Τα ξημερώματα τις 17ης Αυγούστου 2020 οι μπάτσοι σε μια μεγάλη επιχείρηση ΔΕΝ εκκένωσαν την κατάληψη Terra Incognita. Εισέβαλαν, μαγάρισαν, κατέστρεψαν αλλά δε μπόρεσαν να την αγγίξουν.
Η Terra Incognita με τις ρίζες της στο μαύρο μπλοκ του “κινήματος ενάντια στην παγκοσμιοποίηση” και τις διαδηλώσεις ενάντια στην σύνοδο κορυφής της ΕΕ στη Θεσ/νίκη το 2003, που προέκυψε ως συνέχεια του νικηφόρου κύματος αλληλεγγύης στους 7 προφυλακισμένους αγωνιστές.
Η Terra Incognita των αγώνων ενάντια στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Που βγήκε στους δρόμους ενάντια στο εθνικό αφήγημα σε εποχές που η γαλανόλευκη σιωπή απλωνόταν με πανηγύρια για “θριάμβους”.
Η Terra Incognita που όταν πήγαν να την πλησιάσουν οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής πήραν ως απάντηση την κατεδάφιση των γραφείων τους και την εξαφάνιση τους από το κέντρο της Θεσ/νίκης. Που υπήρξε προπύργιο του αντιφασιστικού αγώνα αλλά και ενάντια σε κάθε είδους παρα-κρατικό σχεδιασμό.
Η Terra Incognita του ταμείου στήριξης φυλακισμένων αγωνιστών σε μια εποχή ανυπαρξίας αντίστοιχων δομών. Που ήταν εκεί πάντα να εκφράσει την αλληλεγγύη της σε πολιτικό και υλικό επίπεδο στους αιχμαλώτους του κοινωνικού και ταξικού πολέμου.
Η Terra Incognita των διαδηλώσεων, των περιφρουρήσεων, των συγκρούσεων. Που το πολιτικό έβρισκε το προσωπικό για να δημιουργήσει ένα κράμα αλύγιστο.
Η Terra Incognita που ήταν πεδίο ζύμωσης στο οποίο εκατοντάδες καρδιές μπολιάστηκαν με τον ιό της αμφισβήτησης του κράτους και του κεφαλαίου.
Η Terra Incognita που στις 28/2/2004 ύψωσε στην κορυφή της την κοκκινόμαυρη σημαία αλλάζοντας για πάντα το κινηματικό τοπίο της πόλης.
Η Terra Incognita που φυλάμε στις καρδιές, τους μύθους και τις παρακαταθήκες του κινήματος είναι αδύνατο να ξεριζωθεί με τις επιχειρήσεις ένστολων γουρουνιών. Θα υπάρχει πάντα και θα ενσαρκώνει τους μεγαλύτερους φόβους των εξουσιαστών.
Δεν αμφισβητούμε πως το χτύπημα σε επίπεδο συμβολισμών και υλικών υποδομών είναι μεγάλο. Οι απαντήσεις είναι εδώ και περιμένουν να δοθούν. Τα πάντα ξαναγίνονται. Ξέρουμε πως έτσι κι αλλιώς από αυτό τον κόσμο μόνο συντρίμμια μπορούμε να κληρονομήσουμε.
Οι μπάτσοι που στρατοπέδευσαν σε μια περιοχή που ούτε στα πιο τρελά τους όνειρα δεν περίμεναν ας μη χαίρονται. Η τελευταία λέξη θα ανήκει στον κόσμο του αγώνα. Τα όνειρά μας άλλωστε ήταν πάντα ψηλότερα από τα ντουβάρια όλου του κόσμου.