«…εσείς δηλαδή παραμένετε αμετανόητος;»
Αυτά ήταν κάποια από τα λόγια της έδρας που προσφάτως απέρριψε την αίτηση άδειας του αναρχικού Κώστα Γουρνά. Ο Κώστας Γουρνάς συνελήφθει τον Απρίλιο του 2010. Κατά την σύλληψη του είχε αναλάβει την ευθύνη για την συμμετοχή του στην επαναστατική οργάνωση Επαναστατικός Αγώνας.
Ο Δημήτρης Κουφοντίνας παραδόθηκε στις αρχές τον Σεπτέμβρη του 2002 έπειτα από την επικήρυξή του από το ελληνικό κράτος. Ο ίδιος ανέλαβε την ευθύνη για την συμμετοχή του στην επαναστατική οργάνωση 17Ν. Το εφετείο αρνείται την παραχώρηση αδειών όπως ορίζει ο νόμος μετά το πέρας της 6ετίας. Όπως επίσης δεν χορηγούνται άδειες και σε άλλους πολιτικούς κρατούμενους ενώ τις δικαιούνται, με τελευταία παραδείγματα τους αναρχικούς Καραγιαννίδη, Χαρίση, Σαραφούδη, Ρωμανό.
Δύο υποθέσεις με διαφορετική αφετηρία αλλά με κοινό παρανομαστή. Και οι δυο αγωνιστές αποτελούν εχθρούς του κράτους καθώς παραμένουν πιστοί στα ιδανικά του αγώνα και της επανάστασης, δεν ανασκεύασαν τις εκάστοτε δηλώσεις τους, αντίθετα συνέχισαν να αγωνίζονται εντός των τειχών με συνεχείς γραπτές παρεμβάσεις, ενίοτε πραγματοποιώντας απεργίες πείνας θέτοντας την ίδια τους σωματική ακεραιότητα σε κίνδυνο, προκειμένου να διεκδικήσουν αυτονόητα δικαιώματα που ισχύουν για όλους τους κρατούμενους.
Η εξουσία αναγνωρίζει λοιπόν στα πρόσωπα αυτών των δύο αγωνιστών δύο συνεπείς αντιπάλους. Στις περιπτώσεις αυτές αναστέλλεται το δικονομικό σύστημα ή μάλλον παρακάμπτεται ως μη ισχύων. Είναι δηλαδή η εξουσία αυτή που αναστέλλει η ενεργοποιεί το «δίκαιο» κατά το δοκούν. Δημιουργεί έτσι μια ασαφή ζώνη, που δεν περιγράφεται από το νόμο, στην οποία μπορούν να περιέρχονται ιδιάζουσες υποθέσεις ή υποθέσεις βαρύνουσας σημασίας για το κράτος, λες και τα θεσπισμένα κατασταλτικά μέτρα δεν είναι ήδη επαρκή. Δεν είμαστε εμείς αυτοί που θα μιλήσουμε για τα «δημοκρατικά δικαιώματα των πολιτών» καθώς το δικό μας δικαιϊκό σύστημα δεν περιγράφεται και δεν καθορίζεται με νόμους. Είναι χαρακτηριστικό όμως πως αυτοί που μέχρι χθες αυτοπαρουσιάζονταν ως οι ταγοί του ανθρωπισμού, παρουσιάζονται σήμερα ως οι ταγοί του νόμου και της τάξης.
Σε μία συγκυρία όπου η συγκυβέρνηση Συριζα-Ανελ ετοιμάζεται να υπογράψει το τέταρτο μνημόνιο, για να λεηλατήσει ακόμα περισσότερο τα φτωχά κοινωνικά στρώματα, φροντίζει να αποκόψει τους κοινωνικούς δεσμούς και τα ερείσματα από τους αγωνιστές κρατούμενους και να τους απομονώσει. Δείχνει έτσι τί τύχη επιφυλάσσει στους δηλωμένους της εχθρούς, ενεργοποιώντας το καθεστώς εξαίρεσης, παρακάμπτοντας οποιεσδήποτε νομοθετικές ρυθμίσεις περί αδειών κρατουμένων, χρησιμοποιώντας την πρόφαση ότι οι ίδιοι αποτελούν απειλή για το πολίτευμα.
Από την μεριά μας, τασσόμαστε δίπλα στον αγώνα των κρατουμένων καθώς θεωρούμε τα δικαιώματα τους κεκτημένα αγώνων και ως τέτοια θα τα υπερασπιστούμε. Καθώς αντιλαμβανόμαστε πως μαζί με τους αγωνιζόμενους κρατούμενους μας χωρίζουν μόνο τείχη που πρέπει να γκρεμίσουμε.

Αλληλεγγύη στον αγώνα των κρατουμένων.

Να σπάσουμε το καθεστώς εξαίρεσης.

Άμεση ικανοποίηση των αιτημάτων του Δ. Κουφοντίνα και Κ. Γουρνά.

Πορεία αλληλεγγύης Τετάρτη 15/03 στις 18:00 στην καμάρα
(στα πλαίσια της πανελλαδικής μέρας δράσης)

Σε συνέχεια των δράσεων ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, ενάντια στην υποτίμηση των όρων ζωής μας, ενάντια στην επίθεση κράτους και κεφαλαίου, θα πραγματοποιηθούν συγκεντρώσεις έξω από την ΕΥΑΘ στην Καμάρα τη Δευτέρα 6/3 στις 12.00, και έξω από τη ΔΕΗ της Τσιμισκή τη Δευτέρα 13/3 στις 12.00 .

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ

ΧΩΡΙΣ ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ

ΟΠΟΥ ΟΛΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΑ

Όλα είναι κλεμμένα, όλα μας ανήκουν!

Κράτος και κεφάλαιο, έχοντας στην κατοχή τους τα μέσα παραγωγής, και συνεπώς τη δυνατότητα του καθορισμού των κοινωνικών σχέσεων και το θεσμικό μονοπώλιο στη βία, δεν βγάζουν κέρδος μόνο με την εκμετάλλευσή μας στους χώρους εργασίας, αλλά και με την εκβιαστική συνθήκη του να μας πουλάν όσα χρειαζόμαστε για να ζήσουμε. Ένας από τους πιο βασικούς άξονες πάνω στους οποίους κινούνται οι εκφραστές του κεφαλαίου είναι οι ιδιωτικοποιήσεις, η μεταφορά υπηρεσιών, υποδομών, εκτάσεων γης και μέσων επιβίωσης σε ιδιωτικά χέρια. Οι δημόσιοι χώροι, η ενέργεια και οι φυσικοί πόροι μπορεί να είναι σήμερα εμπορευματοποιημένοι, αλλά εμείς τους αντιλαμβανόμαστε ως κοινά αγαθά, τα οποία πρέπει να διαχειρίζεται και να απολαμβάνει το σύνολο της κοινωνίας.

“Εφτά ο τόκος πέντε το φτιασίδι, σαράντα με το λάδι και το ξύδι”

Οι ιδιωτικοποιήσεις είναι ακόμα ένας τρόπος για να μεταφερθούν τα βάρη της καπιταλιστικής κρίσης από τους εκμεταλλευτές στους εκμεταλλευόμενους. Επιφέρουν ελαστικές σχέσεις εργασίας και δυσχεραίνουν τις συλλογικές διεκδικήσεις με σκοπό την αύξηση των κερδών των αφεντικών. Επιπλέον, αποκλείουν την πρόσβαση στα αγαθά σε αυτούς που δεν έχουν τη δυνατότητα πληρωμής τους. Αυτούς δηλαδή που δεν έχουν να πληρώσουν ένα λογαριασμό, τους ντόπιους και μετανάστες προλετάριους. Αυτή τη στιγμή πραγματοποιούνται από το λεγόμενο υπέρ–ταμείο, το οποίο έχει μέλη που τοποθετήθηκαν εκεί από την ελληνική κυβέρνηση αλλά και μέλη που διορίστηκαν από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τους μηχανισμούς της. Το νέο υπέρ–ταμείο έρχεται να συνεχίσει το έργο του ΤΑΙΠΕΔ, πολλά μέλη του οποίου κατηγορούνται ότι “έστηναν διαγωνισμούς”, ότι είχαν συμβούλους που λειτουργούσαν ως εκπρόσωποι εταιρειών-υποψήφιων αγοραστών, ότι ζημίωσαν τα δημόσια ταμεία πουλώντας πολύ πιο φθηνά από την πραγματική αξία, της κάθε υποδομής και υπηρεσίας. Όλα αυτά βέβαια ισχύουν και τώρα. Επίσης είναι χαρακτηριστικό ότι το μεγαλύτερο μέρος από τα κέρδη του υπερ–ταμείου θα δοθεί για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.

“Στολίστηκαν οι ξένοι τραπεζίτες, ξυρίστηκαν οι Έλληνες μεσίτες.”

Ας ρίξουμε μια ματιά σε όσα πουλήθηκαν ήδη ή πρόκειται να πουληθούν, κυριολεκτικά για ψίχουλα, εντός των επόμενων μηνών και επηρεάζουν άμεσα το βιοτικό μας επίπεδο. Ξεκινάμε με το νερό, όπου η ΕΥΑΘ πρόκειται να πουληθεί σε πολυεθνική εταιρεία, ενώ αξίζει να σημειώσουμε πως όπου υπήρχαν ιδιωτικοποιήσεις στο νερό, ανέβαινε η τιμή του και έπεφτε η ποιότητά του για την αύξηση των κερδών. Στον τομέα της ενέργειας, η ΔΕΗ πουλιέται κομμάτι–κομμάτι σε ιδιώτες με τα ίδια ακριβώς αποτελέσματα, παρόμοια η κατάσταση με τα ΕΛΠΕ και την ΔΕΠΑ –εταιρεία για το φυσικό αέριο. Στον τομέα των μετακινήσεων, οι Θεσσαλονικείς ήδη λουζόμαστε την ελεύθερη αγορά καθώς ο ΟΑΣΘ αποτελεί μονοπώλιο και έχει αυξήσει πάνω από 100% τα εισιτήρια μέσα στην κρίση, ενώ ο ΟΣΕ πωλείται επίσης κομμάτι–κομμάτι. Στον τομέα των υποδομών, το λιμάνι της πόλης, η Εγνατία οδός, το αεροδρόμιο Μακεδονία, τα ΕΛΤΑ περνάν σταδιακά στα χέρια επιχειρηματιών, με ότι αυτό συνεπάγεται (και πάλι) για τις τιμές και την ποιότητα των υπηρεσιών και τις σχέσεις εργασίας. Στο κομμάτι των ελεύθερων χώρων, το κράτος πουλάει ολόκληρες εκτάσεις, μέσα κι έξω από τις πόλεις: Στη Χαλκιδική στις περιοχές Ποσείδι, Άγιος Ιωάννης Σιθωνίας, Κασσάνδρα, Νέα Ηράκλεια (Σαχάρα), ξεπουλιούνται ολόκληρες εκτάσεις δάσους και παραλίας για να χτιστούν ξενοδοχειακές μονάδες, ενώ κάτι αντίστοιχο συμβαίνει στην Ασπροβάλτα και στην Αγία Τριάδα. Στη Θεσσαλονίκη έχουν πουληθεί η Αγορά Μοδιάνο και προς πώληση είναι η παραλία της Αρετσούς στην Καλαμαριά όπως και το πρώην στρατόπεδο Παύλου Μελά στα δυτικά της πόλης.

Η ιδιοκτησία συνεπάγεται την μετατροπή της περίσσειας των ιδιόκτητων αγαθών σε εμπόρευμα, το οποίο σημαίνει αποστέρησή τους από το κοινωνικό σύνολο. Απέναντι στο δίπολο ιδιωτικό-κρατικό αντιτάσσουμε το δημόσιο/κοινωνικό, δηλαδή την ελεύθερη πρόσβαση και χρήση των αγαθών βάσει των αναγκών μας. Το κράτος δεν αποτελεί έναν ουδέτερο μηχανισμό ανάμεσα σε εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους, αλλά όργανο των πρώτων για να διαιωνίσουν την ταξική εκμετάλλευση. Αγωνιζόμαστε ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, όχι στο όνομα της κατοχής και του ελέγχου των κοινωνικών αγαθών από το κράτος, αλλά ως ένα πρώτο βήμα στον αγώνα για την απαλλοτρίωση και την απόλαυσή τους από το σύνολο της κοινωνίας. Αγωνιζόμαστε για μια χειραφετημένη, αυτοδιευθυνόμενη κοινωνία η οποία θα βασίζεται στην εξής αρχή: «από τον καθένα ανάλογα με τις δυνατότητές του, στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του». Κάθε ιδιωτικοποίηση είναι μια ήττα σε σχέση με αυτό τον στόχο τόσο σε πρακτικό όσο και σε συμβολικό επίπεδο.

“Λαέ μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι, η πείνα το καμάρι είναι του κιοτή, του σκλάβου που του μέλλει να θαφτεί.”

Οφείλουμε, μαζί με τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες της κάθε υπηρεσίας, μαζί με τους γείτονες που βιώνουμε τα ίδια προβλήματα, να αγωνιστούμε για να μη δούμε τους όρους ζωής μας να χειροτερεύουν, για να σταματήσει κάθε μας ανάγκη να είναι ένα ακόμη εμπόρευμα προς πώληση, για να υπερασπιστούμε την ποιότητα ζωής μας και το περιβάλλον από την απληστία κράτους και κεφαλαίου. Ο αγώνας ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις μπορεί και πρέπει να αποσυνδεθεί από το αίτημα για περισσότερο έλεγχο του κράτους πάνω στις ανάγκες μας. Ο αγώνας ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις μπορεί και πρέπει να συνδεθεί με κάθε μικρό και μεγάλο αγώνα των εκμεταλλευόμενων ενάντια στην λεηλασία των ζωών μας, είτε αυτός αφορά τα νέα μέτρα για τις εργασιακές σχέσεις και τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, είτε την κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας, είτε την υπεράσπιση της φύσης και των ελεύθερων χώρων πρασίνου μέσα στην πόλη.

Ο αγώνας ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις μπορεί και πρέπει να ενταχθεί μέσα στον συνολικό αγώνα για έναν κόσμο χωρίς τάξεις, χωρίς κράτη, χωρίς εκμετάλλευση.

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ

Συλλογικότητα αναρχικών από τα ανατολικά, αναρχική συλλογικότητα «Άνω θρώσκω», αναρχική ομάδα «Πυρανθός»

Να τελειώνουμε με τα παραμύθια της αντιτρομοκρατικής δέκα χρόνια μετά

Το καλοκαίρι που μας πέρασε στις 4 Αυγούστου σε τυχαίο έλεγχο των μπάτσων στην Σπάρτη συλλαμβάνονται ύστερα από καταδίωξη οι αναρχικοί Κ. Σακκάς και Μ. Σεϊσίδης οι οποίοι καταζητούνταν για διαφορετικές καταδικαστικές αποφάσεις ο καθένας.

Κατά την διάρκεια της καταδίωξης τους οι μπάτσοι πυροβολούν σε ευθεία βολή εναντίον των άοπλων συντρόφων, ευτυχώς χωρίς να τους πετύχουν, ενώ κατά την διάρκεια της σύλληψης και μετά από αυτή ξυλοκοπούνται και υπόκεινται σε βασανιστήρια στην αστυνομική διεύθυνση Λακωνίας από τα ένστολα καθάρματα της δημοκρατίας, προκειμένου να δώσουν δακτυλικά αποτυπώματα και στοιχειά ταυτότητας. Εννοείται η δημοκρατίας τους, αρνείται την παρουσία δικηγόρου και με συνοπτικές διαδικασίες μεταφέρονται στην Αθήνα. Από εκεί αφού διατάσσεται η προφυλάκιση τους ο Σακκάς μεταφέρεται στις φυλακές Μαλανδρίνου και ο Σεϊσίδης στις φυλακές Δομοκού. Πέραν των κατηγοριών που σχετίζονται με την κλοπή του αυτοκινήτου που οδηγούσαν, τις παραβάσεις του κ.ο.κ και τα της σύλληψης τους (που τους φορτώνουν οι μπάτσοι για να δικαιολογήσουν την βία και τους πυροβολισμούς) κατηγορούνται και ως μέλη της ΕΟ επαναστατικός αγώνας. Ο αναρχικός Κ. Σακκάς καταζητούνταν για παράβαση περιοριστικών όρων της αποφυλάκισης του και για ανεκτέλεστη ποινή φυλάκισης, ενώ ο αναρχικός Μ. Σεϊσίδης καταζητούνταν και μάλιστα με επικήρυξη 600.000 ευρώ για την συμμετοχή του σε ληστείες της συμμορίας που φαντάστηκε η αντιτρομοκρατική δίνοντας την το όνομα ληστές της «συμμορίας με τα μαύρα».

Έτσι κάπου εδώ ξεκινάει και το παραμύθι

Στις 16 Ιανουαρίου του 2006 πραγματοποιείται ληστεία στην εθνική τράπεζα στην οδό Σόλωνος, στο κέντρο της Αθήνας. Κατά την διαφυγή των δραστών γίνεται συμπλοκή με τους μπάτσους που έχουν καταφθάσει με βροχή από σφαίρες πάνω από τα κεφάλια πολιτών. Στην συμπλοκή τραυματίζεται βαριά ο αναρχικός Γιάννης Δημητράκης που συλλαμβάνεται κιόλας στην προσπάθεια του να διαφύγει μαζί με μία τσάντα που περιέχει όπλα, τα οποία όμως δεν χρησιμοποιήθηκαν. Οι τηλεοπτικές εικόνες με τον Γ. Δημητράκη να βρίσκεται στο έδαφος ακινητοποιημένος με χειροπέδες και βαριά τραυματισμένος, ενώ κάθε λογής κάθαρμα της αστυνομίας του δίνει και από μία κλωτσιά κάνουν το γύρο του κόσμου. Τις επόμενες μέρες, τα παπαγαλάκια της ασφάλειας, ”έγκριτοι” κατά τα άλλα (αλήτες και ρουφιάνοι) δημοσιογράφοι αναπαράγουν το παραμύθι της αντιτρομοκρατικής (αυτής της μεγάλης σχολής χαφιέδων) που μιλάει για συμμορία, ως μέλος της οποίας τοποθετούνταν ο Δημητράκης, η οποία από το 2002 είχε διαπράξει άλλες 6 ληστείες με μεγάλα χρηματικά ποσά. Οι μπάτσοι μαζί με τους παπαγάλους τους θα της δώσουν και το όνομα οι ληστές της «συμμορίας με τα μαύρα», λόγω του μαύρου χρώματος των ρούχων που υποτίθεται πως φοράγανε οι δράστες, για να ισχυροποιήσουν τα σενάρια τους περί σχέσεων με ένοπλες οργανώσεις επαναστατικής βίας και χρηματοδότησης ενός άγνωστου επαναστατικού ταμείου. Το παραμύθι όμως της συμμορίας για να δέσει χρειάζεται και άλλους, γιατί ένα άτομο μόνο του συμμορία δεν κάνει. Δουλειά πιάνουν οι χαφιέδες της αντιτρομοκρατικής ξεσκονίζοντας φακέλους αναρχικών ( ναι, αυτούς που έχουν καταργηθεί), χρησιμοποιώντας την καταγεγραμμένη πολιτική δράση του καθενός και περιπλέκοντας πολιτικές, φιλικές και οικογενειακές σχέσεις. Φτιάχνουν έτσι “προφίλ” αδίστακτων τρομοκρατών και εγκληματιών στα πρόσωπα αναρχικών συντρόφων. Το πόρισμα της σούπας είναι τα εντάλματα σύλληψης για άλλους 3 αναρχικούς: το Σίμο Σεϊσίδη, τον αδελφό του Μάριο Σεϊσίδη και το Γρηγόρη Τσιρώνη. Ο μαγικός αριθμός 4 της αντιτρομοκρατικής ώστε να δικαιολογήσει με βάση τον αντιτρομοκρατικό νόμο την εγκληματική οργάνωση.

Ο Γ. Δημητράκης μεταφέρεται στο νοσοκομείο όπου το κοράκι της αντιτρομοκρατικής εισαγγελέας Ι. Διώτης αναλαμβάνει να βασανίσει για να αποσπάσει ομολογίες και πληροφορίες,

επαναλαμβάνοντας το έγκλημα που έγινε στον Σ. Ξηρό στον ευαγγελισμό. Δυστυχώς για αυτόν το πολύμορφο κίνημα αλληλεγγύης που αναπτύχθηκε άμεσα απέτρεψε κάτι τέτοιο χαρίζοντας την ζωή στον σύντροφο και ανακόπτοντας τα περαιτέρω σχέδια των μπάτσων. Ο σύντροφος οδηγείται χωρίς να έχει αναρρώσει πλήρως στην φυλακή, το παραμύθι όμως συνεχίζεται καθώς εκτός από την ληστεία που συνελήφθη οι μπάτσοι αργότερα του φορτώνουν άλλες 6 ανεξιχνίαστες ληστείες, ενώ οι φωτογραφίες των συντρόφων που επέλεξαν το δρόμο την φυγοδικίας -και όχι άδικα με τόσες μεθοδεύσεις των μπάτσων- κοσμούν τα ευαγή ιδρύματα της μπατσοκρατίας με χειρόγραφους τίτλους από κάτω: τρομοκράτης, άκρως επικίνδυνος, εγκληματίας, οπλοφορεί, ανάλογα με την φαντασία του κάθε γουρουνιού που την ανάρτησε. [1]

Όταν το παραμύθι αρχίζει να χαλάει, η αντιτρομοκρατική αναλαμβάνει ξανά ρόλο. Αυτή την φορά του εκδικητή

Ο Γ. Δημητράκης καταδικάζεται τον Ιούλιο του 2007 για την ληστεία στην εθνική τράπεζα στην Σόλωνος αρχικά με βαριά ποινή ( κάθειρξη 25 χρόνων) και σε δεύτερο βαθμό αφού έχει ξεφουσκώσει η φούσκα της αντιτρομοκρατικής στο μισό σε 12,5 χρόνια και αφού εκτίει την ποινή του αποφυλακίζεται, ενώ για τις υπόλοιπες 6 ληστείες, την απόπειρα ανθρωποκτονίας και το ξέπλυμα μαύρου χρήματος (επαναστατικό ταμείο) αθωώνεται. Επιπλέον κατά την διάρκεια της δίκης αποκαλύφθηκε ότι τα όπλα που βρέθηκαν στο Δημητράκη δεν είχαν χρησιμοποιηθεί ποτέ και ότι το μεγαλύτερο μέρος των σφαιρών που ρίχτηκαν κατά την συμπλοκή προέρχονταν από τα όπλα της αστυνομίας, πράγμα που επέφερε και τον τραυματισμό πολίτη στο πόδι. Έτσι καταρρίπτεται η ιστορία των μπάτσων για συμμορία με μαύρα, εγκληματικές οργανώσεις, τρομοκρατία και επαναστατικά ταμεία και βγαίνουν στην επιφάνεια όλες οι μεθοδεύσεις και τα μαγειρέματα των μπάτσων και σε αυτή την σκευωρία. Οι άλλοι 3 παραμένουν σε καθεστώς φυγοδικίας με κίνδυνο της ζωής τους σε τυχόν συνάντηση με τους ένστολους φονιάδες να ”εκπυρσοκροτήσει ” κάποιο από τα κουμπούρια τους. Οι μπάτσοι δεν χάνουν ευκαιρία κάθε φορά με αφορμή την σύλληψη αναρχικών να διαρρέουν στους ρουφιάνους τους δημοσιογράφους την ιστορία με τους ληστές με τα μαύρα ακόμη και αν αυτή δεν υφίσταται πλέον, συντηρώντας έτσι το κλίμα τρομοκρατίας εναντίον των 3 συντρόφων και πιέζοντας για ενδεχόμενη παράδοση τους για δίκη με ”ίσους ” όρους.

Το Γ. Δημητράκη δεν θα τον ξεχάσουν βέβαια οι διωκτικοί μηχανισμοί μετά την αποφυλάκισή του καθώς κατά καιρούς διάφοροι ένστολοι και μη μπάτσοι θα τον τραβολογήσουν σε κάποιο τμήμα με απίστευτες δικαιολογίες στα όρια της φάρσας. Το μένος απέναντι σε αγωνιστές δεν ξεχνιέται εύκολα.

Παρέα με τα σενάρια των μπάτσων έρχεται και το κράτος να ξαναστήσει το παραμύθι τον Οκτώβριο του 2009 με την επικήρυξη 600.000 ευρώ των 3 αναρχικών συντρόφων από τον τότε υπουργό μπατσοκρατίας Μ. Χρυσοχοΐδη ενισχύοντας το ανθρωποκυνηγητό εναντίον τους και στρέφοντας πλέον με επίσημη κρατική εντολή τις κάνες των όπλων πάνω τους, ανάγοντας στον “εχθρό” ένα νούμερο. Προφανώς και όλα αυτά τα έκανε το ανδρείκελο που ονομάζεται Χρυσοχοΐδης, υπουργός της μνημονιακής κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ ως πιστός φύλακας των συμφερόντων των αφεντικών του, βυθίζοντας παράλληλα μία ολόκληρη κοινωνία στην εξαθλίωση. Δεν πέσαμε από τα σύννεφα απλά με αυτήν την κίνηση επιβεβαιώθηκαν οι φόβοι μας: ότι όσο η σκευωρία καταρρίπτονταν στις δικαστικές αίθουσες, τόσο οι μπάτσοι θα δρούσαν ανεξέλεγκτα ”αποδίδοντας με τον δικό τους τρόπο δικαιοσύνη”. Το κλίμα που κατασκεύασαν βοηθούσε σε αυτό.

Στις 3 Μάιου 2010 μπάτσοι συλλαμβάνουν σε τυχαίο έλεγχο τον Σίμο Σεϊσίδη, ο οποίος στην προσπάθεια του να ξεφύγει δέχεται πυροβολισμό από πίσω από μπάτσο ο οποίος είναι καλυμμένος. Αν και έχει όπλο μαζί του δεν το χρησιμοποιεί ενώ ο τραυματισμός του σε

συνδυασμό με την βία κατά τη στιγμή της σύλληψης (τα σπασμένα πλευρά, το πρησμένο από το ξύλο πρόσωπο με αποτέλεσμα να μην τον αναγνωρίζουν ούτε οι οικείοι του), την καθυστερημένη μεταφορά στο Ιπποκράτειο, την πλημμελή σε πρώτη φάση αντιμετώπιση του τραύματος, καθώς και τη συνεχή παρουσία κάθε είδους αστυνομικών στο ασθενοφόρο, το δωμάτιο νοσηλείας, ακόμα και το χειρουργείο, οδήγησε στην επιδείνωση της κατάστασης της υγείας του και τελικά στον ακρωτηριασμό του ποδιού του.

Το κατηγορητήριο ενοχής υπάρχει από πριν (ενεργός αναρχικός, μέλος των ληστών της «συμμορίας με τα μαύρα», τρομοκράτης, μέλος ένοπλης οργάνωσης και ότι άλλο φανταστεί η αντιτρομοκρατική ) και οι γνωστοί πλέον ρουφιάνοι δημοσιογράφοι πιάνουν δουλειά μπας και το παραμύθι ξαναδέσει…

Ο Σίμος παραμένει έγκλειστος στο νοσοκομείο των φυλακών Κορυδαλλού, καταδικασμένος συνολικά για δύο υποθέσεις και προφυλακισμένος για άλλες τρεις. Στις 30 Μαρτίου του 2011 θα δικαστεί σε πρώτο βαθμό για την ληστεία της Εθνικής Τράπεζας τον Ιανουάριο του 2006, καθώς και για έξι ακόμα ληστείες τραπεζών με βάση το κατηγορητήριο για την συμμετοχή στην εγκληματική οργάνωση ληστές με τα μαύρα.

Τον Μάιο του 2011 στη δίκη ο Σ. Σεϊσίδης κρίθηκε ομόφωνα αθώος για τις ληστείες στην εθνική τράπεζα στην Σόλωνος το 2006, για την οποία καταδικάστηκε ο αναρχικός Γ. Δημητράκης, για τις 6 ληστείες της συμμορίας ληστών-φάντασμα πλέον με τα μαύρα όπως επίσης και για την απόπειρα ανθρωποκτονίας στον μπάτσο που τον πυροβόλησε ακρωτηριάζοντας τον το πόδι. Επομένως το σενάριο της ασφάλειας καταρρίπτεται για δεύτερη φορά, αλλά παρόλα αυτά η σκευωρία των μπάτσων δε λέει να τελειώσει…

Στο διάστημα πριν την σύλληψη, προκειμένου να μην παραγραφούν τα αδικήματα πλημεληματικού χαρακτήρα για τις ληστείες, οι 3 καταζητούμενοι σύντροφοι δικάστηκαν ερήμην σε ποινές φυλάκισης για αδικήματα για τα οποία στην συνέχεια αθωώθηκαν. Αυτό όμως δεν αποτέλεσε εμπόδιο στα σχέδια των μπάτσων για συνεχείς ενοχλήσεις εναντίον του Σ. Σεϊσίδη, ακόμη και μετά από την αποφυλάκισή του και την αθώωση του. Χαρακτηριστική είναι και η αντιμετώπιση του από τον συρφετό των ρουφιάνων των ΜΜΕ τα οποία με αμείωτη ένταση αναπαράγουν το παραμύθι της ασφάλειας. [2]

… Και το φιάσκο της ασφάλειας συνεχίζεται …

Ο αναρχικός Γρηγόρης Τσιρώνης καταζητούμενος και αυτός για την φανταστική συμμορία των ληστών με τα μαύρα συλλαμβάνεται σε σπίτι στη Νέα Αγχίαλο Βόλου στις 29 Μάιου 2015 σε μία χολιγουντιανού τύπου επιχείρηση της αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας για την σύλληψη υπόπτων για την ληστεία τράπεζας στο Δίστομο. Ληστεία στην οποία δεν μετείχε ο Τσιρώνης.

Η ιστορία πλέον γνωστή πέρα από τα όρια της φάρσας με τους μπάτσους να διαρρέουν τα παραμύθια τους και οι ρουφιάνοι κάνουν το έργο τους χωρίς ενοχές. Έτσι και αλλιώς το σύνθημα ΜΠΑΤΣΟΙ – ΜΜΕ – ΝΕΟΝΑΖΙ ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝΕ ΜΑΖΙ δεν βγήκε τυχαία, βάζοντας στο κόλπο και τα παρακρατικά δεκανίκια του συστήματος. Για άλλη μία φορά τα δημοσιεύματα φτιάχνουν κλίμα αρνητικό για τον σύντροφο και για άλλη μία φορά οι χαφιέδες της ασφάλειας και οι συνεργοί τους τρώνε τα μούτρα τους. [3]

Τον Ιούνιο του 2016 ο αναρχικός Γρηγόρης Τσιρώνης κρίθηκε ομόφωνα αθώος από το Β’ Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων. Κατηγορούνταν και αυτός για την υπόθεση της ληστείας το 2006 στο κατάστημα της Εθνικής Τράπεζας επί της οδού Σόλωνος στην οποία είχε τραυματιστεί βαριά ο Γιάννης Δημητράκης. Επιπλέον με την απόφαση του το δικαστήριο , προς το οποίο υπέβαλε απαλλακτική πρόταση ακόμη και ο Εισαγγελέας Έδρας, τον αθώωσε και από όλες τις

υπόλοιπες κακουργηματικές πράξεις που είχαν αποδοθεί σε βάρος του και αφορούσαν άλλες 6 ληστείες τραπεζών, πέντε απόπειρες ανθρωποκτονιών, συγκρότηση εγκληματικής οργάνωσης κ.α. Για τις ίδιες δηλαδή πράξεις που είχε αθωωθεί το 2011 και ο Σίμος Σεϊσίδης.

Για την ιστορία θα καταγράψουμε τις δηλώσεις του δικηγόρου του για να μην επαναλαμβανόμαστε εμείς: …Έκθετοι για άλλη μία φορά οι ασφαλίτικοι μηχανισμοί μπροστά στη μεγαλοπρεπή κατάρρευση μιας από τις μεγαλύτερες σκευωρίες τους, είναι υποχρεωμένοι να απολογηθούν στην κοινή γνώμη για την χρόνια κατασυκοφάντηση και το κυνήγημα, που τον εξώθησε στη φυγοδικία και στάθηκε αιτία για την άδικη μέχρι τώρα προφυλάκισή του…

και αφού δεν βάζουν τέλος αυτοί στο παραμύθι τους … ας του βάλουμε εμείς ένα…

Γυρίζοντας στο σήμερα Δεκέμβρης του 2016 βρίσκουμε τον σύντροφο αναρχικό Μάριο Σεϊσίδη προφυλακισμένο και εν αναμονή μιας δίκης σκευωρίας, με ένα κατηγορητήριο που έχει κουρελιαστεί άλλες 3 φορές στις αίθουσες των δικαστηρίων. Δεν θα επιτρέψουμε να συμβεί τίποτα λιγότερο από την απελεύθερωσή του. Ήδη οι σκευωρίες άρχισαν (πάλι) να καταρρίπτονται μία μία, ξεκινώντας από την κατηγορία του ίδιου όσο και του Κ. Σακκά ως μέλη της οργάνωσης Επαναστατικός Αγώνας, για την οποία ο εισαγγελέας αποφάσισε την αποφυλάκιση τους. Φαίνεται πως τα στοιχεία της αντιτρομοκρατικής δεν ήταν και τόσο αδιάσειστα όσο τα παρουσιάζουν εδώ και χρόνια μέσα από τις διαρροές τους.

Παρουσιάσαμε το χρονικό της ιστορίας για να καταδείξουμε το μένος των διωκτικών μηχανισμών απέναντι σε αναρχικούς και αγωνιζόμενους ανθρώπους. Μένος που δεν διστάζει να πλάσει ιστορίες, να βασανίσει, να φυλακίσει στα μπουντρούμια της δημοκρατίας, να πυροβολήσει στο ψαχνό, να εξαφανίσει -αν μπορούσε- όλους μας για να εδραιώσει την κυριαρχία και να διασφαλίσει καλύτερα τα κέρδη για αφεντικά του. Ούτε τότε που ξεκίνησε η ιστορία πίσω στο μακρινό 2006, ούτε και τώρα δεν τρέφουμε αυταπάτες για το ρόλο όλων αυτών των χαφιέδων, από όποιο πόστο και αν υπηρετούν το σύστημα όλα αυτά τα χρόνια ( μπάτσοι, μμε, δικαστικοί, πολιτικοί, υπουργοί…).Για αυτό και δεν κάναμε ούτε ένα βήμα πίσω, ακόμα και στα δύσκολα, καταφέρνοντας με την αλληλεγγύη μας να γκρεμίσουμε ασφαλίτικες μεθοδεύσεις και φυλακές ώστε οι σύντροφοί μας να μην λυγίσουν και μην σκύψουν το κεφάλι στην κρατική καταστολή που τους επιφύλαξαν. Επίσης δεν κάναμε ούτε ένα βήμα πίσω όλα αυτά τα χρόνια για να μην αφήσουμε σπιθαμή έδαφος σε τέτοιες κρατικές πρακτικές. Με την υψωμένη μας γροθιά έξω από τα μπουντρούμια και τις αίθουσες δικαστηρίων τους δείχνουμε την αλληλεγγύη μας ώστε να μην τολμήσουν να τυλίξουν σε μία κόλλα χαρτί οποιονδήποτε σύντροφο και αγωνιζόμενο άνθρωπο.

Ας τελειώσουμε λοιπόν αυτή την φορά μία και καλή το παραμύθι τους. Αν και αρκετά μεγάλο δεν το πίστεψε κανένας…

Έτσι λοιπόν, στις 16 Δεκεμβρίου, καλούμαι να δώσω μια ακόμη μάχη, αυτήν τη φορά σε δικαστικό επίπεδο. Καλούμαι να δώσω ένα οριστικό τέλος σε αυτήν τη κακοστημένη υπόθεση. Μια αστυνομοδικαστική φούσκα που συντήρησαν τόσα χρόνια οι άνδρες της αντιτρομοκρατικής, μαζί με τους δημοσιογράφους τους. Θα σταθώ απέναντί τους για να υπερασπιστώ την όποια επιλογή έκανα στη ζωή μου. Κυρίως όμως, την επιλογή μου να δραστηριοποιηθώ στον ευρύτερο αναρχικό-αντιεξουσιαστικό χώρο από την ηλικία των 15 ετών. Την επιλογή μου να βρεθώ σε συνελεύσεις, συγκεντρώσεις αλλά και πίσω από τα φλεγόμενα οδοφράγματα.

Ως αναρχικός αγωνιστής, δεν πρόκειται να κάνω καμιά ηθική και ιδεολογική έκπτωση στα πιστεύω μου, δεν θα κάνω ούτε μισό βήμα πίσω και δεν θα σκύψω το κεφάλι μου σε κανένα δικαστήριο, σε καμιά φυλακή, σε κανέναν ανθρωποφύλακα. Μέχρι το όραμα μου για την κοινωνική επανάσταση να γίνει πράξη. Μέχρι τη νίκη, μέχρι τη λευτεριά.

Μάριος Σεϊσίδης Φυλακές Κορυδαλλού

Λευτεριά στον αναρχικό Μάριο Σεϊσίδη

Πυρανθός, Αναρχική ομάδα Θεσσαλονίκης

Δεκέμβριος 2016

[1].(…Στους κουκουλοφόρους ληστές της «συμμορίας με τα μαύρα» η Αστυνομία απέδωσε άλλες έξι ανεξιχνίαστες ληστείες τραπεζών που πραγματοποιήθηκαν από τον Νοέμβριο του 2002 ως τον Ιανουάριο του 2005. Σύμφωνα με το βούλευμα με αριθμό 644 που εξέδωσε τον Μάρτιο του 2007 το αρμόδιο δικαστικό συμβούλιο, στον Γιάννη Δημητράκη και τους συνεργούς του αποδόθηκαν οι ληστείες στην Εμπορική Τράπεζα στην οδό Πανεπιστημίου, στην Εθνική Τράπεζα στην Πλάκα, στα υποκαταστήματα της Alpha Bank στην οδό Στουρνάρη και στην οδό Χαλκοκονδύλη, στην Εθνική Τράπεζα στην πλατεία Ελευθερωτών στο Χαλάνδρι και τέλος στην Εθνική Τράπεζα στου Γκύζη, όπου μάλιστα σημειώθηκε και πάλι ανταλλαγή πυροβολισμών με αστυνομικούς. Η λεία των επτά ληστρικών επιθέσεων ξεπερνά τις 700.000 ευρώ.)

Πηγή : ο αρχιπαπαγάλος της αντιτρομοκρατικής και μόνιμος συνεργάτης της ως κονδυλοφόρος μεταδότης πληροφοριών από τα μέσα, Β. Λαμπρόπουλος σε ένα από τα πολλά άρθρα του/ δελτία τύπου και σενάρια επιστημονικής φαντασία που γράφει στη φυλλάδα ΤΟ ΒΗΜΑ εδώ και χρόνια.

[2]. Συνελήφθη ο κατηγορούμενος για τους «ληστές με τα μαύρα», Σίμος Σεϊσίδης … http://www.kathimerini.gr/814695/article/epikairothta/ellada/synelhf8h-o-kathgoroymenos-gia-toys-lhstes-me-ta-mayra-simos-seisidhs

Η πηγή του παραπάνω ασυνάρτητου και καθοδηγούμενο από τους μπάτσους βδελυδογραφήματος είναι η κατά τα άλλα έγκριτη φυλλάδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (9.5.2015) Ο ρουφιάνος συντάκτης του κειμένου δεν φρόντισε καν να επαληθέψει το παραμύθι που σέρβιρε η υψηλά ιστάμενη πηγή του στον 6ο όροφο στο μπατσομέγαρο της πρωτεύουσας.

Με ένα απλό ψάξιμο στο διαδίκτυο ανακαλύπτει κανείς ακόμη μεγαλύτερα μαργαριτάρια από τους υπερασπιστές της αλήθειας αλήτες/ρουφιάνους/δημοσιογράφους.

[3]. ΕΠΙΚΗΡΥΓΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΑΦΑΝΤΟΣ ΕΠΙ ΧΡΟΝΙΑ … Νέα τροπή στην υπόθεση της Αγχίαλου – Συνελήφθη ο «ληστής με τα μαύρα» Γρηγόρης Τσιρώνης… Πλούσια λεία από τη δράση τους… http://www.ethnos.gr/koinonia/arthro/nea_tropi_stin_ypothesi_tis_agxialou_synelifthi_o_listis_me_ta_maura_grigoris_tsironis-64194919/

Για την αντιγραφή αυτή τη φορά του δημοσιογραφικού εμετού ευχαριστούμε την φυλλάδα ΤΟ ΕΘΝΟΣ 30.5.2015. Ολόκληρο το άρθρο συμπληρώνει τα εμετικά σενάρια της ασφάλειας και με άλλες εξίσου λεπτομέρειες και συμπεράσματα για την συγγραφή βιβλίου επιστημονικής φαντασίας. Η αναζήτηση της αλήθειας πάντως κάπου ξεχάστηκε μαζί με τις αθωωτικές αποφάσεις των συντρόφων για το παραμύθι της ασφάλειας με όνομα ληστές με τα μαύρα, τα επαναστατικά ταμεία και τις ένοπλες οργανώσεις…

ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ

Σάββατο 21/1 14:30

Άγαλμα Βενιζέλου

Κυριακή πρωί 31/7 ομάδα συντρόφων πραγματοποίησε παρέμβαση κατά την διάρκεια της λειτουργίας στην Μητρόπολη Θεσσαλονίκης με κείμενα και τρικάκια, εκφράζοντας έτσι την αλληλεγγύη τους στις 3 καταλήψεις/δομές στέγασης μεταναστών και προσφύγων που εκκενώθηκαν από τον πολιτικό συρφετό του Σύριζα και την εναντίωσή τους συνάμα στις ιερές μπίζνες της θρησκευτικής ηγεσίας. Μπίζνες που μέσω του real estate που εφαρμόζει ο Άνθιμος στην επικράτεια του, περνάνε πλέον και πάνω από τα χαλάσματα της κατάληψης στέγης μεταναστών/προσφύγων ορφανοτροφείο και το πέταγμα των κατοίκων στο δρόμο.

Οι σύντροφοι/ισσες κατά την αποχώρησή τους συνελήφθησαν από τους πραίτορες της δημοκρατίας που είχαν κατακλύσει την πόλη της Θεσσαλονίκης εκείνο τον μήνα. Ύστερα από προσωπική εντολή του αρχηγού του παπαδαριού για επιβολή του νόμου και της τάξης, οι σύντροφοι οδηγούνται στα μπουντρούμια της ασφάλειας και στα δικαστήρια με την κατηγορία της διατάραξης θρησκευτικής συνάθροισης κατά συναυτουργία.

Έρχονται έτσι να προστεθούν στις υπόλοιπες δεκάδες διώξεις και προσαγωγές συντρόφων με βάση χουντικούς νόμους, χρεώνοντας τους την αλληλεγγύη που έδειξαν σε μετανάστες και πρόσφυγες μέσα από τις 3 αυτές δομές και τις δεκάδες κινήσεις αλληλεγγύης.

Παρά τις αντίθετες διακηρύξεις του παρελθόντος και στα πλαίσια της διατήρησης της εξουσίας, ο Σύριζα είναι πρόθυμος να σφιχταγγαλιαστεί με τον Άνθιμο και τον Μπουτάρη( που μέχρι πρότινος εμφανίζονταν ως αντίπαλοι). Απέναντι στον μόνο πραγματικό αντίπαλο κάθε κυβέρνησης, που είναι οι κοινωνικές αντιστάσεις, οι εξουσιαστές θα συσπειρώνονται για να διασφαλίσουν τα προνόμιά τους, γεφυρώνοντας τις επιμέρους αντιθέσεις τους.
Κόντρα λοιπόν, στον θρησκευτικό, πολιτικό, δικαστικό και αστυνομικό οχετό της πόλης, δεν θα αφήσουμε καμία συντρόφισσα και σύντροφο μόνο.

Στις 13/1/17 ξανά δικάζονται οι σύντροφοι/ισσες διότι η ασκήθηκε έφεση από την εισαγγελία αφού η αρχική απόφαση δεν βόλεψε το κράτος και την εκκλησία τελικά. Η ποινικοποίηση της αλληλεγγύης στους προσφυγές και μετανάστες δεν θα περάσει ούτε αυτή την φόρα. Μόνο η αλληλεγγύη μεταξύ των εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων βάζει φραγμούς στις ορέξεις κράτους και αφεντικών. Μόνο εμείς οι προλετάριοι και οι προλετάριες θα βάλουμε τέλος στον κόσμο του κράτους και του κεφαλαίου.

Το κράτος και το κεφάλαιο έχουν συνέχεια… να συνεχίσουμε και εμείς την αντίσταση στους δρόμους.
Παύση κάθε δίωξης στους 26 συλληφθέντες της παρέμβασης στην μητρόπολη Θεσσαλονίκης

Η συγκυβέρνηση σύριζα – ανέλ κρατάει όμηρο ένα εξάχρονο παιδί!

Το κράτος εκδικείται τους εχθρούς του και το έχει αποδείξει πολλές φορές. Εκεί που η σιδερένια μπότα καταπατάει νόμους, δικαιώματα, προσχήματα, επιφυλάσσει ειδική μεταχείριση σε όσους αγωνίζονται ενάντια σε αυτό το σύστημα, σε όσους καταδεικνύουν ότι ο καπιταλισμός και οι ταγοί του είναι εχθροί της κοινωνίας. Ότι οι τρομοκράτες βρίσκονται στα έδρανα, πίσω από τα μικρόφωνα, πίσω από τις ασπίδες. Υπάρχουν όμως και κάποιες στιγμές που με πάταγο αποκαλύπτεται γυμνό το κτήνος.
Όπως τώρα, που το κράτος έχει απαγάγει το παιδί των αναρχικών μελών του Ε.Α Πολας Ρουπα και Νίκου Μαζιωτη. Αυτή είναι και η ουσία του κράτους, βαρβαρότητα και ολοκληρωτισμός.

Μόνο η αλληλεγγύη μεταξύ εκμεταλλευομένων και καταπιεσμένων καθώς και ο διαρκής καθημερινός αγώνας στα κοινωνικά-ταξικά πεδία μπορεί να βάλει ανάχωμα στην κτηνωδία του κράτους και του κεφαλαίου.

Άμεση ικανοποίηση του αιτήματος των αναρχικών επαναστατών Πόλας Ρούπα, Νίκου Μαζιώτη και Κωνσταντίνας Αθανασοπούλου να απελευθερωθεί το παιδί και να επιστρέψει στους συγγενείς του Απεργία πείνας διψάς από 5/1.

Η κυβέρνηση Συριζα-Ανελ ως άξιος εκπρόσωπος του κράτους και του κεφαλαίου συνεχίζει ακάθεκτη να περνάει νέα εξοντωτικά αντικοινωνικά μετρά οξύνοντας τις ήδη άθλιες συνθήκες φτώχειας και ανέχειας που βιώνουμε τόσα χρόνια εμείς οι εκμεταλλευόμενοι και οι καταπιεσμένοι.

Το νέο αντεργατικό νομοσχέδιο έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά μνημονίων και νομοσχεδίων που το μόνο που έχουν να προσφέρουν στην κοινωνία είναι περισσότερη δυστυχία και εκμετάλλευση. Τα αφεντικά μας θέλουν πιο φτηνούς και πειθήνιους. Το νομοσχέδιο αυτό περιλαμβάνει την μείωση του κατώτατου μισθού ανάλογα με τις ορέξεις του εκάστοτε αφεντικού, στον ιδιωτικό τομέα προβλέπει την κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού (δώρο Χριστουγέννων, δώρο Πάσχα, επίδομα καλοκαιρινής αδείας) και την επανεμφάνιση της συλλογικής σύμβασης εργασίας χωρίς κανένα ουσιαστικό δικαίωμα. Επίσης, επαναπροσδιορίζεται προς το δυσχερές το πλαίσιο τρόπου κήρυξης της απεργίας ενός δηλαδή από τα βασικά εργαλεία αγώνα των εργατών.

Για τα ντόπια και διεθνή αφεντικά τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο εύκολα. Ανοίγεται ο δρόμος για μαζικές απολύσεις, νομοθετείται το lockout – δηλαδή η ανταπεργία από την πλευρά των αφεντικών. Ως συνέχεια των παραπάνω έχουμε να αντιμετωπίσουμε και την επίθεση που δεχόμαστε στο κομμάτι της κοινωνικής μας αναπαραγωγής. Το κόστος ζωής για εμάς τους προλετάριους και τις προλετάριες γίνεται όλο και πιο δυσβάστακτο. Δεν έχουμε την δυνατότητα να πληρώνουμε κάθε μήνα το νοίκι, τους λογαριασμούς της ΔΕΗ και του νερού. Ζούμε με ψίχουλα και όλα γύρω μας γίνονται ακριβότερα. Στην ήδη ζοφερή αυτή κατάσταση προστίθενται κι άλλες ιδιωτικοποιήσεις, εκποίηση δηλαδή του δημόσιου πλούτου σε ιδιώτες για την αύξηση της κερδοφορίας τους . Όλα αυτά για την εργατική τάξη σημαίνουν ότι ο αγώνας για επιβίωση θα γίνει ακόμη πιο δύσκολος. Σημαίνει πως στα σπίτια δίχως ρεύμα θα προστεθεί και το κομμένο νερό. Σημαίνει πως οι μετακινήσεις μας θα γίνουν πιο ακριβές και λιγότερο ασφαλείς, γιατί ως γνωστόν τα μέσα συντήρησης κοστίζουν. Σημαίνει ότι όσοι από μας δεν έχουν φράγκα θα αποκλείονται από το δημόσιο χώρο όπου στρέμμα το στρέμμα ιδιωτικοποιείται. Από την άλλη πλευρά, αυξάνεται η μαύρη και ανασφάλιστη εργασία η εκμετάλλευση και η ενταντικοποίηση. Γι αυτό και σημειώνονται τόσα εργατικά “ατυχήματα” όπως και πρόσφατα με τον τραγικό θάνατο της εργαζομένης στην αλυσίδα ταχυφαγείων everest που φυσικά μόνο ατυχήματα δεν είναι…

Αν και οι καιροί που ζούμε είναι εξαιρετικά δύσκολοι το μόνο που μπορεί να μας βγάλει από την ηττοπάθεια και την μοιρολατρία είναι ο αγώνας. Μόνο αν εναντιωθούμε στην εκμετάλλευση και καταλήστευση των ζωών μας έχουμε να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο μέλλον. Μόνο εμείς οι ίδιοι μπορούμε να βάλουμε ανάχωμα στην επέλαση κράτους και κεφαλαίου. Δεν μπορούμε και δεν πρέπει να εμπιστευτούμε κανέναν εκπρόσωπο της αστικής τάξης. Κανένας αστός η γραφειοκράτης δεν νοιάζεται πραγματικά για τα δεινά της τάξης μας. Τα συμφέροντα μας βρίσκονται σε πόλεμο. Να εναντιωθούμε στην ανάθεση.

Όλοι και όλες εμείς που παράγουμε τον κοινωνικό πλούτο μπορούμε να αλλάξουμε την κατάσταση των ζωών μας. Η πολυεθνική εργατική τάξη μπορεί να βάλει φρένο στην λεηλασία των ζωών μας. Να οργανωθούμε σε οριζόντια βάση, αδιαμεσολάβητα και αντιιεραρχικά στη δουλειά, στο σχολείο και την σχολή, στις γειτονιές.

Να οργανώσουμε την κοινωνική-ταξική αντεπίθεση, να βάλουμε τέλος στον κόσμο του κράτους και του κεφαλαίου.

Με μαχητικούς κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες να ανοίξουμε περάσματα για έναν καλύτερο κόσμο, για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας.

Να ανοίξουμε περάσματα για την κοινωνική επανάσταση, για την αναρχία και τον κομμουνισμό.

Τα πλούτη τους το αίμα μας.

Συμμετέχουμε στην απεργία της 8ης Δεκέμβρη στηρίζοντας τα καλέσματα των σωματείων και των ταξικών πρωτοβουλιών.

Τον Νοέμβριο και με αφορμή τις ιδιωτικοποιήσεις, το νέο νομοσχέδιο για τις εργασιακές σχέσεις που έρχεται, αλλά και τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, 3 αναρχικές συλλογικότητες της πόλης (αναρχική ομάδα πυρανθός, αναρχική συλλογικότητα άνω θρώσκω, συλλογικότητα αναρχικών από τα ανατολικά) πραγματοποιούμε καμπάνια δράσεων αντιπληροφόρησης σε όλη τη Θεσσαλονίκη.

Αφισοκολλήσεις, κόλλημα στράτσων και κρέμασμα πανό πραγματοποιούνται στις περιοχές της Καλαμαριάς, της Χαριλάου, της άνω και κάτω Τούμπας, της Όλγας, της Τριανδρίας, της Στρατού, της Δελφών, των 40 Εκκλησιών, των πανεπιστημίων, της Άνω πόλης, των Αμπελοκήπων, της Ξηροκρήνης, της Σταυρούπολης, της Λαγκαδά, των Συκεών, της Νεάπολης, της Πολίχνης, του Ευόσμου, του Κορδελιού, της Ηλιούπολης, του κέντρου.

Την ίδια στιγμή μοιράσματα γίνονται σε σπίτια, σε εργαζόμενους και εργαζόμενες σε μαγαζιά, σε πάρκα και πλατείες, σε ουρές στα εκδοτήρια του ΟΑΣΘ, σε παραρτήματα του ΟΑΕΔ, της ΕΥΑΘ, της ΔΕΗ, του ΚΕΠ, σε νοσοκομεία, σε εφορίες, σε μέσα μαζικής μεταφοράς, στο σταθμό των τρένων και σε πολλές λαϊκές αγορές.

Οι δράσεις θα συνεχιστούν, ελπίζοντας να συνεισφέρουν, στο μέτρο των δυνατοτήτων μας, στο να στηθεί ένα ισχυρό κοινωνικό και ταξικό μπλόκο απέναντι στην περαιτέρω οικονομική, κοινωνική και πνευματική υποδούλωσή μας αλλά και συνολικής αντεπίθεσης απέναντι στο κράτος και στο κεφάλαιο.

Το κείμενο που τυπώθηκε και μοιράζεται σε 10.000 αντίτυπα:

Για τον βαρύ χειμώνα που έρχεται για τους εκμεταλλευόμενους και τις εκμεταλλευόμενες:

Τα τελευταία 6 χρόνια βιώνουμε τα αποτελέσματα της επίθεσης των αφεντικών, η οποία έχει ενταθεί με το ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης. Κράτος και κεφάλαιο, μέσω της ψήφισης των μνημονίων και μιας σειράς άλλων μέτρων, εντείνουν την λεηλασία των “από τα κάτω”, με σκοπό την συντήρηση και την αύξηση των κερδών και της κυριαρχίας τους. Έτσι η καταπίεση και η εκμετάλλευση, φαινόμενα που είναι άμεσα συνδεδεμένα με ένα σύστημα που βασίζεται στην αποκομιδή και συσσώρευση κέρδους από λίγους, μέσω του ξεζουμίσματος των υπολοίπων και της φύσης, βιώνονται όλο και πιο έντονα, από όλο και περισσότερους ανθρώπους.

Τι σημαίνει όμως κρίση για όλους εμάς που ανήκουμε στα κατώτερα στρώματα της ταξικής-κοινωνικής πυραμίδας; Διαρκή υποτίμηση της εργασιακής μας δύναμης μέσω των μειώσεων σε μισθούς και συντάξεις, αύξηση της ανεργίας, καθιέρωση της ελαστικής και ανασφάλιστης εργασίας και ταυτόχρονη αύξηση του κόστους ζωής. Έτσι όλο και περισσότεροι από εμάς δυσκολευόμαστε να τα βγάλουμε πέρα, αναγκαζόμαστε να ζούμε στην ανέχεια και στην εξαθλίωση. Ενώ η περιθωριοποίηση και η καταστολή, στα όρια της εξόντωσης κάποιες φορές, εντείνονται για όσους «περισσεύουν» (π.χ. μετανάστες) ή για όσους τολμούν να σηκώσουν κεφάλι απέναντι στην λεηλασία των ζωών τους. Η κατρακύλα που βιώνουμε δεν πρόκειται να σταματήσει στα νομοσχέδια που έχουν ήδη περάσει. Αυτόν τον χειμώνα αναμένεται να ψηφιστούν νέα μέτρα ή να εφαρμοστούν ήδη ψηφισμένα, κάτι που θα συμβάλει στην περαιτέρω υποτίμηση των όρων ζωής μας.

Τι προβλέπει το νέο νομοσχέδιο για τις εργασιακές σχέσεις;

Για να μιλήσουμε πιο συγκεκριμένα, σε σχέση με την μείωση του κόστους της εργασίας μας για τα αφεντικά, αναμένεται να ψηφιστεί τους επόμενους μήνες το νέο νομοσχέδιο. Μέσω του νόμου αυτού θα επέλθει η ουσιαστική κατάργηση του κατώτατου μισθού (δεδομένου ότι μπορούν να παρακάμπτονται οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας και να συνάπτονται ατομικές συμβάσεις χωρίς κατώτατους περιορισμούς μόνο με τη «συμφωνία» αφεντικού και εργαζόμενου), διευκολύνονται οι μαζικές απολύσεις, καταργούνται στην πράξη ο 13ος-14ος μισθός, επιδόματα, προσαυξήσεις και διάφορα συνδικαλιστικά δικαιώματα. Μεταξύ άλλων, το κράτος επιχειρεί να αφαιρέσει ένα απ’ τα ισχυρότερα μέσα αγώνα των εργαζομένων ενάντια στην επίθεση των αφεντικών, την απεργία. Με αυτό τον τρόπο δυσχεραίνονται οι όροι κήρυξής της, ενώ παράλληλα θεσμοθετείται το εργοδοτικό δικαίωμα στην ανταπεργία. Μας καλούν επίσης να εμπλουτίσουμε το λεξιλόγιο μας με όρους όπως mini jobs, labor franchising, teleworking, συμβάσεις μηδενικών ή λίγων ωρών, συμβάσεις με το τηλέφωνο, οι οποίες με απλά λόγια μεταφράζονται ως η νομιμοποίηση της επισφάλειας και της μαύρης εργασίας. Ενώ τέλος, προετοιμάζουν και μία ολόκληρη σειρά κοψίματος επιδομάτων και κοινωνικών παροχών σε ανέργους και ευπαθείς ομάδες.

Για μας η ψήφιση αυτού του νόμου επικυρώνει τις επιταγές του κεφαλαίου, που σκοπό έχει να απομυζήσει περισσότερο κέρδος στις πλάτες μας, να μας διασπάσει και να δυσκολέψει τις συλλογικές μας αντιστάσεις.

Τι συνέπειες έχουν οι ιδιωτικοποιήσεις;

Αν η συνεχής μείωση του μισθού μας αποτελεί μία πτυχή των προβλημάτων που βιώνουμε, μία άλλη είναι αυτή του συνεχώς αυξανόμενου κόστους ζωής. Δε θέλει πολλά παραδείγματα: κινούμαστε μέσα σε μία πόλη που το εισιτήριο του ΟΑΣΘ έχει αυξηθεί πάνω από 100% τα τελευταία χρόνια, οι ανατιμήσεις της φορολογίας έχουν μετατρέψει πολλά τρόφιμα σε είδη πολυτελείας, οι λογαριασμοί νερού και ρεύματος είναι φουσκωμένοι και τις περισσότερες φορές απλήρωτοι κάτι που συνεπάγεται το, ανά πάσα στιγμή, κόψιμο τους. Και μέσα σε όλα αυτά, ήρθε και το περιβόητο υπερταμείο για να συνεχίσει τις ιδιωτικοποιήσεις και να κάνει την οικονομία ανταγωνιστική: έναντι συμβολικού αντιτίμου, λιμάνια, αεροδρόμια, ΔΕΗ, ΕΥΑΘ, ΟΣΕ, ολόκληρα βουνά και παραλίες θα πουληθούν σε ιδιώτες, ενώ ταυτόχρονα έχουν ξεκινήσει και οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας για να μην έχουν χασούρα οι τράπεζες.

Είναι δεδομένο ότι τα συμφέροντα του κράτους και των καπιταλιστών ευθυγραμμίζονται. Οι καπιταλιστές έχουν τον μοναδικό τρόπο να βγάζουν κέρδος εμπορευματοποιώντας οποιαδήποτε ανθρώπινη ανάγκη: τροφή, υγεία, στέγαση, ρεύμα και νερό, ψυχαγωγία, μετακίνηση, επικοινωνία. Η συγκεντρωτική αυτή έκφραση του κεφαλαίου –μέσω των ιδιωτικοποιήσεων- παγιώνει τους όρους υποτίμησης των ζωών μας και τα αποτελέσματα κάθε ιδιωτικοποίησης δεν είναι παρά: η χειροτέρευση των εργασιακών συνθηκών, οι περιφράξεις και οι αποκλεισμοί, το ρίξιμο της ποιότητας των υπηρεσιών, το να αυξάνεται η τιμή τους, ενώ παράλληλα το κράτος ως θεσμός, λειτουργεί ως εγγυητής των συμφερόντων του κεφαλαίου.

Οι ανθρώπινες δραστηριότητες που πλέον δεν μεταφράζονται ως εμπόρευμα είναι ελάχιστες. Κράτος και κεφάλαιο δεν πρόκειται να σταματήσουν από μόνα τους. Γι’ αυτό και πρέπει εμείς να επαναπροσδιορίσουμε το πώς αντιλαμβανόμαστε όλα τα παραπάνω, και το αν και πώς είμαστε διατεθειμένοι να τα υπερασπιστούμε.

Η αφομοίωση των κοινωνικών αντιστάσεων από τον Σύριζα

Η αντιμνημονιακή ρητορική του Σύριζα, η προεκλογική εναντίωσή του στις πολιτικές λιτότητας –χωρίς ωστόσο να θέτει όρους εξόδου από την ΕΕ και την ευρωζώνη-, το ότι δεν είχε φθαρεί από την ανάληψη και άσκηση εξουσίας, είχαν ως αποτέλεσμα την αφομοίωση και τον εγκλωβισμό κοινωνικών δυναμικών αντίστασης, παρά τη γενικευμένη κοινωνική δυσαρέσκεια και δυσφορία. Καμία κυβέρνηση όμως δεν μπορεί να μη λειτουργεί ως υπηρέτης των καπιταλιστικών συμφερόντων. Το κεφάλαιο, είναι δεδομένο ότι μπορεί να διαχειριστεί και να επωφεληθεί από οποιοδήποτε κρατικό διαχειριστή, ασχέτως πολιτικο-ιδεολογικού προσήμου. Συνεπώς, η κυβέρνηση Σύριζα-Ανελ, διέψευσε τις προσδοκίες των ψηφοφόρων της και υιοθέτησε πλήρως τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και τις επιταγές του κεφαλαίου.

Να σπάσουμε τον τσαμπουκά κράτους και αφεντικών

Αν δε θέλουμε να βαθύνουμε την οικονομική μας υποδούλωση και την κοινωνική μας απονέκρωση, οφείλουμε να αγωνιστούμε. Και αν το σκεπτικό του αγώνα μας οφείλει να προϋποθέτει την ταξική αλληλεγγύη και ενότητα, οι πρακτικές του δεν είναι συγκεκριμένες, αλλά αλληλοσυμπληρούμενες. Σε πρώτο χρόνο χρειάζεται, να ξαναβάλουμε μπροστά την κάλυψη των δικών μας αναγκών απέναντι στα κέρδη των αφεντικών και να σπάσουμε την ηττοπάθεια και την μοιρολατρία χτίζοντας δίκτυα αλληλεγγύης και μαζικού σπασίματος των νόμων.

Απέναντι στις ιδιωτικοποιήσεις που θα αυξήσουν το κόστος ζωής μας και θα παραδώσουν στη δούλεψη του κεφαλαίου την κάλυψη και της τελευταίας μας ανάγκης, αλλά και απέναντι στους νέους νόμους που θεσπίζονται από το κράτος αλλά έρχονται κατά παραγγελία ντόπιων και ξένων αφεντικών για να γίνουμε όλο και πιο φθηνοί εργαζόμενοι, μπορούμε και σε τελική ανάλυση οφείλουμε, να συγκροτηθούμε σε σωματεία βάσης, συνελεύσεις γειτονιάς, ομάδες άμεσης δράσης και να δημιουργήσουμε αυτοοργανωμένες δομές κάλυψης αναγκών. Αντιθεσμικά, αντιιεραρχικά, μακριά από τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία πρέπει να απεργήσουμε, να ξαναβγούμε στο δρόμο, να συγκρουστούμε με το κράτος, τα αφεντικά και τα δουλικά τους, μπάτσους και φασίστες.

Απέναντι στη συνεχόμενη αύξηση του κόστους στέγασης και τροφής μπορούμε να κάνουμε καταλήψεις στέγης και μαζικές αυτομειώσεις ενοικίων, απαλλοτριώσεις αγαθών, και συλλογικές κουζίνες στις γειτονιές μας, με δομικό λίθο τη σχέση της αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας μεταξύ των καταπιεσμένων. Μπορούμε να βάλουμε μπλόκο στις εξώσεις στις γειτονιές μας, να είμαστε παρόντες για να εμποδίσουμε τους πλειστηριασμούς σπιτιών ανθρώπων που δεν έχουν άλλο μέσο στέγασης, αλλά και να σταματήσουμε τις εξώσεις λόγω αδυναμίας πληρωμής ενοικίου.

Απέναντι στην αύξηση της φορολογίας μπορούμε να αρνηθούμε συλλογικά να πληρώνουμε και να καταβάλουμε στα κρατικά ταμεία τα μαλλιοκέφαλά που μας ζητάνε.

Απέναντι στις αυξήσεις εισιτηρίων στον ΟΑΣΘ μπορούμε να μην χτυπάμε ή να παραποιούμε εισιτήρια, να σαμποτάρουμε τα ακυρωτικά μηχανήματα, να διώχνουμε τους ελεγκτές ή αν για κάποιο λόγο χτυπήσουμε να το δίνουμε στον επόμενο επιβάτη. Το ίδιο μπορούμε να κάνουμε και με τον ιδιωτικοποιημένο, για ψίχουλα, ΟΣΕ. Απέναντι στα κοψίματα του νερού και του ρεύματος, μπορούμε να τα επανασυνδέουμε και να κάνουμε ξεκάθαρο στους τραμπούκους που έρχονται και τα κόβουν πως είναι ανεπιθύμητοι, στα σπίτια, στις πολυκατοικίες, στις γειτονιές μας.

Απέναντι στην ιδιωτική εκμετάλλευση ελεύθερων χώρων και την έλλειψη χώρου και χρόνου διασκέδασης που δεν προϋποθέτει φράγκα, μπορούμε να σπάμε τις περιφράξεις, να μην πληρώνουμε αντίτιμο και να δημιουργήσουμε μια ζωντανή αντιεμπορευματική κουλτούρα μέσα στις γειτονιές, στα πάρκα, στις πλατείες, στις αυλές των σχολείων.

Απέναντι στους αποκλεισμούς που γίνονται σε μετανάστες και ανασφάλιστους αλλά και στις περικοπές στην υγεία, μπορούμε να αγωνιστούμε μαζί με τους εργαζόμενους, μαζί με τους μετανάστες, για ελεύθερη πρόσβαση για όλους και όλες στην περίθαλψη.

Να αγωνιστούμε για έναν κόσμο χωρίς καταπίεση, εκμετάλλευση, ανισότητες.

Εμείς, όντας κομμάτι των εκμεταλλευόμενων, φύσει και θέσει, θεωρούμε αναγκαίο τον αγώνα ενάντια στην επέλαση κράτους και αφεντικών και στην υποτίμηση των ζωών μας. Γι αυτό και θα αντιταχθούμε σε οποιαδήποτε απόπειρα υπονόμευσης κοινωνικών κεκτημένων. Ωστόσο, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι, όσο υπάρχει κράτος και καπιταλισμός, οι όποιες κατακτήσεις θα παραμένουν μερικές, πρόσκαιρες και επισφαλείς. Μονόδρομος λοιπόν, για την απελευθέρωση μας, είναι η καταστροφή τους.

Για να βαδίσουμε προς ένα κόσμο ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης.
Για μια ακρατική, αταξική, ανεξούσια κοινωνία.
Για την αναρχία.

Η ΚΡΑΤΙΚΗ ΣΚΕΥΩΡΙΑ ΚΑΤΕΡΡΕΥΣΕ – ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ

Ως συνέλευση αλληλεγγύης στον σύντροφο Θοδωρή Σίψα είχαμε αποφασίσει να καλύψουμε τις συνεδριάσεις του δικαστηρίου, αναρτώντας σχετικές ανταποκρίσεις έπειτα από την κάθε συνεδρίαση. Η ανταπόκριση από τη 2η συνεδρίαση της 14ης Οκτωβρίου είχε προ πολλού ολοκληρωθεί, αλλά κρίθηκε σκόπιμο να δημοσιευθεί μαζί με τις δύο διαδοχικές συνεδριάσεις της 27ης και της 31ης Οκτωβρίου. Εντούτοις, στην 4η συνεδρίαση η δίκη έλαβε τέλος με το γνωστό αποτέλεσμα· με την πανηγυρική, δηλαδή, αθώωση και ηθική δικαίωση του συντρόφου και την εκκωφαντική αποδόμηση των μεθοδεύσεων της κρατικής ασφάλειας. Ως συνέλευση κρίναμε, λοιπόν, πως δεν έχει νόημα πλέον να αναρτηθούν αναλυτικά οι ανταποκρίσεις από τις συνεδριάσεις, αλλά ότι είναι προτιμότερο να συνοψίσουμε τα σημεία εκείνα που καταδεικνύουν το πώς κατασκευάστηκε αυτή η δικογραφία από τους μπάτσους και πώς αποδομήθηκε από τα ίδια τους τα λεγόμενα κατά τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας. Όχι μόνο για την ιστορία, αλλά και για να αποκαλυφθούν στο ευρύτερο κοινό κάποιες από τις τρομακτικές λεπτομέρειες μίας από τις μεγαλύτερες σκευωρίες στα μπατσικά χρονικά· ειδικά στο βαθμό που οι δημοσιογραφικές πηγές φρόντισαν να μειώσουν τη ροή των σχετικών πληροφοριών, από τη στιγμή που η υπόθεση έπαιρνε σταδιακά τη μορφή φιάσκου. Και επιπλέον, για λόγους κινηματικής γνώσης σχετικά με το πώς κατασκευάζονται με τεχνικούς όρους οι δικογραφίες, αναδεικνύοντας ουσιαστικά κάποιες από τις λεπτομέρειες μιας κατά τ’ άλλα γνώριμης μπατσικής μεθοδολογίας. Η συγκεκριμένη, λοιπόν, τελευταία ανάρτηση της συνέλευσης θα είναι, κατά κύριο λόγο, μία σύνοψη από τις καταθέσεις των αστυνομικών της κρατικής ασφάλειας, που επιβεβαίωσαν αυτό που ο αναρχικός/αντιεξουσιαστικός χώρος και ο ευρύτερος χώρος του κοινωνικού ανταγωνισμού υποστήριζαν εξαρχής: πως η δίωξη του συντρόφου ήταν μία κατεξοχήν πολιτική δίωξη.

Από την αστυνομία κατέθεσαν συνολικά 7 άτομα κατά τη διάρκεια της 3ης και της 4ης συνεδρίασης. Ο πρώτος ήταν ο επικεφαλής της διμοιρίας που έσπευσε στο σημείο λίγο μετά τον εμπρησμό της Marfin. Οι υπόλοιποι υπηρετούσαν στην κρατική ασφάλεια και έχει ιδιαίτερη σημασία να σταθούμε στις δικές τους μαρτυρίες. Μαρτυρίες που αποκάλυψαν εξαρχής τόσο τις αυθαιρεσίες των μπάτσων κατά τη διεξαγωγή των ερευνών όσο και τα κενά των προηγούμενων καταθέσεών τους στον ανακριτή, βάσει των οποίων στοιχειοθετήθηκαν οι βαρύτατες κατηγορίες που αντιμετώπισε ο σύντροφος. Ως γνωστόν, οι διώξεις βασίστηκαν σε ένα ανώνυμο σημείωμα στο οποίο αναφέρονταν τα ονόματα τριών συντρόφων ―συμπεριλαμβανομένου του Θοδωρή Σίψα― και κάποια προσωπικά τους στοιχεία. Ακολούθησαν κατ’ οίκον έρευνες τόσο στα σπίτια τους όσο και σε οικίες που διέμεναν φιλικά τους πρόσωπα. Εξαρχής ήμασταν βέβαιες/οι πως πρόκειται για ένα σημείωμα γραμμένο από την ίδια την κρατική ασφάλεια και αυτό φάνηκε ξεκάθαρα και από την ίδια την ακροαματική διαδικασία. Και είναι σημαντικό να προσέξει κανείς τις εξηγήσεις που έδωσαν οι ίδιοι οι μπάτσοι σχετικά με αυτό το σημείωμα.

Ένα βασικό, λοιπόν, ερώτημα των συνηγόρων υπεράσπισης αφορούσε την προέλευση αυτού του σημειώματος· πώς έφτασε στη ΓΑΔΑ, αν και πώς ελέγχθηκε η αξιοπιστία του και τι κινήσεις έγιναν ώστε να βρεθεί ο όποιος αποστολέας. Πιο συγκεκριμένα, ένας εκ των μπάτσων ανέφερε πως το επίμαχο σημείωμα έφτασε στη ΓΑΔΑ ταχυδρομικώς, χωρίς να γνωρίζει περισσότερες λεπτομέρειες. Στις εύλογες ερωτήσεις των συνηγόρων υπεράσπισης για το αν έγινε εξέταση δακτυλικών αποτυπωμάτων ή γενετικού υλικού στο φάκελο που περιείχε το σημείωμα, για το αν υπήρχε σφραγίδα ταχυδρομείου στο φάκελο και για το αν αναζητήθηκε το υποκατάστημα των ΕΛΤΑ από το οποίο αυτός ο φάκελος υποτίθεται πως ταχυδρομήθηκε, έτσι ώστε με την εξέταση του υλικού από τις κάμερες του υποκαταστήματος να φανεί ίσως ποιος είναι ο αποστολέας, ο εν λόγω ασφαλίτης απάντησε πως δε γνωρίζει τίποτα. Παρομοίως απάντησαν και οι υπόλοιποι μπάτσοι, τονίζοντας πως είχαν αναλάβει άλλα καθήκοντα στο πλαίσιο της συγκεκριμένης έρευνας και πως απλώς εκτελούσαν διαταγές. Η προέλευση, λοιπόν, του εν λόγω σημειώματος δεν αποσαφηνίστηκε ποτέ. Βρέθηκε ξαφνικά στη ΓΑΔΑ και κάπως έτσι ξεκινάει η πολιτική δίωξη του Θοδωρή Σίψα και των άλλων συντρόφων. Δεν αποσαφηνίστηκε, διότι ο αποστολέας ήταν η ίδια η κρατική ασφάλεια και το σημείωμα ήταν το απαραίτητο μέσο για να δεθεί η υπόθεση. Αυτό έγινε κατανοητό ακόμη και από την έδρα, όταν η πρόεδρος ρώτησε έναν από τους ασφαλίτες για το τι θα έκανε η κρατική ασφάλεια και προς ποια κατεύθυνση θα κινούνταν οι έρευνες αν δεν υπήρχε αυτό το σημείωμα. Η ερμηνεία αυτής της ερώτησης ήταν προφανής: Είχε κάτι άλλο στα χέρια της η αστυνομία ή ελλείψει πληροφοριών έπρεπε να κατασκευάσει μερικά στοιχεία; Όμως, η ασφάλεια σε καμία περίπτωση δεν πρωτοτύπησε σε αυτή την υπόθεση. Οι συνήγοροι υπεράσπισης του συντρόφου έκαναν λόγο για μία προσφιλή πρακτική στην ελληνική αστυνομία, παραπέμποντας μάλιστα σε ένα άρθρο του γνωστού δημοσιογράφου του Βήματος και συνεργάτη των μπάτσων Λαμπρόπουλου, σύμφωνα με το οποίο τα ανώνυμα τηλεφωνήματα ―ή αλλιώς «το κόλπο με τους πληροφοριοδότες»― συνιστούν μία συνήθη για την αστυνομία μεθοδολογία.

Με βάση αυτό το σημείωμα, λοιπόν, δόθηκε εντολή να διεξαχθούν κατ’ οίκον έρευνες. Μέσα από τις αδέξιες και απρόσεκτες καταθέσεις των μπάτσων κατέστη σαφές πως βασικός στόχος αυτών των ερευνών ήταν το να βρεθεί οτιδήποτε θα μπορούσε να αποδείξει αφενός τη συμμετοχή των διωκόμενων στον αναρχικό/αντιεξουσιαστικό χώρο αφετέρου τη συμμετοχή τους σε επεισόδια, γενικά και αφηρημένα. Όχι κατ’ ανάγκη πάντως στοιχεία που θα τους συνέδεαν συγκεκριμένα με τον εμπρησμό της Marfin και του Ιανού. Αποκαλύφθηκε, έτσι, πως το ζητούμενο δεν ήταν να βρεθούν ακριβώς οι υπεύθυνοι των εμπρησμών αλλά κάποιοι που αποδεδειγμένα κινούνται στον αναρχικό χώρο, καταδεικνύοντας πως οι συγκεκριμένες διώξεις είχαν ξεκάθαρα πολιτικά κίνητρα και κριτήρια. Αυτό επικυρώνεται και από το γεγονός πως την υπόθεση ανέλαβε εξαρχής το Τμήμα Προστασίας Πολιτεύματος της Κρατικής Ασφάλειας και όχι το Τμήμα Ανθρωποκτονιών, γεγονός που επισημάνθηκε κατ’ επανάληψη από τους συνηγόρους υπεράσπισης του συντρόφου και αποσαφηνίστηκε και από την κατάθεση ενός ασφαλίτη κατά τη διάρκεια της 3ης συνεδρίασης.

Οι πολιτικές διαστάσεις της συγκεκριμένης έρευνας έγιναν, λοιπόν, σύντομα προφανείς. Θα είχε, όμως, νόημα να δούμε πώς αποτυπώθηκαν με τεχνικούς όρους στη διεξαγωγή της ίδιας της έρευνας, όσον αφορά το πρόσωπο του Θοδωρή Σίψα. Ο πρώτος ασφαλίτης που κατέθεσε στο δικαστήριο συμμετείχε στην κατ’ οίκον έρευνα στο σπίτι του συντρόφου και ήταν αυτός που υπέγραψε τη σχετική έκθεση στη ΓΑΔΑ. Μέσα σε αυτή την έκθεση γίνεται αναφορά σε ευρήματα και κατασχεθέντα αντικείμενα, που στη συνέχεια αποδείχτηκε πως δεν είχαν καμία σχέση με την υπόθεση και δεν μπορούσαν να στοιχειοθετήσουν το οτιδήποτε πέρα από το γεγονός πως επρόκειτο για αντικείμενα που μπορεί να βρει κανείς σε ένα οποιοδήποτε σπίτι. Υπήρχε αντιθέτως αναφορά σε ένα συγκεκριμένο στοιχείο που αποδείκνυε πως ο σύντροφος βρισκόταν υπό παρακολούθηση από το παρελθόν λόγω της πολιτικής του δράσης. Ο εν λόγω ασφαλίτης έγραψε στην έκθεσή του πως ο Θοδωρής Σίψας τους παρέδωσε το κινητό του τηλέφωνο κατά τη διάρκεια της έρευνας και της προσαγωγής του. Πέρα από το γεγονός πως δεν τους το παρέδωσε αυτοβούλως αλλά εξαναγκάστηκε, κάτι που δεν αναφέρθηκε πουθενά, εκείνο που έκανε αίσθηση ήταν το ότι ο συγκεκριμένος μπάτσος γνώριζε και τον αριθμό που αντιστοιχεί στη συγκεκριμένη συσκευή. Οι συνήγοροι υπεράσπισης έθεσαν εύλογα το ερώτημα πώς μπορεί να γνωρίζει κανείς τον αριθμό που αντιστοιχεί σε μία συσκευή; Σύμφωνα πάντα με την κατάθεση του εν λόγω ασφαλίτη, η συσκευή αυτή παραδόθηκε απευθείας σε ανώτερούς του και ο ίδιος δε γνώριζε τίποτα από ’κει και πέρα για την τύχη του τηλεφώνου. Πώς όμως ήταν σε θέση να γνωρίζει και να γράψει τον τηλεφωνικό αριθμό στη συγκεκριμένη έκθεση;

Η απάντηση ήταν και πάλι προφανής. Ο τηλεφωνικός αριθμός τού υπαγορεύτηκε από κάποιους άλλους. Αλλά το σημαντικότερο είναι πως ο αριθμός αυτός δεν ήταν ο αριθμός που αντιστοιχούσε όντως σε αυτή τη συσκευή, αλλά ένας αριθμός που είχε πάψει προ πολλού να χρησιμοποιεί ο σύντροφος. Η άρση απορρήτου που έγινε στο συγκεκριμένο τηλέφωνο, πέρα από το ότι δεν προσέφερε κανένα ενοχοποιητικό στοιχείο εναντίον του συντρόφου, απέδειξε πως οι μπάτσοι δεν είχαν κάνει καλά τη δουλειά τους· δεν είχαν επικαιροποιήσει, με άλλα λόγια, τα στοιχεία τους. Ο αριθμός αυτός υπήρχε ήδη από το παρελθόν στους φακέλους της ΓΑΔΑ, αποδεικνύοντας αφενός πως η κρατική ασφάλεια παρακολουθούσε από παλιά τον Θοδωρή Σίψα, αφετέρου πως άντλησε στοιχεία για τη συγκεκριμένη υπόθεση από μία δεξαμενή υπόπτων, μέσα στην οποία συμπεριλαμβάνεται και ο ίδιος, και χρησιμοποίησε, επομένως, ένα πλήθος στοιχείων κατά το δοκούν. Με βάση αυτά τα μη επικαιροποιημένα στοιχεία συντάχτηκε και το περιβόητο ανώνυμο σημείωμα, όπως τονίστηκε επανειλημμένα από τους συνηγόρους υπεράσπισης. Σε αυτήν τη δεξαμενή υπόπτων ανέτρεξε, λοιπόν, η κρατική ασφάλεια για να καλύψει το κενό που δημιουργούσε η έλλειψη στοιχείων και οι άκαρπες έρευνες σχετικά με την υπόθεση. Και αποφάσισε να το κάνει επετειακά, ένα χρόνο ακριβώς μετά τον εμπρησμό της Marfin, οργανώνοντας τη γνωστή επιχείρηση διαπόμπευσης των συντρόφων, περιφέροντας πανηγυρικά τα τεκμήρια μιας κατασκευασμένης διαλεύκανσης και φορτώνοντάς τους τις εξωφρενικές αυτές κατηγορίες, από τις οποίες οι δύο άλλοι σύντροφοι απαλλάχτηκαν στη συνέχεια με βούλευμα και υπό το βάρος των οποίων ο Θοδωρής Σίψας πορεύτηκε μέχρι το τέλος αυτής της ιστορίας.

Οι υπεύθυνοι, λοιπόν, για τον εμπρησμό της Marfin έπρεπε πάση θυσία να βρεθούν μέσα από αυτή τη δεξαμενή υπόπτων. Αυτό αποδείχτηκε ξεκάθαρα από τις καταθέσεις των μπάτσων, οι οποίοι δεν ήταν σε θέση να προσάψουν το οτιδήποτε στο σύντροφο. Οι απαντήσεις τους, ειλικρινείς και ταυτόχρονα εξοργιστικές, κατέδειξαν πως δεν υπήρχε κανένα απολύτως στοιχείο εις βάρος του Θοδωρή Σίψα. Οι παλαιότερες καταθέσεις τους, όμως, στον ανακριτή ήταν αρκετές ώστε να δημιουργηθεί το απαραίτητο ενοχοποιητικό κλίμα και να δεθεί όπως-όπως η συγκεκριμένη υπόθεση. Ως γνωστόν, η ογκώδης αυτή δικογραφία περιείχε ένα τεράστιο αριθμό φωτογραφιών και video από τη διαδήλωση της 5ης Μάη. Σε κάποιες από αυτές τις φωτογραφίες φαίνεται να απεικονίζονται οι φερόμενοι ως δράστες του εμπρησμού, που σύμφωνα με διαφορετικές καταθέσεις λειτουργούσαν συντονισμένα σε ομάδα, και εξαρχής η κρατική ασφάλεια ισχυρίστηκε πως ο σύντροφος είναι ένας απ’ αυτούς. Αυτό που δεν πρόσεξαν, όμως, οι μπάτσοι κατά το «μαγείρεμα» της δικογραφίας ήταν πως άθελά τους είχαν συμπεριλάβει ένα video μέσα στο οποίο φαινόταν καθαρά ο Θοδωρής Σίψας λίγο πριν την επίθεση στη Marfin με εντελώς διαφορετικά ρούχα από τον φερόμενο ως δράστη του εμπρησμού. Όταν κατά την προανάκριση επισημάνθηκε αυτή η διαφορά από το συνήγορο υπεράσπισης του συντρόφου, οι μπάτσοι επινόησαν το τέχνασμα της αλλαγής ρούχων. Ότι ναι μεν στις δύο φωτογραφίες οι εικονιζόμενοι φαίνεται να φορούν διαφορετικά ρούχα, αλλά οι αναρχικοί συνηθίζουν να αλλάζουν ρούχα στις πορείες· δηλαδή υποστήριξαν πως πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο με άλλα ρούχα. Ο ισχυρισμός τους όμως, πέρα από το ότι ήταν καθόλα εξοργιστικός, δεν είχε και καμία απολύτως λογική. Γιατί όπως παραδέχτηκαν και οι ίδιοι κατά την ακροαματική διαδικασία, όταν κάποιος/α αλλάζει ρούχα, φροντίζει να το κάνει μετά την τέλεση του όποιου ποινικού αδικήματος. Με βάση όμως τις καταθέσεις τους και με την παραδοχή πως οι δύο φωτογραφίες απεικονίζουν το ίδιο πρόσωπο, ο σύντροφος φαίνεται να άλλαξε ρούχα πριν την τέλεση του αδικήματος, κάτι που δεν έστεκε ούτε καν στη δική τους λογική.

Αυτός ήταν, λοιπόν, ένας από τους βασικούς ισχυρισμούς των μπάτσων με βάση τον οποίο επιχειρήθηκε η ταυτοποίηση των δύο ατόμων. Ο γενικότερος συλλογισμός τους συμπυκνώνεται παραδειγματικά στην κατάθεση του δεύτερου ασφαλίτη, ο οποίος ως προϊστάμενος τότε της κρατικής ασφάλειας υποστήριζε τα εξής στον ανακριτή: Ο σωματότυπος των δύο ατόμων είναι όμοιος, τα ρούχα τους είναι μεν διαφορετικά αλλά οι αναρχικοί αλλάζουν ρούχα στις πορείες και το σύντροφο τον είχε δει πολλές φορές στο παρελθόν να συμμετέχει σε εκδηλώσεις τους αναρχικού χώρου, και να φέρει κάποια κοινά ενδυματολογικά χαρακτηριστικά με τον φερόμενο ως δράστη του εμπρησμού. Αυτή ήταν ουσιαστικά η κατάθεση που έδενε την υπόθεση. Με βάση αυτήν ο Θοδωρής Σίψας βρέθηκε το 2013 στα πρόθυρα της προφυλάκισης και με βάση αυτήν παραπέμφθηκε τελικά ως μοναδικός κατηγορούμενος για τον εμπρησμό της Marfin. Στην κατάθεσή του, βέβαια, στο δικαστήριο ο εν λόγω ασφαλίτης τα μάζεψε. Ισχυρίστηκε πως δεν ταυτοποίησε ποτέ τα δύο άτομα, πως μίλησε απλώς για ομοιότητα ως προς τους σωματότυπους, και πως είναι βέβαιος πως ο σύντροφος δεν είναι ο φερόμενος ως δράστης με βάση τις φωτογραφίες που του έδειξε η έδρα. Οι συνήγοροι υπεράσπισης τόνισαν με έμφαση πως η κατάθεσή του στον ανακριτή ήταν αυτή που έστειλε τελικά τον Θοδωρή Σίψα σε δίκη, ενώ σε ερώτησή τους γιατί θεωρεί πως βρίσκεται ο συγκεκριμένος άνθρωπος κατηγορούμενος γι’ αυτή την υπόθεση απάντησε κατηγορηματικά πως δε γνωρίζει το λόγο. Οι διαφορές ανάμεσα στα δύο πρόσωπα ήταν εξαρχής έκδηλες και έπεσαν προφανώς στην αντίληψη και του ίδιου του ανακριτή που χειριζόταν την υπόθεση. Με αίτημά του που εστάλη στη Διεύθυνση Εγκληματολογικών Ερευνών (ΔΕΕ) ζητούσε να του αποστείλουν τις επίμαχες φωτογραφίες σε μεγαλύτερη ανάλυση και με πιο επαρκή στοιχεία, καθώς εντόπιζε διαφορές. Η απάντηση της ΔΕΕ ήρθε την επόμενη μέρα, δηλώνοντας ευθαρσώς πως η ελληνική αστυνομία δε διαθέτει τα τεχνικά μέσα για κάτι τέτοιο. Το νόημα αυτής της απάντησης είναι και πάλι προφανές· οι μπάτσοι δεν ήθελαν σε καμία περίπτωση να προσκομίσουν πιο ευκρινείς φωτογραφίες, διότι κάτι τέτοιο θα κατέρριπτε αμέσως τον ισχυρισμό τους. Τη δουλειά, λοιπόν, που όφειλε να κάνει η ΔΕΕ την ανέλαβε ένας ιδιωτικός πραγματογνώμονας για λογαριασμό των συνηγόρων υπεράσπισης. Η τεχνική έκθεση πραγματογνωμοσύνης που προσκόμισε στο δικαστήριο δεν άφησε κανένα περιθώριο αμφιβολιών τόσο ως προς τις διαφορές μεταξύ των δύο προσώπων όσο και ως προς τους φαιδρούς ισχυρισμούς των μπάτσων.

Τα συμπεράσματα από την ακροαματική διαδικασία ήταν, λοιπόν, αδιαμφισβήτητα και επικυρώθηκαν με τον πιο αδιάσειστο τρόπο μέσα από την έκθεση του πραγματογνώμονα. Στη συνέχεια πήρε το λόγο ο σύντροφος στο πλαίσιο της απολογίας του, ο οποίος φανερά φορτισμένος επανέλαβε αυτό που υποστήριζε εξαρχής. Πως δεν έχει καμία σχέση με τις κατηγορίες που του αποδίδονται, πως συμμετείχε μαζί με τους εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές στη μεγαλειώδη πορεία της 5ης Μάη ενάντια στην ψήφιση του πρώτου μνημονίου και πως η δίωξή του είναι ξεκάθαρα πολιτική. Δεν αναγνώρισε σε καμία περίπτωση τις κατηγορίες που του αποδίδονταν και δεν απολογήθηκε επομένως για κανένα αδίκημα. Αντιθέτως, επανέλαβε αυτό που είχε δηλώσει ήδη από το 2011 κατά την ανωμοτί κατάθεσή του· πως βλέποντας τους καπνούς απο το ισόγειο της τράπεζας και τους υπαλλήλους στο μπαλκόνι να φωνάζουν για βοήθεια, σταμάτησε για λίγο έξω από τη Marfin, προσπαθώντας να σκεφτεί πώς θα μπορούσε να βοηθήσει τον κόσμο που κινδύνευε. Γεγονός που κάνει ακόμα πιο εξωφρενικές τις κατηγορίες που του αποδόθηκαν στη συνέχεια. Επίσης, περιέγραψε τη συμμετοχή του στη συγκεκριμένη διαδήλωση ως κομμάτι μιας σταθερής παρουσίας του στους κοινωνικούς αγώνες, δείχνοντας πως η συγκεκριμένη δίωξη αφορά την ίδια του την πολιτική διαδρομή. Το τοπίο που διαμορφώθηκε μέσα από την ακροαματική διαδικασία ήταν τόσο ξεκάθαρο που ακόμα και η εισαγγελέας αναγκάστηκε να προτείνει αθώωση. Μετά την εισαγγελική πρόταση, το λόγο πήρε η πολιτική αγωγή η οποία τόνισε πως η συγκεκριμένη δικογραφία θα έπρεπε να είχε μείνει στο στάδιο της προανάκρισης και το συμβούλιο πλημμελειοδικών θα έπρεπε να την είχε «παγώσει» μέχρι να βρεθούν επιπρόσθετα στοιχεία. Αντ’ αυτού, αποφασίστηκε η διαδικασία να προχωρήσει χωρίς επαρκή και ουσιαστικά στοιχεία. Τέλος, η αγόρευση των συνηγόρων υπεράσπισης εστίασε στις σκοπιμότητες της κρατικής ασφάλειας και στα πολιτικά χαρακτηριστικά της συγκεκριμένης δίωξης, τονίζοντας τις συνέπειες που είχε για την προσωπική ζωή του συντρόφου η εμπλοκή του στην εν λόγω υπόθεση.

Η δίκη, λοιπόν, του Θοδωρή Σίψα εξελίχτηκε σε απόλυτο φιάσκο για τους διωκτικούς μηχανισμούς. Επί της ουσίας, κανείς από τους ασφαλίτες, που είχαν ήδη καταθέσει στον ανακριτή και είχαν φροντίσει να κατασκευάσουν το κλίμα που ενοχοποιούσε τον σύντροφο, δεν είχε να αναφέρει τίποτα το συγκεκριμένο εναντίον του και κανείς τους δεν τον ταυτοποίησε με τον φερόμενο ως δράστη. Ο σύντροφος παραπέμφθηκε χωρίς κανένα απολύτως στοιχείο σε δίκη και οι καταθέσεις των μπάτσων το απέδειξαν με τον πιο έκδηλο τρόπο. Ουσιαστικά εκείνοι που του φόρτωσαν με τις πρότερες καταθέσεις τους τις βαρύτατες αυτές κατηγορίες είναι οι ίδιοι που τον αθώωσαν με τις καταθέσεις τους στο δικαστήριο, ανίκανοι να σηκώσουν το βάρος των ίδιων τους των ισχυρισμών. Η δίκη ολοκληρώθηκε με την απόλυτη αποδόμηση μιας εξοργιστικής, ακόμη και για τον ερασιτεχνισμό της, κρατικής μεθόδευσης, και με την έδρα να αθωώνει ομόφωνα τον Θοδωρή Σίψα από τις κατηγορίες σχετικά με τον εμπρησμό της τράπεζας Marfin και τον τραγικό θάνατο των τριών υπαλλήλων της ―καθώς και τον έτερο κατηγορούμενο Π.Α. από την κατηγορία του εμπρησμού του βιβλιοπωλείου Ιανός―, δίνοντας τέλος σε μία ομηρία πεντέμισι χρόνων. Η ομόφωνη αυτή αθωωτική απόφαση αποτελεί τη μεγαλύτερη ηθική και πολιτική δικαίωση τόσο του συντρόφου όσο και ευρύτερα του αντιεξουσιαστικού/αναρχικού χώρου. Εμείς από την πλευρά μας ως συνέλευση αλληλεγγύης στον σύντροφο Θοδωρή Σίψα, θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τους δύο συνηγόρους που ανέλαβαν το δύσκολο έργο της νομικής υποστήριξης και κυρίως θα θέλαμε να στείλουμε τους πιο θερμούς συντροφικούς χαιρετισμούς μας σε όλες τις συλλογικότητες και τα άτομα που με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο συνέβαλαν όλα αυτά τα χρόνια στη συγκρότηση ενός μαζικού και διεθνούς κινήματος αλληλεγγύης. Σίψα

Συνέλευση Αλληλεγγύης στον σύντροφο Θ. Σίψα