Μικροφωνική αλληλεγγύης στον αγώνα των απεργών πείνας μελών του Δ.Α.Κ και των Ν. Μαζιώτη, Κ. Γουρνά, Δ. Κουφοντίνα
Μαρ 08
Μικροφωνική αλληλεγγύης στον αγώνα των απεργών πείνας
Μαρ 06
Μαζικές μεταφορές: Δεν φτιάχτηκαν για εμάς, δεν τις πληρώνουμε
Ζούμε σε πόλεις φτιαγμένες όχι για να εξυπηρετούν τις ανάγκες μας αλλά τις ανάγκες του κεφαλαίου. Πόλεις κατακερματισμένες όπως και οι ζωές μας, χωρισμένες σε ζώνες στέγης, εργασίας, κατανάλωσης, διασκέδασης. Κάθε επίπλαστη ανάγκη, διατεταγμένη επιθυμία, αποστερημένη από δημιουργικότητα βιοποριστική δραστηριότητα έχει την θέση της στην πόλη με τρόπο που να εξυπηρετεί την αναπαραγωγή του συστήματος.
Είναι κρίσιμο για το σύστημα λοιπόν να μπορεί μαζικά να μετακινεί τους υπηκόους του στα μέρη που μαζικά θα παράξουν ή θα καταναλώσουν. Η δομή της πόλης, καθρέφτης της δομής του, το επιβάλλει. Αυτός είναι ο ρόλος των μέσων μαζικής μεταφοράς.
Χρησιμοποιούμε τα μέσα μαζικής μεταφοράς όχι από επιλογή. Δεν επιλέξαμε να πηγαίνουμε στην δουλειά. Δεν επιλέξαμε να ψάχνουμε για δουλειά. Δεν επιλέξαμε να καταναλώνουμε υποβαθμισμένα σκουπίδια με τα πενιχρά ή ανύπαρκτα έσοδα μας.
Χρησιμοποιούμε τα μέσα μαζικής μεταφοράς για να πηγαίνουμε εκεί που τα αφεντικά μας επιβάλλουν να πηγαίνουμε. Να παράγουμε για αυτά, να εκπαιδευόμαστε για αυτά, να καταναλώνουμε για αυτά ακόμα και να διασκεδάζουμε για αυτά.
Οι μαζικές συγκοινωνίες δεν είναι κοινωνικό αγαθό. Κάθε υπηρεσία τους προς όφελος του χρήστη για τις προσωπικές του ανάγκες ή επιθυμίες είναι παράλληλη και όχι κύρια λειτουργία τους.
Οι μαζικές συγκοινωνίες δεν είναι ανθρώπινη ανάγκη. Είναι η ανάγκη των αφεντικών να μετακινούν τους κατώτερους ταξικά ανθρώπους στους χώρους δουλειάς και κατανάλωσης. Αν αύριο σταματήσουν να υπάρχουν μετακινήσεις θα μπλοκάρει η αναπαραγωγή του κεφαλαίου μέσω του κύκλου παραγωγής και κατανάλωσης στην πόλη εργοστάσιο.
Κι όμως τα αφεντικά δεν έχουν τη διάθεση να πληρώσουν αυτό το κόστος. Τα εισιτήρια μονίμως αυξάνονται μετακυλίοντας το κόστος των άθλιων “υπηρεσιών” τους σε εμάς. Τι στιγμή που πετσοκόβουν τους μισθούς μας, ανεβάζουν το κόστος της μετακίνησης μας, βασιζόμενα στην δική μας αδράνεια.
Δεν έχουμε καμία διάθεση να πληρώνουμε για τα αφεντικά. Αγωνιζόμαστε για συγκοινωνίες χωρίς αντίτιμο για όλους. Με αλληλεγγύη ο ένας δίπλα στον άλλο, με μαζικούς αγώνες αλλά και στην καθημερινότητά μας. Δεν χτυπάμε εισιτήριο. Διαμαρτυρόμαστε και προσπαθούμε να ξεσηκώσουμε και τους δίπλα μας όταν μπαίνει ελεγκτής. Κωλυσιεργούμε κατά τους ελέγχους. Μοιραζόμαστε το εισιτήριο μας αν το έχουμε χτυπήσει κατά την κάθοδο.
Όχι απλώς γιατί άμα καταργηθεί το εισιτήριο στις συγκοινωνίες και τα αφεντικά αναλάβουν το κόστος που τους αναλογεί αυτό θα αποτελέσει μια ελάχιστη μορφή δικαίωσης και θα κάνει λίγο ευκολότερη τη ζωή μας. Τα πεδία αγώνα είναι άπειρα, όσα και τα πεδία της καταπίεσης. Αλλά κυρίως γιατί η κάθε νίκη απέναντι στα προφανή είναι ένα βήμα για το σπάσιμο της ματαιότητας. Κάθε νίκη αφήνει πίσω πίστη, δομές και παρακαταθήκες στον αγώνα για κοινωνική απελευθέρωση.
Για μια κοινωνία που οι μεταφορές δεν θα αποτιμούνται με όρους εκμετάλλευσης
και οι μετακινήσεις μας θα γίνονται για εμάς
Για να συναντιόμαστε, μοιραζόμαστε, δημιουργούμε ως ίσοι και ελεύθεροι άνθρωποι
Mικροφωνική – συγκέντρωση: Σάββατο 7 Μαρτίου 12:00 πλατεία Ελευθερίας
Μαρ 05
Εκδηλώσεις 1ης γέφυρας στην Θεσσαλονίκη
Αφίσα εκδηλώσεων της 1ης γέφυρας στην Θεσσαλονίκη στα πλαίσια της αναρχικής καμπάνιας διεθνιστικής αλληλεγγύης τρεις γέφυρες.
Φεβ 26
Διαδήλωση έξω από το στρατόπεδο συγκέντρωσης μεταναστών στην Ξάνθη
Αφίσα καλέσματος στην διαδήλωση έξω από το στρατόπεδο συγκέντρωσης μεταναστών στην Ξάνθη από την συνέλευση No Lager στην Θεσσαλονίκη
Φεβ 19
Λίγα λόγια για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών
Το χρονικό των δολοφονιών
Στις 10/2 άφησε την τελευταία του πνοή Αφγανός πρόσφυγας στο νοσοκομείο Σωτηρία, ο οποίος κρατούταν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Αμυγδαλέζας, καθώς βρισκόταν σε κρίσιμη κατάσταση από λοίμωξη στο αναπνευστικό. Στις 11/2 μετανάστης από την Υεμένη αυτοκτόνησε στα κρατητήρια της διεύθυνσης αλλοδαπών Θεσσαλονίκης. Στις 13/2 μετανάστης από το Πακιστάν αυτοκτόνησε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Αμυγδαλέζας. Και ενώ οι προεκλογικές δεσμεύσεις της αριστερής κυβέρνησης συριζα μιλούσαν για κατάργηση των στρατοπέδων συγκέντρωσης, το επιτελείο της κυβέρνησης μετά από επίσκεψη στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Αμυγδαλέζας, έκανε δηλώσεις αναδίπλωσης των δεσμεύσεών της, μιλώντας για μετονομασία των στρατοπέδων και βελτίωση των συνθηκών κράτησης, επαληθεύοντας έτσι ότι η μεταναστευτική πολιτική του κεφαλαίου δεν αλλάζει.
Για την μετανάστευση
Η μετανάστευση ιστορικά αποτέλεσε τον μαζικό ξεριζωμό ομάδων ανθρώπων προκειμένου να αναζητήσουν συνθήκες που θα τους εξασφάλιζαν επιβίωση. Στην εποχή μας η μετανάστευση είναι ένα ακόμα προϊόν του κεφαλαίου, καθώς επιβάλλεται από τους πολέμους , την εξαθλίωση και τις απάνθρωπες συνθήκες που το ίδιο προκαλεί. Η Ελλάδα αποτελεί τον πρώτο προορισμό αυτού του ταξιδιού μακριά από το θάνατο αφού συνδέει την δυτική Ευρώπη με την ανατολή. Σε αυτή τη χώρα αν καταφέρει κανείς να περάσει τα σύνορα και να μην δολοφονηθεί στις νάρκες του Έβρου, ή να μην δολοφονηθεί από τους λιμενόμπατσους στα σύνορα της μεσογείου τότε θα τον περιμένει “ζεστή φιλοξενία” του ελληνικού κράτους. Πάει να πει ότι θα μείνει εγκλωβισμένος στα σύνορά του, στην καλύτερη περίπτωση ως εξαθλιωμένος εργάτης κυνηγημένος από μπάτσους και φασίστες και στη χειρότερη να μπαινοβγαίνει στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τα κρατητήρια, τις φυλακές. Μέσα σ΄ όλα οι μετανάστες έρχονται και αντιμέτωποι με τον ρατσισμό και τον κοινωνικό κανιβαλισμό και παραμένουν κοινωνικά αναφομοίωτοι και απόβλητοι.
Ο ελλαδικός χώρος τις τελευταίες δεκαετίες έχει δεχτεί μεταναστευτικά κύματα από διάφορες χώρες. Τα πρώτα κύματα μεταναστών χρησιμοποιήθηκαν από το κεφάλαιο στην αγορά εργασίας ως φτηνά εργατικά χέρια προκείμενου να υποτιμηθεί η εργατική δύναμη. Τα επόμενα κύματα προσέφεραν πλεονάζον εργατικό δυναμικό και έπρεπε να εξοντωθούν. Στη ρητορική της κυριαρχίας επικράτησε η άποψη ότι οι μετανάστες εντείνουν το πρόβλημα της ανεργίας και έτσι εύκολα χρησιμοποιήθηκαν ως αποδιοπομπαίος τράγος, ως εγκληματικός πληθυσμός και ως υγειονομική βόμβα. Αφού στο μεταξύ είχε μικροαστικοποιηθεί και συντηρητικοποιηθεί ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, δουλειά ανέλαβαν τα φασιστικά πογκρόμ και το κράτος με αστυνομικού τύπου μέτρα όπως η επιχείρηση «ξένιος δίας» που ξεκίνησε να φυλακίζει τους μετανάστες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης αποτελούν την τελευταία πτυχή αυτής της πολιτικής. Καταφέρνουν μέσω του εγκλεισμού και των απάνθρωπων συνθηκών κράτησης να υποβαθμίσουν την ανθρώπινη αξία και να εξοντώσουν φυσικά τους έγκλειστους.
Για την αλληλεγγύη μας στους μετανάστες
Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στους μετανάστες καθώς αποτελούν το πιο υποτιμημένο κομμάτι της τάξης μας. Μιας τάξης που βάλλεται και δεν γνωρίζει σύνορα και φυλετικούς διαχωρισμούς. Μιας τάξης που οργανώνεται με βάση τη θέση της στην παραγωγή και τη συνείδησή της, που τάσσεται απέναντι στο κεφάλαιο και το κράτος. Δεν περιμένουμε τίποτα από σωτήρες, ηγέτες και φιλάνθρωπους είτε αυτοί είναι δεξιοί είτε αριστεροί, παραμένουμε στο δρόμο όχι μόνο για να γκρεμίσουμε τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, αλλά και γιατί κάθε βήμα γκρεμίσματος του φράκτη είναι και ένα βήμα για να οικοδομήσουμε την κοινωνική επανάσταση.
Φεβ 17
Κάλεσμα για πορεία, 19 Φεβρουαρίου 17:00 καμάρα
κάλεσμα της συνέλευσης No Lager στη Θεσσαλονίκη ενάντια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης
Φεβ 16
Κάλεσμα για συγκέντρωση στα δικαστήρια 18/2
Αφίσα καλέσματος για συγκέντρωση αλληλεγγύης στους διωκόμενους της υπόθεσης “στέκια Θεσσαλονίκης”
Δικαστήρια 18/2 9:00 π.μ
Φεβ 16
Ανακοίνωση συμμετοχής μας στην αναρχική καμπάνια διεθνιστικής αλληλεγγύης τρεις γέφυρες
Ζούμε και αγωνιζόμαστε στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Μια πόλη που στα χιλιάδες χρόνια της ιστορίας της υπήρξε ένα σημείο συνάντησης πολιτισμών και ανθρώπων διαφορετικών εθνικοτήτων από όλη την μεσόγειο. Μια πόλη που από το κίνημα των ζηλωτών το 1342 ως τον Μάη του ’36 έχει γράψει την ιστορία της με αγώνες των καταπιεσμένων απέναντι στην εξουσία.
Ζούμε και αγωνιζόμαστε στην Νότια Ευρώπη. Μια περιοχή που τα τελευταία χρόνια με πρόφαση την κρίση του καπιταλισμού γίνεται πεδίο εφαρμογής πολιτικών βίαιης φτωχοποίησης μεγάλων κοινωνικών κομματιών, εντατικοποίησης της εκμετάλλευσης ανθρώπων και φύσης καθώς και άγριας καταστολής των αντιστάσεων. Μια περιοχή όμως που παράγει νέα κινήματα όπως των πλατειών, των Σκουριών και του NO TAV, ταξικές αντιστάσεις και κοινωνικές δομές βάσης.
Ζούμε και αγωνιζόμαστε στα Βαλκάνια. Μια χερσόνησο που έχει γίνει πεδίο αλληλοσπαραγμών, εθνικισμών και αλυτρωτισμών, που ποτάμια αίματος έπνιξαν τις μνήμες των εξαθλιωμένων και τις δηλητηρίασαν με μίσος για τον δίπλα αντί για τον επάνω. Μια χερσόνησο όμως που τα αντιεθνικιστικά κινήματα κρατάν ζωντανές τις μνήμες των ανθρώπων που έζησαν, δημιούργησαν και αντιστάθηκαν στην καταπίεση εδώ και αιώνες κάνοντας αυτή τη γωνιά του πλανήτη ένα εργαστήριο σεβασμού, αλληλεγγύης και μίξης πολιτισμών.
Ζούμε και αγωνιζόμαστε στην ανατολική μεσόγειο. Μια περιοχή που οι στρατιωτικές επεμβάσεις για τις γεωπολιτικές επιδιώξεις και την λεηλασία των φυσικών πόρων από τους κυρίαρχους έχουν εξαθλιώσει τους ανθρώπους, αποσταθεροποιήσει την περιοχή και απορρυθμίσει τις κοινωνίες, έχει αναδείξει τον ισλαμικό φονταμενταλισμό ως αντίσταση απέναντι στους δυτικούς κατακτητές φέρνοντας στην επιφάνεια συγκρούσεις πολιτισμών από τις πιο μαύρες εποχές της ανθρώπινης ιστορίας. Μια περιοχή όμως που από τον Δεκέμβρη του 2008 ως την αραβική άνοιξη παράγει εξεγέρσεις με αποκορύφωμα την επανάσταση στη Rojava που αντιστέκεται ανάμεσα σε ισλαμιστές, δικτατορίες και δυτικές γεωστρατηγικές επιδιώξεις.
Ζούμε και αγωνιζόμαστε για την κοινωνική επανάσταση και απελευθέρωση. Για την μεγάλη έφοδο που για να έχει κάποτε την ελπίδα να έρθει πρέπει να μπορούμε να δούμε την μεγάλη εικόνα. Την εικόνα των στρατηγικών και των επιλογών των κυρίαρχων που όσο και αν αλληλοσυγκρούονται στο τέλος συνδέονται ως επιδίωξη επιβολής. Και την εικόνα των από τα κάτω που οφείλουν να σταματήσουν να αλληλοσυγκρούονται για τα συμφέροντα των κυρίαρχων και να συνδέσουν τους αγώνες στους για την απελευθέρωση.
Ως κομμάτι αυτού του αγώνα βλέπουμε και την αναρχική καμπάνια διεθνιστικής αλληλεγγύης τρεις γέφυρες και γι΄αυτό την στηρίζουμε και συμμετέχουμε σε αυτήν.
Φεβ 12
Κάλεσμα για συγκέντρωση στα δικαστήρια 16/2
Αφίσα καλέσματος για συγκέντρωση αλληλεγγύης στους Μποτζατζή, Νικολάου, Συριανού και Χάλαζα
Δικαστήρια 16/2 9:00 π.μ
Φεβ 05
Bιβλίο για τον αγώνα των διοικητικών υπαλλήλων σε ΑΕΙ και ΤΕΙ
Από την άμπωτη στην παλίρροια και πάλι πίσω
3 συζητήσεις για τον απεργιακό αγώνα των εργαζομένων στα πανεπιστήμια και ορισμένες κριτικές σημειώσεις για την προοπτική των ταξικών αγώνων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση
Η προηγούμενη πανεπιστημιακή περίοδος σημαδεύτηκε, κυρίως, από την απεργία των διοικητικών υπαλλήλων σε ΑΕΙ και ΤΕΙ και των προεκτάσεών της. «Χάνουν το εξάμηνο οι φοιτητές;», «πόσοι εργαζόμενοι χρειάζονται στο ίδρυμα;», «πόση είναι η οικονομική ζημιά των ερευνητικών προγραμμάτων;». Για όσους όμως επιλέγουν, ακόμα, να διαβάζουν την ιστορία μέσα από την πάλη των τάξεων οι προεκτάσεις ήταν διαφορετικές. «Κατάφερε να συνδεθεί ο αγώνας των διοικητικών με τους φοιτητές;», «τι όρια συνάντησαν οι αγωνιζόμενοι;», «αμφισβητήθηκε ο κυρίαρχος ρόλος του πανεπιστημίου στην καπιταλιστική κοινωνία;». Σε αυτές τις τελευταίες ερωτήσεις, αλλά και σε ζητήματα που τέθηκαν όσον αφορά τη μορφή και το περιεχόμενο του αγώνα, προσπάθησαν να απαντήσουν μια σειρά εκδηλώσεων και συζητήσεων που έλαβαν χώρα σε διάφορες πόλεις όλο το προηγούμενο διάστημα. Αποτέλεσμα όλων αυτών, το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας.
Εργαζόμενοι ΕΚΠΑ
Αυτόνομο Σχήμα Πολιτικών Μηχανικών ΑΠΘ
Αυτόνομο Σχήμα Φυσικομαθηματικού (ΦΜΣ) ΕΚΠΑ
Αυτόνομο Σχήμα Σχολής Καλλιτεχνικών σπουδών (ΣΚΣ) ΤΕΙ Αθήνας
Αυτόνομο Σχήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών Πανεπιστημίου Πατρών
Για περισσότερες πληροφορίες και επικοινωνία: blog: unistrike.espivblogs.net | email: unistrike.espiv.net