Μαρ 31
Aντιπολεμική διαδήλωση: Σάββατο 6 Απριλίου 12:00, καμάρα
Τα τελευταία χρόνια μεγαλώνει η απειλή του πολέμου στη γειτονιά των Βαλκανίων και της ανατολικής Mεσογείου. Την ώρα που οι εθνικισμοί αναζωπυρώνονται και βρίσκουν χώρο έκφρασης στη δημόσια σφαίρα, οι διακρατικές εντάσεις στην περιοχή αυξάνονται. Με κύριες αιχμές την κυριότητα στα νερά της μεσογείου και στα κοιτάσματα ορυκτών που υπάρχουν εκεί, το ζήτημα της ενέργειας και τη στρατιωτική, πολιτική και οικονομική κυριαρχία στην περιοχή, οι εκμεταλλευτές από κάθε πλευρά των συνόρων επιχειρούν να επιβληθούν στην περιοχή.
Οι περίοδοι που οι κρίσεις οξύνονται είναι αυτές όπου οι ενδοκαπιταλιστικοί ανταγωνισμοί παίρνουν πιο επιθετική μορφή. Ο πόλεμος είναι μια ακόμη διαδικασία ‘’δημιουργικής καταστροφής ’’. Η ισοπέδωση ολόκληρων περιοχών δίνει τη δυνατότητα στους καπιταλιστές για ασύστολη εκμετάλλευση του φυσικού πλούτου και την ανοικοδόμηση των περιοχών αυτών. Ακόμα περισσότερο δίνει την δυνατότητα πλεονάζον εργατικό δυναμικό να θανατωθεί ή να γίνει διαχείριση του με ειδικές συνθήκες (εξορίες, σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης) ώστε να βγει εκτός παραγωγής.
Σε καιρούς κρίσεων η κοινωνική συνοχή διαταράσσεται λόγω της όξυνσης των ταξικών αντιθέσεων. Σε τέτοιες περιπτώσεις είναι ζωτικό για το κράτος να καλύψει αυτές τις αντιθέσεις κάτω από το ιδεολόγημα της εθνικής ενότητας. Υπό την απειλή του πολέμου γίνεται πολύ πιο εύκολο να πείσει τους εκμεταλλευόμενους να παραβλέψουν τα αντικρουόμενα με τους εκμεταλλευτές τους συμφέροντα ώστε να παλέψουν εναντίον ενός “κοινού εξωτερικού εχθρού”. Εφόσον τα πράγματα δυσκολέψουν ακόμα περισσότερο, το κράτος και το κεφάλαιο θα βγάλουν την τελευταία τους εφεδρεία τον φασισμό, είτε ως παρακράτος, είτε ως ολοκληρωτική μορφή του κράτους, προκειμένου να επιβάλλουν την πειθάρχηση του “εσωτερικού εχθρού”.
Οι πόλεμοι στην καπιταλιστική περιφέρεια εξαναγκάζουν ολόκληρους πληθυσμούς στην προσφυγιά και την μετανάστευση. Όσοι και όσες δεν πνίγονται στη θάλασσα ή δε δολοφονούνται στα σύνορα και καταφέρνουν να περάσουν στη ‘’δύση’’, βιώνουν μια απάνθρωπη συνθήκη είτε στα κάτεργα ως φθηνά εργατικά χέρια είτε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης ως περίσσευμα.
Σημαντικό ρόλο σε αυτή τη συνθήκη παίζει το ΝΑΤΟ, μία πολιτικο-στρατιωτική διακρατική συμμαχία, μέλος της οποίας είναι και το ελληνικό κράτος, που είναι υπεύθυνη για σφαγές και πολεμικές συρράξεις σε διάφορα –μακρινά ή κοντινά- σημεία του πλανήτη. Κάθε κράτος προσπαθεί να ισχυροποιήσει τη θέση του στην περιοχή και ευρύτερα στους ενδοκαπιταλιστικούς ανταγωνισμούς. Το ελληνικό κράτος δεν μένει αμέτοχο. Διεκδικεί και αυτό κομμάτι από την πίτα χρησιμοποιώντας τη δυναμική αυτής της συμμαχίας για την στρατιωτική και επιχειρησιακή του αναβάθμιση στην περιοχή, ενώ ταυτόχρονα και τα γειτονικά κράτη (Β. Μακεδονία) επιδιώκουν τη συμμετοχή τους στη συμμαχία για τα δικά τους οφέλη.
Την ίδια στιγμή που το ελληνικό κράτος μας καλεί να υπερασπιστούμε τα συμφέροντά του σε ένα ενδεχόμενο πόλεμο, η πραγματική ζωή μας δείχνει πως τα δικά μας συμφέροντα είναι διαφορετικά. Η καθημερινότητά μας είναι γεμάτη από το άγχος της επιβίωσης, της μισθωτής σκλαβιάς, των ελαστικών σχέσεων εργασίας ή της ανεργίας για όσους/ες περισσεύουν στον καπιταλισμό. Η κυβέρνηση δίνει προεκλογικά δωράκια (επιδόματα, κλπ) με ημερομηνία λήξης προσπαθώντας να αντιστρέψει το κλίμα, ενώ οι σταθερές κρατικές δαπάνες για πολεμικό εξοπλισμό και στρατιωτικές ασκήσεις είναι υπέρογκες.
Η πραγματική ζωή μας δείχνει πως με τους εκμεταλλευόμενους σε κάθε γωνία του πλανήτη δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε, ενώ με τους εκμεταλλευτές μας εντός και εκτός των συνόρων η μάχη είναι διαρκής. Οι κυρίαρχοι επιδιώκουν το αλληλοφάγωμα των εκμεταλλευόμενων για να διατηρήσουν τα προνόμιά τους και να αυξήσουν τα κέρδη τους. Γνωρίζουμε πως στο ενδεχόμενο ενός πολέμου, οι μόνοι χαμένοι θα είμαστε εμείς. Για το λόγο αυτό, οργανώνουμε τη δράση μας ενάντια στον πόλεμο αλλά και στο ενδεχόμενο αυτού, σαν κομμάτι της δράσης μας ενάντια στα κράτη, τον εθνικισμό και το κεφάλαιο.
Ενάντια σε εθνικιστικές λογικές που ονειρεύονται ένα ισχυρό ελληνικό κράτος στα Βαλκάνια κυριαρχώντας επί των υπολοίπων και ενάντια και σε πατριωτικές λογικές που θεωρούν το ελληνικό κράτος αδύναμο και υποτελές στις “μεγάλες δυνάμεις”, συγκαλύπτοντας έτσι τις ευθύνες και το ρόλο που παίζει το ίδιο, δυναμώνουμε τις δομές μας και οργανώνουμε τη δράση μας. Οργανώνουμε τη δράση μας ενάντια στα κράτη και τους στρατούς τους γιατί τα συμφέροντά μας είναι αντιπαραθετικά με τα δικά τους. Οργανώνουμε τη δράση μας ενάντια στον καπιταλισμό, τη γενεσιουργό αιτία της κοινωνικής ανισότητας που υπάρχει παγκοσμίως. Οργανώνουμε τη δράση μας ενάντια στον εθνικισμό και στο μύθο της εθνικής ενότητας, γιατί αποτελεί το δεξί χέρι κράτους και κεφαλαίου και την τελευταία τους εφεδρεία την κρίσιμη στιγμή.
Οργανώνουμε τη δράση μας για το μόνο πόλεμο που είναι η ελπίδα για την αποφυγή του αιματοκυλίσματος μεταξύ των καταπιεσμένων. Τον πόλεμο που θα μας οδηγήσει στην κοινωνική απελευθέρωση μέσω της κοινωνικής επανάστασης για να δημιουργήσουμε ένα κόσμο πιο δίκαιο και ελεύθερο, ένα κόσμο χωρίς κράτη και έθνη, χωρίς ρατσισμό και πατριαρχία, χωρίς ανισότητες και αφεντικά.
ΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ
ΤΑΞΙΚΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΟΣ
ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ
με αφορμή τη συμπλήρωση 70 χρόνων από την ίδρυση του ΝΑΤΟ
(αλλά με αιτία τον πόλεμο που διεξάγεται καθημερινά )
Σάββατο 6/4 στις 12:00 στην Καμάρα
Μαρ 30
Αντιπολεμικές παρεμβάσεις
Κατά τη διάρκεια του Μάρτη του 2019 πραγματοποιήσαμε παρεμβάσεις με σπρέι στην ευρύτερη περιοχή της Άνω Πόλης και κρεμάσαμε πανό στις αερογέφυρες του περιφερειακού στο ύψος του Αγίου Παύλου και του Καυτατζογλείου. Το περιεχόμενο των παρεμβάσεων ήταν ενάντια στο έθνος και τους στρατούς, αλληλεγγύης στους ολικούς αρνητές στράτευσης και προπαγανδιστικό για την αντιπολεμική πορεία (με αφορμή τη συμπλήρωση 70 χρόνων από τη συμπλήρωση του ΝΑΤΟ) στις 6/4.
ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΤΑΞΕΩΝ
ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΜΕΝΩΝ
Αντιπολεμική πορεία Σάββατο 6/4 στις 12:00 στην Καμάρα
Μαρ 11
Μικροφωνική αλληλεγγύης στον αναρχικό ολικό αρνητή στράτευσης Μ. Τσιλιανίδη
Στις 13/3 δικάζεται στο στρατοδικείο του Ρουφ, στην Αθήνα, ο ολικός αρνητής Μπάμπης Τσιλιανίδης, για δύο διαφορετικές περιόδους ανυποταξίας. Τον προηγούμενο μήνα πραγματοποιήθηκαν τα στρατοδικεία τριών άλλων αρνητών στράτευσης, των Κωνσταντή Γουνιτσιώτη, Στράτου Μωυσή και Παύλου Χριστόπουλου με πρωτοφανείς μεγάλες ποινές. Οι ολικοί αρνητές στράτευσης είναι αγωνιστές που επέλεξαν να αντιπαρατεθούν απέναντι στον εθνικό στρατό. Έναν μηχανισμό που ζέχνει μιλιταρισμό και αποτελεί την αιχμή του δόρατος στη διάχυση του εθνικισμού, την προάσπιση της εθνικής ενότητας και την υποταγή σε κάθε μορφής εξουσία.
Το τελευταίο καιρό παρατηρούμε την άνοδο του εθνικισμού και του πατριωτισμού, δομικών στοιχειών για την εδραίωση του εθνικού στρατού στη συνείδηση της κοινωνίας. Τον τελευταίο χρόνο γίναμε μάρτυρες των θλιβερών «πατριωτικών» συλλαλητηρίων για την ονομασία της γειτονικής χώρας, τα οποία αποτέλεσαν εύφορο έδαφος για τον εθνικισμό να διαχυθεί στον κοινωνικό ιστό, άλλοτε με επιθετικές μορφές και άλλοτε με «καθώσπρέπει» αριστερό πατριωτισμό με αιχμή την εθνική κυριαρχία. Βλέπουμε τα ρατσιστικά ένστικτα και τα στερεότυπα μιας πατριαρχικά δομημένης κοινωνίας να απογειώνουν τον κοινωνικό κανιβαλισμό. Επίσης, τον τελευταίο καιρό, είδαμε και τους γραφειοκράτες εργατοπατέρες να κάνουν «κοινωνική συμμαχία» με τους φορείς των αφεντικών προτρέποντάς μας να βάλουμε πλάτη για να ορθοποδήσει η εθνική οικονομία και να εδραιωθεί ακόμη περισσότερο η εθνική ενότητα εντός των καταπιεσμένων.
Ταυτόχρονα, βλέπουμε τις διακρατικές εντάσεις να αυξάνονται και να εντείνονται, προωθώντας το αίσθημα για θωράκιση της «εθνικής μας άμυνας» ενάντια σε όσους τολμήσουν να θέσουν υπό αμφισβήτηση την εθνική κυριαρχία. Μέσα από ένα ρεσιτάλ μιλιταρισμού, το ελληνικό κράτος μας καλεί να είμαστε σε ετοιμότητα για αλληλοφάγωμα με τις καταπιεσμένες και τους εκμεταλλευόμενους της άλλης πλευράς.
Κομμάτι αυτής της πραγματικότητας είναι και η αυξανόμενη παρουσία του ΝΑΤΟ στην περιοχή. Ενός μηχανισμού, αναπόσπαστο κομμάτι του οποίου αποτελεί και το ελληνικό κράτος, που είναι υπεύθυνος για σφαγές και πολεμικές συρράξεις σε διάφορα –μακρινά ή κοντινά- σημεία του πλανήτη. Ενός μηχανισμού που δε θα διστάσει να αναλάβει ενεργό ρόλο για την ενίσχυση της καταστολής αγώνων και εξεγέρσεων ενάντια στην κυριαρχία, όταν το απαιτήσει η περίσταση. Όμως, η μιλιταριστική μπίζνα του ελληνικού κράτους δε σταματάει στην αυξανόμενη παρουσία αυτής της συμμαχίας στην περιοχή. Ο στρατός και η πολεμική προετοιμασία αποτελούν για τους κυρίαρχους τις πιο κερδοφόρες επιχειρήσεις. Το ελληνικό κράτος επιλέγει να επενδύσει υπέρογκα ποσά για εξοπλιστικές δαπάνες την ίδια στιγμή που οι παροχές του για τις βασικές μας ανάγκες (εκπαίδευση, περίθαλψη, κλπ) δεν αρκούν συνήθως ούτε για τα βασικά.
Οι ενδοκαπιταλιστικές διενέξεις για τα ενεργειακά ζητήματα, οι αντιπαραθέσεις για την κυριότητα στις ΑΟΖ, ο ανταγωνισμός για την στρατιωτική, οικονομική και πολιτική κυριαρχία στην περιοχή των Βαλκανίων και της Μεσογείου κάνουν την έννοια του πολέμου να γίνεται κομμάτι της καθημερινότητάς μας. Ενός πολέμου που καλούμαστε να υπερασπιστούμε τα συμφέροντα των εκμεταλλευτών μας και να παίξουμε το τομάρι μας προς όφελός τους.
Στην πιθανότητα ενός τέτοιου πολέμου (αλλά και κατά τη διαρκή προετοιμασία του) έχουμε διαλέξει πλευρά. Έχουμε διαλέξει την πλευρά που εναντιώνεται στην εθνική ενότητα, στις καταπιέσεις και την εκμετάλλευση που διαρθρώνουν το εξουσιαστικό πλέγμα αυτού του κόσμου, στο μιλιταρισμό και στην πιο προωθημένη έκφρασή όλων αυτών, τους εθνικούς στρατούς. Έχουμε διαλέξει την πλευρά που αναγνωρίζει μόνο την ενότητα μεταξύ εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων σε όποιο σημείο του πλανήτη και αν βρίσκονται. Την πλευρά εκείνη που οργανώνεται, αναπτύσσει στο εσωτερικό της σχέσεις συντροφικότητας και αλληλεγγύης, αντιστέκεται και αγωνίζεται. Την πλευρά εκείνη που συλλογικοποιεί τις αρνήσεις της για να τις συνθέσει στη μεγαλύτερη κατάφαση: την Κοινωνική Επανάσταση!
Κατω τα χερια από τους ολικούς αρνητές στράτευσης
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ Μ. ΤΣΙΛΙΑΝΙΔΗ
ΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ
ΤΑΞΙΚΟΣ–ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ-ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΟΣ
ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
Τσιμισκή με Ναυαρίνου Τετάρτη 13/3 10:00 π.μ.
Μαρ 06
Πορεία για τον Εbuka
Ενάντια στη βια του κράτους και του κεφαλαίου
Καμία κρατική δολοφονία να μη μείνει αναπάντητη
ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ: Πέμπτη 7/3 17:00 καμάρα
Φεβ 14
Σχετικά με την απειλή εκκένωσης της κατάληψης Mundo Nuevo
Βρισκόμαστε στο ίδιο έργο θεατές, αντιμέτωποι με απειλές για επικείμενη εκκένωση της κατάληψης Mundo Nuevo στη Θεσσαλονίκη. Αυτή τη φορά το κράτος και οι κομπάρσοι του επέλεξαν να φορέσουν τον ανθρωπιστικό τους μανδύα μιας και τα υπόλοιπα σχέδια και μεθοδεύσεις δεν πέτυχαν.
Το ζήτημα ξεκίνησε να αναμοχλεύεται μέσω δημοσιευμάτων σε ηλεκτρονικές φυλλάδες τύπου voria.gr (10/7/2017) όπου δημοσιογράφοι (το εν λόγω κείμενο υπογράφεται από κάποιον Δημήτρη Παπανίκο), που λειτουργούν ως φερέφωνα της ασφάλειας, επιχείρησαν να δημιουργήσουν κλίμα για να προλειάνουν το έδαφος καταστολής, ζητώντας με άμεσο ή έμμεσο τρόπο την εκκένωση της Mundo Nuevo.
Οι προσπάθειες αυτές δεν ευδοκίμησαν, οπότε έπιασαν δουλειά οι χαφιέδες της κρατικής ασφάλειας, στήνοντας κατηγορητήριο με ψεύτικες αναγνωρίσεις εις βάρος 16 ατόμων για τη συμμετοχή τους στην κατάληψη, τον Σεπτέμβριο του 2017. Ακολούθησε η δίκη φιάσκο που πραγματοποιήθηκε το Νοέμβριο του 2018 και οδήγησε στην αθώωση των κατηγορούμενων. Τώρα σειρά έχει ο ΟΚΑΝΑ και η δήθεν ευαισθησία του Δήμου Θέρμης να στείλουν τελεσίγραφο στην κατάληψη για εκκένωση της προκειμένου εκεί να στεγαστεί το σχολείο δεύτερης ευκαιρίας για τοξικοεξαρτημένους του ΟΚΑΝΑ. Παίζουν το χαρτί της ευαίσθητης κρατικής μηχανής, πριν μιλήσουν τα γκλοπ και τα δακρυγόνα.
Προφανώς δεν είμαστε απέναντι σε καμιά ευάλωτη κοινωνική ομάδα, είμαστε όμως απέναντι στις ναρκομαφίες που εξαθλιώνουν μεγάλα κομμάτια του πληθυσμού, παθητικοποιώντας, αδρανοποιώντας και εντέλει δολοφονώντας. Είμαστε απέναντι στο να μεταμορφωθούν οι γειτονιές μας σε πιάτσες ναρκομαφιών και συνακόλουθα αστυνομοκρατίας. Και γνωρίζουμε πολύ καλά πως κύκλοι κεφαλαιοκρατών επενδύουν στο ναρκοεμπόριο, με την αγαστή συνεργασία κράτους και αστυνομίας, αποκομίζοντας τεράστια κέρδη. Αντιλαμβανόμαστε την αλληλεγγύη στα άτομα τα οποία υποφέρουν από την τοξικοεξάρτηση ως κομμάτι του αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση. Το χτύπημα μιας δομής αγώνα με την πρόφαση της “καταπολέμησης των ναρκωτικών” δεν είναι τίποτα άλλο παρά η εργαλειοποίηση ανθρώπων με τους οποίους θέλουμε και έχουμε κοινό συμφέρον ώστε να δώσουμε κοινούς αγώνες για μια ζωή ελεύθερη και αξιοβίωτη.
Η επιχειρούμενη καταστολή της Mundo Nuenvo αποτελεί άλλη μία προσπάθεια του κράτους να καταστείλει έναν ζωντανό πολιτικό χώρο και δομή του κινήματος στέλνοντας το μήνυμα στους αγωνιζόμενους για επαναφορά της τάξης και ασφαλείας και την πάταξη της συλλογικοποίησης και οργάνωσης των από τα κάτω που δεν ευθυγραμμίζονται με την επιβαλλόμενη συνθήκη της “κοινωνικής ειρήνης”.
Το κτήριο στην Φιλίππου και Σιατίστης τελεί υπό κατάληψη από το Νοέμβρη του 2015 , είναι ιδιοκτησίας του δήμου Θέρμης και βρισκόταν σε καθεστώς εγκατάλειψης κάμποσα χρόνια. Έτσι, σύντροφοι/ισσες πήραν την πρωτοβουλία να δημιουργήσουν ένα ακόμη χώρο για το κίνημα. Στον χώρο αυτό συμμετέχουν πολιτικές και πολιτιστικές ομάδες, δημιουργήθηκαν δομές οικονομικής ενίσχυσης του κινήματος, βιβλιοπωλείο, αναγνωστήριο κ.α, οι οποίες αγκαλιάστηκαν από τους συμμετέχοντες σε πολιτικές συλλογικότητες και όχι μόνο.
Επιχειρούν να συσκοτίσουν εμφανίζοντας πως μια εστία αγώνα όπως είναι η κατάληψη βρίσκεται απέναντι σε μια κοινωφελή λειτουργία. Το καλύτερο πάντως άδειασμα στο δήμο Θέρμης και τον ΟΚΑΝΑ, δίνουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι του οργανισμού που αντιτίθενται στο να λειτουργήσει ο ΟΚΑΝΑ ως πολιορκητικός κριός για την επέκταση του σχεδίου καταστολής των καταλήψεων, σύμφωνα με ανακοίνωση που εξέδωσαν.
Φαίνεται όμως πως η πανελλαδική κινητοποίηση συντρόφων/ισσων για το ζήτημα και το κύμα αλληλεγγύης που ξεδιπλώθηκε να έθεσε, έστω πρόσκαιρα, τροχοπέδη στα σχέδια τους, ωστόσο δεν εφησυχάζουμε.
Εμείς από την πλευρά μας θα το επαναλάβουμε : οι καταλήψεις δεν είναι ντουβάρια νεκρά είναι οι σχέσεις που δημιουργούνται. Αποτελούν σημεία αναφοράς των αγώνων και κομμάτια του κινήματος. Θα υπερασπιστούμε τις δομές μας ώστε να αναχαιτίσουμε ακόμα μια φορά την όποια επιχειρούμενη επίθεση κράτους ή φασιστών, εναντίον μας.
Αλληλεγγύη στην κατάληψη Μundo Nuevo
Αλληλεγγύη στις καταλήψεις και στους αυτοοργανωμένους χώρους που μπαίνουν στο στόχαστρο της καταστολής.
Υπερασπιζόμαστε μαχητικά όλες τις δομές ελευθερίας και αγώνα της τάξης μας.
Φεβ 04
Ποτέ δεν θα γίνουμε κρέας για οβίδες, πάντα θα πολεμάμε έθνη και πατρίδες.
Στις 6/2/19 δικάζονται στο στρατοδικείο του Ρουφ, στην Αθήνα, οι ολικοί αρνητές στράτευσης Κ. Γουνιτσιώτης και Σ. Μωυσής. Στο ίδιο στρατοδικείο είναι προγραμματισμένη για τις 18/2 η δίκη του Π. Χριστόπουλου και στις 13/3 του αρνητή Μ. Τσιλιανίδη για δύο διαφορετικές περιόδους ανυποταξίας. Οι ολικοί αρνητές στράτευσης είναι αγωνιστές που επέλεξαν να αντιπαρατεθούν απέναντι στον εθνικό στρατό. Έναν μηχανισμό που ζέχνει μιλιταρισμό και αποτελεί την αιχμή του δόρατος στη διάχυση του εθνικισμού, την προάσπιση της εθνικής ενότητας και την υποταγή σε κάθε μορφής εξουσία.
Tον τελευταίο καιρό παρατηρούμε την άνοδο του εθνικισμού και του πατριωτισμού, δομικών στοιχειών για την εδραίωση του εθνικού στρατού στη συνείδηση της κοινωνίας. Τον τελευταίο χρόνο γίναμε μάρτυρες των θλιβερών «πατριωτικών» συλλαλητηρίων για την ονομασία της γειτονικής χώρας, τα οποία αποτέλεσαν εύφορο έδαφος για τον εθνικισμό να διαχυθεί στον κοινωνικό ιστό, άλλοτε με επιθετικές μορφές και άλλοτε με «καθώσπρέπει» αριστερό πατριωτισμό με αιχμή την εθνική κυριαρχία. Βλέπουμε τα ρατσιστικά ένστικτα και τα στερεότυπα μιας πατριαρχικά δομημένης κοινωνίας να απογειώνουν τον κοινωνικό κανιβαλισμό. Επίσης, τον τελευταίο καιρό, είδαμε και τους γραφειοκράτες εργατοπατέρες να κάνουν «κοινωνική συμμαχία» με τους φορείς των αφεντικών προτρέποντάς μας να βάλουμε πλάτη για να ορθοποδήσει η εθνική οικονομία και να εδραιωθεί ακόμη περισσότερο η εθνική ενότητα εντός των καταπιεσμένων.
Ταυτόχρονα, βλέπουμε τις διακρατικές εντάσεις να αυξάνονται και να εντείνονται, προωθώντας το αίσθημα για θωράκιση της «εθνικής μας άμυνας» ενάντια σε όσους τολμήσουν να θέσουν υπό αμφισβήτηση την εθνική κυριαρχία. Μέσα από ένα ρεσιτάλ μιλιταρισμού, το ελληνικό κράτος μας καλεί να είμαστε σε ετοιμότητα για αλληλοφάγωμα με τις καταπιεσμένες και τους εκμεταλλευόμενους της άλλης πλευράς. Οι ενδοκαπιταλιστικές διενέξεις για τα ενεργειακά ζητήματα, οι αντιπαραθέσεις για την κυριότητα στις ΑΟΖ, ο ανταγωνισμός για την στρατιωτική, οικονομική και πολιτική κυριαρχία στην περιοχή των Βαλκανίων και της Μεσογείου κάνουν την έννοια του πολέμου να γίνεται κομμάτι της καθημερινότητάς μας. Ενός πολέμου που καλούμαστε να υπερασπιστούμε τα συμφέροντα των εκμεταλλευτών μας και να παίξουμε το τομάρι μας προς όφελός τους.
Στην πιθανότητα ενός τέτοιου πολέμου (αλλά και κατά τη διαρκή προετοιμασία του) έχουμε διαλέξει πλευρά. Έχουμε διαλέξει την πλευρά που εναντιώνεται στην εθνική ενότητα, στις καταπιέσεις και την εκμετάλλευση που διαρθρώνουν το εξουσιαστικό πλέγμα αυτού του κόσμου, στο μιλιταρισμό και στην πιο προωθημένη έκφρασή όλων αυτών, τους εθνικούς στρατούς. Έχουμε διαλέξει την πλευρά που αναγνωρίζει μόνο την ενότητα μεταξύ εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων σε όποιο σημείο του πλανήτη και αν βρίσκονται. Την πλευρά εκείνη που οργανώνεται, αναπτύσσει στο εσωτερικό της σχέσεις συντροφικότητας και αλληλεγγύης, αντιστέκεται και αγωνίζεται. Την πλευρά εκείνη που συλλογικοποιεί τις αρνήσεις της για να τις συνθέσει στη μεγαλύτερη κατάφαση: την Κοινωνική Επανάσταση!
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΟΛΙΚΟΥΣ ΑΡΝΗΤΕΣ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ
ΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ ΤΑΞΙΚΟΣ – ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ- ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΟΣ
Δεκ 14
Συγκέντρωση ενάντια στην ομιλία Τσίπρα
Είτε αριστερά είτε δεξιά
το κράτος έχει συνέχεια
Το ίδιο και οι αγώνες μας
Παρασκευή 14/12 2018
19:00 στην Καμάρα
Δεκ 09
Αλληλεγγύη στην κατάληψη Ντουγρού- Καμία φασιστική επίθεση δεν θα μείνει αναπάντητη
Στις 07/12 η κατάληψη Ντουγρού που βρίσκεται στην Λάρισα δέχτηκε επίθεση από φασιστοειδή. Είχαν προηγηθεί απειλές και επιθέσεις φασιστοειδών σε χώρους εργασίας συντρόφων/ισσων. Οι επιθέσεις αυτές μόνο μεμονωμένες δεν μπορούν να χαρακτηριστούν. Εντάσσονται σε ένα γενικότερο πλαίσιο φασιστικών επιθέσεων τόσο σε χώρους αγώνα όσο και σε συντρόφους/ισσες.
Την εποχή της βίαιης φτωχοποίησης των ζωών μας ο πατριωτικός/εθνικιστικός λόγος επιχειρείται να κυριαρχήσει στη δημόσια σφαίρα. Το κράτος δεν έχει τίποτα άλλο να εγγυηθεί και πλασάρει το δόγμα τάξη- ασφάλεια-σταθερότητα. Η πατριωτική ρητορική από κόμματα-ΜΜΕ φαίνεται πως σταδιακά εμποτίζει την κοινωνική βάση. Η επανεμφάνιση στο προσκήνιο του μακεδονικού ζητήματος έδωσε ώθηση και δημόσιο βήμα και χώρο στον εθνικό κορμό να ανασυνταχτεί και να συσπειρωθεί. Με αυτήν την πλάτη έκαναν και την εμφάνισή τους και διάφοροι σχηματισμοί φασιστοειδών που επιχειρούν να αναβαθμίσουν την παρουσία και συνακόλουθα τη δράση τους. Πέρασε σχεδόν ένας χρόνος από τα πρώτα συλλαλητήρια για το μακεδονικό ζήτημα και από τότε έπεσε πολύ νερό στο μύλο της αναβίωσης του εθνικισμού. Από τις επιθέσεις σε καταλήψεις (εμπρησμός κατάληψης Libertatia, επιθέσεις στον ΕΚΧ Σχολείο, εμπρησμός παλιού νεκροτομείου στην Αλεξανδρούπολη κ.α) μέχρι και τις πρόσφατες υποκινούμενες μαθητικές εθνικιστικές καταλήψεις. Όσο γελοίο και να μας φαίνεται το εθνικιστικό κρεσέντο διάφορων καρνάβαλων μακεδονομάχων και έφιππων ψεκασμένων πιτσιρικάδων γνωρίζουμε να μην αντιμετωπίζουμε τον φασισμό ως γραφικό φαινόμενο αλλά πάντα ως επικίνδυνο.
Το ιδεολόγημα της εθνικής ενότητας είναι ο βασικός πυλώνας για την αναπαραγωγή του κράτους και του καπιταλισμού. Λειτουργεί διασπαστικά στις κοινότητες καταπιεζόμενων και εκμεταλλευόμενων, αποτρέποντας τους αγώνες για την διεκδίκηση των ταξικών συμφερόντων. Στην εποχή που τα εργασιακά δικαιώματα ισοπεδώνονται και βίαια λεηλατούνται οι ζωές μας, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στηρίζει με κάθε τρόπο τις πατριωτικές κορώνες ώστε να αποδυναμωθούν οι ταξικοί κοινωνικοί αγώνες και να επιτυγχάνεται κατά το δυνατόν “βελούδινα” η λεηλασία των ζωών μας. Από την άλλη πλευρά, πλασάρει την ύπαρξη της ως εγγυητή της σταθερότητας και εξυγιαντή απέναντι σε φαινόμενα ρατσιστικού/εθνικιστικού μίσους.
Ταυτόχρονα, διάφοροι ακροδεξιοί κύκλοι με θεσμικό πρόσωπο προσπαθούν να πάρουν κομμάτι από τη πίτα υποδαυλίζοντας συνεχώς τα μισαλλόδοξα ένστικτα. Είδαμε πρόσφατα να διοργανώνονται μνημόσυνα για το δολοφονημένο φασίστα Κ. Κατσίφα. Όσο όμως υποδαυλίζεται το ρατσιστικό μίσος τόσο οπλίζονται τα χέρια των φασιστών όσο και δημιουργείται η συνθήκη κοινωνικής ανοχής ή αδιαφορίας για τα εγκλήματα που ο ρατσισμός παράγει. Το τελευταίο θύμα αυτής της συνθήκης είναι ο μετανάστης εργάτης Petri Zifle που δολοφονήθηκε από τις σφαίρες χρυσαυγίτη στην Κέρκυρα.
Όμως η κοινωνική οργή ξεχειλίζει. Στον αντίποδα των εθνικιστικών καταλήψεων έγιναν αντιφασιστικές κινήσεις από μαθητές. Στο μνημόσυνο του φασίστα Κατσίφα στο Ηράκλειο οι φασίστες όσο και να προσπάθησαν να κρυφτούν πίσω από τους μπάτσους ισοπεδώθηκαν από συντρόφους/ισσες. Οι αντισυγκεντρώσεις αντιφασιστών/τριων που τους ανακόπτει τα σχέδια, η μαχητική υπεράσπιση των χώρων μας, το τσάκισμα μεμονωμένων φασιστών, όλα αυτά συνιστούν καθημερινές αναχαιτίσεις του τέρατος. H απάντησή μας είναι ο διαρκής αδιαμεσολάβητος αντιθεσμικός μαχητικός αντιφασισμός. Ένας αγώνας οργανωμένος από τα κάτω άρρηκτα συνδεδεμένος ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο. Ένας αγώνας αμυντικός για να προστατεύουμε τους συντρόφους/ισσες μας και τις δομές αγώνα που δημιουργούμε, ένας αγώνας επιθετικός για να τσακίσουμε το τέρας του φασισμού και του συστήματος που τον γεννά και τον θρέφει.
Δεν ξεχνάμε δε συγχωρούμε τη δολοφονία του εργάτη Petrit Zifle.
Οι δρόμοι ανήκουν στους εξεγερμένους και όχι στους ρουφιάνους και τους υποταγμένους.
Καμία φασιστική επίθεση δε θα μείνει αναπάντητη.
Αλληλεγγύη στην κατάληψη Ντουγρού.