Ένα χρόνο μετά τους πανηγυρισμούς του “δημοκρατικού τόξου” για το θεσμικό “τελείωμα” με τη φασιστική απειλή, μέσω της καταδίκης μελών του ηγετικού πυρήνα της χρυσής αυγής, το φίδι είναι εδώ και σέρνεται ανάμεσα στα πόδια μας. Αφού το αυγό του επωάστηκε σε συλλαλητήρια μακονομάχων, σε υστερίες για απειλή από τους πρόσφυγες στα σύνορα, σε αντιεμβολιαστικές συγκεντρώσεις, σε κερκίδες και συνδέσμους οπαδών-υπαλλήλων των προέδρων, έσπασε και άρχισε να δηλητηριάζει τις γειτονιές, τους δρόμους και τα σχολεία.
Εκμεταλλευόμενος τις ανησυχίες των νέων, που ξέρουν πως αυτός ο κόσμος είναι λάθος, ο φασισμός είναι εδώ για να υποδείξει ως εχθρούς, όχι το κράτος και το κεφάλαιο αλλά τον ξένο, τον αδύναμο, τον διαφορετικό, εξυπηρετώντας τους σχεδιασμούς των εξουσιαστών. Μετατρέπει την διάθεση τους για ρήξη με το υπάρχον καταπιεστικό καθεστώς, σε στράτευσης για το χτίσιμο μιας κοινωνίας φυλακής. Τους φουσκώνει τα μυαλά για πατρίδες και εθνικά έπη, ώστε να μη βλέπουν πως παίζουν το παιχνίδι των καπιταλιστών που επωφελούνται κλέβοντας τον ιδρώτα μας και κάνοντας τον εξοπλισμούς. Και κυρίως δημιουργεί την απόλυτη εφεδρεία σε καιρούς κρίσης, ώστε να δείξει ως “προδότες του έθνους” όποιους διεκδικούν έναν κόσμο ελεύθερο, χωρίς διακρίσεις, όπου ο κόπος και οι καρποί αυτού θα μοιράζονται εξίσου σε όλους/ες.
Τα γεγονότα στο 2ο ΕΠΑΛ Σταυρούπολης δείχνουν πως η επαγρύπνηση πρέπει να είναι διαρκής. Όταν οι συμμορίες των φασιστών βρουν έδαφος πολλαπλασιάζονται, όπως κάθε παράσιτο. Το εύπεπτο από τους υπηκόους δηλητήριο, σύμφωνο με το κυρίαρχο κρατικό αφήγημα που έχουν διδαχθεί από παιδιά, διαδίδεται σαν την πανούκλα. Γίνονται απειλή για όσους δεν ταιριάζουν στα ανατριχιαστικά τους πρότυπα. Αν δε μπει ανάχωμα στη βια τους τότε οι δρόμοι και οι πλατείες θα γίνουν εκκολαπτήρια μελανοχιτώνων.
Την Κυριακή 10/10 οι φασίστες του Ιερού Λόχου καλούν στο Λευκό Πύργο μάζωξη ώστε να κεφαλαιοποιήσουν την εμφάνιση φασιστικών πυρήνων σε Λύκεια. Η μνήμη όμως δεν είναι σκουπίδι. Σε αυτή την πόλη το αίμα των καπνεργατών, των Εβραίων, των κομμουνιστών, το δάκρυ και ο πόνος των εξόριστων, των θυμάτων βασανιστηρίων από τη χούντα είναι πάντα εδώ για να φωνάζουν ΟΥΤΕ ΣΠΙΘΑΜΗ ΓΗΣ ΣΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ. Όπου εμφανίζονται θα είμαστε εκεί να τους θυμίζουμε πως οι παρακρατική τους δράση δεν έμεινε ποτέ αναπάντητη. Όπως πάντα, έτσι και τώρα θα μας βρουν μπροστά τους.