όμως η συγκυρία είναι τέτοια που δε μας επιτρέπει να αστειευόμαστε. Οι κατασταλτικοί μηχανισμοί τους τελευταίους μήνες δουλεύουν νυχθημερόν και στο στόχαστρο τους έχουν βρεθεί σε πρώτη φάση οι μετανάστες με αλλεπάλληλες εκκενώσεις καταλήψεων στέγης μεταναστών, ενώ ταυτόχρονα σχεδιάζουν να δημιουργήσουν στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών σε ξερονήσια. Ωστόσο, η επέλαση του κράτους δεν περιορίζεται μόνο στην πιο αόρατη και περιθωριοποιημένη μερίδα της κοινωνίας. Στοχεύει παράλληλα και όσους αγωνίζονται. Προωθούν νομοσχέδια που μεταξύ άλλων επιδιώκουν να παρεμποδίσουν την κήρυξη απεργίας, κατήργησαν το άσυλο, επανέφεραν τη συμμορία των ΔΕΛΤΑ, αποφυλάκισαν τον Κορκονέα και απ’ ότι φαίνεται τα παραπάνω είναι μόνο η αρχή.

Όσον αφορά την εν λόγω εξαγγελία εκκενώσεων, προφανώς δεν αρκεί να πούμε ότι δεν πρόκειται να εγκαταλείψουμε την πρακτική της κατάληψης που μετρά δεκαετίες πλέον στον ελλαδικό χώρο. Το κράτος ευελπιστεί με αυτό τον τρόπο να τρομοκρατήσει την κοινωνία και τα αγωνιζόμενα κομμάτια της, ενώ προαναγγέλει επί της ουσίας μια ακόμα κατασταλτική εκστρατεία εναντίον των καταλήψεων. Βέβαια, οι επιθέσεις της αστυνομίας στις καταλήψεις δε σταμάτησαν ποτέ. Άλλωστε και επί “αριστερής” διαχείρισης εκκενώθηκαν πολλά υπό κατάληψη κτήρια. Το τελεσίγραφο όμως παρ’ όλη τη γραφικότητα του, προσδίδει ένα παραπάνω ειδικό βάρος στην κρατική τρομοκρατία. Επιχειρούν να οξύνουν τα πνεύματα, να προκαλέσουν πόλωση, ώστε να νομιμοποιήσουν ύστερα τη βία των ένστολων δολοφόνων σε βάρος όσων αγωνίζονται.

Απέναντι σ’ αυτή την πολιτική, δεν έχουμε σκοπό να παραχωρήσουμε ούτε εκατοστό κατειλημμένου εδάφους. Κι αυτό γιατί οι καταλήψεις αποτελούν ανάσα στο μολυσμένο αέρα του αστικού τοπίου που ζούμε. Μέσα σ’ αυτές μεγαλώσαμε, σκεφτήκαμε, συζητήσαμε, οργανωθήκαμε, ερωτευτήκαμε, γελάσαμε, πονέσαμε.. Στεγάσαμε εκεί τα όνειρα μας κι αυτά χρόνο με το χρόνο πήραν μορφή. Εκεί που η αστική νομιμότητα πετάει τους ανθρώπους στο δρόμο, κάποιοι άλλοι αρνήθηκαν τον εκβιασμό του ενοικίου και οικειοποιήθηκαν χώρους ρημαγμένους, παρατημένους από τον πολιτισμό της κερδοφορίας. Όσο το κράτος, οι τράπεζες και οι συμβολαιογράφοι στήνουν ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, οι καταληψίες ξαναδίνουν ζωή σε κτήρια παρατημένα. Αυτά δηλαδή που οι κατασκευαστικές εταιρίες δε μπόρεσαν να “αξιοποιήσουν” εμπορευματικά.
Μέσα στους κατειλημμένους χώρους, λειτουργούν σε όλο τον ελλαδικό χώρο αυτή τη στιγμή κάθε λογής δομές μαθημάτων, βιβλιοθήκες, γυμναστήρια, ιατρεία… Πολιτικές ομάδες, συνελεύσεις γειτονιάς, αθλητικά ή εργατικά σωματεία, αυτοοργανωμένοι κινηματογράφοι και θέατρα, μουσικές ομάδες κ.α. Κι όλα τα παραπάνω χωρίς κανείς να έχει κέρδος, επειδή κοιτάξαμε ο ένας την άλλη στα μάτια κι όχι στην τσέπη. Χωρίς να έχουμε αρχηγούς συζητάμε και συνυπάρχουμε επί ίσοις όροις, εκεί που οι άνθρωποι δε χωρίζονται σε γηγενείς και “λαθραίους”.

Για αυτούς που μας κυβερνάνε, οι καταλήψεις αποτελούν αγκάθια. Κι αυτό γιατί αν το κέρδος είναι η μόνη τους αξία, εμείς αντιπαραθέτουμε την αλληλεγγύη και το μοίρασμα. Όσο αυτοί διαπράττουν χυδαιότητες πάντα υπό το μανδύα της αστικής νομιμότητας, εμείς αντιπροτείνουμε ένα νέο ηθικό και αξιακό κώδικα που καμία σχέση δεν έχει με τους νόμους τους. Οπότε ας έχουν στο νου τους ότι το ξημέρωμα της 6ης Δεκέμβρη -χρόνος λήξης του τελεσίγραφου- θα μας βρει στις καταλήψεις και στους δρόμους, όπως κι αν επιλέξει το κράτος να εφαρμόσει αυτό το τελεσίγραφο.

ΑΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΕΥΡΩΠΗ
ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ Ο,ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΧΙΛΗ!

Νοέ 25

Ενημέρωση από συγκέντρωση αλληλεγγύης για την υπόθεση Leroy Merlin

Την Πέμπτη 21/11 πραγματοποιήθηκε στην Καμάρα συγκέντρωση αλληλεγγύης στον αναρχικό Χ. Κορτέση και τους διωκόμενους για την υπόθεση Leroy Merlin. Η συγκέντρωση καλέστηκε από τη Συλλογικότητα Αναρχικών από τα Ανατολικά, την Αναρχική Συλλογικότητα Άνω Θρώσκω, την Αναρχική ομάδα Πυρανθός και την Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης και στηρίχτηκε και από άλλους συντρόφους/συντρόφισσες. Μετά το τέλος της συγκέντρωσης, πραγματοποιήθηκε μαζική παρέμβαση αντιπληροφόρησης στο κέντρο της πόλης με μοιράσματα κειμένων, τρικάκια, αφισοκολλήσεις και σπρέυ.
Όσο το κράτος επιχειρεί να ποινικοποιήσει τη φτώχεια και να καταστείλει κάθε κίνηση αλληλεγγύης, εμείς με τη σειρά μας θα στήνουμε αναχώματα και δεν θα αφήσουμε κανένα σύντροφο μόνο του.
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ Χ. ΚΟΡΤΕΣΗ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ LEROY MERLIN

Νοέ 18

Συγκέντρωση αλληλεγγύης στον σύντροφο Χ. Κορτέση και όσους διώκονται για την υπόθεση Leroy Merlin

Άμεση απελευθέρωση του συντρόφου Χριστόφορου Κορτέση

Αλληλεγγύη σε όσους διώκονται για την ίδια υπόθεση

Συγκέντρωση αλληλεγγύης:

Πέμπτη 21/11 στις 18:00

καμάρα

 

Οκτ 14

Συγκέντρωση- μικροφωνική αλληλεγγύης στους μετανάστες

Συγκέντρωση- μικροφωνική:  Τρίτη 15 Οκτωβρίου 18:00 καμάρα

Στις 29/9 φωτιά ξεσπάει στο κέντρο κράτησης της Μόριας. Το αποτέλεσμα συνοψίζεται στο θάνατο μιας Αφγανής μητέρας και του παιδιού της. Λίγες μέρες νωρίτερα, στην ίδια περιοχή, ένα πεντάχρονο παιδί, την ώρα που παίζει με χαρτόκουτα, παρασύρεται και σκοτώνεται από φορτηγό, καθώς ο οδηγός θεώρησε τα εν λόγο χαρτόκουτα ως σκουπίδια και πέρασε από πάνω τους. Την ίδια στιγμή, το Αιγαίο και οι δρόμοι στα βόρεια της ελλαδικού χώρου συνεχίζουν να γεμίζουν με πτώματα μεταναστών. Πιο πρόσφατο γεγονός το ναυάγιο στις Οινούσες, που στοίχισε τη ζωή σε 7 ανθρώπους, μεταξύ των οποίων υπήρχαν και παιδιά.

Όλα αυτά τα τραγικά γεγονότα (και άλλα τόσα που δεν βγαίνουν ποτέ στη δημόσια σφαίρα) δεν αποτελούν μεμονωμένα περιστατικά. Είναι κομμάτι της πολιτικής του ελληνικού κράτους, αλλά και των αντίστοιχων Ευρωπαϊκών, για τη διαχείριση των μεταναστευτικών και προσφυγικών ροών προς την Ευρώπη φρούριο.

Η νέα κυβέρνηση παίρνει τη σκυτάλη από την προηγούμενη και με μία σειρά μέτρων πετάει χιλιάδες συνανθρώπους μας στο περιθώριο. Μία από τις πρώτες τις κινήσεις ήταν η κατάργηση του ΑΜΚΑ για τους μετανάστες, προκειμένου να τους αποκλείσει από τη δημόσια περίθαλψη, πράγμα που δυσχεραίνει ακόμη περισσότερο τη ζωή τους. Τα παιδιά των μεταναστών αποκλείονται από την εκπαίδευση και η οποιαδήποτε μορφή κοινωνικοποίησης θα μπορούσαν να γνωρίσουν, αντικαθίσταται από απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης, όπως είναι αυτές που επικρατούν στο κέντρο κράτησης της Μόριας. Η κατάσταση αυτή απογειώνει τον κοινωνικό κανιβαλισμό. Σε δεύτερο επίπεδο, η ανάληψη της διαχείρισης των μεταναστών από τους μπάτσους, έχει να προσφέρει την επαναφορά των κλειστού τύπου κέντρων κράτησης και τις καταδιώξεις στην ηπειρωτική χώρα που καταλήγουν σε πολύνεκρα «τροχαία/δολοφονίες» μεταναστών/τριών που αναζητούν ένα καλύτερο αύριο και στην ταυτόχρονη παράπλευρη απώλεια διερχόμενων οδηγών. Τέλος η μαζική εκκένωση των καταλήψεων στην Αθήνα που στέγαζαν μετανάστες και πρόσφυγες με όρους αξιοπρέπειας, χάρη στην τεράστια προσπάθεια και στήριξη από το κίνημα αλληλεγγύης έρχεται να εδραιώσει το περιθώριο, την απομόνωση, τον θάνατο ως κανονικότητα. Το τσάκισμα της αλληλεγγύης και τον δομών του είναι μήνυμα με πολλούς αποδέκτες, μιας και οι καινούργιοι διαχειριστές της εξουσίας ποντάρουν πολλά στο δόγμα «τάξη και ασφάλεια» για την επιβίωσή τους. Προβάλλουν ξεκάθαρα το μέλλον όσων περισσεύουμε και αντιστεκόμαστε στις προσταγές κράτους και κεφαλαίου.

Μία από τις κυριότερες αιτίες που γεννούν τη μετανάστευση είναι οι καπιταλιστικοί πόλεμοι. Η ισοπέδωση ολόκληρων περιοχών, οι συγκρούσεις για τα συμφέροντα των κυρίαρχων, η οικονομική εξαθλίωση και η πείνα που επιφέρουν, ευθύνονται για τη μετακίνηση ολόκληρων πληθυσμών. Όσοι και όσες καταφέρουν να επιβιώσουν από το ταξίδι, το μέλλον που τους περιμένει στον ανεπτυγμένο δυτικό κόσμο είναι είτε να αποτελέσουν φτηνά εργατικά χέρια είτε σε κάποιο στρατόπεδο συγκέντρωσης ή στη φυλακή ως περίσσευμα. Με την αναζωπύρωση των πολεμικών συρράξεων στη Συρία το μόνο σίγουρο είναι ότι θα βρεθούμε ξανά με ανθρώπους κυνηγημένους γύρω μας. Εμείς από την πλευρά μας πάντως Θα συνεχίσουμε να βρισκόμαστε σε θέση μάχης απέναντι σε εθνικιστικά και ρατσιστικά παραληρήματα, στην κρατική μηχανή (μπάτσους, στρατό, διευθυντές, δημάρχους κ λοιπούς παρατρεχάμενους) που προσπαθούν να κάνουν τη ζωή δύσκολη και αβίωτη σε όλους αυτούς τους κατατρεγμένους του Κόσμου και σε όποια παρακρατική οργανωμένη ή μη ομάδα τολμήσει να απλώσει χέρι.

Με τους εκμεταλλευόμενους και τις καταπιεσμένες δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε από όποια μεριά του πλανήτη και αν προέρχονται, ενώ με τους εκμεταλλευτές μας εντός και εκτός των συνόρων η μάχη είναι διαρκής. Οι κυρίαρχοι επιδιώκουν το αλληλοφάγωμα των εκμεταλλευόμενων για να αυξήσουν τα κέρδη τους. Προσπαθούν να μας διαιρούν ανάλογα με το χρώμα, τον τόπο προέλευσής μας, το φύλο μας. Η αλληλεγγύη στους μετανάστες πηγάζει μέσα από την ταξική μας θέση και την πολιτική μας συγκρότηση. Στήνοντας αναχώματα σε ρατσισμό και εθνικισμό και δημιουργώντας σχέσεις εμπιστοσύνης και ταξικής αλληλεγγύης οργανώνουμε τη δράση μας και συνεχίζουμε τη μάχη ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο, μέχρι την κοινωνική απελευθέρωση.

Σεπ 18

Συγκέντρωση αλληλεγγύης σε διωκόμενο (δίωξη για δεύτερη φορά για το ίδιο αδίκημα)

Συγκέντρωση αλληλεγγύης: Παρασκευή 20 Σεπτεμβρίου 2019 στις 9.00 πμ στα δικαστήρια Θεσσαλονίκης.

O σύντροφος αναρχικός Δημήτρης Δημτσιάδης επέλεξε το δύσκολο δρόμο της άρνησης στράτευσης, ως πολιτική θέση μάχης στον κοινωνικό ταξικό πόλεμο που μαίνεται παγκοσμίως. Η δομή του στρατού είναι αυτή ενός εκτελεστικού μηχανισμού που ασκεί βία ως επιχειρησιακός βραχίονας άνωθεν πολιτικών εντολών. Ένας τέτοιος μηχανισμός δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς ιεραρχία, υπακοή, επιβολή και σύνθλιψη του ατόμου κάτω από τις διαταγές των ανωτέρων, στρέφεται δε ενάντια στα συμφέροντα των εκμεταλλευομένων και των καταπιεσμένων δηλαδή των ανθρώπων της τάξης μας.

Οι ολικοί αρνητές διώκονται για την επιλογή τους να αρνηθούν να υπηρετήσουν ένα μηχανισμό θανάτου, να υπερασπιστούν τα συμφέροντα του εθνικού και διεθνούς κεφαλαίου, να είναι «άξιοι» συνεχιστές της πατριαρχίας και της σεξιστικής νοοτροπίας που επικρατεί στην κοινωνία. Σαν αναρχικοί επιλέγουμε όχι μόνο να εναντιωθούμε, αλλά και να πολεμήσουμε τους εθνικισμούς που σπέρνουν τη διχόνοια σε ανθρώπους που δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν, σε εθνικούς στρατούς που είναι έτοιμοι να αιματοκυλήσουν κάθε γωνία του πλανήτη, να καταστείλουν εξεγέρσεις, να καταναλώσουν ένα πολύ μεγάλο μερίδιο του προϋπολογισμού, να προσφέρουν αμισθί εργασία στα αφεντικά.

Στην περίπτωση του Δ. Δημτσιάδη για την επιλογή της ολικής άρνησης το κράτος εξαντλεί την εκδικητικότητά του με κάθε πιθανό τρόπο. Με συνεχείς συλλήψεις, με διοικητικά πρόστιμα, με επιβολή νέων ποινών, με “γραφειοκρατικά” τεχνάσματα που παραπέμπουν σε νέες δίκες κ.α. Χαρακτηριστικά, έχει συλληφθεί 4 φορές για ανυποταξία, ενώ για κάθε μία από αυτές του επιβάλλεται και νέο διοικητικό πρόστιμο
των 6000 ευρώ. Σε κάθε νέα σύλληψη του ζητούνται αποτυπώματα, διαδικασία που αρνείται να υποβληθεί. Τον Ιούνιο του 2017, αθωώθηκε σε δίκη για τα αποτυπώματα που δεν είχε δώσει κατά τη διάρκεια της σύλληψής του λίγες μέρες πριν. Μετά από 2 χρόνια, ξανακαλείται να δικαστεί για το ίδιο αδίκημα λόγω ενός -κατά τα φαινόμενα- γραφειοκρατικού λάθους στα διαβιβαστικά έγγραφα μεταξύ καραβανάδων, μπάτσων και δικαστών.

Ο αγώνας ενάντια σε κάθε εξουσία όμως αποτελεί και αγώνα ενάντια σε κάθε στρατό, αποτελεί και αγώνα ενάντια στον μιλιταρισμό, αποτελεί και αγώνα αλληλεγγύης σε κάθε αγωνιζόμενο που επιχειρείται να συνθλιβεί από αυτόν τον μηχανισμό.

Αλληλεγγύη στον αναρχικό Δ. Δημτσιάδη

Σεπ 13

Σχετικά με την απόπειρα απαλλοτρίωσης από το Leroy Merlin και την προφυλάκιση του αναρχικού Χριστόφορου Κορτέση

Στις 12 Ιουλίου 2019 σε ένα κατάστημα της αλυσίδας Leroy Merlin στην οδό Πειραιώς συνέβη ένα περιστατικό κλοπής αντικειμένων συνολικής αξίας 180 ευρώ. Το περιστατικό δεν θα ήταν αξιοσημείωτο και θα εντάσσονταν στο συνολικό πλαίσιο πρακτικών επιβίωσης της τάξης μας, ένα από τα χιλιάδες που συμβαίνουν καθημερινά, εάν δεν συνέβαινε από συγκεκριμένα πρόσωπα. Τα εν λόγω άτομα δραστηριοποιούνται σταθερά και με συνέπεια στο ανταγωνιστικό κίνημα.

Έτσι, ξεδιπλώθηκε ένα ακόμα ασφαλίτικο σχέδιο κατασκευής ενόχων και παραδειγματικής τους τιμωρίας μέσω της αστυνομικής και δικαστικής μαφίας που τελικά οδήγησε στην προφυλάκιση του συντρόφου Χριστόφορου Κορτέση.

Συνοπτικά, οι Χριστόφορος Κορτέσης και Θύμιος Α. κατ’ εντολή του Leroy Merlin οδηγήθηκαν από την εταιρεία ασφάλειας με την επωνυμία OVIT Α.Ε στο τυπικό δωμάτιο που οδηγούνται οι “δράστες” για να διευθετηθεί το ζήτημα με την απόδοση του χρηματικού ποσού που αντιστοιχεί στα προϊόντα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση μόνο αυτό δεν συνέβη. Ενώ οι σύντροφοι δέχτηκαν να αποδώσουν στο ακέραιο τα χρήματα και ειδοποίησαν οικείους τους να τα προσκομίσουν για το σκοπό αυτό, η εταιρεία σεκιούριτι εν μέσω απειλών και άσκησης βίας ψυχολογικής και σωματικής επεδίωκε να εμπλέξει στην υπόθεση τον Γιάννη Α. εργαζόμενο στο Leroy Merlin στοχοποιημένο από την εργοδοσία για τη συνδικαλιστική του δράση. Με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια δηλαδή.

Μετά από τρεις ώρες ομηρίας και παράνομης κατακράτησής τους και αφού έγινε σαφές πως στόχος της Leroy Merlin δεν ήταν η επιστροφή των χρημάτων αλλά η κατάδειξη του Γιάννη Α. ως συνεργού, οι Χριστόφορος Κορτέσης και Θύμιος Α. κατάφεραν να απεγκλωβιστούν μαζί με τους συντρόφους. Την επόμενη μέρα ο Χριστόφορος Κορτέσης συλλαμβάνεται από την αστυνομία, ξυλοκοπείται και με κουκούλα οδηγείται στην ασφάλεια. Η εισαγγελέας αναβαθμίζει το κατηγορητήριο σε «ληστρική κλοπή από κοινού» και διευρύνει τις διώξεις σε ακόμα 6 πρόσωπα. Έτσι, ο Χριστόφορος Κορτέσης προφυλακίζεται. Στις 03/09 απορρίφθηκε η προσφυγή στο συμβούλιο πλημμελειοδικών κατά της απόφασης προφυλάκισης του αναρχικού Χ. Κορτέση.

Ο σύντροφος Χριστόφορος Κορτέσης ενσαρκώνει το πρόσωπο πάνω στο οποίο κεφάλαιο και κράτος θα στήσουν ένα ακόμα καφκικής έμπνευσης τρομοσενάριο. Τα χαρακτηριστικά του Χριστόφορου προλετάριος αναρχικός, καταδικασμένος για την υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα με αναστολή ποινής, ενεργό και αναπόσπαστο κομμάτι του αναρχικού χώρου ήταν η ικανή συνθήκη ώστε να βρεθεί σιδηροδέσμιος για να δοθεί το μήνυμα. Αξίζει να σημειωθεί πως ως καταδικασμένος για “τρομοκρατία” ο σύντροφος δεν έχει τη δυνατότητα να έχει τραπεζικό λογαριασμό πράγμα που αποτελεί εμπόδιο ακόμα και στην εργασία του.

Η ίδια ταξική “δικαιοσύνη” που αποφάσισε την προφυλάκιση του Κορτέση για απαλλοτρίωση αξίας 180 € είναι που με μερικές μέρες απόσταση άφησε ελεύθερο τον ιδιοκτήτη των Leroy Merlin ο οποίος σκότωσε με ταχύπλοο 2 ανθρώπους, τους παράτησε στη μέση της θάλασσας και εξαφανίστηκε για 16 ώρες ώστε να αποφύγει την σύλληψη και να πέσουν οι τιμές του αλκοτέστ.

Το πέρασμα από την εργοδοτική αυθαιρεσία στην εργοδοτική τρομοκρατία

H πολυεθνική Leroy Merlin όπως και όλες οι μεγαλοεταιρείες επιδιώκει να βγάλει όσο περισσότερα κέρδη γίνεται, επιβάλλοντας στο χώρο δουλειάς σιγή νεκροταφείου, εξαναγκάζοντας σε παραίτηση ή απολύοντας κάθε εργαζόμενο που δεν υποτάσσεται αλλά διεκδικεί και αγωνίζεται για το αυτονόητο, δηλαδή αξιοπρεπή διαβίωση. Όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση είχε από καιρό στοχοποιήσει τον Γιάννη Α. διότι είναι μέλος του σωματείου εμποροϋπαλλήλων Πειραιά ενεργός και δραστήριος, συμμετείχε σε κάθε απεργία, υπερασπιζόμενος την κυριακάτικη αργία, υπερασπιζόμενος τα δικαιώματα του αλλά και όλων των εργαζόμενων. Και είναι αυτό ακριβώς που αυτό που φοβούνται, ότι το παράδειγμα του Γιάννη μπορεί να το ακολουθήσουν και άλλοι εργαζόμενοι που θέλουν να οργανωθούν στους χώρους δουλειάς και να αναπτύξουν συνδικαλιστική-ταξική δράση.

Για τις εταιρείες ασφάλειες είναι κοινό μυστικό η σύνθεσή τους. Ιδιοκτήτες είναι συνήθως πρώην μπάτσοι, στρατιωτικοί και καραβανάδες. Το προσωπικό απαρτίζεται από μπράβους με διασυνδέσεις στη μαφία της νύχτας, λούμπεν στοιχεία που πρόθυμα και αδίστακτα θα ασκήσουν βία για τα συμφέροντα του αφεντικού τους.

Τα φαινόμενα εργοδοτικής αυθαιρεσίας έχουν πολλαπλασιαστεί στην μεταμνημονιακή εποχή με τη βούλα πλέον του νομοθέτη. Ελαστικές μορφές εργασίας, πετσοκομμένα μεροκάματα, ανασφάλιστη εργασία, μη καταβολή δεδουλευμένων, εντατικοποίηση, απλήρωτες υπερωρίες, εργασία την Κυριακή συνθέτουν το σύγχρονο εργασιακό περιβάλλον. Σύμφωνα με τους επιθεωρητές εργασίας πάνω από 70 εργαζόμενοι κάθε χρόνο σκοτώνονται στο βωμό του κέρδους των αφεντικών, αριθμός που αφορά μόνο τα δηλωμένα “εργατικά ατυχήματα” και εκτοξεύεται αν υπολογίσουμε την αδήλωτη εργασία ντόπιων και μεταναστών καθώς και τα περιστατικά τα οποία αποκρύπτονται από τις στατιστικές. Μέσα σε αυτό το κλίμα υποταγής και ενσωμάτωσης στο καθεστώς εκμετάλλευσης όταν τα αφεντικά βρεθούν αντιμέτωποι με εργαζόμενους συνειδητοποιημένους με επίγνωση της ταξικής τους θέσης, οργανωμένους στους χώρους δουλειάς τότε αρχίζουν τις απειλές και τους τραμπουκισμούς. Το φαινόμενο πρέπει να παταχθεί από τη ρίζα του.

Κανένας σύντροφος μόνος απέναντι στο κράτος. Κανένας εργαζόμενος μόνος απέναντι στα αφεντικά.

Ο σύντροφος Χ. Κορτέσης είναι στη φυλακή γιατί είναι φτωχός, αναρχικός, αγωνιστής και γιατί αρνήθηκε να γίνει ρουφιάνος. Γιατί απέναντι στις πιέσεις της εργοδοσίας του Leroy Merlin και των μπράβων της OVIT αρνήθηκε να συνεργαστεί και να χάσει τη δουλειά του ένας αγωνιζόμενος εργάτης. Οι υπόλοιποι σύντροφοι που διώκονται βρίσκονται σε αυτή τη θέση γιατί αρνήθηκαν να αφήσουν μόνους τον Χριστόφορο και τον Θύμιο και στάθηκαν μαζί τους ενάντια στην τρομοκρατία των αφεντικών και των σκυλιών τους.

Αυτή είναι η παράδοση των εργατών. Αυτή είναι η παράδοση των αγωνιζόμενων. Αυτή είναι η παράδοση των αναρχικών. Αυτές είναι οι αξίες μας και έτσι στεκόμαστε ο ένας δίπλα στον άλλο. Έτσι στεκόμαστε δίπλα στον Χριστόφορο και τους διωκόμενους για την υπόθεση Leroy Merlin. Με την αξιοπρέπεια του αγώνα. Με τον αγώνα για αξιοπρέπεια. Δε μας πτοούν, μας πεισμώνουν.

Κάθε βδομάδα και δυο νεκροί εργάτες,

κράτος και κεφάλαιο οι μόνοι τρομοκράτες

Άμεση αποφυλάκιση του συντρόφου Χριστόφορου Κορτέση

Αλληλεγγύη σε όσους διώκονται για την ίδια υπόθεση

Ιούν 25

Αντιεκλογική συγκέντρωση Πέμπτη 27 Ιουνίου 2019, 19:00, καμάρα

Ιούν 17

Ανακοίνωση σχετικά με τις πρόσφατες συλλήψεις

Ανακοίνωση για τις συλλήψεις που ακολούθησαν την απόπειρα ληστείας χρηματαποστολής στο νοσοκομείο Αχεπα.

Την Τετάρτη στις 12 Ιουνίου πραγματοποιήθηκε απόπειρα ληστείας χρηματαποστολής στο νοσοκομείο Αχεπα. Μια ληστεία που είχε ως επακόλουθο να συλληφθούν οι αναρχικοί Κώστας Σακκάς, Γιάννης Δημητράκης και Δήμητρα Συριανού. Την Πέμπτη 13 Ιουνίου οι σύντροφοι και η συντρόφισσα παραπέμπονται στον εισαγγελέα όπου τους απαγγέλλονται οι κατηγορίες: κακούργημα της ληστείας από κοινού, από δράστες με καλυμμένα τα πρόσωπα, για τους δύο πρώτους, και απλή συνέργεια στην κακουργηματική πράξη για τη συντρόφισσα, επιπλέον κατηγορούνται για τρία πλημμελήματα.

Οι λεπτομέρειες της ληστείας προέρχονται από τις πληροφορίες που διαρρέει η αστυνομία και δεν αφορούν αυτήν την ανακοίνωση. Αυτό που μας αφορά όμως είναι το γεγονός ότι και οι τρεις είναι άτομα γνωστά για την μακροχρόνια παρουσία τους στους κοινωνικούς αγώνες. Μολονότι και οι τρεις στο παρελθόν δοκίμασαν στο πετσί τους την εκδικητικότητα αστυνομικής και δικαστικής εξουσίας, δεν έσκυψαν το κεφάλι και δεν συνθηκολόγησαν με κράτος και κεφάλαιο.

Στη χώρα αυτή που ο πιο ληστρικός μηχανισμός οι τράπεζες έχουν γδάρει την κοινωνική βάση, σε κανένα νοήμονα άνθρωπο δεν καίγεται καρφάκι αν μια τράπεζα χάσει κάποιες χιλιάδες ευρώ. Απεναντίας, οι περισσότεροι επιδοκιμάζουν την πράξη αυτή. Ας κρατήσουν λοιπόν οι αρχές την θριαμβολογία για τον εαυτό τους.

Εμείς οι εκμεταλλεύομενοι/ες και καταπιεσμένοι/ες θα σπάσουμε στο κλίμα τρομοϋστερίας και θα σταθούμε αλληλέγγυοι στους συντρόφους μας.

Κανένας αιχμάλωτος στα χέρια του κράτους.
Δύναμη στους συλληφθέντες!

 

Φόρτωση περισσότερων