Στις 2 Οκτώβρη ο συμβασιούχος «κοινωφελούς εργασίας» στο Δήμο Καλαμαριάς Ρ. Δουμανογλου, 71 ετών (πολύ πάνω από το όριο συνταξιοδότησης), τραυματίζεται σοβαρά όταν καταπλακώθηκε από δέντρο κατά τη διάρκεια εργασιών. Μετά από λίγες μέρες στην εντατική ξεψυχά.
Στις 21 Οκτώβρη εργαζόμενος Δ.Τ. της καθαριότητας στον δήμο Δέλτα τραυματίζεται σοβαρά, όταν τον καταπλάκωσε βαριά σιδερένια πόρτα, την οποία προσπαθούσε να επισκευάσει. Η αρμόδια υπηρεσία του δήμου τον έστειλε να εκτελέσει εργασία που κανονικά θα έπρεπε να κάνει σιδηρουργός και μάλιστα ημέρα Σάββατο που το αμαξοστάσιο είναι κλειστό.
Αυτός ο τραυματισμός και αυτός ο θάνατος έρχονται να προστεθούν στις όλο και αυξανόμενες δολοφονίες και απόπειρες δολοφονιών εργατών και εργατριών στα κάτεργα της μισθωτής εργασίας. Σύμφωνα με την Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Επιθεωρητών Εργασίας, ο αριθμός των εργατικών «ατυχημάτων» αυξάνεται συνεχώς κατά 10% κάθε χρόνο από το 2013 και μετά, ενώ το πρώτο τρίμηνο του 2017, παρατηρείται μία αύξηση 15%, σε σχέση με το αντίστοιχο τρίμηνο του 2016. Το 2016 δηλώθηκαν 6500 εργατικά “ατυχήματα”, τα 73 θανατηφόρα. Αν προσθέσουμε μάλιστα όσα δεν καταγράφηκαν, ο αριθμός των εργατών που σακατεύονται ή δολοφονούνται κάθε χρόνο στην Ελλάδα γίνεται πολύ μεγαλύτερος. Και κάπως έτσι οι εργάτριες και οι εργάτες μετατρέπονται σε αριθμούς και στατιστικά στοιχεία. Σε κάτι απρόσωπο και μακρινό χωρίς τίποτα να μαρτυρά την ανθρώπινη υπόσταση των τραγικών αυτών δολοφονιών από την πλευρά των αφεντικών.
Τα τελευταία χρόνια με πρόσχημα την καπιταλιστική κρίση βιώνουμε μια άνευ προηγουμένου επίθεση κράτους και αφεντικών στην εργατική τάξη. Η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, η συνεχής πτώση του κατώτερου ορίου μισθού, η κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας, η περιστολή της δύναμης των εργατικών σωματείων και μια σειρά άλλων μέτρων που ουσιαστηκά καταργούν εργατικά κεκτημένα δεκαετιών ψηφίστηκαν το ένα μετά το άλλο. Το κόστος ζωής αυξάνεται, ενώ τα ποσοστά ανεργείας έχουν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Τα αφεντικά, εκμεταλλευόμενοι όλα τα παραπάνω, δεν χάνουν ευκαιρία να μας ξεζουμίσουν ακόμα παρισσότερο από ότι ούτως ή άλλος διαχρονικά κάνουν. Δεν είναι λίγοι λοιπόν αυτοί, που κάτω από τον φόβο της απόλυσης, αναγκάζονται να δουλεύουν για ψίχουλα, ανασφάλιστοι ή και απλήρωτοι για μήνες. Δεν είναι λίγες αυτές που απολύονται γιατί είναι έγκυες, γιατί τόλμησαν να αγωνιστούν για καλύτερες συνθήκες εργασίας, γιατί ζήτησαν αυτά που δικαιούνται. Λαμβάνοντας υπόψιν τα παραπάνω, δεν είναι δύσκολο να κατανοήσουμε τους λόγους που οδηγούν στην αύξηση των εργατικών «ατυχημάτων» (μιας ούτως ή άλλος πάγιας κατάστασης της καπιταλιστικής λειτουργίας). Είναι η εντατικοποιημένη εργασία, η πίεση για μεγαλύτερη αποδοτικότητα με μειωμένο προσωπικό, τα ελλιπή έως ανύπαρκτα μέτρα ασφαλείας γιατί κοστίζουν στο κράτος και στα αφεντικά.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα παντελούς έλλειψης στοιχειωδών μέτρων ασφαλείας είναι ο θάνατος των τριών εργατών στον Ευρώτα Λακωνίας, του 51χρονού Βούλγαρου εργάτη και του 22χρονου Γιώργου Δεντάκου που κατέληξε ύστερα από νοσηλεία 24 ημερών στη ΜΕΘ, οι οποίοι και εργαζόταν στην εργολαβική εταιρεία καθαρισμού ΚΑΚΛΑΜΑΝΑΚΗΣ-ΣΤΑΘΟΓΙΑΝΝΑΚΟΣ ΟΕ που είχε αναλάβει το έργο, και του 37χρονου υπάλληλου σούπερ μάρκετ Βασίλη Αλεξανδρή που έσπευσε να βοηθήσει. Η ανάδοχός εταιρεία Κ Ξ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΑΝΘΗΣ ΚΑΙ ΣΙΑ ΕΕ ΜΤ ΑΤΕ μαζί με τον προαναφερόμενο εργολάβο ανάγκασε τους άτυχους εργάτες να μπουν μέσα σε αποχετευτικό φρεάτιο χωρίς μάσκες με οξυγόνο οδηγώντας τους σε βέβαιο θάνατο. Ο 22χρονος μάλιστα δεν είχε καν σύμβαση εργασίας και δούλευε με «προφορική». Δεν χρειάζεται να αναλύσουμε περισσότερο ποιος βρίσκεται πίσω από αυτή την δολοφονία.
Μια ακόμη αιτία είναι και η ελλιπής εκπαίδευση. Αυτό γίνεται ακόμα πιο έντονο στις ολιγόμηνες συμβάσεις εργασίας αφού μέσα στον λίγο χρόνο που διαρκεί η σύμβαση δεν υπάρχει καμία εκπαίδευση με αποτέλεσμα να υποχρεώνονται οι εργαζόμενοι να πραγματοποιούν εργασίες –σε καθεστώς τρομοκρατίας και με την απειλή της απόλυσης– οι οποίες πρέπει να γίνονται από εκπαιδευμένο προσωπικό.
Βασικό καθεστώς τρόπου εργασίας των παραπάνω είναι οι ΟΤΑ. Οι συμβασιούχοι στους δήμους δεν έχουν κανένα μετρό ασφαλείας (έπειτα από έλεγχο της επιθεώρησης εργασίας διαπιστώθηκε πως δεν υπήρχε κανένα μέτρο και δεν είχαν γίνει τα απαραίτητα εμβόλια στους εργαζόμενους) και δεν έχουν καμία εκπαίδευση με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν άμεσα. Με αυτές τις άθλιες εργασιακές συνθήκες οι δήμαρχοι έχουν το θράσος να απειλούν και να τρομοκρατούν τους εργαζόμενους με απολύσεις και με αντικατάσταση τους από εργολαβίες. Θυμόμαστε πολύ καλά τις απειλές του δημάρχου Θεσσαλονίκης Μπουτάρη για την παραχώρηση της καθαριότητας σε εργολάβους κατά τη διάρκεια της απεργίας των ΟΤΑ. Απειλές που οδήγησαν στο βαρύτατο τραυματισμό του 45χρόνου εργάτη Άγγελου Παντέλογλου στον ΧΥΤΑ Μαυροράχης στις 2/7. Κατά τη διάρκεια της βραδινή βάρδιας στην οποία εργαζόταν, λίγες μέρες μετά την λήξη της απεργίας, στην εναπόθεση των συμπιεσμένων απορριμμάτων με τους συρόμενους τράκτορες, το ρυμουλκό που συνδέει τους τράκτορες αναδιπλώθηκε με αποτέλεσμα να τον πλακώσει. Ο εργαζόμενος αν και παρέμεινε στη μονάδα εντατικής θεραπείας του νοσοκομείου Παπαγεωργίου, τελικά κατέληξε το Σάββατο 8/7. Δεν υπάρχει αμφιβολία για το ποιός ευθύνεται για αυτήν την δολοφονία όταν δήμαρχοι και κανάλια ούρλιαζαν να μαζευτούν τα σκουπίδια από τους δρόμους μετά το τέλος της απεργίας, γιατί αμαυρώνεται η εικόνα χώρας στους τουρίστες. Καταλαβαίνουμε όλοι ποιες ήταν οι συνθήκες και οι ρυθμοί εργασίας στον ΧΥΤΑ Μαυροράχης εκείνο το βράδυ.
Ακριβώς οι ίδιες αιτίες είναι που οδήγησαν στον θάνατο και την Ντανιέλα Πρελορέντζου, 62 ετών εργαζόμενη στην καθαριότητα στο δήμο Ζωγράφου. Τη νύχτα της Παρασκευής 30/6 εξέπνευσε από ανακοπή καρδιάς ενώ ετοιμαζόταν για την τρίτη βάρδια μέσα σε 36 ώρες ενώ είχε ήδη κάνει δυο βάρδιες μέσα σε 24 ώρες εν μέσω καύσωνα.
Νεκρούς εργαζόμενους στον κλάδο της καθαριότητας δυστυχώς δεν είχαμε μόνο εξαιτίας της εντατικοποιήσεις της δουλειάς μετά την απεργία ή εξαιτίας της αμέλειας των αφεντικών. Τα περιστατικά όπως αυτό με την συμβασιούχο στην καθαριότητα Ανδριάνα Σταματοπούλου, 30 ετών, μητέρα δύο παιδιών, στις 30/8 τα ξημερώματα που πήγε στη δουλειά της, στην περιοχή Συκιά του Κατάκολου στον Δήμο Πύργου και δεν γύρισε ποτέ, μαρτυρούν με εφιαλτικό τρόπο την αναλωσιμότητα των εργαζομένων στο συγκεκριμένο κλάδο. Το απορριμματοφόρο στο οποίο εργαζόταν για την αποκομιδή των σκουπιδιών την καταπλάκωσε αφού ο οδηγός του δεν την είδε κάνοντας όπισθεν. Το ίδιο συνέβη και σε άλλον εργαζόμενο αυτή την φορά στον Δήμο Μαραθώνα τρείς μέρες πριν στις 26/8 όπου ΙΧ αυτοκίνητο παρέσυρε και σκότωσε τον 44χρονο συμβασιούχο (8 μήνες), μάλιστα λίγες μέρες πριν την απόλυση του. Τα αφεντικά δεν μας αφήνουν περιθώρια για παρερμηνείες. Καλός για αυτούς εργαζόμενος είναι ο φτηνός, αναλώσιμος, συμβασιούχος (5 και 8 μηνών), χωρίς εκπαίδευση, χωρίς μέτρα προστασίας που κοστίζουν, χωρίς γνώση των δικαιωμάτων του και κυρίως χωρίς δικαιώματα. Και αν δεν γυρίσει και σπίτι του τι να κάνουμε τα σκουπίδια πρέπει να μαζευτούν από άλλο φτηνό, αναλώσιμο, συμβασιούχο ”τυχερό” από την ουρά της ανεργίας.
Οι θάνατοι στο μεροκάματο δεν είναι μεμονωμένα περιστατικά είναι η ουσία του κεφαλαίου. Οι άθλιες συνθήκες που βιώνουμε στα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς δεν μπορούν να συνεχιστούν άλλο. Οφείλουμε να βάλουμε φρένο στις προσταγές του κράτους και του κεφαλαίου. Η τάξη μας οφείλει να βάλει αναχώματα σε όλα τα πεδία του ταξικού-κοινωνικού πολέμου. Μέσα από σωματεία βάσης , συνελεύσεις γειτονιάς, από ομάδες προλεταριακής αυτοάμυνας, πολιτικές ομάδες να ανακόψουμε την ολομέτωπη επίθεση που δεχόμαστε εμείς οι εκμεταλλευόμενοι και καταπιεσμένοι. Έχοντας πίστη στις δυνάμεις μας με όπλα μας την αλληλοβοήθεια την αλληλεγγύη και την ταξική συνείδηση να τολμήσουμε να πολεμήσουμε για τα αδέλφια μας που χάθηκαν στο μεροκάματο, για την ιδία τη ζωή. Για τη δημιουργία ενός καινούργιου κόσμου, ισότητας, ελευθερίας, αλληλεγγύης, όπου όλα θα είναι για όλους, ο οποίος θα πατήσει πάνω στα συντρίμμια του κράτους και του κεφαλαίου.
ΝΑ ΜΗΝ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΜΑΣ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΧΩΡΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΔΙΟ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΖΩΗΣ
ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ
Αναρχική ομάδα Πυρανθός
Συλλογικότητα αναρχικών από τα ανατολικά