Aλληλεγγύη στον ολικό αρνητή στράτευσης Δημήτρη Δ.


Οι εθνικισμοί στα βαλκάνια είναι ακόμη μία φορά σε έξαρση. Οι εκμεταλλευόμενοι έρχονται αντιμέτωποι με μεγαλύτερη υποτίμηση της ζωής τους, εργατικά κεκτημένα καταρρέουν, οι θάνατοι στα σύνορα, στρατόπεδα συγκέντρωσης και φυλακές αυξάνουν, η καταστολή σε όσους αντιστέκονται αναβαθμίζεται. Παρόλα αυτά, με αφορμή την ονομασία της γειτονικής χώρας ο εθνικός παροξυσμός ξαναχτυπά. Πολλές χιλιάδες κόσμου συσπειρώνονται στα εθνικά συλλαλητήρια σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα. Κάτω από την ομπρέλα αυτής της επίπλαστης εθνικής ενότητας είναι που εν τέλει οι καταπιεσμένοι μάχονται για τα συμφέροντα, την εδαφική και οικονομική κυριαρχία των αφεντικών τους. Κάτω από αυτή την ομπρέλα της εθνικής ομοψυχίας βρίσκουν χώρο και όλων των ειδών οι φασίστες να διαχύσουν τον εμετικό τους λόγο, να ξεπλυθούν και να επιτεθούν σε καταλήψεις, χώρους αγώνα και αυτοοργανωμένες δομές.
Στις 27/2 δικάζεται στο στρατοδικείο της Θεσσαλονίκης ο αναρχικός ολικός αρνητής στράτευσης Δημήτρης Δ. Μέσα σε αυτή τη συγκυρία, η ολική άρνησης στράτευσης είναι μία επίκαιρη και σημαντική επιλογή αγώνα. Οι ολικοί αρνητές διώκονται για την επιλογή τους να αρνηθούν να υπηρετήσουν ένα μηχανισμό θανάτου, να υπερασπιστούν τα συμφέροντα του εθνικού και διεθνούς κεφαλαίου, να είναι «άξιοι» συνεχιστές της πατριαρχίας και της σεξιστικής νοοτροπίας που επικρατεί στην κοινωνία. Σαν αναρχικοί επιλέγουμε όχι μόνο να εναντιωθούμε, αλλά και να πολεμήσουμε τους εθνικισμούς που σπέρνουν τη διχόνοια σε ανθρώπους που δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν, σε εθνικούς στρατούς που είναι έτοιμοι να αιματοκυλήσουν κάθε γωνία του πλανήτη, να καταστείλουν εξεγέρσεις, να καταναλώσουν ένα πολύ μεγάλο μερίδιο του προϋπολογισμού, να προσφέρουν αμισθί εργασία στα αφεντικά.
Όμως επειδή ο κόσμος δε χωρίζεται σε έθνη, αλλά χωρίζεται σε τάξεις απαντάμε με διεθνιστική αλληλεγγύη μεταξύ των εκμεταλλευόμενων. Ξέρουμε καλά πως εχθροί μας είναι το καπιταλιστικό σύστημα που μας εξοντώνει καθημερινά, τα κράτη που μας εξουσιάζουν και απαιτούν να είμαστε πειθήνιοι, οι ιδέες του πατριωτισμού και του εθνικισμού που μας θέλουν ενωμένους προς όφελος άλλων. Ξέρουμε επίσης πολύ καλά πως οι σύμμαχοι μας δεν περιορίζονται στα όρια ενός έθνους ή ενός κράτους. Είναι αυτοί που ανεξάρτητα με τη χώρα που προέρχονται, αναγνωρίζουν την ταξική τους θέση, οργανώνονται και πολεμούν ενάντια στα κράτη και τα αφεντικά, φτύνουν κατάμουτρα την πατριαρχία , αποδομούν και εχθρεύονται κάθε εθνικιστική μπούρδα.

ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ, ΦΑΣΙΣΤΕΣ, ΑΦΕΝΤΙΚΑ
ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ ΟΛΙΚΟΥΣ ΑΡΝΗΤΕΣ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΔΗΜΗΤΡΗ Δ.

Αφίσα για το δικαιώμα στην στέγαση

Υπερασπιζόμαστε την ανάγκη μας για στέγαση

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ, ΤΡΑΠΕΖΕΣ, ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ ΠΟΥ ΑΝΑΖΗΤΟΥΝ ΚΕΡΔΟΣ:ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΣΤΕΓΑΣΗ!

Μέσα στην κρίση οι εκμεταλλευόμενοι αδυνατούμε ή δυσκολευόμαστε να καλύψουμε μία σειρά από τις βασικές μας ανάγκες, καθώς η δίψα των αφεντικών για κέρδος δημιουργεί όλο και πιο ασφυκτικούς όρους ζωής για εμάς. Αποκλειόμαστε από την πρόσβαση στην υγεία, στο νερό, στη μόρφωση, στη στέγαση , στην ενέργεια, στις μεταφορές, στην τροφή, σε μορφές διασκέδασης/ ψυχαγωγίας καθώς μία σειρά κοινωνικών αναγκών μετατρέπονται όλο και πιο έντονα σε εμπορεύματα, σε νέα προϊόντα για να συσσωρεύει πλούτο η αστική τάξη.

Για να ανταπεξέλθουμε καλούμαστε να δουλεύουμε όλο και πιο πολύ, όλο και πιο ελαστικά, όλο και πιο φθηνά, χωρίς να μας μένει χρόνος για να ζήσουμε όπως θα θέλαμε. Η πραγματικότητα είναι αμείλικτη για όλους και όλες μας: Την ίδια στιγμή που οι μισθοί και οι συντάξεις μειώνονται το κόστος ζωής ανεβαίνει. Πιο συγκεκριμένα, η ανάγκη της στέγασης γίνεται ένας όλο και πιο δύσκολος στόχος για να καλυφθεί: Εξωφρενικές τιμές στα ενοίκια, ένφια και πλειστηριασμοί ακόμη και για όσους έχουν μόνο ένα σπίτι στο οποίο διαμένουν. Η επέλαση κράτους και κεφαλαίου ωθεί αμέτρητους ανθρώπους στο περιθώριο, χιλιάδες είναι οι άστεγοι που κοιμούνται σε χαρτόκουτα, ενώ ακόμη περισσότεροι οι μετανάστες οι οποίοι διαμένουν σε άθλιες συνθήκες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και χοτ σποτ. Ταυτόχρονα πολλά σπίτια, είτε υπό ατομική, είτε υπό κρατική ιδιοκτησία ρημάζουν άδεια για να κρατιούνται οι τιμές των ενοικίων στα ύψη.

Ακόμα και σε αυτήν τη συγκυρία όμως, που οι καταλήψεις αποτελούν μία συλλογική ταξική απάντηση στο ζήτημα της στέγασης οι εκκενώσεις συνεχίζονται ενώ αρκετές φορές η διάθεση του κράτους προσκρούει πάνω στη μαχητική και πολύμορφη υπεράσπισή τους (Ρόζα Νέρα στα Χανιά, Τερμίτα στο Βόλο). Οι επιθέσεις όμως σε καταλήψεις δεν περιορίζονται μόνο σε αυτές από τους επίσημους κρατικούς μηχανισμούς. Πραγματοποιούνται και από τα γνωστά τσιράκια των αφεντικών, τους φασίστες, που λειτουργούν συμπληρωματικά στην προσπάθεια καταστολής των καταλήψεων ώστε να εξαλείψουν κάθε πιθανότητα διάδοσης της συγκεκριμένης πρακτικής στους υπόλοιπους καταπιεσμένους.

Μιλώντας για καταλήψεις: Οι καταλήψεις αποτελούν σημεία συνάντησης και αντίστασης των εκμεταλλευομένων, ανοιχτούς χώρους έκφρασης, δημιουργίας, κάλυψης αναγκών με την ύπαρξη αυτοοργανωμένων δομών (όπως βιβλιοθήκες, κουζίνες, τυπογραφία, γυμναστήρια κ.α.) χωρίς να διαμεσολαβεί το εμπόρευμα τη στιγμή που τα πάντα ιδιωτικοποιούνται και περιφράσσονται. Τέλος στην περίοδο που η ανάγκη της στέγασης είναι όλο και πιο δύσκολο να καλυφθεί, οι καταλήψεις στέγης αποτελούν μία λύση που απαντάει επιθετικά στον εκβιασμό του ενοικίου και στους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας. Οι καταλήψεις αποτελούν, μία μορφή αγώνα και μία λύση κάλυψης άμεσων κοινωνικών και ταξικών αναγκών, που γίνεται κτήμα εκατομμυρίων ανθρώπων ανά τον κόσμο, είτε αφορά εκτάσεις γης (Βραζιλία) είτε αφορά κτίρια που προσφέρονται προς στέγαση και κάλυψη μίας σειράς βασικών αναγκών (Ιταλία, Ισπανία).

Μέσα σε αυτή την περίοδο, που βρισκόμαστε σε μία άνευ προηγουμένου συνθήκη ηττοπάθειας, μοιρολατρίας και παραίτησης, η οποία αναπάντεχα συνοδεύεται από υποχώρηση των αγώνων και των αντιστάσεων είναι ριζοσπαστικό ακόμη και το να αγωνίζεται κανείς για την ίδια του την επιβίωση μέσα στον καπιταλισμό. Και είναι ριζοσπαστικό γιατί ο αγώνας για την κάλυψη των βασικών αναγκών μέσα σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης χαράσσει πιο βαθιά τις διαχωριστικές γραμμές μέσα στην κοινωνία, μεταξύ πλούσιων και φτωχών, μεταξύ εκμεταλλευτών και εκμεταλλευόμενων.

Μιλώντας για πλειστηριασμούς και εξώσεις πρώτης κατοικίας: Τα τελευταία χρόνια, προαπαιτούμενο για να συνεχίζουν να σώζονται οι τράπεζες με δημόσιο χρήμα, είναι και το να πλειστηριάζονται οι περιουσίες όσων αδυνατούν ή αρνούνται να πληρώνουν το δάνειο, συνθήκη που επεκτείνεται και για χρέη στο δημόσιο. Τα συγκεκριμένα νομοσχέδια, παρά τα όσα κατά καιρούς ισχυρίστηκαν οι εκάστοτε κυβερνώντες, αφορούν ΚΑΙ τις πρώτες κατοικίες ανθρώπων που κινδυνεύουν να βρεθούν στο δρόμο εξαιτίας της αδυναμίας τους να πληρώσουν τους τοκογλύφους του κράτους και των τραπεζών.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα της κρατικής διγλωσσίας, αποτελεί πως μία εβδομάδα μετά τις εξαγγελίες για προστασία κατοικιών αξίας ως 300.000 από τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς – που έκαναν οι διαχειριστές της εξουσίας για να αποφύγουν τον σκόπελο των κοινωνικών αγώνων που είχαν μπλοκάρει τους πλειστηριασμούς στα ειρηνοδικεία- το ΕΦΚΑ ζήτησε την έξωση από την πρώτη κατοικία της στον Εύοσμο, γυναίκας 62 χρονών. Η κατοικία ήταν 64 τ.μ. και αξίας 34.000 ευρώ. Βέβαια οι ίδιες οι τράπεζες και συμβολαιογράφοι λίγες μέρες μετά ξεκαθάρισαν πως ουδέποτε η κυβέρνηση πραγματοποίησε τέτοια νομοθετική ρύθμιση και οι εν λόγω κατοικίες δε θα πλειστηριαστούν χαριστικά από αυτούς για ένα μικρό χρονικό διάστημα.

Τέλος και αφού οι μαχητικές ακυρώσεις πλειστηριασμών είχαν φτάσει να συζητιούνται μέσα στα κέντρα αποφάσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης που “έδειξε τη δυσαρέσκειά της” στην κυβέρνηση, αυτή με τη σειρά της τα βρήκε με τους συμβολαιογράφους για τα μέτρα ασφαλείας που διεκδικούσε η πιο συντηρητική μερίδα τους για να ξεκινήσει τους πλειστηριασμούς -πλέον- και ηλεκτρονικούς.
Σε αντίθεση με τους μεγαλοκαπιταλιστές που πτωχεύουν τις εταιρείες με τους δικούς τους όρους και στέλνουν εκατοντάδες εργαζομένους στην ανεργία, που αρνούνται με το έτσι θέλω να καταβάλουν ασφαλιστικές εισφορές για τους υπαλλήλους τους, που παίρνουν όσα δάνεια θέλουν χωρίς να τα ξεχρεώνουν ποτέ, που αλλάζουν επωνυμίες επιχειρήσεων γλιτώνοντας τις μηχανές και τους χώρους δουλειάς από τις κατασχέσεις (γιατί πέρα από την “επικάλυψη” των κομμάτων, νομοθετεί και ασκεί εξουσία μόνο το κεφάλαιο), χιλιάδες εργάτες και φτωχοποιημένοι/ άνεργοι από τα μικροαστικά στρώματα βρίσκονται ένα βήμα πριν την έξωση για να σωθούν οι τράπεζες, οι εφορίες, τα ασφαλιστικά ταμεία.

Την ίδια στιγμή τα νοίκια, όχι μόνο δεν πέφτουν ακολουθώντας τις τσέπες και τις δυνατότητες των ενοικιαστών, αλλά αυξάνονται, ακολουθώντας την απληστία των “εισοδηματιών” ιδιοκτητών. Μια απληστία που ακόμη δεν έχει συναντήσει απέναντί της μία συλλογική μορφή απάντησης με απεργίες πληρωμής ενοικίου και γερές συλλογικές αυτομειώσεις. Οι ενοικιαστές στεκόμαστε ο ένας δίπλα στον άλλον, μαθαίνουμε τα δικαιώματα μας και δεν φεύγουμε από το σπίτι όποτε καπνίσει στον ιδιοκτήτη, πιέζουμε για μειώσεις στο νοίκι ειδικά αν γίνεται να το κάνουμε σε συνδυασμό με τους άλλους ανθρώπους που μένουν σε άλλα σπίτια του νοικάρη, στήνουμε συνελεύσεις γειτονιάς για να δώσουμε τον αγώνα μας όλοι μαζί και να ρίξουμε τις τιμές για όλο και περισσότερους.
Ο αγώνας για τις ανάγκες του προλεταριάτου και ευρύτερα των φτωχωποιημένων κοινωνικών στρωμάτων, αποτελεί πεδίο συνάντησης της κατακερματισμένης κοινότητας της τάξης μας αλλά και πρόσφορο έδαφος για να συναντηθούν οι επιμέρους καταπιέσεις και οι αρνήσεις μεταξύ τους και να συγκροτήσουμε ένα οργανωμένο ταξικό επαναστατικό κίνημα βάσης.

Η μαχητική υπεράσπιση κάθε μικρού κομματιού που χάνουμε από τη ζωή μας μπορεί να οδηγήσει στη διαπίστωση πως τελικά, κάθε καταπίεση συνδέεται με μία άλλη, κάθε μορφή εκμετάλλευσης έχει ρίζα στο ίδιο το εκμεταλλευτικό σύστημα, και πως εν τέλει, μιλώντας ρεαλιστικά, ζωή αξιοβίωτη μπορεί να είναι μόνο μια ζωή χωρίς κράτος και κεφάλαιο όπου όλα θα είναι για όλους, όπου οι άνθρωποι θα διαχειρίζονται οι ίδιοι τον πλούτο που παράγουν προς όφελος του συνόλου και όχι του κέρδους, όπου δε θα υπάρχει κοινωνική ανισότητα, διακρίσεις, όπου δε θα υπάρχει εκμετάλλευση και πόλεμοι. Τότε και μόνο τότε, όλες οι ανάγκες και όλες οι επιθυμίες του ατόμου και της κοινωνίας θα μπορούν να καλυφθούν. Και για να γίνει αυτό, πρέπει να κάνουμε πιο δυνατή την δική μας κοινότητα, να σταθούμε ο ένας δίπλα στον άλλο και να αρχίσουμε να παλεύουμε για όσα μας στερούν αλλά και για όσα μας αξίζουν. Και ξεκινώντας να ξεκαθαρίσουμε: κανένας άνθρωπος χωρίς σπίτι, κανένα σπίτι χωρίς ρεύμα και νερό.

ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΚΑΤΑΛΗΨΕΩΝ-ΜΑΖΙΚΕΣ ΜΕΙΩΣΕΙΣ ΕΝΟΙΚΙΩΝ- ΑΚΥΡΩΣΕΙΣ ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΩΝ ΠΡΩΤΗΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ

ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΩΝ ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ

ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ, ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΙΣΟΤΗΤΑΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ

Αναρχική ομάδα Θεσσαλονίκης “Πυρανθός”/ Συλλογικότητα αναρχικών από τα ανατολικά

Συγκέντρωση αλληλεγγύης για τους συλληφθέντες της πορείας της 22/1


Τις τελευταίες δυο μέρες μπάτσοι και φασίστες παίζουν με τα νεύρα μας. Από την πλευρά τους, οι μπάτσοι επέλεξαν να αφήσουν την Κυριακή ανεξέλεγκτους τους φασίστες να αλωνίζουν κάνοντας επιθέσεις προς τους χώρους μας με αποτέλεσμα να καεί ολοσχερώς η κατάληψη Libertatia. Σήμερα 22/1 πραγματοποιήθηκε πορεία αλληλεγγύης στην Libertatia η οποία πλαισιώθηκε από πλήθος κόσμου. Εκεί επέλεξαν να κάνουν την εμφάνισή τους οι εξαφανισμένοι μπάτσοι προκαλώντας με βρισιές και χειρονομίες. Προσπάθησαν αποτυχημένα να περικυκλώσουν τη συγκέντρωση και στη συνέχεια μας έκλεισαν το δρόμο με κλούβα. Προκάλεσαν ξανά και επιτέθηκαν -κατόπιν εντολών προφανώς- συλλαμβάνοντας πέντε άτομα.
Αυτή η στάση δεν είναι κάτι καινούργιο, άλλωστε έχουμε κουραστεί να λέμε συνέχεια τα ίδια. Όσο παλεύουμε για τις ζωές μας, όσο οραματιζόμαστε μία άλλη κοινωνία θα τους έχουμε απέναντί μας και αυτούς και τους φασίστες. Δεν πτοούμαστε και στεκόμαστε ο ένας δίπλα στην άλλη, γιατί ξέρουμε πως αυτή είναι η δύναμή μας.
Οι πέντε σύντροφοι/ισσες που βρίσκονται αυτή τη στιγμή κρατούμενοι δεν είναι μόνοι/ες και θα τους στηρίξουμε όσο περνάει από το χέρι μας. Γι’ αυτό καλούμε στα δικαστήρια την Τρίτη 23 Ιανουαρίου στις 9 το πρωί, για να δείξουμε την έμπρακτη αλληλεγγύη μας στους συλληφθέντες και τις συλληφθείσες.
ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
Πυρανθός
Αναρχική ομάδα Θεσσαλονίκης

Aλληλεγγύη στην κατάληψη Libertatia. Πορεία 22 Ιανουαρίου 18:00

All-focus

Στις 21 Ιανουαρίου κατά την εξέλιξη του εθνικιστικού συλλαλητηρίου στην πόλη της Θεσσαλονίκης διαδραματίζονταν μια ευρέως φάσματος επίθεση σε χώρους αγώνα και αντίστασης.
Φασίστες, νεοναζί, υπάλληλοι ΠΑΕ, μπράβοι, παρακρατικοί, σε αγαστή συνεργασία με τους μπάτσους προσπάθησαν να επιβάλλουν το φασισμό στη Θεσσαλονίκη.
Πρώτα επιτέθηκαν στον ΕΚΧ Σχολείο όπου απωθήθηκαν επιτυχώς από τους συντρόφους που βρίσκονταν μέσα. Έπειτα επιτέθηκαν δύο φορές στην κατάληψη Libertatia τη δεύτερη φορά μάλιστα καίγοντας την ολοσχερώς. Επιπλέον, έγινε προσπάθεια να προσεγγιστεί η καμάρα που ήταν καλεσμένη αντιεθνικιστική συγκέντρωση.
Όλοι αυτοί που το προηγούμενο διάστημα έκαιγαν λάθος πόρτες σε καταλήψεις και που δεν τολμούν να ξεμυτίσουν από τα λαγούμια τους βρήκαν αυτή την ευκαιρία να εμφανιστούν, συνοδεία πάντα της αστυνομίας.

Όμως υπάρχει και η επόμενη μέρα. Σ΄ αυτήν την πόλη που η ιστορία γράφεται από τους αντιφασίστες/στριες αναπόφευκτα ο δρόμος για την κοινωνική απελευθέρωση θα περάσει από πάνω τους. Ενάντια στα τσιράκια κράτους και κεφαλαίου που μας θέλουν δούλους μιας φανέλας, μιας σημαίας.

Δεν ξεχνάμε, δε συγχωρούμε
Τσακίζουμε μαχητικά τον φασισμό στο δρόμο
Αλληλεγγύη στην κατάληψη Libertatia
Πορεία: Δευτέρα 22 Ιανουαρίου 18:00 έξω από την κατάληψη

Παρουσίαση της μπροσούρας «Ιδιωτικοποίησεις : Μία ακόμη πτυχή της υποτίμησης των ζωών μας

Παρασκευή 26 Ιανουαρίου 2018 στις 18.00
κατάληψη Αντιβίωση
Παπανδρέου 2 & Μπελογιάννη (παλιό νοσοκομείο Χατζηκώστα) Γιάννενα

Ενάντια στις εθνικιστικές φιέστες

Κανένας εκμεταλλευόμενος στο δρόμο για τα συμφέροντα των εκμεταλλευτών του.
ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ, ΣΤΙΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΙΔΕΕΣ, ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ/ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ ΠΕΜΠΤΗ 18/1 ΣΤΙΣ 18:00 ΚΑΜΑΡΑ

ΜΗΧΑΝΟΚΙΝΗΤΗ ΠΟΡΕΙΑ ΣΑΒΒΑΤΟ 20/1 ΣΤΙΣ 12:00 ΚΑΜΑΡΑ

Αναρχική παρέμβαση στη ΒΙ.ΠΕ. Σίνδου και στο δήμο Δέλτα ενάντια στην εντατικοποίηση της εργασίας

Κλείνοντας, το πρώτο τουλάχιστον κομμάτι, της καμπάνιας ενάντια στην
εντατικοποίηση της εργασίας και τα εργατικά “ατυχήματα”, την Πέμπτη
28/12 σύντροφοι και συντρόφισσες πραγματοποιήσαμε παρέμβαση με πανό, τρικάκια, κείμενα, συνθήματα σε τοίχους στην βιομηχανική περιοχή της Σίνδου και στο δήμο Δέλτα.

Πιο συγκεκριμένα πραγματοποιήθηκε παρέμβαση στο δημαρχείο Δέλτα και στην ευρύτερη περιοχή, με αφορμή την εργατική δολοφονία εργαζομένου του δήμου στο τέλος του Οκτώβρη, ενώ αργότερα μοιράστηκαν κείμενα, γράφτηκαν συνθήματα και κρεμάστηκαν πανό σε εργοστάσια, καντίνες και διασταυρώσεις της βιομηχανικής περιοχής. Στάση έγινε και στο εργοστάσιο της Ζαναέ, όπου πάλι πριν από 2 μήνες, τραυματίστηκε βαριά ένας εργαζόμενος.

Τον τελευταίο ενάμιση μήνα, αναλογικά και με τις μικρές μας δυνάμεις,
καταφέραμε να πραγματοποιήσουμε παρεμβάσεις αντιπληροφόρησης ενάντια
στην εντατικοποίηση της εργασίας σε πάνω από 40 επιλεγμένα σημεία στα
οποία μπορέσαμε να συναντήσουμε είτε εργαζόμενους, άνεργους και
συνταξιούχους σε μαζική κλίμακα, είτε τους όποιους “αρμόδιους” για να
τους θυμίσουμε πως και τα δικά τους χέρια είναι βαμμένα με το αίμα των
ανθρώπων της τάξης μας.

Κρατάμε στα θετικά τις πολύ καλές κουβέντες που κάναμε με δεκάδες
προλετάριους και προλετάριες, την αποφασιστικότητα για αγώνα αυτών που
εργάζονται στο Δήμο και την ευχάριστη έκπληξη στα μάτια αυτών που
εργάζονται στους κολοσσούς του εμπορίου που επισκεφθήκαμε.

Επιλέξαμε τον συγκεκριμένο κύκλο παρεμβάσεων να τον πραγματοποιήσουμε ως
αναρχικές συλλογικότητες έτσι ώστε να συνεχιστεί η όλο και πιο έντονη
διείσδυση του αναρχικού λόγου μέσα στην εργατική τάξη της πόλης, που
υπάρχει με συνέπεια, -δυστυχώς μόνο- τα τελευταία λίγα χρόνια. Αλλά αυτό
που μας έγινε ακόμη πιο ξεκάθαρο είναι η ανάγκη για τη δημιουργία και
την ενδυνάμωση ταξικών σωματείων και εργατικών πρωτοβουλιών που θα
λειτουργούν μαχητικά και με διαδικασίες βάσης και σε δεύτερο βαθμό ενός
οργάνου συντονισμού τους, που θα αναλαμβάνει να φέρνει σε πέρας
παρόμοιες πρωτοβουλίες και θα δίνει τις ταξικές μάχες σε όλα τα τους τα
στάδια: Από το χώρο δουλειάς και την επιχειρησιακή επιτροπή αγώνα ως το
κλαδικό σωματείο, τις απεργίες, τις πορείες, τις συγκρούσεις…

Κι αυτό είναι ένα καθήκον που δεν μπορεί να έρθει εις πέρας, τουλάχιστον
μόνο, από τα έξω και από πολιτικούς σχηματισμούς, αλλά κυρίως από τα
μέσα και από τους ίδιους τους εκμεταλλευόμενους.

Για να σταματήσουμε να δουλεύουμε όλο και πιο πολύ, όλο και πιο φθηνά,
όλο και πιο εντατικά.
Για να σταματήσουμε να μετράμε νεκρούς και σακατεμένους ανθρώπους της
τάξης μας.
Για να απελευθερώσουμε και να βασιστούμε στις δικές μας δυνάμεις και να
πάρουμε την ταξική ρεβάνς.

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΕΝΑΝΤΙΑ
ΣΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΤΑΞΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΕΞΟΥΣΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΓΙΑ ΤΗΝ
ΑΝΑΡΧΙΑ

ΥΓ. Στη διαδρομή μας, σβήσαμε και κάποια φασιστικά σπρέι που είχαν
γράψει πριν 10 μέρες τα δουλικά των αφεντικών της περιοχής στους
τοίχους. Καμία παραπάνω μνεία δεν αξίζει για αυτούς που έγραφαν
ξεδιάντροπα πως θα βοηθήσουν και θα διαμεσολαβούν για να προσλαμβάνονται
εργάτες ελληνικής καταγωγής και όχι ξένοι που “μας παίρνουν τις
δουλειές”. Είναι τόσο ηλίθιοι που θα μπορούσαν να διαμαρτυρηθούν για το
ότι οι ξένοι εργάτες στερούν από τους ντόπιους τη χαρά του να
σακατεύονται και να σκοτώνονται μόνο αυτοί για να πάει καλά η χώρα. Η
εμπροσθοφυλακή του κεφαλαίου στρέφεται εναντίον των μεταναστών εργατών
που ευθύνονται για τα ριγμένα μεροκάματα αλλά ταυτόχρονα κλαίγονται που
ελληνικής καταγωγής εργάτες έχουν αναγκαστεί να μεταναστεύσουν στο
εξωτερικό (για να ρίξουν τα “εκεί” μεροκάματα με τη σειρά τους;). Αυτή
ήταν, είναι και θα είναι η δουλειά τους: Να υπηρετούν το κεφάλαιο, είτε
τους εφοπλιστές στο Πέραμα είτε τους εργοστασιάρχες στη Σίνδο, και να
διαιρούν την εργατική τάξη.

Αυτοί όμως που ιδρώνουν, που πεινάνε, που ταπεινώνονται, που τσακίζονται
στη δουλειά, που αγωνίζονται μαζί, ντόπιοι και ξένοι, όχι μόνο δεν έχουν
να χωρίσουν τίποτα μεταξύ τους, αλλά ενωμένοι θα τους τσακίσουν μαζί με
τα αφεντικά τους.

Συλλογικότητα αναρχικών από τα ανατολικά
Αναρχική ομάδα Θεσσαλονίκης “Πυρανθός”

κείμενο του συντρόφου Γ. Τσιρώνη σε σχέση με τους περιοριστικούς όρους

ΜΙΑ ΦΥΛΑΚΗ ΣΤΗΝ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΣΑΣ

Από την Πέμπτη 7 Δεκεμβρίου και έπειτα απο τη συμπλήρωση του ανώτατου ορίου προφυλάκισης των 18 μηνών, που προβλέπεται από το νόμο και τη συνολική έκτιση 30 μηνών στα σωφρονιστικά κολαστήρια, ”αποφυλακίστηκα” από το Κ.Κ.Κορυδαλλού με την επιβολή των ανήκουστων περιοριστικών όρων της κατ’οίκον κράτησης υπό 24ωρη φύλαξη αστυνομικών και της απαγόρευσης εξόδου από την χώρα. Ουσιαστικά ομως, η λέξη αποφυλάκιση είναι μόνο μία τυπική διατύπωση πάνω στο χαρτί που μου επιδόθηκε, αφού στην κυριολεξία συνεχίζεται η φυλακισή μου, και μάλιστα σε μια νέου τύπου φυλακή.

Το σπίτι που είχα να επισκεφτώ 12.5 χρόνια λόγω της φυγοδικίας, ο χώρος που έζησα τα παιδικά μου χρόνια και έχω τις πλέον ευχάριστες μνήμες, το μέρος που διαμένει η οικογένεια μου με την παράλογη απόφαση κάποιων δικαστικών λειτουργών, που μόνο μένος και εκδικητικότητα αποπνέει, μετατρέπεται σε μια ιδιότυπη φυλακή με τον πλέον εύκολο και ανέξοδο για το κράτος τρόπο.

Ένα διαμέρισμα κελί, που δεν χρειάζεται να απασχολεί τους δεσμοφύλακες, που μου στερεί το δικαίωμα προαυλισμού, απαλλάσσοντας το κράτος από το να δαπανεί χρήματα για την σίτισή μου, για τη παροχή νερού, ηλεκτρικού ρεύματος, θέρμανσης, τη δυνατότητα άθλησης. Χρόνος κράτησης που δεν προσμετράται, ώστε να αφαιρεθεί από πιθανή μελλοντική ποινή, χωρίς να μου επιτρέπει την ευεργετική προσμέτρηση ημερών, είτε για εργασιακούς είτε για εκπαιδευτικούς λόγους, όπως συμβαίνει κατά την παραμονή των κρατουμένων στα καταστήματα κράτησης.

Ένας νεκρός χρόνος που περιορίζει όχι μόνο την δική μου ελευθερία, αλλά και των υπολοίπων μελών της οικογενειάς μου, που αναγκάζονται και οι ίδιοι να βρίσκονται υπό 24ωρη επιτήρηση αστυνομικών έξω από την πόρτα του σπιτίου τους. Αυτή η απόφαση μου στερεί πραξικοπηματικά το δικαίωμα εργασίας, για την κάλυψη των αναγκών μου, κατι που επιβαρύνει την οικογένεια μου. Μου περιορίζει την ποιότητα χρόνου ενασχόλησης με το ανήλικο παιδί μου, καθώς μας στερεί την ευχαρίστηση να το συνοδεύσω μέχρι την παιδική χαρά της γειτονιάς μου.

Αυτό φυσικά που επιδιώκουν διακαώς με αυτόν τον παραλογισμό, είναι εξοντωσή μου και να πάρουν εκδίκηση για τα 10 χρόνια φυγοδικίας στην προσπάθειά μου να διαφυλάξω την ελευθερία μου ακριβώς απο αυτού του είδους τις μεθοδεύσεις.

Το προφίλ του ”σκληρού κακοποιού”,”του ληστή με τα μαύρα”,”του επικηρυγμένου τρομοκράτη”, που συντηρούσαν τόσα χρόνια με την πρόθυμη πάντα συμβολή των δημοσιογράφων, κατέπεσε σαν χάρτινος πύργος, με την ομόφωνη αθωωσή μου στη δίκη για την υπόθεση των ”ληστών με τα μαύρα” στις 3 Ιουνίου 2016, καταρρίπτοντας έτσι, την εις βάρος μου σκευωρία. Αυτό ακριβώς το προφίλ προσπαθούν να διατηρήσουν και να περισώσουν μέσα απο έναν νέο κύκλο διώξεων, τόσο εναντίων μου, όσο και κατά άλλων συντρόφων και κοινωνικών αγωνιστών. Σε μια νέα ογκώδη δικογραφία που βρίθει νομικών ακροβάσεων, μεθοδεύσεων και είναι προϊόν ποινοκοποίησης φιλικών, συγγενικών, συντροφικών σχέσεων και της ίδιας της αλληλεγγύης.

Με τον ίδιο ”καρμπόν” τρόπο, όπως και το 2006, με καθοδηγούμενες αναγνωρίσεις και χωρίς κανένα άλλο αποδεικτικό στοιχείο εις βάρος μου, ξαφνικά από ”ληστής με τα μαύρα” μετονομάστηκα σε ”ληστής του Διστόμου” και έπειτα από το πρώτο φιάσκο της επικήρυξης ως «τρομοκράτη», επανέρχονται 10 χρόνια μετά με τις ίδιες κατηγορίες. Με χαρακτηρίζουν ως “τρομοκράτη” και “ληστή” αυτοί που καθημερινά τρομοκράτουν και καταληστεύουν την κοινωνία με φόρους, χαράτσια, δεσμέυσεις σπιτιών κτλ. Αυτοί που αρπάζουν το μόχθο των εργαζομένων και οδηγούν έναν ολόκληρο λαό στην πείνα και την ανεργία. Αυτοί που υποθηκεύουν το μέλλον των νέων στις επιταγές του κεφαλαίου και των καπιταλιστών, αυτοί είναι οι πραγματικοί τρομοκράτες στην συνείδηση των πολιτών, υπεύθυνοι για την καταπίεση και την εκμετάλλευση προς όφελος της πλουτοκρατίας, κάτι που το επιβάλλουν με την βία και την καταστολή.

Στο σχετικό βούλευμα που διατάσσει την επιβολή των περιοριστικών όρων, αφου πρώτα διατυπώνει το κατηγορητήριο για τις πράξεις που μου αποδίδονται, αναφέρονται τα εξής κατά λέξη:

”… Συνάγεται οτι είναι ιδιαίτερα επικίνδυνος και πρόθυμος να συνεχίσει την διάπραξη παρόμοιων εγκλημάτων αφού έχει αποκτήσει εξοικείωση με αυτά. Επιπλέον, είναι σχεδόν βέβαιο εν όψει του τρόπου της εώς τώρα δράσης του οτι αυτός απολυόμενος από την φυλακή θα θελήσει να φυγοδικήσει διαφεύγοντας στην αλλοδαπή προκειμένου να αποφύγει τις συνέπειες των πράξεων του…”

και εγώ έχω τις εξής απορίες:

‘Ποιές μαντικές ικανότητες έχει το εν λόγω συμβούλιο ώστε να προκαταλαμβάνει έτσι αυθαίρετα τις προθέσεις μου; Από πού προκύπτει το συμπέρασμα οτι είμαι ιδιαίτερα επικίνδυνος; Μήπως απο το γεγονός ότι έχω λευκό ποινικό μητρώο παρά τις προσπάθειες των διωκτικών αρχών για το αντίθετο; Για ποία διάπραξη παρομοίων εγκλημάτων μιλάνε, όταν εώς τώρα δεν βαρύνομαι με κάποια καταδικαστική απόφαση; Τελικά το περιβόητο τεκμήριο της αθωότητας και το δικαίωμα σε μια δίκαιη δίκη είναι μη αφαιρέσιμο δικαίωμα ή μπορεί ένα συμβούλιο να προκαταλαμβάνει την απόφαση προτού καν ξεκινήσει μια δίκη;

Αυτές βέβαια, ειναι ρητορικές ερωτήσεις … η αστική δικαιοσύνη και μεροληπτική είναι και εκδικείται τους πολιτικούς της αντιπάλους αποδεικνύοντας τον ταξικό της χαρακτήρα. Επιφυλάσσει αθωώσεις και ”ποινές χάδια” για τα ”δικά της παιδιά” (σκάνδαλα, Siemens, Energa,εξοπλιστικά,βατοπέδι κτλ) ενώ καταδικάζει τους κολασμένους και τους αγωνιστές της κοινωνίας σε εξοντωντικές ποινές.

Εν κατακλείδι, αν για κάτι είμαι άκρως επικίνδυνος δεν είναι η ” εγκληματική μου δράση” που αυτοί επικαλούνται, αλλά το γεγονός οτι έχω συνείδηση, υψηλά ιδανικά και αξίες, που για τα δικά τους στενά μυαλά και για τα συμφέροντα που υπηρετούν είναι όντως επικίνδυνα. Σε μια εποχή που η περικοπή όλο και περισσότερων δικαιωμάτων, που κατακτήθηκαν με σκληρούς αγώνες αποτελεί για τους εξουσιαστές αυτοσκοπό, άνθρωποι που παλεύουν και μάχονται για τα ιδανικά τους, για ελευθερία, δικαιοσύνη, ισότητα, χαρακτηρίζονται ως δημόσιοι κίνδυνοι. Στα σχέδιά τους για μια κοινωνία υποταγής, όπου η εκμετάλλευση εγκαθιδρύεται μέρα με την μέρα σε όλα τα επίπεδα ζωής, αυτοί που παίρνουν τις ζωές στα χέρια τους και τολμούν να αντισταθούν, καταστέλονται και τιμωρούνται παραδειγματικά.

Από τα πρώτα μου εφηβικά χρόνια, που ξεκίνησα να βιώνω την αδικία και την καταπίεση, επέλεξα να μην συμβιβαστώ. Να αντισταθώ και να αγωνιστώ ο ίδιος για τα ιδανικά μου, τα όνειρά μου, για μια κοινωνία ελεύθερων ανθρώπων και έναν καλύτερο μέλλον για εμένα και τα παιδιά όλου του κόσμου. Δεν έσκυψα πότε το κεφάλι, κάτι που δεν έχω σκοπό να κάνω ούτε και τώρα. Με κάθε δυνατό μέσο, για άκομα μια φορά θα υπερασπιστώ την ελευθερία μου. Ούτε η φυλακή, ούτε οι διώξεις, ούτε ο οποιοσδήποτε περιοριστικός όρος θα μου κάμψει το ηθικό και θα με αναγκάσει να οπισθοχωρίσω. Οπώς κάνω μέχρι σήμερα, έτσι και τώρα θα δώσω μια ακόμα μάχη και δεν θα αφήσω μια δράκα δικαστών να μου στερήσει την ελευθερία μου αυθαίρετα. Συμμαχοί μου σε αυτόν τον αγώνα, θα είναι οι φίλοι, οι συγγενείς, οι σύντροφοι και όλοι όσοι αντιλαμβάνονται την ελευθερία χωρίς περιοριστικούς όρους.

ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΤ ΟΙΚΟΝ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΥ

ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΝΕΟ ΣΩΦΡΟΝΙΣΤΙΚΟ ΚΩΔΙΚΑ

ΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΕΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΤΩΝ ΣΥΝΤΡΟΦΩΝ Ν.ΜΑΖΙΩΤΗ ΚΑΙ Π.ΡΟΥΠΑ

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΙΡΩΝΗΣ

Αλληλεγγύη στην κατάληψη Mundo Nuevo

Το κράτος με πολιτικό διαχειριστή την συγκυβέρνηση Σύριζα- Ανελ επιτίθεται ξανά στις καταλήψεις. Στην περίπτωση της κατάληψης Mundo Nuevo επιχειρείται να εισαχθεί ένα νέο κατασταλτικό δόγμα. Η ασφάλεια Θεσσαλονίκης και συγκεκριμένα το τμήμα πολιτεύματος καλεί 16 άτομα σε προανακριτική εξέταση για να εξακριβωθεί η σχέση των ατόμων αυτών με την κατάληψη Μundo Nuevo. Το μοναδικό κριτήριο για να εμπλακούν τα 16 αυτά άτομα είναι κάποιες εξακριβώσεις που πραγματοποιήθηκαν το τελευταίο διάστημα σε όλη την πόλη της Θεσσαλονίκης!
Αυτή η μέθοδος σε άλλες εποχές ίσως θεωρούνταν φάρσα και θα προκαλούσε θυμηδία αν δεν είχε από πίσω ένα σοβαρό διακύβευμα. Ο στόχος κατ΄ εμάς είναι η κοινωνική απομόνωση της κατάληψης μέσω της τρομοκράτησης όποιου θέλει να έρθει σε επαφή με τις καταλήψεις και με τις ελευθεριακές αναρχικές ιδέες εν γένει. Από την άλλη, χρησιμοποιώντας αυτό το γελοίο κατηγορητήριο οι μπάτσοι δεν χάνουν την ευκαιρία να στοχοποιήσουν αναρχικούς συντρόφους γνωστούς για την μακροχρόνια δράση τους .
Η επίθεση στις καταλήψεις είναι μια στιγμή από τη συνολικότερη επίθεση που δεχόμαστε εμείς οι εκμεταλλευόμενοι και καταπιεσμένοι από το κράτος και το κεφάλαιο. Έρχεται να προστεθεί στην εντατικοποίηση της εργασίας , στο σακάτεμα στο μεροκάματο και στα ολοένα και περισσότερα εργατικά ‘’ατυχήματα’’, στην ουσιαστική κατάργηση της απεργίας, στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας ,στους πλειστηριασμούς και τις εξώσεις, στο νέο σωφρονιστικό κώδικα, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών. Δηλαδή, σε όλες τις πολιτικές βίαιης φτωχοποίησης και εξαθλίωσης των ζωών μας. Διότι, ό,τι δεν παραδίδεται στην κοινωνική “ειρήνη” θα καταστέλλεται. Ό,τι δεν εκχωρείται από το κράτος, αλλά χτίζεται αυτοοργανωμένα με τα χέρια μας θα γκρεμίζεται. Και δεν είχαμε καμιά αυταπάτη ότι αυτή η πολιτική θα άλλαζε από τους “ευαίσθητους ανθρωπιστές” του Συριζα.
Ας το ξαναπούμε: oι καταλήψεις είναι ο φυσικός χώρος της αντίστασης, το σπίτι των εκμεταλλευόμενων και των καταπιεσμένων, είναι σχέσεις και οι ιδέες δεν εκκενώνονται, ούτε καταστέλλονται, γι αυτόν ακριβώς το λόγο οι καταλήψεις είναι επικίνδυνες για το καθεστώς. Είναι τα σημεία που οργανώνουμε την δημιουργία ενός καλύτερου κόσμου, ενός κόσμου ισότητας, ελευθερίας, αλληλεγγύης και κοινοκτημοσύνης. Και ως τέτοιες τις υπερασπιζόμαστε. Ως τέτοια θα υπερασπιστούμε και την κατάληψη Μundo Nuevo.

Αλληλεγγύη στην κατάληψη Μundo Nuevo
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

Φόρτωση περισσότερων