Αφίσα καλέσματος για συγκέντρωση-μικροφωνική αλληλεγγύης στον σύντροφο Θ. Σϊψα

Δευτέρα 31/10 12:00

Μνημείο Λαμπράκη

Ερμού με Βενιζέλου

Αλληλεγγύη στον σύντροφο Θ. Σίψα  

Συγκέντρωση-μικροφωνική

Δευτέρα 19/9 12:00

Τσιμισκή με Ναυαρίνου

Κυριακή πρωί 31/7 ομάδα συντρόφων πραγματοποίησε παρέμβαση κατά την διάρκεια της λειτουργίας στην Μητρόπολη Θεσσαλονίκης με κείμενα και τρικάκια,εκφράζοντας έτσι την αλληλεγγύη τους στις 3 καταλήψεις /δομές στέγασης μεταναστών και προσφύγων που εκκενώθηκαν από τον πολιτικό συρφετό του Σύριζα και την εναντίωσή τους συνάμα στις ιερές μπίζνες της θρησκευτικής ηγεσίας. Μπίζνες που μέσω του real estate που επιχειρεί ο Άνθιμος στην επικράτεια του, περνάνε πλέον και πάνω από τα χαλάσματα της κατάληψης στέγης μεταναστών/προσφύγων ορφανοτροφείο και το πέταγμα των κατοίκων στο δρόμο.

Οι σύντροφοι/ισσες κατά την αποχώρησή τους συνελήφθησαν από τους πραίτορες της δημοκρατίας που έχουν κατακλύσει την πόλη της Θεσσαλονίκης τον τελευταίο μήνα. Ύστερα από προσωπική εντολή του αρχηγού του παπαδαριού για επιβολή του νόμου και της τάξης, οι σύντροφοι οδηγούνται στα μπουντρούμια της ασφάλειας και στα δικαστήρια με την κατηγορία της διατάραξης θρησκευτικής συνάθροισης κατά συναυτουργία.
Έρχονται έτσι να προστεθούν στις υπόλοιπες δεκάδες διώξεις και προσαγωγές συντρόφων με βάση χουντικούς νόμους, χρεώνοντας τους την αλληλεγγύη που έδειξαν σε μετανάστες και πρόσφυγες μέσα από τις 3 αυτές δομές και τις δεκάδες κινήσεις αλληλεγγύης.

Παρά τις αντίθετες διακηρύξεις του παρελθόντος και στα πλαίσια της διατήρησης της εξουσίας, ο Σύριζα είναι πρόθυμος να σφιχταγγαλιαστεί με τον Άνθιμο και τον Μπουτάρη( που μέχρι πρότινος εμφανίζονταν ως αντίπαλοι). Απέναντι στον μόνο πραγματικό αντίπαλο κάθε κυβέρνησης, που είναι οι κοινωνικές αντιστάσεις, οι εξουσιαστές θα συσπειρώνονται για να διασφαλίσουν τα προνόμιά τους, γεφυρώνοντας τις επιμέρους αντιθέσεις τους.
Κόντρα λοιπόν, στον θρησκευτικό,πολιτικό, δικαστικό και αστυνομικό οχετό της πόλης, δεν θα αφήσουμε καμία συντρόφισσα και σύντροφο μόνο.

Το κράτος και το κεφάλαιο έχουν συνέχεια… να συνεχίσουμε και εμείς την αντίσταση στους δρόμους.

Συγκέντρωση: Δευτέρα 1 Αυγούστου 11 πμ δικαστήρια Θεσσαλονίκης

Καμία δίωξη στους 26 συλληφθέντες της παρέμβασης στην μητρόπολη Θεσσαλονίκης

Τα ξημερώματα της Τετάρτης 27 Ιουλίου η αστυνομία πραγματοποίησε επιχείρηση εκκένωσης τριών καταλήψεων στη Θεσσαλονίκη. Καταλήψεων που στέγαζαν πρόσφυγες, μετανάστες και αλληλέγγυους. Εκκενώθηκαν οι καταλήψεις στη λεωφόρο Νίκης, η κοινότητα Ηurriya και η κατάληψη ορφανοτροφείου, η τελευταία μάλιστα κατεδαφίστηκε ώστε να μην είναι εφικτή η ανακατάληψή της. Πραγματοποιήθηκαν δεκάδες προσαγωγές που μετατράπηκαν σε συλλήψεις. Οι μετανάστες αργότερα αφέθηκαν ελεύθεροι και μεταφέρθηκαν στο hot spot στα Διαβατά. Εκεί τους ενημέρωσαν ότι περισσεύουν και τους πρότειναν να πάρουν το λεωφορείο για να επιστρέψουν στη Θεσ/νικη.

Θα το χαρακτηρίζαμε φαρσοκωμωδία εάν δεν μιλούσαμε για ανθρώπινες ζωές. Την ίδια μέρα καταλαμβάνονται τα γραφεία του Σύριζα στη Θεσσαλονίκη από πλήθος αλληλέγγυων και σημειώνονται μια σειρά από δράσεις αλληλεγγύης και συμπαράστασης πανελλαδικά. Ιδιώτης, εκκλησία, και πανεπιστημιακές αρχές συνεργάστηκαν περίφημα προκειμένου να ξεσπιτώσουν κατατρεγμένους ανθρώπους, με την ενορχήστρωση της όλης επιχείρησης από την κυβέρνηση. Μιας κυβέρνησης των μεγαλύτερων υποκριτών, αυτών που βάσισαν την εκλογή τους πάνω σε μια δήθεν ανθρωπιστική ρητορική για δικαιώματα και ελευθερίες. Το μήνυμα σαφές: οι πρόσφυγες και μετανάστες θα βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε στρατόπεδα συγκέντρωσης έξω από τις πόλεις ξεκομμενοι από κάθε κινηματική διαδικασία που θα μπορούσε να δώσει προοπτική αυτοοργάνωσής τους και όσμωσης με αλλά κοινωνικά κομμάτια. Η κατασυκοφάντηση άλλωστε του no border camp καταδεικνύει με τον πιο κρυστάλλινο τρόπο τον φόβο της εξουσίας απέναντι στους κοινούς αγώνες ντόπιων και μεταναστών.

Και δυστυχώς την ίδια μέρα που ο αναπληρωτής υπουργός προστασίας του πολίτη Νίκος Tόσκας έκανε τις κατάπτυστες δηλώσεις ότι οι καταλήψεις αποτελούν καρικατούρα συμβόλων και ότι το κράτος διαθέτει δομές που μπορούν να εξυπηρετήσουν τους πρόσφυγες, η πραγματικότητα στέκεται αμείλικτη: νεαρή πρόσφυγας πέθανε από επιληπτική κρίση στο hot spot της Σόφτεξ.

Ο Σύριζα δεν είναι τυχαίο πως επιλέγει αυτή τη στιγμή να επιτεθεί σε κινηματικές δομές. Κλείνοντας ένα χρόνο από το πέταγμα στα σκουπίδια όλων των υποσχέσεων του και την συνέχιση της πολιτικής των προκατόχων του, γνωρίζει πως έχει πάρει οριστικό διαζύγιο από τα κινήματα, των οποίων υπήρξε λαθρεπιβάτης χάρη στην αφέλεια κάποιων. Επίσης ξέρει πως παρά τα ερείπια που έχει αφήσει με την προσπάθεια αφομοίωσης, η αναζωπύρωση αυτών των κινημάτων είναι το μόνο εμπόδιο που μπορεί να συναντήσει στο πέρασμα των πολιτικών του. Γιαυτό θέλει να εμποδίσει την σύνδεση επί μέρους κοινωνικών κομματιών και τη δημιουργία νέων δομών ακηδεμόνευτων που γεννούν αυτοπεποίθηση στον κόσμο του αγώνα απέναντι στη ματαιότητα που τόσο μεθοδικά έχει σπείρει.

Ο Σύριζα ξέρει πως έχοντας μπροστά του να περάσει τη λεηλασία των εργασιακών σχέσεων καθώς και τα μέτρα που θα φέρει η ενεργοποίηση του “κόφτη” δεν έχει τίποτα να φοβάται από τον γελοίο θίασο των κοινοβουλευτικών του αντιπάλων. Πως μόνο η αφύπνιση του κοινωνικού πτώματος το οποίο κακοποιεί με τις πολιτικές του είναι αυτή που μπορεί να αποτελέσει φραγμό στην περαιτέρω υποβάθμιση των ζωών και να ανοίξει περάσματα για έναν νέο κόσμο ελευθερίας, αλληλεγγύης, ισότητας. Γι αυτό επιτίθεται στην αρχή με το γάντι, τώρα εντονότερα και στο άμεσο μέλλον με λύσσα σε όσους οργανώνονται και δρουν μακριά από τη λογική ενσωμάτωσης που ενάμιση χρόνο προσπαθεί να επιβάλει.

Το ανταγωνιστικό κίνημα όμως δεν έχει άλλα περιθώρια οπισθοχώρησης. Το μούδιασμα πέρασε και ξαναπατάει στα πόδια του. Βρισκόμαστε ντόπιοι και μετανάστες, εργάτες, άνεργοι, φοιτητές και ζωντανεύουμε χώρους, πλατείες γειτονιές. Μοιραζόμαστε εμπειρίες, απόψεις, ζυμωνόμαστε και οργανώνουμε τους χειρότερους εφιάλτες των νεόκοπων εξουσιαστών. Τους υποσχόμαστε πως οι καρέκλες που τόσο λαχτάρησαν δεν είναι αρκετά ψηλές για να τους σώσουν από την κοινωνική οργή. Γυρνάμε στην εμπειρία του αγώνα πριν αυτός δηλητηριαστεί από τη φενάκη της “ελπίδας” τους το 2012 και επιστρέφουμε για να τους στείλουμε εκεί που από το ’08 έως σήμερα έχουμε στείλει και τόσους άλλους. Στο σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας.

Με κοινούς αγώνες ντόπιων και μεταναστών να ανοίξουμε δρόμο για την κοινωνική απελευθέρωση. 

Ενάντια σε επίπλαστους διαχωρισμούς με όπλο μας την αλληλεγγύη να επιτεθούμε σε κράτος και κεφάλαιο. 

Παύση κάθε δίωξης των συλληφθέντων καταληψιών

Αλληλεγγύη στις καταλήψεις

Η κατάληψη των γραφείων του ΣΥΡΙΖΑ στη Θεσσαλονίκη συνεχίζεται για δεύτερη ημέρα απαιτώντας την άμεση απελευθέρωση όλων των συντρόφων και συντροφισσών που έχουν συλληφθεί χθες 27/07 σε ένα κρεσέντο καταστολής, αυταρχικότητας και επιβολής του κράτους, η οποία οδήγησε στο κλείσιμο τριών δομών (Ορφανοτροφείο, Hurriya, Νίκης) αλληλεγγύης, καταλήψεων στέγης σε μετανάστες και πρόσφυγες.

Η στοχοποίηση των μεταναστών/προσφύγων καθώς και του κινήματος αλληλεγγύης στοχεύει στην περιθωριοποίηση, στην απομόνωση και στον εγκλεισμό τους στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης του ελληνικού κράτους, με άμεσο απότοκο να καταστούν οι αγωνιζόμενοι “αόρατοι” αλλά ταυτόχρονα και ένα παράδειγμα προς αποφυγήν προς όσους βρίσκονται σε τροχιά αγώνα.

Καλούμε όλον τον κόσμο του κινήματος να αντισταθεί και να ανακόψει την επίθεση του κράτους και των μηχανισμών του, προτάσσοντας την αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση, την αντίσταση και την επίθεση απέναντι στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό.
Δε μας φοβίζουν μας εξοργίζουν.
Η αλληλεγγύη θα νικήσει.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 12:00
ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ 19:00 ΑΓ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

Κατάληψη στα κεντρικά γραφεία του
ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλονίκη

Στις 5:45 τα ξημερώματα της 27ης Ιουλίου πραγματοποιήθηκε η εκκένωση της κατάληψης στέγης μεταναστ(ρι)ών Ορφανοτροφείο, στην Θεσσαλονίκη, με πρόσχημα την μήνυση της εκκλησίας Α.Ε. Λίγο αργότερα, ξεκίνησε η ολοκληρωτική κατεδάφιση του κτιρίου.

Ταυτόχρονα, πραγματοποιούταν εκκένωση και σε δυο άλλες καταλήψεις που στεγάζουν μετανάστριες/ ες (Λεωφόρου Νίκης και Καρόλου Ντηλ- κοινότητα Hurriya).

Η αποτίμηση είναι 74 συλλήψεις συνολικά και από τις 3 καταλήψεις.

Η ποινικοποίηση της αλληλεγγύης είναι ξεκάθαρη, όπως ξεκάθαρη φυσικά είναι και η πολιτική επιλογή του κράτους που στοχεύει τις αυτοοργανωμένες δομές αλληλεγγύης/ κοινότητες αγώνα. Η στόχευση των δομών αυτών φαίνεται και από το ότι λίγες ώρες μετά τις 3 εκκενώσεις που συνέβησαν στην Θεσσαλονίκη, ο δήμαρχος Αθηνών Καμίνης κατέθεσε μηνυτήρια αναφορά για τα κατειλημμένα δημοτικά κτίρια που στεγάζουν μετανάστες/τριες, επειδή “υποβαθμίζουν την πόλη”.

Εμείς από την πλευρά μας θεωρούμε πως οι καταλήψεις στέγασης μεταναστ(ρι)ών όχι μόνο δεν υποβαθμίζουν τις πόλεις μας, αλλά αντιθέτως τις ζωντανεύουν.

Γι’ αυτό και θα συνεχίσουμε να δημιουργούμε δομές αλληλεγγύης και αγώνα, θα συνεχίσουμε να ζούμε και να παλεύουμε από κοινού με τις μετανάστριες/ες. Γιατί είμαστε αλληλέγγυοι με και όχι απλώς στους μετανάστες/τριες. Γιατί δεν αντιλαμβανόμαστε τους εαυτούς και τις εαυτές μας ως προνομιούχες/ους σε σχέση με τους μετανάστ(ρι)ες, αλλά μας βλέπουμε σε κοινή θέση μαζί τους απέναντι σε αφεντικά και κράτη. Μοιραζόμαστε όσα έχουμε και αγωνιζόμαστε μαζί για όσα θα έπρεπε να έχουμε.

Γιατί θέλουμε τους μετανάστες/τριες μέσα στους ιστούς των πόλεών μας και όχι γκετοποιημένους. Τους θέλουμε στα σχολεία μας και τις γειτονιές μας.

Καλούμε σε συγκέντρωση στο άγαλμα Βενιζέλου έξω από τα κατειλημμένα γραφεία του Σύριζα την Πέμπτη 28/7 στις 11:00 και σε πορεία προς τα δικαστήρια και σε πορεία το απόγευμα της ίδιας μέρας στις 19:00 με προσυγκέντρωση στο άγαλμα Βενιζέλου

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ

ΟΛΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ

Συνέλευση κατάληψης στέγης μεταναστ(ρι)ών Ορφανοτροφείο

Ως άμεση απάντηση στα πογκρόμ της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ στους κατειλημμένους χώρους στέγης προσφύγων – μεταναστών, καταλάβαμε σήμερα τα κεντρικά γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ στην οδό Εγνατίας, ζητώντας ταυτόχρονα την αμεση απελευθέρωση των διωκόμενων συντρόφων μέχρι τις 12.00, καθώς και την άμεση ανάκληση της κατεδάφισης της κατάληψης του ορφανοτροφείου, μέσα στους χώρους του οποίου βρίσκεται τεράστιος εξοπλισμός ένδυσης, σίτισης και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης.

Σύντροφοι και συντρόφισσες ενάντια στις εκκενώσεις των καταλήψεων στέγης προσφύγων – μεταναστών στη Θεσσαλονίκη

Τον τελευταίο καιρό οι διεργασίες στον ακροδεξιό-φασιστικό χώρο γεννούν νέα μορφώματα που διεκδικούν να μπουν σφήνα ανάμεσα στην χρυσή αυγή και τη νέα δημοκρατία ώστε να μπορούν να παζαρέψουν ρόλους στο επόμενο διάστημα. Νέα μορφώματα που χτίζονται με τα γνωστά παλιά υλικά. Στρατόκαυλοι, χουντικοί, παπαδαριό μαζεύονται ξερνώντας υστερία φόβου και μίσους απέναντι σε μετανάστες, μουσουλμάνους, άθεους, ομοφυλόφιλους και λοιπούς εχθρούς του έθνους. Επίσης, αγαπημένη τους αφορμή για να προσπαθήσουν να βγουν στο δρόμο είναι οποιαδήποτε διαμαρτυρία απέναντι σε εγκλήματα που το Τουρκικό κράτος έχει διαπράξει.

Την Πέμπτη 19/5, ένα τέτοιο γκρουπούσκουλο με την επωνυμία “ιερός λόχος 2012” καλεί πορεία ενάντια στο μουσείο του Κεμάλ με αφορμή τη μέρα μνήμης της σφαγής των ποντίων από το Τουρκικό κράτος. Το θράσος τους μας διασκεδάζει μιας και οι δρόμοι της πόλης μας υπήρξαν πάντα ιδιαίτερα αφιλόξενοι για το δηλητήριο τους. Θα είμαστε εκεί να βάλουμε φραγμό στην όποια ιδέα τους πως θα παρελάσουν στο κέντρο της Θεσσαλονίκης και αν χρειαστεί να τους τη βγάλουμε μια και καλή από το κεφάλι.

ΟΥΤΕ ΣΠΙΘΑΜΗ ΓΗΣ ΣΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ

ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ-ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΣΚΥΛΙΑ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ: ΠΕΜΠΤΗ 19 ΜΑΗ 17:00 Αγίου Δημητρίου με Παπαζώλη

Ασφαλιστικό νομοσχέδιο – ένας ακόμη δρόμος για την επίτευξη της περαιτέρω υποτίμησης των ζωών μας

Το νέο νομοσχέδιο που έρχεται προς ψήφιση στην Βουλή περιλαμβάνει: Σύνταξη για 15 χρόνια ασφαλισμένης εργασίας τα 350 ευρώ, την πιστοποίηση των ορίων συνταξιοδότησης στα 67, την κατάργηση του ΕΚΑΣ, την σταδιακή κατάργηση των επικουρικών ταμείων, την κατακόρυφη αύξηση των εισφορών για τους αυτοαπασχολούμενους, την περαιτέρω μείωση της συμμετοχής στα ταμεία για το κράτος και τους εργοδότες, την αύξηση των εισφορών μας για περίθαλψη, την ανταποδοτική και κανιβαλλιστική οργάνωση της κοινωνικής ασφάλισης. Τα ταμεία λέει, δεν βγαίνουν, αλλά ξεχνάν να μας πουν ότι τα ταμεία άδειασαν για να αποπληρωθεί το χρέος και για να τζογάρουν στα χρηματιστήρια, άδειασαν επειδή διαγράφονται τα χρέη των αφεντικών, άδειασαν επειδή δάνειζαν σε επιχειρηματίες λεφτά για να αναπτυχθεί η «οικονομία».  Τα σπασμένα τα πληρώνουμε για άλλη μια φορά οι από τα κάτω, οι εκμεταλλευόμενοι και οι εκμεταλλευόμενες, που καλούμαστε να δούμε κι άλλο το εισόδημά μας να μικραίνει σε αντίθεση με το κόστος ζωής που ολοένα και αυξάνεται. Αποτέλεσμα της καπιταλιστικής κρίσης, το νομοσχέδιο όπως τόσα που πέρασαν και άλλα τόσα που ετοιμάζονται, έρχονται για να επεκταθεί η κερδοφορία της αστικής τάξης.

Πετσοκομμένοι μισθοί, κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας, ανασφάλιστη και ελαστική εργασία, αύξηση φορολογίας, αύξηση τιμών σε βασικά αγαθά, μειώσεις συντάξεων, αποκλεισμοί στην υγεία, ιδιωτικοποιήσεις, δίδακτρα στην παιδεία και ταυτόχρονη αύξηση της προληπτικής αλλά και άμεσης καταστολής, με συνεχή στελέχωση των σωμάτων ασφαλείας -να κι ένας τομέας που έχει πραγματική ανάπτυξη-, με συνεχή επέκταση των αντισυνδικαλιστικών νόμων αλλά και του τρομονόμου κ.ο.κ. Η επίθεση που δεχόμαστε είναι συνολική και μόνο συνολικά μπορούμε να την ανατρέψουμε. Μιλάμε λοιπόν για ταξικό μπλόκο στο νέο ασφαλιστικό αλλά βλέποντάς το ως μία μόνο μάχη και συνοδεύοντας το με την συνολική αντεπίθεση  των καταπιεσμένων απέναντι στο κράτος και στα αφεντικά.

Συνείδηση ταξική όχι εθνική

Μιλάμε και δρούμε ως ενεργό κομμάτι και όχι ως αντιπρόσωποι της εκμεταλλευόμενης και καταπιεζόμενης τάξης, του προλεταριάτου. Αντιλαμβανόμαστε χωρίς ωραιοποιήσεις και αυταπάτες τη θέση μας μέσα στον καπιταλισμό, αντιλαμβανόμαστε τη μοίρα που μας επιφυλάσσει η κρίση του, που δεν είναι άλλη από την δίχως σταματημό υποτίμηση της εργασιακής δύναμης και των όρων ζωής μας συνολικά.

Αντιπαλεύουμε τους εθνικούς διαχωρισμούς μέσα στην τάξη μας και αντίστοιχα δεν συμπλέουμε κάτω από την εθνική ρητορική με τους ίδιους μας τους εκμεταλλευτές. Αν σήμερα με τη φορολογία ή το ασφαλιστικό, πλήττεται και η περίφημη μεσαία τάξη, κομμάτι της οποίας μας ξεζουμίζει με τους πιο άγριους όρους στις καφετέριες, στα εμπορικά καταστήματα, στα χωράφια ή σε κάθε άλλου τύπου μικρομεσαίας επιχείρησης, αυτό δεν μας κάνει να μοιραζόμαστε ούτε κοινά προβλήματα, ούτε κοινούς αγώνες. Υπάρχει για εμάς μία απαράβατη γραμμή, αυτή της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο και το παρότι αντιλαμβανόμαστε, επεξεργαζόμαστε και μιλάμε για τον ανταγωνισμό μεταξύ δυνάμεων του κεφαλαίου, αυτό σε καμία περίπτωση δεν μας φέρνει και σε θέση να συμμαχούμε με το ντόπιο κεφάλαιο ή τα πιο καθυστερημένα κομμάτια του. Η εμπειρία της ταξικής πάλης, έχει αναδείξει επαρκώς τα αδιέξοδα συμμαχιών μεταξύ των εργαζομένων και μερίδας της αστικής τάξης, που λόγω της ανταγωνιστικής φύσης του καπιταλισμού, παραγκωνίζεται και συρρικνώνει τα κέρδη της.

Είμαστε άνεργες, εργαζόμενοι που πουλάν όλο και πιο φτηνά τον χρόνο τους, φοιτητές και μαθητές που αναγκάζονται παράλληλα να δουλεύουν, είμαστε οι νέου τύπου εργαζόμενες που «προσφέρουν υπηρεσίες» με μπλοκάκι, αυτοί που αναγκάζονται να δουλέψουν μαύρα και δεν πρόκειται να συμπληρώσουν ούτε για πλάκα 20 χρόνια ασφαλισμένης εργασίας για να δικαιούνται τα περίφημα 384 ευρώ που το κράτος εγγυάται. Μας έτυχε να μεγαλώσουμε την περίοδο που το μικροαστικό όνειρο, ο φιλοτομαρισμός, το κυνήγι του χρήματος, η εθνική ρητορική,  έθαβαν στη λήθη την ταξική συνείδηση, τη συλλογική ταυτότητα του εκμεταλλευόμενου, την αλληλεγγύη, το αγωνιστικό φρόνημα. Και πρώτο μας καθήκον είναι να συναντηθούμε, να επανασυγκροτηθούμε ως τάξη, να δώσουμε μάχες για τα δικά μας συμφέροντα, να χαράξουμε επιθετική στρατηγική, να ξαναβρούμε τη διαλεκτική σχέση ανάμεσα στον αγώνα για την άμεση καλυτέρευση των όρων ζωής μας και στον αγώνα για την κοινωνική επανάσταση, για την κατάργηση κάθε μορφής εκμετάλλευσης και καταπίεσης, για τη χειραφέτησή μας.

Αγώνας ταξικός, όχι συντεχνιακός

Το ότι ο καθένας στον κλάδο του αντιμετωπίζει πολύ ιδιαίτερες και διαφορετικές μορφές εκμετάλλευσης, αντιμέτωπος με την επινοητικότητα των εκάστοτε αφεντικών, ενώ αντίστοιχα «απολαμβάνει» ότι έχει απομείνει όρθιο από παρελθοντικές κατακτήσεις εργατών/τριών, σε κάθε επιχείρηση, σε κάθε κλάδο, στον ιδιωτικό ή στον δημόσιο τομέα κ.ο.κ. δεν είναι για εμάς λόγος διαίρεσης, αλλά ένας ακόμη λόγος ενότητας. Η ταξική ενότητα είναι προαπαιτούμενο για οποιασδήποτε μορφής νίκη και η συντεχνιακή ρητορική δεν είναι παρά ένας ακόμη δούρειος ίππος των αφεντικών, που όπως ξανααναφέραμε διέλυσε κάθε συλλογική ταυτότητα. Οι κύριοι υπεύθυνοι για να κυριαρχήσει η υπόθεση των κλάδων έναντι της υπόθεσης της τάξης, δεν είναι παρά οι, κάθε απόχρωσης, γραφειοκράτες συνδικαλιστές, που έχτισαν τις καριέρες τους πάνω στη διαίρεση της τάξης μας.

Αυτοοργάνωση,  όχι γραφειοκρατία

Μιας και μιλήσαμε για αυτούς που ξεκινάν από συνδικαλιστές και καταλήγουν κομματικά στελέχη, βουλευτές ή και υπουργοί εργασίας, ας ξεκαθαρίσουμε. Είναι υπεύθυνοι για το ότι η οργάνωση σε σωματεία φαντάζει ανούσια στα μάτια πολλών εργαζομένων, είναι ρουφιάνοι της αστικής τάξης που έχουν καταφέρει να απομαζικοποιήσουν το εργατικό κίνημα, κατακερματίζοντάς το και αλλοιώνοντας τα χαρακτηριστικά του από μέσα.

Αναβλητικοί στη δράση παίζοντας με το φόβο των εργαζομένων, εκτονωτικοί στις απεργίες της τελευταίας στιγμής που γίνονται τιμής ένεκεν, εξουσιομανείς στον χώρο που αφήνουν στην πρωτοβουλία και στην αυτοοργάνωση, εργοδοτογλείφτες όταν τα τακιμιάζουν με τον ΣΕΒ, τους εμπόρους, τους βιοτέχνες και το κράτος για το πώς θα μας ξεζουμίσουν καλύτερα. Είναι όμως ταυτόχρονα, ο λόγος, για να ξεπεράσουμε τις αυταπάτες μας, να διδαχτούμε από τα λάθη των προγόνων μας που τους εμπιστεύτηκαν και να δομήσουμε νέες μορφές οργάνωσης του κοινωνικού και ταξικού αγώνα, ενάντια στα αφεντικά, το κράτος αλλά και εναντίον τους. Την ώρα που αυτοί ρίζωσαν στις καρέκλες των γραφείων τους φτάνοντας στο σημείο να τάσσονται υπέρ του “ναι” στο δημοψήφισμα ή να συμπορεύονται με τους μεταλλωρύχους του Μπόμπολα που τάσσονται υπέρ της εξόρυξης χρυσού και της καταστροφής του δάσους των Σκουριών, εργατικές ομάδες, σωματεία βάσης, πρωτοβάθμια σωματεία, σύλλογοι εργαζομένων, συντονισμοί και άλλες προσπάθειες δευτεροβάθμιας οργάνωσης ήδη βρίσκουν τον δρόμο τους, μάχονται και για αυτό κερδίζουν ή τουλάχιστον δεν χάνουν αμαχητί και αποκτούν ριζώματα μέσα στην ίδια την εκμεταλλευόμενη τάξη.

Αγώνας, όχι ανάθεση

Είναι πλέον κάτι παραπάνω από δεδομένο: Αν δεν μοιραστούμε τον αγώνα θα μοιραστούμε την ήττα. Κάθε τι που δεν πηγάζει από την ίδια την δράση των εκμεταλλευόμενων είναι καταδικασμένο να χάσει από τη σφοδρότητα της επίθεσης του κεφαλαίου. Κάθε ελπίδα που ανατίθεται σε κάποιον άλλο έξω από εμάς τους ίδιους για να την εκπληρώσει έχει προδιαγεγραμμένο τέλος. Κανένα πρόβλημα μας δεν μπορεί να το λύσει άλλος πέρα από εμάς, καμιά ανάγκη μας δεν μπορεί να καλυφθεί από αυτούς που μας στερούν ακόμα και τα βασικά. Οφείλουμε μόνοι μας να σηκώσουμε το βάρος τόσο της αντίστασης όσο και της οργάνωσης των ζωών μας, κανείς δεν μπορεί να το κάνει στο όνομά μας. Η δύναμή μας είναι αποτέλεσμα της οργάνωσής και της ενότητάς μας, της αλληλεγγύης και της δράσης μας, της πίστης στην ίδια μας την δύναμη. Η δύναμή μας δεν είναι στις κάλπες των δημοψηφισμάτων που μεταφράζονται ελεύθερα από αυτούς που θέτουν τα ερωτήματα, η δύναμη μας δεν είναι στις κάλπες των εκλογών που καλούμαστε να διαλέξουμε το ποιος θα διαχειριστεί τις ζωές μας για εμάς. Η δύναμή μας είναι οι συλλογικές μας διαδικασίες σε χώρους δουλειάς, σχολεία, σχολές και γειτονιές, η δύναμή μας είναι η απόφαση για αγώνα, η δύναμή μας είμαστε εμείς οι ίδιοι όταν αποφασίζουμε να απεργήσουμε, να πλημμυρίσουμε τους δρόμους, να συγκρουστούμε με τα αφεντικά, τους πολιτικούς τους εκφραστές, το κράτος, τους ένστολους δολοφόνους τους και τους φασίστες.

Αλληλεγγύη, όχι κανιβαλισμός

Πιστεύουμε πως παράλληλα με την αντιιεραρχική οργάνωση των αγώνων και των ζωών μας, παράλληλα με την ακηδεμόνευτη και ριζοσπαστική εκδήλωση των αγώνων μας, πρέπει να εξαπλώσουμε σε όλο το φάσμα της προλεταριακής κοινότητας, σχέσεις αλληλεγγύης. Όσο στρεφόμαστε ο ένας ενάντια στον άλλον αλλά και όσο αδιαφορούμε ο ένας για τα προβλήματα του άλλου δεν μπορούμε να καταφέρουμε τίποτα, παρά μόνο να παρακολουθούμε αποδυναμωμένοι την όλο και πιο βαθειά υποδούλωσή μας. Οφείλουμε να πολλαπλασιάσουμε τις δομές αλληλεγγύης και οργάνωσης των αναγκών μας, από συλλογικές κουζίνες μέχρι καταλήψεις στέγης, αλλά και να αντιμετωπίσουμε συλλογικά την διαδικασία αύξησης του κόστους ζωής μας, οργανώνοντας ομάδες προλεταριακής αυτοάμυνας ενάντια στους φασίστες και στην καταστολή, ενάντια στις αυξήσεις εισιτηρίων και στον έλεγχο στα μέσα μαζικής μεταφοράς, ενάντια στα κοψίματα του ρεύματος και του νερού, ενάντια στις αυξήσεις τιμών στα είδη πρώτης ανάγκης, ενάντια στις εξώσεις ανθρώπων της τάξης μας από τα σπίτια τους. Ειδικά σήμερα, που τα αφεντικά αφού έσπειραν πολέμους και καταστροφή, φροντίζουν να κάνουν κόλαση τη ζωή των μεταναστών, για να διαλέξουν όσους και όσες αποδειχτούν ανθεκτικοί στις κακουχίες και φτηνή εργατική δύναμη για τις επιχειρήσεις τους, πρέπει να μην αφήσουμε τον κανιβαλισμό να κερδίσει χώρο και να δομήσουμε κοινότητες αγώνα και αλληλεγγύης σε κάθε γειτονιά, σε κάθε πόλη. Ντόπιοι και ξένοι προλετάριοι οφείλουμε να αντισταθούμε από κοινού, ενάντια στον από κοινού συντονισμό της εκμετάλλευσής μας από ντόπιο και ξένο κεφάλαιο.

ΕΧΟΥΝΕ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ, ΕΧΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

Με αφορμή την επικείμενη διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης, σύντροφοι και συντρόφισσες από συνελεύσεις αγώνα σε γειτονιές της πόλης, από ταξικά σχήματα, από αναρχικές και αντιεξουσιαστικές ομάδες, δημιουργήσαμε τον «συντονισμό ενάντια στο νέο ασφαλιστικό», πραγματοποιώντας δράσεις αντιπληροφόρησης σε όλη την πόλη. Η αντιπληροφόρηση και η ενημέρωση για όσα θα ψηφιστούν και για όσα διακυβεύονται δεν είναι παρά η αφετηρία μιας μάχης που, ανεξαρτήτως αποτελέσματος, αποτελεί μία μόνο στιγμή ενός πολέμου διαρκείας.

Ειδικά μετά την προκήρυξη της 48ωρης απεργίας από τους ξεπουλημένους της Γ.Σ.Ε.Ε. την τελευταία στιγμή, κρίναμε αναγκαίο να απελευθερώσουμε ένα χώρο και να τον μετατρέψουμε σε σημείο συνάντησης, συζήτησης, συντονισμού και δράσης και να δημιουργήσουμε ένα κέντρο αγώνα που ευελπιστεί, αναλογικά και με τις μικρές του δυνάμεις, να συσπειρώσει τις κατακερματισμένες δυνάμεις του κινήματος, τις κατακερματισμένες δυνάμεις της τάξης.

Έτσι κι αλλιώς, άσχετα από την ψήφιση ή όχι του ασφαλιστικού η παρακαταθήκη του αγώνα  για να στηθεί ένα μπλόκο με ταξικά χαρακτηριστικά απέναντι του, αποτελεί άμεση ανάγκη αλλά και πολύτιμη εμπειρία για μια σειρά μαχών του αμέσως επόμενου καιρού, που τα αφεντικά μας επιφυλάσσουν με νέες μειώσεις μισθών, με νέα εργατική νομοθεσία, με όξυνση της καταστολής, με, με…

Ο χώρος αυτός , το εργατικό κέντρο Θεσσαλονίκης ιδρύθηκε το 1917 και αποτέλεσε κέντρο αγώνα για σωματεία με μαχητική δράση και λόγο για πάνω από μισό αιώνα πριν «καταληφθεί» από τους εργατοπατέρες-συνδικαλιστές και χάσει κάθε αγωνιστική και συγκρουσιακή απόχρωση.

Αυτό το χώρο, σήμερα επιθυμούμε να «απελευθερώσουμε» από όλους αυτούς και σε αυτόν καλούμε πρωτοβάθμια σωματεία, σωματεία βάσης, εργατικές ομάδες, αντικαπιταλιστικές και αντικρατικές συλλογικότητες και οργανώσεις, συνελεύσεις αγώνα στις γειτονιές, μαθητικές και φοιτητικές συσπειρώσεις αγώνα, αλλά και κάθε εκμεταλλευόμενο, εργαζόμενο ή άνεργο, να παραβρεθούν να στηρίξουν το κέντρο αγώνα ή ακόμη καλύτερα να φτιάξουν καινούργια, να απεργήσουν και να κατέβουν στο δρόμο μαζικά και μαχητικά, να δράσουν συντονισμένα, σε πρώτο χρόνο, για να μην περάσει το νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό, και σε δεύτερο για να αρχίσει να δομείται ένα αυτόνομο ταξικό κίνημα που θα αντιπαλεύει τους ηγεμονισμούς, τη γραφειοκρατία, την ιεραρχία, τη διαμεσολάβηση των αγώνων του από θεσμικά όργανα και που θα παλέψει τόσο για την καλυτέρευση των όρων ζωής μας στο σήμερα, όσο και για έναν κόσμο χωρίς κράτη και αφεντικά, χωρίς διακρίσεις και πολέμους, για έναν κόσμο κοινοκτημοσύνης, ισότητας, αλληλεγγύης, ελευθερίας.

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕΙ ΤΟ ΝΕΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

Πρόγραμμα κατάληψης: Παρασκευή 6/5 στις 19.30 συνέλευση για συντονισμό δράσεων

Σάββατο 7/5 στις 16.00 εκδήλωση/συζήτηση για το νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο

Σάββατο 7/5 στις  19.00 συγκέντρωση/πορεία

Συντονισμός για το νέο ασφαλιστικό μέσα από το κατειλημμένο ΕΚΘ