Σχετικά με την απεργία της 3ης Δεκεμβρίου
Στις 3 Δεκέμβρη έχει προκηρυχτεί γενική απεργία, με αφορμή την ψήφιση του ασφαλιστικού, από τους εργατοπατέρες της ΓΣΣΕ, της ΑΔΕΔΥ και του ΠΑΜΕ. Αν και πολύ κοντά στην προηγούμενη γενική απεργία στις 12 Νοέμβρη, η απεργία αυτή αποτελεί άλλο ένα πυροτέχνημα, μία άκαπνη ντουφεκιά για την τιμή των όπλων, από όλο αυτό τον γραφειοκρατικό συνδικαλιστικό συρφετό που υποτίθεται ότι πράττει για το συμφέρον των εργαζομένων.
Μία απεργία μακριά από τα προτάγματά μας για ουσιαστική αντίσταση στην επέλαση κράτους και κεφαλαίου, με την εφαρμογή και του 3ου μνημονίου και όλων εκείνων των νόμων που έρχονται ενάντια στα συμφέροντα της τάξης μας. Το πρόγραμμα έχει αύξηση των ωρών εργασίας με εφαρμογή των λεγόμενων ωραρίων λάστιχο και της εργασίας τις Κυριακές, ανασφάλιστη ή μερική ασφάλιση για τους τυχερούς, καθυστέρηση πληρωμών ή και στάση πληρωμών από τα αφεντικά, εντατικοποίηση και πίεση στους χώρους εργασίας που σε συνδυασμό με την απουσία μέτρων ασφαλείας δολοφονούν κάποιους από εμάς στα κάτεργά τους. Ακόμα και την στιγμή που γράφονταν αυτές οι αράδες ένας ακόμη εργάτης δολοφονούνταν σε κάτεργο εργοστάσιο στην Κομοτηνή. Όλα αυτά σε συνδυασμό με τις αυξήσεις στα μέσα μαζικής μεταφοράς, στους λογαριασμούς της ΔΕΗ και του νερού, στα προϊόντα στα ράφια των σούπερ μάρκετ συμβάλλουν στην ολοένα και μεγαλύτερη υποβάθμιση των ζωών μας.
Προφανώς και οι εργατοπατέρες επιλέγουν την συμβολική απεργία την ημέρα, που στη βουλή τα πολιτικά και κομματικά αφεντικά τους θα καθορίζουν για άλλη μία φορά τις ζωές μας, και όχι την απεργία διαρκείας και τον αγώνα με καταλήψεις στους χώρους δουλειάς και μπλοκάρισμα της παραγωγής, μαζικές καταλήψεις υπουργείων, διαδηλώσεις και συγκρούσεις στους δρόμους μέχρι όλοι εμείς οι από τα κάτω να ορίσουμε τους όρους για το πώς θα ζήσουμε.
Έχουν φροντίσει από πολύ καιρό όλοι αυτοί οι επαγγελματίες ξεφτίλες να απονοηματοδοτήσουν κάθε έννοια οργάνωσης και αγώνα στους χώρους δουλειάς. Δυστυχώς για αυτούς υπάρχουν κομμάτια της κοινωνίας που το έχουν καταλάβει και κινούνται σε διαφορετική κατεύθυνση. Αυτής της οργάνωσης σε σωματεία βάσης και εργατικές συνελεύσεις, αυτής των αδιαμεσολάβητων και ακηδεμόνευτων αγώνων που εξακολουθούν να βάζουν αναχώματα στις αυθαιρεσίες των αφεντικών και να κερδίζουν πίσω κάποια από όλα αυτά που μας έχουν κλέψει.
Ένας τέτοιος αγώνας είναι και αυτός που πραγματοποιούν οι εργαζόμενοι της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής, οι οποίοι σχεδόν πριν από 3 χρόνια, που τα αφεντικά τους αποφάσισαν να κλείσουν το εργοστάσιο τους βουλιαγμένο στα χρέη, το κατέλαβαν και το επαναλειτούργησαν με αυτοδιαχείριση της παραγωγής. Αποφάσισαν να ξαναβάλουν μπροστά τις μηχανές και πέτυχαν να έχουν οι ίδιοι τον έλεγχο της παραγωγής αλλάζοντας και το τελικό προϊόν από οικοδομικά υλικά σε οικολογικά σαπούνια και απορρυπαντικά αντιλαμβανόμενοι την κινηματική τάση. Το αν θα πετύχει το εγχείρημα της ΒΙΟ.ΜΕ οικονομικά μέσα στις καπιταλιστικές συνθήκες, χωρίς την γενική ανατροπή αυτών, είναι ένα θέμα προς συζήτηση. Παρόλα αυτά, ο αγώνας που δίνουν για την επιβίωσή τους και ενάντια στα εμπόδια των αφεντικών που διεκδικούν ακόμη το εργοστάσιο είναι ελπιδοφόρος και επαναφέρει στο προσκήνιο το πρόταγμα της αυτοδιεύθυνσης της παραγωγής από τους εργάτες και εν συνεχεία ολόκληρης της κοινωνίας από όλους εμάς.
Το κράτος και το κεφάλαιο σίγουρα δεν θα μείνουν θεατές να παρακολουθούν τις εξελίξεις και για αυτό το λόγο οργανώνουν την δική τους επίθεση. Αναφορικά με τη ΒΙΟ.ΜΕ εφόσον τόσο καιρό δεν μπόρεσαν να την καταστείλουν με διάφορα μέσα ώστε να αναγκάσουν τους εργαζόμενους να εγκαταλείψουν το εργοστάσιο, επιστράτευσαν τους πλειστηριασμούς των οικοπέδων που στεγάζεται η ΒΙΟ.ΜΕ. Μάλιστα έχουν στρέψει ενάντια στο εν λόγω εγχείρημα και τους εργαζόμενους της ΦΙΛΚΕΡΑΜ, οι οποίοι διεκδικούν τα δεδουλευμένα τους από τον πρώην ιδιοκτήτη-αφεντικό Φιλίππου, να πληρωθούν από αυτά που θα βγουν από τον πλειστηριασμό. Με διάφορα νομικά τεχνάσματα και αποφάσεις οι δικαστές δίπλα στα αφεντικά στρέφουν εργάτες ενάντια σε εργάτες (σαφώς οι εργαζόμενοι της ΦΙΛΚΕΡΑΜ φέρουν τη δική τους ευθύνη για τη στάση απέναντι στους εργαζόμενους της ΒΙΟ.ΜΕ).
Ένας τέτοιος πλειστηριασμός ακυρώθηκε στις 26 Νοέμβρη στα δικαστήρια της Θεσ/νίκης εξαιτίας της παρουσίας περισσότερων από 250 αλληλέγγυων που πολιορκούσαν την αίθουσα που θα διεξαγόταν ο πλειστηριασμός. Τέτοιοι πλειστηριασμοί έπονται και άλλοι στις 3 Δεκέμβρη, ημέρα της γενικής απεργίας και στις 10 του ίδιου μήνα. Δηλώνουμε ξεκάθαρα πως ως αλληλέγγυοι θα είμαστε εκεί για να ακυρώσουμε τους πλειστηριασμούς και τα σχέδια των αφεντικών, ώστε το εργοστάσιο της ΒΙΟ.ΜΕ να παραμείνει σε εργατικά χέρια. Οι προσπάθειες καταστολής το τελευταίο διάστημα δεν σταματούν μόνο στo εγχείρημα της ΒΙΟ.ΜΕ αλλά επεκτείνονται σε όλους τους αγώνες απέναντι στα αφεντικά. Αναφερόμαστε ενδεικτικά σε δύο πρόσφατα παραδείγματα.
Πρώτον, το σπάσιμο της απεργίας και της κατάληψης του εργοστασίου της ”ΓΕΝΙΚΗ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗΣ ΑΕ” στα Γιάννενα. Η συγκεκριμένη εταιρεία, η οποία ευθύνεται για την δολοφονία 2 εργατών και το σακάτεμα πολλών περισσοτέρων στο αντίστοιχο κάτεργο της στον Ασπρόπυργο Αττικής, όπως και για το τοξικό νέφος που έπνιξε την Αθήνα το περασμένο καλοκαίρι έπειτα από πυρκαγιά, αποφάσισε να απολύσει το 40% του προσωπικού της. Οι εργαζόμενοι δεν κάθισαν με σταυρωμένα χέρια να κλαίνε τη μοίρα τους και κατέβηκαν σε απεργία και κατάληψη του εργοστασίου για να εμποδίσουν τη λειτουργία του. Και αυτή η απεργία κρίθηκε παράνομη και τα ΜΑΤ επέβαλλαν την τάξη εκκενώνοντάς το από απεργούς, ώστε το εργοστάσιο υπό την αδιάκοπη φρούρησή τους να λειτουργήσει με απεργοσπάστες και να παράξει περισσότερο κέρδος για το αφεντικό.
Στην δεύτερη περίπτωση, πραγματοποιήθηκε σχεδιασμένη και μαζική επέμβαση των ΜΑΤ και λοιπών δυνάμεων μπάτσων προς εκκένωση του εργοστασίου (όπως περιγράφουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι απεργοί) στις εγκαταστάσεις του εργοστασίου Συνεργαζόμενων Πτηνοτροφικών Επιχειρήσεων ”ΖΑΒΕΛ” στην Νεοχωρούδα Θεσσαλονίκης, συμφερόντων του ομίλου ”Ζούρα” γνωστοί με την επωνυμία ”ΧΑΡΜΑ”. Οι μπάτσοι προσήγαγαν 28 απεργούς, αλληλέγγυους και συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ μετατρέποντάς τες σε συλλήψεις με την κατηγορία της παράνομης βίας και της διατάραξης εργασιακής ειρήνης(!) μετά από καταγγελία του αφεντικού. Οι εργαζόμενοι εκεί δίνουν αγώνα με συνεχιζόμενες απεργίες πανελλαδικά για να καταβληθούν χρωστούμενα δεδουλευμένα, ενάντια στις απολύσεις και για καλύτερες συνθήκες εργασίας. Όσον αφορά το ΠΑΜΕ δεν παραγνωρίζουμε το ρόλο του, αλλά σημειώνουμε την περίπτωση ως χαρακτηριστική αναβάθμισης της καταστολής απέναντι σε εργασιακές διεκδικήσεις.
Προφανώς δεν πέφτουμε από τα σύννεφα για το ποιόν της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και τις αντιεργατικές της μεθοδεύσεις μιας και το κράτος έχει συνέχεια. Για αυτό το λόγο και η δική μας συνέχεια βρίσκεται μέσα στους αγώνες των από τα κάτω και όχι μέσα στις κάλπες. Βρίσκεται στις αντιστάσεις μέσα στους χώρους δουλειάς, στην οργάνωση στα σωματεία βάσης, στο σαμποτάζ της παραγωγής, στην απεργία, στην κατάληψη των εργοστασίων και της παραγωγής μέχρι την κοινωνική απελευθέρωση.
Στεκόμαστε αλληλέγγυοι σε όλους τους εργαζομένους που δίνουν το δικό τους αγώνα στα κάτεργα των αφεντικών και εμείς οι ίδιοι ως εργαζόμενοι συμμετέχοντας σε αγώνες και αντιστάσεις στους δικούς μας χώρους δουλειάς, συμμετέχουμε στην γενική απεργία της 3ης Δεκέμβρη, δράττωντας έστω και έτσι την ευκαιρία να ξανακατέβουμε στους δρόμους φωνάζοντας: