Να μπλοκάρουμε το νέο ασφαλιστικό και την λεηλασία των ζωών μας

Να οργανώσουμε τους μαχητικούς αγώνες που θα φέρουν την ταξική αντεπίθεση 

Όλοι στην απεργιακή πορεία Παρασκευή 6 Μαίου 10:00 π.μ Καμάρα

Αφίσα ενόψει της κατάθεσης για ψήφιση του νέου ασφαλιστικού νομοσχεδίου.

ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

Μετά την ψήφιση του τρίτου μνημονίου έχουν ξεκινήσει να λαμβάνονται όλα τα μέτρα από τους διεθνείς και εγχώριους τοκογλύφους για την υλοποίησή του. Παρόλο που αποτελεί απλώς τη συνέχεια των δύο προηγούμενων μνημονίων η ειδοποιός διαφορά είναι ότι το πρόγραμμα αυτό υλοποιείται από την «αριστερή» κυβέρνηση του Σύριζα. Ο Σύριζα επιχείρησε να αυτοπαρουσιαστεί ως μια προοδευτική πολιτική κίνηση που θα υλοποιούσε ένα πρόγραμμα κεϋνσιανής διαχείρισης του κράτους, και έτσι κατάφερε να προηγηθεί δύο συνεχόμενες φορές στην εκλογική αναμέτρηση και να καταλάβει την εξουσία, όμως το κυριότερο που πέτυχε -για την κυριαρχία- είναι η αφομοίωση των κινημάτων.

Το κεφάλαιο είχε την ανάγκη από μία νέα πολιτική δύναμη ώστε να συνεχίσει την μνημονιακή πολιτική καθώς όλοι οι προηγούμενοι πολιτικοί σχηματισμοί είχαν δοκιμαστεί, εν πολλοίς αμφισβητηθεί και απαξιωθεί και οδηγούσαν στην όξυνση των κοινωνικών αντιστάσεων.

Το κράτος για εμάς ποτέ δεν αποτελούσε ένα εργαλείο το οποίο θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί από τους καλούς διαχειριστές ή τους καλούς αριστερούς ή ακόμα και από τους εργάτες προς όφελος την εργατικής τάξης. Αντιλαμβανόμαστε το κράτος ως θεσμό καταπίεσης και εκμετάλλευσης, ως εκτελεστικό βραχίονα του κεφαλαίου προκειμένου να συντηρείται, αυξάνεται και να πολλαπλασιάζεται. Η «κοινωνική ασφάλιση» περιλαμβάνει ουσιαστικά τις παροχές (ιατροπεριθαλπτικές, φαρμακευτικές) και τη συνταξιοδότηση. Είναι δηλαδή ο έμμεσος μισθός του καθενός μας, οι μηνιαίες εισφορές που λαμβάνει το κράτος από τον άμεσο μισθό μας. Το νομοσχέδιο, του τρίτου μνημονίου, που κεντρίζει το ενδιαφέρον είναι σχετικά με το νέο ασφαλιστικό, το οποίο πρόκειται να κατατεθεί προς ψήφιση εντός των επόμενων ημερών. Το εν λόγω νομοσχέδιο μεταξύ άλλων περιλαμβάνει την αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης, τη σταδιακή κατάργηση του ΕΚΑΣ, τη μείωση του εφάπαξ, την αύξηση ασφαλίστρων κ.α. Με λίγα λόγια πρόκειται για την ολοκληρωτική κατάρρευση οποιασδήποτε μέριμνας απέναντι στα ήδη λεηλατημένα κατώτερα κοινωνικά στρώματα.

Από την μεριά μας αντιλαμβανόμαστε ως ειλημμένη πολιτική στρατηγική του κεφαλαίου την μετακύληση του κόστους αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης στις πλάτες μας, όσο και την απαξίωση, πειθάρχηση και καταμερισμό του εργατικού δυναμικού. Το εν λόγω νομοσχέδιο σφραγίζει τη συνέχεια αυτής της πολιτικής. Μιας πολιτικής που ξεκινάει από την ανασφάλιστη εργασία και καταλήγει στις επισφαλείς σχέσεις εργασίας. Κλασικό παράδειγμα των τελευταίων ετών είναι τα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας τα οποία δεν αποτελούν τίποτα παραπάνω από ένα παρκινγκ ανέργων με το πρόσχημα ότι παράλληλα τους επιμορφώνουν. Στα συγκεκριμένα προγράμματα οι ώρες ασφάλισης κάλυπταν τον εργαζόμενο μόνο για ιατρική περίθαλψη την περίοδο εργασίας. Παράλληλα όμως έδιναν και το δικαίωμα στα αφεντικά να εκμεταλλευτούν τον ωφελούμενο εργάτη τοποθετώντας τον σε οποιοδήποτε πόστο επιθυμούσαν χωρίς περαιτέρω αποζημίωση (πέρα από αυτήν που κάλυπτε το πρόγραμμα της Ε.Ε). Η ενίσχυση των επισφαλών σχέσεων εργασίας δεν σταματάει εδώ προήρθε μέσα από προηγούμενα νομοσχέδια σχετικά με τις ιδιωτικοποιήσεις, μάλιστα το κεφάλαιο προκειμένου να εδραιώσει αυτά τα νομοσχέδια δημιούργησε διαφόρων ειδών ιδεολογήματα και αύξησε τον κοινωνικό κανιβαλισμό ακόμα και εντός των ίδιων των αγώνων. Οι ίδιες οι κοινότητες αγώνα κατέληγαν σε αδιέξοδα όταν είχαν απέναντί τους ρητορικές του τύπου οι βολεμένοι δημόσιοι υπάλληλοι, οι γιατροί με τα φακελάκια, οι καθηγητές με τις πολλές άδειες κ.α.

Ως κόσμος του αγώνα θεωρούμε ότι πρέπει να συνεχίσουμε να βρίσκουμε συμμάχους της τάξης μας και να δημιουργούμε νέες κοινότητες. Οφείλουμε να βγάλουμε το κίνημα από το λήθαργο της αφομοίωσης, να δημιουργούμε της δομές αυτοπροστασίας, επιβίωσης αλλά και απεικόνισης του μέλλοντος χωρίς να σταματήσουμε την ταξική πάλη και την διεκδίκηση με βάση τις ανάγκες και τις επιθυμίες μας.

ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΨΗΦΙΣΗΣ ΤΟΥ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ

ΠΟΡΕΙΕΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ:

14/4 ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΓ. ΘΕΡΑΠΟΝΤΑ 18:00
19/4 ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΠΤΑΛΟΦΟΥ 18:00

Αφίσα καλέσματος σε πορείες γειτονιάς από το συντονιστικό δράσης ενάντια στο νέο ασφαλιστικό και στις απεργιακές κινητοποιήσεις την ημέρα ψήφισης του νομοσχεδίου

14/4 Πλατεία Αγ. Θεράποντα 18:00

19/4 Πλατεία Eπταλόφου 18:00

Εδώ και δεκαετίες στην μέση ανατολή μαίνεται ένας διαρκής πόλεμος ο οποίος πραγματώνεται είτε με άμεση εμπλοκή των κρατών της Δύσης για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου, είτε ως αποτέλεσμα της απορρύθμισης των τοπικών κοινωνιών από τις πολιτικές επιβολής και πλιατσικολογήματος που εφαρμόστηκαν. Ένας πόλεμος ο οποίος περνάει απαρατήρητος από τους “πρωτοκοσμικούς” υπηκόους που ζουν σε μια γυάλα “ασφάλειας”, τη γυάλα που οι καπιταλιστές προσφέρουν σε όσους έχουν την τύχη να ζουν στα εδάφη τα οποία αποτελούν τη βάση των επιχειρήσεων και των οργανισμών διαφέντευσης του πλανήτη, όλα αυτά τα χρόνια.

Με την οικονομική κρίση και την αδυναμία των δυτικών να συντηρήσουν τις πολεμικές επιχειρήσεις των προηγούμενων δεκαετιών, η πλήρης ανισορροπία που έφεραν στην περιοχή, δημιούργησε ένα εκρηκτικό μείγμα που έσκασε. Τα ζόμπι του ισλαμοφασισμού, δικτάτορες, βασιλιάδες, σεΐχηδες και κάθε δημιούργημα του καπιταλιστικού τυχοδιωκτισμού σφάζουν για να επιβάλουν τη δική τους ηγεμονία στην περιοχή. Πόλεις που μέχρι πριν λίγα χρόνια δεν είχαν τίποτα να ζηλέψουν από τα δυτικά αστικά κέντρα ισοπεδώνονται και εκατομμύρια ανθρώπων τις εγκαταλείπουν για να σωθούν.

Τα απόνερα αυτού του πολέμου έφτασαν τελικά στην πόρτα της Ευρώπης. Ένα μικρό κομμάτι από τους μετανάστες από τη διαλυμένη μέση ανατολή καταφθάνουν, ταξιδεύοντας κάθε μέσο με ρίσκο την ίδια τους ζωή προσπαθώντας να ξεφύγουν από το βέβαιο θάνατο. Η υποδοχή που βρίσκουν από ευρωπαϊκά τα κράτη είναι φράχτες, στρατόπεδα συγκέντρωσης και δαιμονοποίηση.

Στις 24/3 όλη η παλιανθρωπιά της Θεσσαλονίκης δίνει ραντεβού να διαδηλώσει ενάντια στους μετανάστες. Με το πρόσχημα της “ισλαμοποίησης” παπαδαριό, νεοναζί, στρατόκαυλοι και διάφορα σκουπίδια επιχειρούν να χύσουν το δηλητήριο στους δρόμους της πόλης.

Ο κόσμος του αγώνα όμως που στάθηκε δίπλα στους κολασμένους όλους αυτούς τους μήνες, όλοι εμείς που χρόνια τώρα δεν αφήσαμε τα παράσιτα του φασισμού να ξεμυτίσουν από τις τρύπες τους παρά τις εκλογικές τους “επιδόσεις”, θα είμαστε εκεί για να τους κόψουμε την όρεξη. Συγκεντρωνόμαστε Παπαζώλη με Αγίου Δημητρίου 24/3 στις 17:00 για να μπλοκάρουμε την πορεία τους και να κρατήσουμε για μια ακόμη φορά την Θεσσαλονίκη καθαρή από φασίστες.

ΟΥΤΕ ΣΠΙΘΑΜΗ ΓΗΣ ΣΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ

ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ: ΠΕΜΠΤΗ 24 ΜΑΡΤΙΟΥ 17.00
Αγ. Δημητρίου & Παπαζώλη

Bar Τετάρτη 23/3

στην κατάληψη Mundo Nuevo

Τα έσοδα θα διατεθούν για ιατρικά έξοδα συντρόφου

Τα ξημερώματα Σάββατο 27/2  τρία  μέλη του κατειλημμένου κοινωνικού κέντρου ΒΟΞ δέχτηκαν επίθεση από εμπόρους ουσιών και από αντικοινωνικά στοιχεία  με αποτέλεσμα τον σοβαρό τραυματισμό ενός συντρόφου, με αφορμή παρατήρηση σε κάποιους από τους δράστες  για τη σεξιστική συμπεριφορά  τους απέναντι σε μια κοπέλα που περνούσε από την πλατεία . Το γεγονός αυτό δεν είναι σε καμία περίπτωση μεμονωμένο, αλλά έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά από περιστατικά που συμβαίνουν καθημερινά  στη μητρόπολη αλλά και σε άλλες πόλεις.

Στους ζοφερούς καιρούς που ζούμε εκτός από την ολομέτωπη επίθεση του κράτους και του κεφαλαίου έχουμε να αντιμετωπίσουμε και ένα αναπόσπαστο κομμάτι του: τις μαφίες. Εκτός από τα αφεντικά, τους μπάτσους και τους φασίστες έχουμε να αντιμετωπίσουμε και την προσπάθεια γκετοποίησης ολόκληρων περιοχών,  τον κοινωνικό κανιβαλισμό,τους πρεζέμπορες και τις αντικοινωνικές συμμορίες που έχουν την ψευδαίσθηση πως θα επιβληθούν στους από τα κάτω για τα δικά τους μισανθρωπικά (και οικονομικά) συμφέροντα.

Η απόπειρα αυτή μόνο τυχαία δεν είναι. Πρόκειται για μια ακόμη προσπάθεια υπονόμευσης των κινημάτων.  Ό,τι δεν έχουν καταφέρει τα γκλομπ των μπάτσων εδώ και τόσες δεκαετίες προσπαθούν να εφαρμόσουν τώρα οι μαφιόζοι σε συνεργασία φυσικά με τα σκυλιά της εξουσίας. Η απονοηματοδότηση της γειτονιάς των Εξαρχείων από το βαμμένο με αίμα και πνιγμένο στα χημικά πολιτικό της πρόσημο είναι το πραγματικό διακύβευμα. Δεν πρόκειται να αφήσουμε χώρους αντίστασης και αυτοοργάνωσης να αλλοτριωθούν από αφεντικά, κράτος και παρακράτος.

Η ανοχή έχει τελειώσει. Τα σχέδια μπάτσων και μαφιόζων που θέλουν την εγκατάσταση των δεύτερων σε μια ιστορική περιοχή όπως τα Εξάρχεια (και όχι μόνο) θα τα ακυρώσει η κοινωνική αντεπίθεση που βλέπει στο πρόσωπο όλων αυτών μια ακόμη όψη του κεφαλαίου, ένα ακόμη προσωπείο της εξουσίας. Οι μαφίες και οι κανίβαλοι αυτού του κόσμου θα πρέπει να γνωρίζουν ότι ο δρόμος για την κοινωνική απελευθέρωση θα περάσει και από πάνω τους. Στον κοινωνικό ταξικό πόλεμο η θέση μας είναι από την μια πλευρά του οδοφράγματος. Την πλευρά των καταπιεσμένων και εκμεταλλευομένων και είναι αυτή η πλευρά που θα πραγματώσει την Κοινωνική Επανάσταση, για την Αναρχία και τον Κομμουνισμό.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟ ΚΑΤΕΙΛΗΜΜΕΝΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΒΟΞ   

MΠΑΤΣΟΙ ΜΑΦΙΟΖΟΙ ΠΑΡΑΚΡΑΤΙΚΟΙ

ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝΕ ΜΑΖΙ

ΠΟΡΕΙΑ ενάντια στα σύνορα, τα κράτη, τα hot spot, τον φασισμό, τον θάνατο

Πέμπτη 10/3 18:00 καμάρα

Ούτε μια ώρα στο στρατό

Χτισμένοι πάνω σε όλους τους μύθους του έθνους, της φυλής, του φύλου, της θρησκείας οι εθνικοί στρατοί αποτελούν τον απόλυτο μηχανισμό επιβολής της κρατικής θηριωδίας πάνω στους ανθρώπους. Προστατεύουν την κρατική οντότητα ως απειλή για κάθε εχθρό εξωτερικό ή εσωτερικό αλλά και ως αφομοιωτικός μηχανισμός που αναπαράγει νοοτροπίες, συμπεριφορές, ρόλους, εξυψώνει τα εθνικά φαντασιακά και εμπεδώνει την υποταγή στα μέλη του.

Ως αναρχικοί, δηλαδή αντικρατιστές και διεθνιστές, σημαντικό κομμάτι της δράσης μας είναι και η εναντίωση με λόγο και πράξη στον στρατό. Αναδεικνύουμε το ρόλο του και αποδομούμε την προπαγάνδα περί φρούρησης της πατρίδας. Επιτεθόμαστε σε όλα τα φαντασιακά που τον συστήνουν. Αποφεύγουμε με κάθε τρόπο να στρατευθούμε. Χτίζουμε γέφυρες με τους καταπιεσμένους όλης της γης. Κηρύττουμε τον δικό μας πόλεμο, τον πόλεμο ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο.

Στην αιχμή του δόρατος αυτού του αγώνα βρίσκονται οι ολικοί αρνητές στράτευσης. Σύντροφοι που αποφάσισαν να θέσουν ως ένα από τα κεντρικά σημεία της δράσης τους αυτή τους την εναντίωση και να σταθούν ανοιχτά αντιμέτωποι απέναντι στο κράτος, μπροστά στην κοινωνία. Σύντροφοι που σε αυτό τον αγώνα παίρνουν δέσμευση ζωής κοιτώντας το κτήνος στα μάτια χωρίς να το αποφεύγουν.

Στεκόμαστε δίπλα στους ολικούς αρνητές στράτευσης ηθικά και πρακτικά και απέναντι στην ποινική με δικαστήρια και οικονομική με αλλεπάλληλα πρόστιμα των 6.000 ευρώ επίθεση του κράτους. Ενάντια στην υποταγή του ατόμου προτάσσουμε την συλλογικότητα της ελευθερίας και τονίζουμε πως αν ισχύει το “κανένας μόνος απέναντι στο κράτος” για κάθε σύντροφο, για τους αρνητές στράτευσης ισχύει ακόμα παραπάνω.

Λίγα λόγια για τον αντιμιλιταρισμό και τον στρατό ως μηχανισμό

Ως αναρχικοί είμαστε αντιμιλιταριστές. Όχι επειδή τρέφουμε πασιφιστικές πεποιθήσεις, κάθε άλλο. Θεωρούμε πως η κοινωνική αντιβία είναι αναπόσπαστο κομμάτι της δράσης μας και είναι ο μόνος τρόπος για να έρθει μέσω της κοινωνικής επανάστασης η κοινωνική απελευθέρωση. H επαναστατημένη κοινωνία θα πρέπει να είναι έτοιμη να αμυνθεί απέναντι στις επιθέσεις που θα δεχτεί από τους εξουσιαστές. Ο αγώνας ενάντια σε κάθε εξουσία όμως είναι δεδομένο πως αποτελεί και αγώνα ενάντια σε κάθε στρατό. Γιατί η έννοια του στρατού δεν είναι απλά συνυφασμένη με την εξουσία αλλά αποτελεί την αποθέωσή της.

Η δομή του στρατού είναι αυτή ενός εκτελεστικού μηχανισμού που ασκεί βία ως επιχειρησιακός βραχίονας άνωθεν πολιτικών εντολών. Ένας τέτοιος μηχανισμός δεν μπορεί αντίστοιχα να λειτουργήσει χωρίς ιεραρχία, υπακοή, επιβολή και σύνθλιψη του ατόμου κάτω από τις διαταγές των ανωτέρων. Δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την εκτέλεση του λιποτάκτη και την εξύψωση της μορφής του ήρωα. Χωρίς γαλόνια, σαρδέλες και γιωτόμπαλα. Κανένας δε μπορεί ποτέ να είναι ίσος με κανέναν σε ένα στρατό.

Κανένας στρατός δεν μπορεί ποτέ να απελευθερώσει. Εθνικός, θρησκευτικός ή επαναστατικός ένας στρατός μπορεί να υπόσχεται “απελευθέρωση” αλλά μόνο νέα καταπίεση μπορεί να φέρει. Γιατί ως αναρχικοί γνωρίζουμε πως κάθε αγώνας είναι υποχρεωτικά εικόνα του κόσμου που θέλει να δημιουργήσει. Δεν μπορεί ένας μηχανισμός ο οποίος αντιμετωπίζει τους ανθρώπους που τον αποτελούν ως στατιστικές προς επίτευξη ενός σκοπού, ως πειθήνια κρέατα για κανόνια, να φέρει έναν κόσμο ελεύθερων και ίσων ανθρώπων και θα συναποφασίζουν για κάθε πτυχή της ζωής τους.

Ο καθένας μας πρέπει να είναι έτοιμος δυνητικά να επιτεθεί σε αυτόν τον κόσμο, να αμυνθεί απέναντι στην αναγέννηση του φασισμού, να δημιουργήσει την επανάσταση και να την προστατεύσει. Τα μέσα έχουν τη θέση τους το ένα δίπλα στο άλλο, ούτε ως ανώτερα ούτε ως κατώτερα αλλά ως ίσα που ψάχνουν την στιγμή τους και πάνω από όλα καθυποταγμένα στο σκοπό.

Η κοινωνική απελευθέρωση μπορεί να έρθει μόνο από τη δράση που θα αποφασίσουν συλλογικά και θα πράξουν κοινά, ίσα και ελεύθερα υποκείμενα. Με πειθαρχία στις δικές τους αποφάσεις και όχι υπακοή στις αποφάσεις άλλων. Με ελεύθερη βούληση και όχι υποταγή. Με συντονισμό αλλά όχι με ιεραρχία. Συντεταγμένα αλλά όχι στρατιωτικοποιημένα.

Η καθημερινότητα μας διέπεται και διαπερνάται από τις αρνήσεις που πραγματοποιούμε στις σχολές, στους χώρους εργασίας, στις γειτονιές. Από την άρνηση για εντατικοποίηση μέχρι την άρνηση για την περαιτέρω υποβάθμιση των ζωών μας δεν μπορούμε να ιεραρχήσουμε κάποιο στάδιο αγώνα ως σημαντικότερο ή ως κομβικό και αμιγώς πολιτικά ορθό. Η δήλωση ολικής άρνησης στράτευσης αποτελεί ιδιαίτερης σημασίας απόφαση καθώς για τα ελληνικά δεδομένα οι ποινικές και οικονομικές διώξεις που επιβάλλει το κράτος φαντάζουν ανυπέρβλητες. Ζητούμενο στην περίπτωση των ολικών αρνητών είναι να δημιουργήσουμε τις βάσεις εκείνες που θα στηρίζουν πολιτικά και ηθικά την κάθε περίπτωση άρνησης στράτευσης, θα αναδεικνύουν τον λόγο των ίδιων των αρνητών, ενώ παράλληλα θα επιδιώκεται η σύνδεση μεταξύ αυτού του αγώνα και των αγώνων που διαδραματίζονται στην εκάστοτε συγκυρία. Το αδιαμφισβήτητο στοίχημα του κινήματος είναι να συνδεθούν όλες οι καθημερινές αρνήσεις των αγωνιζόμενων, να μετατραπούν σε συνθέσεις με σκοπό την δημιουργία ρωγμών στο κεφάλαιο, βάζοντας βάσεις για την κοινωνική επανάσταση.

Τη στιγμή που η μεσόγειος και η μέση ανατολή γίνονται πεδίο εκτεταμένων πολεμικών συγκρούσεων και η απειλή μιας γενικευμένης σύγκρουσης επανέρχεται στο προσκήνιο από τους κυρίαρχους, την στιγμή όπου ο στρατός αναλαμβάνει πλέον ζωτικό ρόλο στις κατασταλτικές επιχειρήσεις του κράτους και του κεφαλαίου, με πρόσφατο παράδειγμα την εμπλοκή του στη δημιουργία των νέων στρατοπέδων συγκέντρωσης μεταναστών, το πρόταγμα του αντιμιλιταρισμού και της άρνησης στράτευσης γίνονται πιο επίκαιρα από ποτέ.

Στις 25 Φλεβάρη 2016 δικάζεται σε δεύτερο βαθμό ο ολικός αρνητής στράτευσης Μιχάλης Τόλης στο Αναθεωρητικό Στρατοδικείο της Θεσσαλονίκης. Εκεί πρόκειται να συνδικαστούν οι 2 εφέσεις του που αφορούν στις 2 πρωτόδικες καταδίκες που έχει λάβει: στις 14-3-2014 από το Στρατοδικείο Ρουφ, 8 μήνες φυλάκιση με ετήσια αναστολή και μετατρεπόμενη προς 5 ευρώ ημερησίως και στις 14-5-2015 από το Στρατοδικείο Ιωαννίνων, 10 μήνες φυλάκιση με διετή αναστολή και αυτή μετατρεπόμενη προς 5 ευρώ ημερησίως. Θα είμαστε εκεί.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΟΛΙΚΟ ΑΡΝΗΤΗ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ ΜΙΧΑΛΗ ΤΟΛΗ

που δικάζεται στο Αναθεωρητικό Στρατοδικείο Θεσσαλονίκης την Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου