Συμμετοχή στο κοινό μπλοκ Ελευθεριακής Πρωτοβουλίας Θεσσαλονίκης & Οριζόντιας Κίνησης
Έχουν περάσει 11 χρόνια από την δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τα τάγματα εφόδου της νεοναζιστικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής και τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει την ουσία του αντιφασιστικού αγώνα: Ο φασισμός τσακίζεται μαχητικά στον δρόμο, όπως ακριβώς έκανε και ο ίδιος ο Παύλος.
Όσο και αν προσπάθησε το “δημοκρατικό τόξο” να δώσει μια πανηγυρική διάσταση στην καταδίκη της Χ.Α, με σκοπό να αποσυμπιέσει τα αντιφασιστικά αντανακλαστικά της αγωνιζόμενης κοινωνίας μέσα από ένα επίπλαστο δίλημμα νομιμοποίησης ή ποινικοποίησης των νεοναζιστικών κομμάτων, άλλο τόσο θα πρέπει να γιγαντώνεται η καθημερινή κοινωνική και ταξική οργάνωση απέναντί τους.
Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι κράτος, κεφάλαιο και φασισμός οδεύουν χέρι-χέρι. Σε περιόδους κρίσης ενεργοποιούνται τα πιστά τους ακροδεξιά μορφώματα για να κάνουν την βρώμικη δουλειά. Σε αυτή ακριβώς τη λογική εντάσσεται και η οργανωμένη επίθεση από ομάδα περίπου 15 φασιστών με full face και παλούκια σε 6 άτομα με αντιφασιστικά διακριτικά, μετά από hip hop συναυλία την Παρασκευή 6/9 στην Νεάπολη.
Η θεσμική συγκρότηση των φασιστικών σχημάτων έχει πλέον περάσει σε ένα άλλο επίπεδο λόγω της συνεχούς κρίσης του Κεφαλαίου, γεγονός το οποίο φαίνεται σε μία ακόμη υψηλή εκλογική τους αποτύπωση. Ακριβώς εδώ εδράζεται η επίπλαστη υπόσχεση που δίνουν για μια εθνική οικονομική ανάπτυξη ενότητας και ομοιογένειας απέναντι στην ακραία ακρίβεια και εξαθλίωση, προτάσσοντας τον κρατικό προστατευτισμό, προσπαθώντας έτσι να παραπλανήσουν και να βρουν ευήκοα ώτα.
Ο εκφασισμός της κοινωνίας και η διάχυση του δηλητηρίου των φασιστών δεν είναι νέο φαινόμενο, η σχέση του φασισμού με κράτος-κεφάλαιο είναι δομική. Από την σχολική κατήχηση και την καλλιέργεια του πατριωτικού – εθνικιστικού ιδεολογήματος, από τα καθημερινά ρατσιστικά παραληρήματα των ΜΜΕ για τους μετανάστες, από την πατριαρχική βία που αποτυπώνεται σε όλο και περισσότερα περιστατικά έμφυλης βίας και γυναικοκτονίες. Από τις επιθέσεις στους ταξικούς αγώνες με τις ματωμένες φράουλες στην Μανωλάδα και τις αμέτρητες εργοδοτικές αυθαιρεσίες κατά τη διάρκεια της τουριστικής σεζόν και όχι μόνο. Από την εν ψυχρώ δολοφονία στο λιμάνι του Πειραιά για τον έλεγχο ενός εισιτηρίου, μέχρι και την δολοφονία του/της Ζακ Κωστόπουλο/Zackie Oh. Κινήσεις που έχουν ως στόχο την αναπαραγωγή μοτίβων της κυριαρχίας στο εσωτερικό της τάξης των εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων επιδιώκοντας την συνεχή διάσπασή της και την όξυνση του κοινωνικού κανιβαλισμού.
Οι φασίστες φορούν το προσωπείο του αντισυστημικού για να ψαρέψουν σε θολά νερά την ώρα που προσπαθούν να κεφαλαιοποιήσουν την αγανάκτηση και την δυσαρέσκεια των χαμηλότερων κοινωνικών στρωμάτων. Κράτος και κεφαλαίο δεν ήταν ποτέ απέναντί τους, αντιθέτως λειτουργούν σε πλήρη συνεννόηση. Αποτελούν την αυθεντική έκφραση του παρακρατικού μηχανισμού, σε άμεση συνεργασία με την αστυνομία, το μεγάλο κεφάλαιο, την εκκλησία, τη μαφία για την επιβολή της κρατικής – καπιταλιστικής κυριαρχίας στους καταπιεσμένους. Ο πραγματικός εχθρός τους ήταν, είναι και θα είναι το οργανωμένο αντιφασιστικό κίνημα το οποίο συγκροτημένα στον δρόμο, στις γειτονιές ή στους χώρους εργασίας δίνει στο φασισμό την απάντηση που του αξίζει, δηλαδή το τσάκισμά του.
ΟΥΤΕ ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΟΥΤΕ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΤΩ Ο ΚΡΑΤΙΣΜΟΣ ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ
Ο ΠΑΥΛΟΣ ΦΥΣΣΑΣ ΖΕΙ Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΤΣΑΚΙΖΕΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ