Ανακοίνωση Κατειλημμένου Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης
Στις 8 Ιανουαρίου ο πολιτικός κρατούμενος Δημήτρης Κουφοντίνας ξεκινά απεργία πείνας με αίτημα την μεταγωγή του στον Κορυδαλλό, όπου θα έπρεπε να βρίσκεται, ακόμα και βάσει του νόμου που η κυβέρνηση ψήφισε φωτογραφικά για τον ίδιο πριν κάποιους μήνες και ο οποίος του στερούσε το δικαίωμα της παραμονής του σε αγροτικές φυλακές.
53 μέρες μετά, η υγεία του απεργού πείνας βρίσκεται σε οριακό σημείο και ανά πάσα στιγμή μπορεί να επέλθει ο θάνατός του. Αυτή είναι άλλωστε και η πολιτική επιλογή της Νέας Δημοκρατίας, του ντόπιου κεφαλαίου αλλά και ξένων πρεσβειών, όπως των Η.Π.Α.: η εφαρμογή της θανατικής ποινής για έναν κοινωνικό αγωνιστή, για έναν ένοπλο αντάρτη.
Η συγκεκριμένη απεργία πείνας όμως δεν λαμβάνει χώρο μέσα σε κάποιο δοκιμαστικό σωλήνα όπου επικρατούν συνθήκες ξέχωρες από αυτές του περιβάλλοντος. Η συγκεκριμένη απεργία πείνας εξελίσσεται εν μέσω μίας πανδημίας αλλά και εν μέσω μίας, τεραστίων διαστάσεων, παγκόσμιας οικονομικής κρίσης που η πρώτη επιτάχυνε.
Ζούμε σε έναν κόσμο όπου εκατοντάδες εκατομμύρια εργαζομένων οδηγούνται στην ανεργία και δισεκατομμύρια άνθρωποι καλούνται να γίνουν ακόμα πιο φτωχοί από ότι ήταν ήδη. Σε έναν κόσμο όπου οι διενέξεις μεταξύ ισχυρών κρατών και εταιρειών για το μοίρασμα των αγορών σπέρνουν πολέμους σε κάθε γωνιά της γης, γεννούν προσφυγιά, υπερεκμετάλλευση και βαρβαρότητα στην περιφέρεια. Σε έναν κόσμο όπου όλο και λιγότεροι άνθρωποι κατέχουν όλο και μεγαλύτερο ποσοστό του κοινωνικού πλούτου και ευθύνονται για την, χωρίς επιστροφή, λεηλασία του πλανήτη. Σε έναν κόσμο όπου τα κράτη οχυρώνονται μπροστά στις εξεγέρσεις που έρχονται, στις εξεγέρσεις των πεινασμένων, των αποκλεισμένων, των αδικημένων.
Ζούμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, σε μία ένωση κεφαλαιοκρατών της Ευρώπης που συντονισμένα ξεζουμίζουν τους πληθυσμούς στα μετόπισθεν αλλά και στις σύγχρονες αποικίες. Στην Ευρώπη που καυχιέται για τις φιλελεύθερες αξίες της, αλλά περιορίζει όλο και πιο πολύ κάθε ένοια ελευθερίας, φυλακίζοντας μέχρι και μουσικούς, όπως στην περίπτωση του Πάμπλο Χασέλ στην Ισπανία, και στοχοποιεί οποιονδήποτε αντισταθεί στον ολοκληρωτισμό που επιβάλει στο εσωτερικό της. Ζούμε στην Ευρώπη που πνίγει μετανάστες στα θαλάσσια σύνορά της σε Αιγαίο και Μεσόγειο, στην Ευρώπη που τα κράτη επιδοτούν τους βιομηχάνους τους και φορο-ληστεύουν τους εργαζόμενους τους, στην Ευρώπη με μία τερατώδη αντιτρομοκρατική νομοθεσία που ποινικοποιεί κάθε μορφή αγώνα, στην Ευρώπη όπου σιγά-σιγά ακόμα και η απεργία ή η διαδήλωση κρίνονται παράνομες.
Ζούμε στην Ελλάδα, όπου το χρέος έχει ξεπεράσει το 200% του ΑΕΠ, όπου οι άνεργοι έχουν ξεπεράσει τους 1.200.000, όπου η έμφυλη βία κυριαρχεί σε κάθε πτυχή της κοινωνικής ζωής. Στην Ελλάδα που ξοδεύει δισεκατομμύρια για την πολεμική της προετοιμασία, για τη συμμετοχή της στο ΝΑΤΟ, για την αστυνομία, τις επιδοτήσεις των μεγάλων επιχειρήσεων και τα χαρτζιλίκια στα ΜΜΕ. Στην Ελλάδα που την ίδια στιγμή ετοιμάζεται να αφήσει χιλιάδες ανθρώπους χωρίς πρώτη κατοικία, ενώ ήδη άστεγοι στους δρόμους των πόλεών της, πεθαίνουν από το κρύο. Στην Ελλάδα όπου υποχρηματοδοτείται το σύστημα υγείας και το 80% των τακτικών χειρουργείων έχει ανασταλλεί, όπου η παιδεία γίνεται λεία στα νύχια των ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων, όπου τα πάντα ιδιωτικοποιούνται. Στην Ελλάδα όπου παιδοβιαστές ξεπλένονται από τα ΜΜΕ και την κυβέρνηση, στην Ελλάδα που μέσα σε ένα χρόνο πανδημίας η κυβέρνηση έχει προλάβει να περάσει πολλά αντικοινωνικά και αντεργατικά νομοσχέδιο. Στην Ελλάδα όπου πάνοπλοι μπάτσοι εισβάλουν στα πανεπιστήμια για να βασανίσουν φοιτητές, όπου οι πορείες έχουν απαγορευτεί, όπου τα σωματεία φακελώνονται και οι απεργίες είναι σχεδόν εκτός νόμου. Στην Ελλάδα όπου η κυβέρνηση ψηφίζει συνεχώς νέους όλο και πιο αυστηρούς νόμους για τους κρατούμενους, τους μετανάστες, τους εργαζόμενους. Στην Ελλάδα που χιλιάδες κρατούμενοι στοιβάζονται εν μέσω πανδημίας σε άθλιες συνθήκες μες στα σωφρονιστικά κολαστήρια, που μετανάστες και μετανάστριες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης μένουν απροστάτευτοι στο ψύχος, μένουν εκτεθειμένοι στον covid19 και κάθε είδους πάθηση χωρίς ίχνος ιατροφαρακευτικής περίθαλψης.
Μέσα σε αυτή τη συνθήκη επέλεξε να πραγματοποιήσει την απεργία πείνας ο Δ. Κουφοντίνας. Και είναι μέσα σε αυτή τη συνθήκη, με γιατρούς και νοσηλευτές, με μαθήτριες και εκπαιδευτικούς, μουσικούς και φοιτήτριες, στους δρόμους, όπου ο αγώνας του πρέπει να αγκαλιαστεί από κάθε αγωνιζόμενο και κάθε καταπιεσμένη για να δώσει και πάλι ελπίδα σε όλες και όλους μας.
Καλούμε κάθε κάτοικο αυτής της πόλης που νοιώθει ότι αυτός ο αγώνας αφορά πολλούς περισσότερους από τον ίδιο τον απεργό, που αντιλαμβάνεται τη σημασία να υπάρξουν ρωγμές και αναχώματα στην οξυμένη κρατική καταστολή, που ασφυκτιά από την εγκληματική, ταξική και κατασταλτική διαχείριση της πανδημίας από το κράτος να πλαισιώσει την κατάληψη του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης για να λειτουργήσει ως κέντρο αγώνα με αιχμή την απεργία πείνας του Δ. Κουφοντίνα και να το μετατρέψουμε μαζί με την Κατειλημμένη Πρυτανεία σε εστίες συντονισμένης αντίστασης.
Ζητάμε από τον κόσμο που θα στηρίξει την προσπάθεια να σεβαστεί το ότι αρκετές από εμάς έχουν υποκείμενα νοσήματα, παιδιά, γονείς, συγγενείς, συγκατοίκους και φίλους με προβλήματα υγείας και με ενσυναίσθηση αλλά και αίσθημα κοινωνικής και ταξικής αλληλεγγύης να τηρούμε τα μέτρα υγειονομικής προστασίας.
Συγκέντρωση αλληλεγγύης στον επαναστάτη απεργό πείνας Δ. Κουφοντίνα
Δευτέρα 1/3 – 12.00, Εργατικό Κέντρο Θεσ/νίκης
Κάτω η κρατική τρομοκρατία και καταστολή
Νίκη στην απεργία πείνας του Δημήτρη Κουφοντίνα
Νίκη στον αγώνα των φοιτητών και των φοιτητριών
Νίκη στην ζωή και σε κάθε αγώνα της κοινωνικής βάσης
Κατάληψη Εργατικού Κέντρου για την αλληλεγγύη στον απεργό πείνας Δημήτρη Κουφοντίνα