Σύντομο χρονικό
Πριν 7 μήνες, στις 2 Μαρτίου συλλαμβάνεται η καταζητούμενη Αγγελική Σπυροπούλου, στην οποία αποδίδεται η κατηγόρια της συμμετοχής στην Συνωμοσία Πυρήνων Φωτιάς. Μαζί με την ίδια η αντιτρομοκρατική συλλαμβάνει, με την κατηγορία υπόθαλψης εγκληματία, την Αθηνά Τσάκαλου αλλά και την Εύη Στατήρη, σύντροφο του γιου της Γ. Τσάκαλου-έγκλειστου μέλους της ΣΠΦ. Με βάση την στήριξη τους στην Αγγελική Σπυροπούλου και αφού η κατηγορία
της υπόθαλψης εγκληματία δεν επαρκεί, τις προφυλακίζουν με την κατηγορία της “συμμετοχής σε τρομοκρατική οργάνωση”. Μετά την σύλληψη των συγγενικών τους προσώπων τα μέλη της ΣΠΦ και η Αγγελική Σπυροπούλου ξεκινάν πολυήμερη απεργία πείνας απαιτώντας την άμεση αποφυλάκισή των δυο. Στα τέλη του Μάρτη, η τότε συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ παράλληλα με το νομοσχέδιο για τις φυλακές τύπου Γ ψηφίζει ειδική τροπολογία που υποτίθεται ότι θα οδηγούσε στην αποφυλάκιση τους.
Αυτή τη στιγμή η Αθηνά Τσάκαλου, αν και τυπικά αποφυλακισμένη, βρίσκεται σε καθεστώς απομόνωσης και περιορισμού στο νησί της Σαλαμίνας. Ενώ η Εύη Στατήρη, έπειτα από 6 αιτήσεις αποφυλάκισης που έχουν απορριφθεί, βρίσκεται σε απεργία πείνας από 14/9. Παράλληλα απεργία πείνας έχει ξεκινήσει, σαν ένδειξη αλληλεγγύης, και ο σύντροφός της Γ. Τσάκαλος από 14/9.
Η ποινικοποίηση φιλικών και συγγενικών σχέσεων δεν είναι κάτι που βλέπουμε να συμβαίνει πρώτη φορά. Ιστορικά αποτελεί πάγια τακτική και μεθόδευση του κράτους, του κεφαλαίου και των κατασταλτικών μηχανισμών τους προκειμένου να κάμψει τους αγωνιστές αλλά και να διαχύσει τον φόβο στους ίδιους και σε όσους θελήσουν να τους στηρίξουν. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της κατοχής όπου συλλαμβάνονταν, βασανίζονταν ή εξορίζονταν συγγενείς ανταρτών για την αλληλεγγύη που έδειχναν στους συγγενείς τους. Στις μέρες μας, έχουν γίνει συνήθεις πρακτικές οι εισβολές για ελέγχους στα σπίτια συγγενικών/φιλικών προσώπων των διωκόμενων και καταζητούμενων αγωνιστών και οι προσαγωγές τους στα αστυνομικά τμήματα για να “δώσουν πληροφορίες” αλλά και οι διώξεις τους με μοναδικό στοιχείο τις συγγενικές τους σχέσεις, όπως η Μαρί Μπεραχά, σύζυγος του Κώστα Γουρνά (μέλους του Επαναστατικού Αγώνα). Με την προφυλάκιση της Ευής Στατήρη και της Αθηνάς Τσάκαλου, το κράτος εγκαινιάζει μια αναβαθμισμένη στρατηγική. Κύριοι πρωτεργάτες της στρατηγικής αυτής είναι οι ειδικοί εφέτες ανακριτές όπως ο Νικόπουλος καθώς και τα μέλη των δικαστικών συμβουλίων όπως η Ι. Πόγκα.
Οι νόμοι εξυπηρετούν μόνο τα αφεντικά
Το κράτος και το κεφάλαιο ανεξάρτητα από τον όποιο αριστερό ή δεξιό μανδύα φέρουν κάθε φορά, θα κάνουν τα πάντα για να μην διασαλευτεί η λειτουργία τους, επιχειρώντας να εμποδίσουν όποιον και όποια αντιστέκεται στην κυριαρχική επέλαση τους. Διαχρονικά, μέσω των νόμων και των φυλακών η εκάστοτε πολιτική και οικονομική εξουσία επιχειρεί να διαιωνίσει την ύπαρξη της και επέκταση τις εκμεταλλευτικές συνθήκες. Όλοι εμείς όμως, που βιώνουμε την καταπίεση,την εκμετάλλευση και βρισκόμαστε στο δρόμο του αγώνα γνωρίζουμε πως οι νόμοι τους είναι ραμμένοι στα μέτρα των αφεντικών, των καταπιεστών, των κεφαλαιοκρατών. Γι’ αυτό άλλωστε η διατύπωσή τους είναι τόσο αφηρημένη ώστε η ερμηνεία τους να εναπόκειται στην ανεξάρτητη δικαιοσύνη. Γι’ αυτό και δεν μας εκπλήσσει το γεγονός ότι παρά τις νομοθετικές ρυθμίσεις δεν έχει δοθεί ακόμη εκπαιδευτική άδεια στον Νίκο Ρωμανό και παρά το γεγονός πως έχουν καταργηθεί οι φυλακές τύπου Γ’ υπάρχουν ακόμη έγκλειστοι αγωνιστές σε καθεστώς απομόνωσης.
Καμία πίστη σε υποσχέσεις-καμία πίστη στους δημοκρατικούς θεσμούς
Αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή με την εργαλείακη χρήση των συγκεκριμένων νόμων η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έρχεται να το χρησιμοποιήσει ως ένα ακόμη διαπιστευτήριο απέναντι στο ντόπιο και διεθνές κεφάλαιο για να επιβεβαιώσει την ορθή λειτουργία της καπιταλιστικής μηχανής. Έτσι, παρά τις “αγωνιστικές ανησυχίες” που επικαλείται, έρχεται να επισφραγίσει την αναμενόμενα εκδικητική στάση της απέναντι σε όσους αναγνωρίζει ως εχθρούς της. Οι προεκλογικές υποσχέσεις έγιναν μνημονιακή “στροφή στο ρεαλισμό” που τώρα πλασάρεται ως η καλύτερη δυνατή “συμβιβαστική” λύση με τους δανειστές. Με ένα “αίσθημα” πατριωτισμού και αυτοθυσίας λοιπόν οι υποσχέσεις για “έναν ανθρώπινο καπιταλισμό” αφήνονται για το μέλλον, παρατείνοντας την “ελπίδα”, την υπομονή, την παραίτηση και διαιωνίζοντας τις συνθήκες υποδούλωσης.
Οργάνωση και αγώνας για την καταστροφή κράτους και καπιταλισμού.
Από την πλευρά μας οφείλουμε να επιδεικνύουμε οξυμένα αντανακλαστικά και να μην εφησυχαζόμαστε με τις υποσχέσεις της κυριαρχίας. Σε κάθε χώρο όπου βρισκόμαστε, στα σχολεία, στις σχολές, στους χώρους δουλειάς, στις πλατείες και στις γειτονιές μας, στήνουμε δομές αλληλεγγύης, αυτοοργανώνουμε τις ανάγκες μας, στηρίζουμε τον καθένα και την καθεμία που λόγο της δράσης του ή ακόμα και της ίδιας της ύπαρξης του βρίσκεται στο στόχαστρο του κράτους και του καπιταλισμού. Γι’αυτό το λόγο θεωρούμε σημαντική την νικηφόρα έκβαση της απεργίας πεινάς της Έυης Στατήρη γιατί θα μπορούσε να λειτουργήσει ως ένα ανάχωμα σε μελλοντικές κατασταλτικές μεθοδεύσεις ενάντια σε όσους αγωνίζονται άλλα και σε σε όσους στέκονται διπλά τους.
Σπάζοντας του διαχωρισμούς επιδιώκουμε την σύνδεση των αγώνων για την επαναστατική ανατροπή κράτους και καπιταλισμού και την οικοδόμηση ενός νέου κόσμου Ισότητας, Αλληλεγγύης, Ελευθερίας
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ.
ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗ ΤΗΣ ΕΥΗΣ ΣΤΑΤΗΡΗΣ που πραγματοποιεί απεργία πεινάς από 14/9
ΑΡΣΗ ΤΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗΣ που έχει επιβληθεί στην Αθηνά Τσάκαλου