Η “ΤΥΧΑΙΑ” ΔΙΩΞΗ ΕΝΟΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ
5 Μάη 2010. Ημέρα που ψηφίζεται το πρώτο μνημόνιο. Εκατοντάδες χιλιάδες απεργοί πολιορκούν την βουλή ενώ οι δυνάμεις καταστολής δέχονται επιθέσεις από εξαγριωμένους διαδηλωτές. Οι μάχες είναι σφοδρές, και παρά την ρήψη χημικών για ώρες το πλήθος αρνείται να εγκαταλείψει τους δρόμους. Ότι δε μπόρεσαν να πετύχουν οι ορδές των μπάτσων και οι τόνοι των χημικών αρκούσε για να το πετύχει μια είδηση. 3 εργαζόμενοι νεκροί στην τράπεζα Marfin μετά από εμπρηστική επίθεση. Τα πάντα πάγωσαν και η εξουσία πήρε το πάνω χέρι. Ένας οχετός κυβερνητικής προπαγάνδας ξεσπάει και κάθε δυναμική αντίδραση σταματάει απέναντι στην πρωτοφανή λεηλασία των ζωών εκατομμυρίων ανθρώπων.
«ανήκω στον Αναρχικό-Αντιεξουσιαστικό χώρο και μέσα από ανοιχτά συλλογικά εγχειρήματα αγωνίζομαι στην κατεύθυνση της κοινωνικής απελευθέρωσης. Παλεύω για μια κοινωνία ελεύθερη, αταξική, χωρίς εξουσία, εκμετάλλευση, καταπίεση. Ως εργάτης, βιώνοντας στο πετσί μου το καθεστώς της μισθωτής σκλαβιάς, συμμετέχω στους κοινωνικούς ταξικούς αγώνες, πλάι στους καταπιεσμένους».
Θοδωρής Σίψας
Mετά από ακριβώς ένα χρόνο του εμπρησμού της τράπεζας Marfin και συγκεκριμένα τον Απρίλη του 2011, σε απόλυτο κλίμα μιντιακής τρομοϋστερίας και πανικού ότι οι δολοφόνοι κυκλοφορούν ελεύθεροι, στέλνεται στην ασφάλεια ένα ανώνυμο, ανορθόγραφο και ασύντακτο σημείωμα. Βάσει αυτού του κατασκευασμένου στοιχείου κατονομάζονται ως δράστες για τον εμπρησμό της τράπεζας, την επίθεση στο βιβλιοπωλείο Ιανός, αλλά και για τις μολότωφ της Κερατέας (!) τρεις σύντροφοι και ένα ακόμα άτομο. Και σαν να είναι βγαλμένο από κακόγουστη φάρσα το σημείωμα αυτό ήταν αρκετό ώστε οι προαναφερθέντες να καλεστούν για κατάθεση. Ο εισαγγελέας αρχικά έκρινε τα στοιχεία ανεπαρκή και επέστρεψε τη δικογραφία στην ασφάλεια. Επετειακά το ζήτημα έβγαινε και ξαναέβγαινε στην επιφάνεια, από την πολιτική εξουσία εν χορδαίς και οργάνοις με το απαραίτητο σιγοντάρισμα και λάσπη από τα μμε, και τη σκιαγράφηση των προφίλ «σκληρών και αιμοσταγών» αντιεξουσιαστών. Εντέλει, οι δύο σύντροφοι απαλλάσσονται, όμως ο αναρχικός Θοδωρής Σίψας παραπέμπεται κατηγορούμενος για κακουργηματικές πράξεις για την υπόθεση της Marfin. H δίκη αυτή έχει αναβληθεί ήδη δύο φορές. Στον σύντροφο έχουν επιβληθεί περιοριστικοί όροι, στους οποίους συμπεριλαμβάνεται και η απαγόρευση συμμετοχής σε οποιαδήποτε πορεία ή διαδήλωση, όροι που ισχύουν έως σήμερα.
Μολονότι από φωτογραφίες, βίντεο καμερών κυκλοφορίας και καταθέσεις μαρτύρων αποδεικνύεται καταφανώς ότι ο σύντροφος δεν βρίσκεται στο σημείο την συγκεκριμένη ώρα και ότι δεν φοράει τα ίδια ρούχα με το δράστη της επίθεσης, αυτά τα στοιχεία μάλλον είναι ψιλά γράμματα για μια δικαστική εξουσία- που όχι μόνο επηρεάζεται από το εκάστοτε πολιτικό και μιντιακό κλίμα αλλά εκτελεί πιστά εντολές σαν μαριονέτα.
Το διακύβευμα της δίκης για εμάς είναι τεράστιο. Πρώτα από όλα διότι το κράτος θέλει να δώσει το μήνυμα πως δεν χρειάζεται καν μία μαρτυρία μπάτσου, ένα μισο-αποτύπωμα ή δείγμα dna από κινητό αντικείμενο, (π.χ υπόθεση Άρη Σειρηνίδη, Τάσου Θεοφίλου) για να βρεθεί κάποιος κατηγορούμενος σε μια καφκικού τύπου υπόθεση, μπορεί να βρεθεί και με το τίποτα. Δεύτερον, επειδή το κράτος την συγκεκριμένη υπόθεση την χειρίζεται σαν άσο στο μανίκι, μέσω της ιδεολογικής προπαγάνδας και της θεαματικής ασέλγειας ώστε να συσπειρώσει το ακροδεξιό ακροατήριο και να απευθυνθεί στα πιο ποταπά ένστικτα φόβου και υποταγής, κουκουλώνοντας έτσι τα δικά του τα εγκλήματα, όπως το έγκλημα Βγενόπουλου να κρατά κλειδωμένους τους εργαζομένους σε μέρα γενικής απεργίας. Τέλος, επειδή στο πρόσωπο του Θοδωρή επιχειρείται να εκληματοποιηθεί ένας ολόκληρος πολιτικός χώρος.
Τους το γυρίζουμε: ανθρωποκτόνος λόγος και πρόθεση σε ήρεμη ψυχική κατάσταση λοιπόν υπήρχε και υπάρχει μόνο από την πλευρά της εξουσίας και ποτέ από την πλευρά των αγωνιστών. Δεν θα επιτρέψουμε να βάλετε στην ίδια ζυγαριά την βία στις φυλακές, στα αστυνομικά τμήματα, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στα εργασιακά κάτεργα, τη βία της πείνας, της πενίας, της εξαθλίωσης, του τσαλαπατήματος των ζωών μας, τη βία των φασιστών, των μπάτσων, των λογής χαρτογιακάδων και των εντεταλμένων χρυσοπληρωμένων από το κεφάλαιο δημοσιογράφων, με την κοινωνική αντιβία των καταπιεσμένων.
Ο Θοδωρής σαν απεργός εργάτης και αναρχικός είχε κάθε λόγο να είναι στην τεράστια απεργιακή διαδήλωση της 5ης Μάη του 2010 στην Αθήνα. Εσύ;
Το αυτονόητο λοιπόν ας καθορίσει τη στάση μας.
Αλληλεγγύη στον αναρχικό Θοδωρή Σίψα
Κανένας σύντροφος μόνος απέναντι στις σκευωρίες κράτους-μμε