Πριν 5 χρόνια στις 21/09/2018, ο/η Ζακ Κωστόπουλος/Zackie-Οh δολοφονήθηκε εν ψυχρώ από μαγαζάτορες και μπάτσους, όταν εγκλωβίστηκε ζητώντας καταφύγιο σε ένα άδειο κοσμηματοπωλείο στην οδό Γλάδστωνος. Ο ιδιοκτήτης του κοσμηματοπωλείου Ευάγγελος Δημόπουλος και ο μεσίτης Αθανάσιος Χορταριάς (μέλος φασιστικής οργάνωσης) δολοφόνησαν τον Ζακ χτυπώντας τον μανιωδώς στο κεφάλι ώσπου να καταφτάσουν οι μπάτσοι και να ολοκληρώσουν το έργο τους. Όλα αυτά τα χρόνια η Zackie-Oh δολοφονήθηκε ξανά και ξανά από μίντια, δικαστές, νοικοκυραίους με στόχο την συγκάλυψη των δολοφόνων και τη διαφύλαξη ενός συντηρητικού/πατριαρχικού συστήματος.
Η απόφαση του δικαστηρίου με την πλήρη αθώωση των μπάτσων και την εξαιρετικά ευνοϊκή μεταχείριση των δολοφόνων ήρθε να επισφραγίσει με τον πιο εμφατικό τρόπο ότι δεν υπάρχει καμία δικαιοσύνη όσον αφορά τους καταπιεσμένους αυτού του κόσμου και τους ανθρώπους που δεν χωρούν στα καλούπια της κυριαρχίας.
Ο κοινωνικός κανιβαλισμός που όπλισε τα χέρια των δολοφόνων της Zackie-Οh παραμένει διάχυτος μέσα στον κοινωνικό ιστό. Όλα αυτά τα χρόνια, έχουμε γίνει μάρτυρες περιστατικών κρατικής και έμφυλης βίας που συνεχώς αυξάνονται. Το βαρέλι του εξουσιαστικού συμπλέγματος κράτους – καπιταλισμού – πατριαρχίας δεν έχει πάτο. Από τα συνεχή περιστατικά έμφυλης βίας, τις αμέτρητες γυναικοκτονίες έως τα (θεσμικά ή μη) κυκλώματα trafficking που ή εμπλέκονται μπάτσοι -όπως στην υπόθεση της Ηλιούπολης- είτε ένα μάτσο επιφανείς κοπρίτες όπως στις υποθέσεις της Γεωργίας Μπίκα και του Κολωνού. Η αστική δικαιοσύνη και τα ΜΜΕ βρίσκονται πάντα στο πλευρό τους ώστε να τους βγάζουν λάδι. Πλέον, ο θάνατος από την άσκηση εξουσίας εντός του κοινωνικού σώματος, την υπεράσπιση της ιδιοκτησίας και των συμφερόντων του κεφαλαίου τείνει να γίνει μία καθημερινή συνθήκη. Το είδαμε με τον πιο αποτρόπαιο τρόπο στις δολοφονίες των 600 μεταναστ(ρι)ών στην Πύλο, της τρανς Άννας στον Άγιο Παντελεήμονα, του μετανάστη εργάτη από το Πακιστάν Σιράζ Σαφτάρ, του Αντώνη Καρυώτη στο λιμάνι του Πειραιά.
Όμως όλα τα παραπάνω δεν είναι απλά μεμονωμένα περιστατικά. Είναι η συστημική βία που επιχειρείται να εμποτιστεί για τα καλά στη συνείδηση των ανθρώπων. Ο εκφασισμός και η συντηρητικοποίηση της κοινωνίας συντελείται με σταθερά βήματα. Η είσοδος τριών ακροδεξιών κομμάτων στη βουλή δεν θα μας έλεγε από μόνη της τίποτα αν δεν είχε το κοινωνικό υπόβαθρο να εκφραστεί. Μισαλλόδοξα, ρατσιστικά, σεξιστικά και ομοφοβικά παραληρήματα καταλαμβάνουν όλο και περισσότερο χώρο στο δημόσιο λόγο. Η τόνωση της εθνικής υπερηφάνειας, η προσήλωση σε αναχρονιστικούς θεσμούς όπως αυτός της θρησκείας, η προάσπιση των συμφερόντων της πατριαρχίας αποτελούν κρατικές στρατηγικές και είναι πάντα εναντίον των καταπιεσμένων και των απόκληρων αυτού του κόσμου.
Η οργή μας δεν πρέπει να εκφράζεται μόνο με λέξεις. Οφείλει να βγει στο δρόμο μαχητικά, οργανωμένα και δημιουργικά. Μέσω της κοινωνικής αλληλεγγύης να μην αφήσουμε καμία μόνη απέναντι στην έμφυλη βία, να μην συνηθίσουμε το θάνατο των ανθρώπων της τάξης μας και να μπλοκάρουμε την επέλαση κράτους, πατριαρχίας και κεφαλαίου στις ζωές μας. Να επιστρέψουμε στους κυρίαρχους και τους κανίβαλους αυτού του κόσμου την κοινωνική αντιβία που τους αναλογεί.
Για έναν κόσμο με ισότητα και ελευθερία χωρίς καταπίεση και εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Στηρίζουμε την πορεία στις 21/09/2023 στις 19.00 στο Αγ. Βενιζέλου