Το χρονικό των δολοφονιών
Στις 10/2 άφησε την τελευταία του πνοή Αφγανός πρόσφυγας στο νοσοκομείο Σωτηρία, ο οποίος κρατούταν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Αμυγδαλέζας, καθώς βρισκόταν σε κρίσιμη κατάσταση από λοίμωξη στο αναπνευστικό. Στις 11/2 μετανάστης από την Υεμένη αυτοκτόνησε στα κρατητήρια της διεύθυνσης αλλοδαπών Θεσσαλονίκης. Στις 13/2 μετανάστης από το Πακιστάν αυτοκτόνησε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Αμυγδαλέζας. Και ενώ οι προεκλογικές δεσμεύσεις της αριστερής κυβέρνησης συριζα μιλούσαν για κατάργηση των στρατοπέδων συγκέντρωσης, το επιτελείο της κυβέρνησης μετά από επίσκεψη στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Αμυγδαλέζας, έκανε δηλώσεις αναδίπλωσης των δεσμεύσεών της, μιλώντας για μετονομασία των στρατοπέδων και βελτίωση των συνθηκών κράτησης, επαληθεύοντας έτσι ότι η μεταναστευτική πολιτική του κεφαλαίου δεν αλλάζει.
Για την μετανάστευση
Η μετανάστευση ιστορικά αποτέλεσε τον μαζικό ξεριζωμό ομάδων ανθρώπων προκειμένου να αναζητήσουν συνθήκες που θα τους εξασφάλιζαν επιβίωση. Στην εποχή μας η μετανάστευση είναι ένα ακόμα προϊόν του κεφαλαίου, καθώς επιβάλλεται από τους πολέμους , την εξαθλίωση και τις απάνθρωπες συνθήκες που το ίδιο προκαλεί. Η Ελλάδα αποτελεί τον πρώτο προορισμό αυτού του ταξιδιού μακριά από το θάνατο αφού συνδέει την δυτική Ευρώπη με την ανατολή. Σε αυτή τη χώρα αν καταφέρει κανείς να περάσει τα σύνορα και να μην δολοφονηθεί στις νάρκες του Έβρου, ή να μην δολοφονηθεί από τους λιμενόμπατσους στα σύνορα της μεσογείου τότε θα τον περιμένει “ζεστή φιλοξενία” του ελληνικού κράτους. Πάει να πει ότι θα μείνει εγκλωβισμένος στα σύνορά του, στην καλύτερη περίπτωση ως εξαθλιωμένος εργάτης κυνηγημένος από μπάτσους και φασίστες και στη χειρότερη να μπαινοβγαίνει στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τα κρατητήρια, τις φυλακές. Μέσα σ΄ όλα οι μετανάστες έρχονται και αντιμέτωποι με τον ρατσισμό και τον κοινωνικό κανιβαλισμό και παραμένουν κοινωνικά αναφομοίωτοι και απόβλητοι.
Ο ελλαδικός χώρος τις τελευταίες δεκαετίες έχει δεχτεί μεταναστευτικά κύματα από διάφορες χώρες. Τα πρώτα κύματα μεταναστών χρησιμοποιήθηκαν από το κεφάλαιο στην αγορά εργασίας ως φτηνά εργατικά χέρια προκείμενου να υποτιμηθεί η εργατική δύναμη. Τα επόμενα κύματα προσέφεραν πλεονάζον εργατικό δυναμικό και έπρεπε να εξοντωθούν. Στη ρητορική της κυριαρχίας επικράτησε η άποψη ότι οι μετανάστες εντείνουν το πρόβλημα της ανεργίας και έτσι εύκολα χρησιμοποιήθηκαν ως αποδιοπομπαίος τράγος, ως εγκληματικός πληθυσμός και ως υγειονομική βόμβα. Αφού στο μεταξύ είχε μικροαστικοποιηθεί και συντηρητικοποιηθεί ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, δουλειά ανέλαβαν τα φασιστικά πογκρόμ και το κράτος με αστυνομικού τύπου μέτρα όπως η επιχείρηση «ξένιος δίας» που ξεκίνησε να φυλακίζει τους μετανάστες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης αποτελούν την τελευταία πτυχή αυτής της πολιτικής. Καταφέρνουν μέσω του εγκλεισμού και των απάνθρωπων συνθηκών κράτησης να υποβαθμίσουν την ανθρώπινη αξία και να εξοντώσουν φυσικά τους έγκλειστους.
Για την αλληλεγγύη μας στους μετανάστες
Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στους μετανάστες καθώς αποτελούν το πιο υποτιμημένο κομμάτι της τάξης μας. Μιας τάξης που βάλλεται και δεν γνωρίζει σύνορα και φυλετικούς διαχωρισμούς. Μιας τάξης που οργανώνεται με βάση τη θέση της στην παραγωγή και τη συνείδησή της, που τάσσεται απέναντι στο κεφάλαιο και το κράτος. Δεν περιμένουμε τίποτα από σωτήρες, ηγέτες και φιλάνθρωπους είτε αυτοί είναι δεξιοί είτε αριστεροί, παραμένουμε στο δρόμο όχι μόνο για να γκρεμίσουμε τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, αλλά και γιατί κάθε βήμα γκρεμίσματος του φράκτη είναι και ένα βήμα για να οικοδομήσουμε την κοινωνική επανάσταση.