Στις 16 Αυγούστου εκκενώνεται η κατάληψη Παλιού Νεκροτομείου στην Αλεξανδρούπολη, που εδραζόταν στο χώρο του παρατημένου παλιού νοσοκομείου της Αλεξανδρούπολης. Η εκκένωση της κατάληψης έρχεται να προστεθεί σε μία σειρά επιθετικών κινήσεων του κράτους σε αυτοοργανωμένους χώρους, καταλήψεις, σημεία συσπείρωσης και αγώνα, όπως για παράδειγμα η εκκένωση του στεκιού στο Βιολογικό και η μετατροπή του campus του ΑΠΘ σε ένα απέραντο πάρκινγκ μπάτσων, η «ανάπλαση» του λόφου του Στρέφη, το μετρό στην πλατεία Εξαρχείων και πολλά άλλα.
Από το 2016 που πραγματοποιήθηκε η κατάληψη Παλιού Νεκροτομείου, έδωσε πνοή σε έναν, εγκαταλειμμένο και παρατημένο από το κράτος, χώρο. Σε μία πόλη που αποτελεί την κορωνίδα του μιλιταρισμού του ελληνικού κράτους και έχει μετατραπεί ουσιαστικά σε μία απέραντη βάση του ΝΑΤΟ, η αγωνιστική συνεισφορά της κατάληψης υπήρξε πολύ σημαντική. Οι σθεναροί αγώνες και αντιπολεμικές κινητοποιήσεις αποτέλεσαν σε κοινωνικό επίπεδο το αντίπαλο δέος στη μηχανή θανάτου του ελληνικού κράτους και των συμμάχων του, δημιουργώντας ρήξεις στην πολεμική προετοιμασία της κυριαρχίας. Η κατάληψη Παλιού Νεκροτομείο έδωσε πνοή συμμετέχοντας σε ταξικούς αγώνες και εργατικές κινητοποιήσεις στην πόλη, ενώ ταυτόχρονα συμμετείχε ενεργά και στους αγώνες του φοιτητικού κινήματος που ξεπήδησαν τα τελευταία χρόνια. Σημαντική ήταν η συμβολή της κατάληψης και σε κινητοποιήσεις που άπτονται του έμφυλου ζητήματος, κοινωνικοποιώντας ζητήματα καταπίεσης, εναντιωνόμενη στη συστημική βία της πατριαρχίας. Η κατάληψη αποτέλεσε σημαντικό κομμάτι και στους αγώνες ενάντια στη λεηλασία του φυσικού περιβάλλοντος τόσο σε τοπικό επίπεδο όσο και σε ευρύτερο πλαίσιο. Μαζί με όλη την παραπάνω αγωνιστική προοπτική, η κατάληψη αποτέλεσε και χώρο ψυχαγωγίας δίνοντας χώρο σε αυτοοργανωμένες μορφές έκφρασης τέχνης, προβολές, συζητήσεις, δημιουργώντας ρωγμές στη διαμεσολάβηση του χρήματος όσον αφορά την κοινωνική ζωή των ανθρώπων που συμμετείχαν.
Η εκκένωση της κατάληψης Παλιού Νεκροτομείου αποτελεί κομμάτι της γενικευμένης επίθεσης του κράτους στον κόσμο που αγωνίζεται, στους εκμεταλλευόμενους/ες και καταπιεσμένους/ες. Μιας επίθεσης που ξεκινά από τη –θεσμική πλέον- καταπάτηση κάθε εργασιακού κεκτημένου, συνεχίζεται με τις πρωτοφανείς ανατιμήσεις και ακρίβεια που έρχεται και που πρόκειται να «γονατίσει» τους μη έχοντες. Μιας επίθεσης που περνάει από την αναδιάρθρωση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, δημιουργώντας ταξικούς φραγμούς και κατευθυνόμενη γνώση. Μιας επίθεσης που ξεβράζει άψυχα κορμιά μεταναστ(ρι)ών στον Έβρο και στο Αιγαίο, προωθεί τον εκφασισμό της κοινωνίας με την ταυτόχρονη ανάδειξη ακροδεξιών σε θεσμικούς ρόλους, χαϊδεύει και «ρίχνει στα μαλακά» βιαστές λόγω πολιτικής και κοινωνικής τους θέσης. Μιας επίθεσης από το κράτος που δείχνει την πυγμή της, αποφυλακίζοντας μπάτσους δολοφόνους, καταχραστές δημοσίου χρήματος, θύτες έμφυλης βίας, κάθε λογής φασίστα την ίδια στιγμή που σέρνει στα δικαστήρια, καταδικάζει και φυλακίζει αγωνιστές και αγωνίστριες.
Για όλους τους παραπάνω λόγους, η ανάγκη για οργάνωση στη βάση και συσπείρωση των αγωνιζόμενων ανθρώπων μεγαλώνει. Η πρακτική της κατάληψης, πέρα από την απελευθέρωση παρατημένων χώρων από την κυριαρχία και «μεταβίβασή» τους στην κοινωνία, αποτελεί και μία αγωνιστική προοπτική όπου άνθρωποι γνωρίζονται, ζυμώνονται, οργανώνονται και γίνονται απειλή για τα σχέδια κράτους και κεφαλαίου. Η κατάληψη Παλιού Νεκροτομείου αποτέλεσε τον φάρο του αυτοοργανωμένου αγώνα στην πόλη της Αλεξανδρούπολης. Παρ όλες τις προσπάθειες του κράτους, θα είμαστε πάντα στο δρόμο, παλεύοντας για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση. Τίποτα δεν τελείωσε, όλα συνεχίζονται.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΠΑΛΙΟΥ ΝΕΚΡΟΤΟΜΕΙΟΥ
10, 100, 1000 ΚΑΤΑΛΗΨEIΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗΣ ΣΗΨΗΣ