Την Τρίτη 7 Μαΐου ο αναρχικός ολικός αρνητής στράτευσης Δημήτρης Δημτσιάδης θα βρεθεί για ακόμη μία φορά ενώπιον του στρατοδικείου (στη Λάρισα αυτή τη φορά) για το αδίκημα της ανυποταξίας. Μιας επιλογής του που είναι αποτέλεσμα της ταξικής του θέσης και της πολιτικής του συγκρότησης. Η μανία με την όποια διώκεται ο σύντροφός μας δεν μας εκπλήσσει. Η κρατική μηχανή δεν ξεχνάει τους δηλωμένους της εχθρούς και ο σύντροφος είναι ένας ακόμα δηλωμένος εχθρός του κράτους και του κεφαλαίου.
Οι ολικοί αρνητές στράτευσης είναι αγωνιστές που επέλεξαν να αντιπαρατεθούν απέναντι στον εθνικό στρατό. Έναν μηχανισμό που ζέχνει μιλιταρισμό και αποτελεί την αιχμή του δόρατος στη διάχυση του εθνικισμού, την προάσπιση της εθνικής ενότητας και την υποταγή σε κάθε μορφής εξουσία. Έναν μηχανισμό που σε καιρό “ειρήνης” λειτουργεί ως απεργοσπαστικός, κατασταλτικός σε περιπτώσεις εξεγέρσεων και είναι άμεσα εμπλεκόμενος με τις δολοφονίες και τον εγκλεισμό των μεταναστών και μεταναστριών. Σε καιρό πολέμου είναι η μεγάλη μπίζνα, είναι η μηχανή θανάτου υπεύθυνη για δολοφονίες κυρίως αμάχων, βιασμούς και εκτοπίσεις ολόκληρων πληθυσμών.
Για τη στάση τους αυτή, οι ολικοί αρνητές βρίσκονται αντιμέτωποι με μία πολυεπίπεδη καταστολή. Το ελληνικό κράτος έχει την πρωτοτυπία να ορίζει την ανυποταξία συνεχές αδίκημα. Αυτό σημαίνει ότι οι διώξεις για την επιλογή τους να μην υπηρετήσουν τον εθνικό στρατό είναι συνεχείς. Πόσο μάλλον για αυτούς που το έπραξαν συνειδητά, από πολιτική επιλογή, οι κατασταλτικοί μηχανισμοί δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό. Σαν να μην έφτανε αυτό, οι ολικοί αρνητές στράτευσης επιβαρύνονται και με το διοικητικό πρόστιμο των 6.000 ευρώ κάθε φορά που ξεκινά μία δίωξή τους, το οποίο εκτελείται από την εφορία. Με αυτή τη μορφή οικονομικής καταστολής το κράτος επιχειρεί να έχει τους ολικούς αρνητές μια ζωή ομήρους του στα χρέη και τη γραφειοκρατία. Επίσης, είναι και μία κίνηση αποπολιτικοποίησης του αγώνα ενάντια στους εθνικούς στρατούς, καθώς από μία πολιτική επιλογή μπαίνει στην ίδια μοίρα και αντιμετωπίζεται σαν χρέος προς το δημόσιο, όπως τα χρέη που έχουν τα αφεντικά, επιχειρήσεις – κολοσσοί και όσοι επιδιώκουν να πατήσουν επί πτωμάτων προς όφελος της κερδοφορίας τους.
Ζούμε σε μια εποχή που η τράπουλα της ηγεμονίας ξαναμοιράζεται για τους κυρίαρχους. Αυτό σημαίνει πόλεμος, αλληλοσφάξιμο των καταπιεσμένων για τα συμφέροντα των ισχυρών. Το ελληνικό κράτος παίρνει με τη σειρά του τη θέση του στους ενδοκαπιταλιστικούς ανταγωνισμούς. Μέσα από ένα ρεσιτάλ μιλιταρισμού, το ελληνικό κράτος μας καλεί να είμαστε σε ετοιμότητα για αλληλοφάγωμα με τις καταπιεσμένες και τους εκμεταλλευόμενους της άλλης πλευράς.
Κομμάτι αυτής της πραγματικότητας είναι και η αυξανόμενη παρουσία του ΝΑΤΟ στην περιοχή. Ενός μηχανισμού, αναπόσπαστο κομμάτι του οποίου αποτελεί και το ελληνικό κράτος, που είναι υπεύθυνος για σφαγές και πολεμικές συρράξεις σε διάφορα -μακρινά ή κοντινά- σημεία του πλανήτη. Ενός μηχανισμού που δε θα διστάσει να αναλάβει ενεργό ρόλο για την ενίσχυση της καταστολής αγώνων και εξεγέρσεων ενάντια στην κυριαρχία, όταν το απαιτήσει η περίσταση. Όμως, η μιλιταριστική μπίζνα του ελληνικού κράτους δε σταματάει στην αυξανόμενη παρουσία αυτής της συμμαχίας στην περιοχή. Ο στρατός και η πολεμική προετοιμασία αποτελούν για τους κυρίαρχους τις πιο κερδοφόρες επιχειρήσεις. Το ελληνικό κράτος επιλέγει να επενδύσει υπέρογκα ποσά για εξοπλιστικές δαπάνες την ίδια στιγμή που οι παροχές του για τις βασικές μας ανάγκες (εκπαίδευση, περίθαλψη, κλπ) δεν αρκούν συνήθως ούτε για τα βασικά.
Οι ενδοκαπιταλιστικές διενέξεις για τα ενεργειακά ζητήματα, οι αντιπαραθέσεις για την κυριότητα στις ΑΟΖ, ο ανταγωνισμός για την στρατιωτική, οικονομική και πολιτική κυριαρχία στην περιοχή των Βαλκανίων και της Μεσογείου κάνουν την έννοια του πολέμου να γίνεται κομμάτι της καθημερινότητάς μας. Ενός πολέμου που καλούμαστε να υπερασπιστούμε τα συμφέροντα των εκμεταλλευτών μας και να παίξουμε το τομάρι μας προς όφελός τους.
Για αυτούς τους λόγους, εμείς δεν αναγνωρίζουμε καμία εθνική ενότητα. Η μοναδική ενότητα που αναγνωρίζουμε είναι μεταξύ των εκμεταλλευόμενων και των καταπιεσμένων αυτού του κόσμου. Μας καλούν να δώσουμε και την τελευταία ρανίδα του αίματος μας για τα συμφέροντά τους. Δηλώνουμε πως θα ματώσουμε μόνο για την τάξη μας, για τους προλετάριους και τις προλετάριες, για τους απόκληρους, για όσες και όσους “περισσεύουν”. Για να δημιουργήσουμε έναν άλλον κόσμο δίχως κράτη και έθνη, δίχως αφεντικά και πατριαρχία. Θα ματώσουμε για την Κοινωνική Επανάσταση, για την Κοινωνική Απελευθέρωση, για την Αναρχία και τον Κομμουνισμό.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΔΗΜΗΤΡΗ ΔΗΜΤΣΙΑΔΗ
ΠΑΥΣΗ ΤΩΝ ΔΙΩΞΕΩΝ ΣΤΟΥΣ ΟΛΙΚΟΥΣ ΑΡΝΗΤΕΣ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ
ΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ
ΤΑΞΙΚΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΟΣ